ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 472

บทที่ 472 หมื่นโลกาฉายชัด ถ่ายทอดมรรค

[หนึ่ง ช่วงชิงโชควาสนา สร้างชื่อก้องแดนเซียน กลายเป็นตำนานเล่าขานหมื่นชาติมิรู้คลาย จะได้รับโอกาสยกระดับระบบหนึ่งครั้ง]

[สอง รักษาเจตนาเดิม เก็บตัวบำเพ็ญ จะได้โอกาสเปิดใช้งานความสามารถใหม่ของระบบหนึ่งครั้ง]

ยกระดับระบบ!

ความสามารถใหม่ของระบบ!

สมกับที่อายุครบหมื่นปี นับว่ายอดเยี่ยมอยู่

หานเจวี๋ยอยากเลือกข้อแรกยิ่งนัก แต่อันตรายเกินไป ไม่เหมาะกับเขา

อีกทั้งระบบก็ไม่สามารถทำให้เขาแข็งแกร่งขึ้นอย่างก้าวกระโดดได้ ระดับตบะยังคงขึ้นอยู่กับตัวเขาเอง

ก่อนที่จะไร้พ่ายอย่างสมบูรณ์ ไม่อาจหลงระเริงได้

หานเจวี๋ยเลือกข้อที่สองอย่างเงียบเชียบ

[เปิดใช้งานความสามารถใหม่ของระบบ…หมื่นโลกาฉายชัด]

[หมื่นโลกาฉายชัด: ท่านสามารถเลือกดึงจิตรับรู้ของบุคคลใดก็ได้เข้าสู่มิติภาพเสมือนจริงที่ระบบสร้างขึ้น ไม่ว่าตัวสมาชิกจะอยู่ที่ไหน ก็สามารถติดต่อพูดคุยและส่งมอบสมบัติวิเศษผ่านมิติภาพเสมือนจริงได้ หมื่นโลกาฉายชัดปิดกั้นบ่วงกรรมและการสอดแนมด้วยจิตรับรู้ ระดับการป้องกันเทียบเท่ากับการป้องกันของอาณาเขตเต๋า]

หืม?

กรุ๊ปแชทหมื่นโลกาสินะ

หานเจวี๋ยเลิกคิ้ว รู้สึกว่าความสามารถนี้ออกจะกระจอก

อย่างไรก็ตามเขาสังเกตพบจุดหนึ่ง สามารถส่งมอบสมบัติวิเศษได้…หากมีศิษย์ที่สู้ศัตรูไม่ได้ก็ส่งมอบสมบัติวิเศษให้เพื่อเสริมกำลังรบได้

แต่หากเป็นเช่นนี้ สมบัติวิเศษจะถูกปลดไปหรือไม่

หานเจวี๋ยไม่ได้ลองใช้หมื่นโลกาฉายชัดในทันที เขานึกถึงความสามารถชำระล้างสมบูรณ์ ความสามารถใหม่ของระบบที่เพิ่งเปิดใช้งานครั้งก่อน

สิ่งนี้ถูกพับเก็บไว้มาโดยตลอด ยังไม่ได้ใช้งาน

‘หากข้าใช้ความสามารถชำระล้างสมบูรณ์กับซูฉี จะขจัดความโชคร้ายของเขาออกไปได้หรือไม่’

[จำเป็นต้องหักอายุขัยหนึ่งร้อยล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]

ดำเนินการต่อ!

[ร่างของซูฉีคือร่างแปลงแห่งความโชคร้าย ไม่อาจขจัดความโชคร้ายออกไปได้ แต่สามารถขจัดแรงกรรมมรรคาสวรรค์บนตัวเขารวมถึงปัจจัยความผันผวนของโชคร้ายทิ้ง ช่วยให้เขาควบคุมโชคร้ายอย่างสมบูรณ์แบบได้]

หานเจวี๋ยเลิกคิ้ว

หากซูฉีควบคุมความโชคร้ายได้ เช่นนั้นตบะจะก้าวหน้ามหาศาลในระยะเวลาสั้นๆ แน่นอน

หานเจวี๋ยใช้ความสามารถชำระล้างสมบูรณ์กับซูฉี ซูฉีถูกกักตัวไว้ในจักรวาลโลกดารา ไม่จำเป็นต้องปล่อยเขาออกมา หานเจวี๋ยสามารถใช้ความสามารถตรงๆ ได้เลย

[จำเป็นต้องหักอายุขัยหนึ่งพันล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]

ดำเนินการต่อ!

[เริ่มชำระล้าง]

หานเจวี๋ยเปิดใช้หมื่นโลกาฉายชัดต่อ เขาสร้างโลกเสมือนจริงขึ้นมาก่อน

ทันใดนั้น เขาบังเกิดความคิดอย่างหนึ่ง

ตำหนักใหญ่มืดสลัวหลังหนึ่งปรากฏขึ้นมา หานเจวี๋ยนั่งอยู่ในตำแหน่งประธาน ตรงหน้ามีเก้าอี้หรูหราจัดวางอยู่สองแถว ด้านนอกหน้าต่างของตำหนักคือหมู่ดาวพราวระยับ

ขอบเขตฉากภาพเสมือนจริงไม่ใหญ่นัก มีเพียงตำหนักหลังนี้ ใช้สื่อสารพูดคุยกับเหล่าศิษย์ตามปกติได้ก็เพียงพอแล้ว

หานเจวี๋ยเชิญศิษย์สำนักซ่อนเร้นทั้งหมดที่อยู่ในอาณาเขตเต๋าเข้าสู่โลกเสมือนจริง หัวหน้าเผ่าเอกาก็มาด้วย

หัวหน้าเผ่าเอกานามว่าหานโยว มีตบะระดับจักรพรรดิเซียนแล้ว

เมื่อทุกคนมาถึงตำหนักหมื่นโลกา ทั้งหมดล้วนตกตะลึง

สิงหงเสวียน เซียนซีเสวียน และฉางเยวี่ยเอ๋อร์ก็ถูกดึงตัวมาด้วย ถึงอย่างไรพวกนางก็นับว่าเป็นส่วนหนึ่งของสำนักซ่อนเร้น

สายตาของทุกคนต่างจับจ้องอยู่ที่ร่างหานเจวี๋ย เมื่อเห็นหานเจวี๋ย พวกเขาก็หายกังวลในทันที

ไก่คุกรัตติกาลเอ่ยถามเป็นตัวแรก “นายท่าน ที่นี่คือที่ไหน”

หานเจวี๋ยเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “นี่คือพลังวิเศษของข้า หมื่นโลกาฉายชัด วันหน้าไม่ว่าพวกเจ้าไปที่ใด ล้วนสามารถดึงจิตรับรู้เข้าสู่ที่นี่เพื่อติดต่อสื่อสารและส่งมอบสมบัติวิเศษได้”

จ้าวเซวียนหยวนเบิกตากว้าง เอ่ยถาม “ที่นี่มิใช่อาณาเขตฟ้าบุพกาลหรือขอรับ”

เขาอดไม่ได้ที่จะมองไปทางเต้าจื้อจุน

เต้าจื้อจุนถอนหายใจแล้วกล่าววาจา “อาจารย์ก็คืออาจารย์ ไม่น่าเชื่อว่าจะรังสรรค์พลังวิเศษเช่นนี้ออกมาได้ พวกเราไร้อำนาจจะต้านทาน”

เมื่อครู่พวกเขายังไม่ทันรู้ตัว จิตรับรู้ก็ถูกดึงเข้าสู่ตำหนักหมื่นโลกาแล้ว

“หากภายหน้าพวกเราออกไปข้างนอกแล้วเผชิญกับปัญหายุ่งยากจะได้ช่วยเหลือได้สะดวกใช่หรือไม่”

“เจ้าจะไปรู้อันใดเล่า ปรมาจารย์เต๋าต่างชมชอบทำเช่นนี้”

“เหลวไหล ชมชอบอะไรกัน!”

“นี่ก็คืออาณาเขตฟ้าบุพกาลที่พวกเจ้ากล่าวถึงหรือ”

“ภายหน้าหากข้าเกิดเรื่องขึ้น พวกเจ้าก็ส่งสมบัติวิเศษมาให้ข้ายืมด้วยล่ะ”

[จี้เซียนเสินสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากหลี่เสวียนเอ้าศัตรูคู่อาฆาตของท่าน]

[ผานซินสหายของท่านเผชิญกับการสะกดข่มจากจากเจ้าแห่งมหาเคราะห์โบราณ]

[เจียงตู๋กูสหายของท่านได้รับการชี้แนะจากอริยะ พลังมรรคเพิ่มขึ้นฉับพลัน]

….

ช่างจืดชืดไร้รสชาติ ล้วนเป็นจดหมายแจ้งว่าได้รับโอกาสวาสนาทั้งสิ้น

อย่างไรก็ตามเมื่อหานเจวี๋ยเห็นหวงจุนเทียน กลับนึกสนใจขึ้นมา

ครานั้นส่งหวงจุนเทียนไปที่นิกายเจี๋ย ไม่เคยคิดเลยว่าคนผู้นี้จะไต่เต้าขึ้นมาถึงตำแหน่งรองเจ้านิกายได้

ลองติดต่อดูหน่อยดีหรือไม่นะ

หานเจวี๋ยติดสินใจว่าจะเข้าฝันหวงจุนเทียน

ไม่ช้า ทั้งสองก็เข้าสู่แดนความฝัน ฉากในแดนความฝันคือภูเขานอกสำนักศักดิ์สิทธิ์หยกพิสุทธิ์

หานเจวี๋ยไปพบหวงจุนเทียนด้วยรูปลักษณ์จริง ทว่าแสงเทพจากหยินหยางพิทักษ์ตะวันจันทราทำให้หวงจุนเทียนไม่อาจจดจำเขาได้ในทันที

“ระยะนี้เป็นอย่างไรบ้าง”

ขณะหวงจุนเทียนกำลังตื่นตระหนก หานเจวี๋ยก็เอ่ยถาม

ทันทีที่ได้ยินเสียงนี้ หวงจุนเทียนพลันรู้สึกปรีดาอย่างยิ่ง

ในช่วงที่ฝึกบำเพ็ญหวงจุนเทียนฝันว่าได้กลับสู่โลกเมฆาแดงไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง

ในที่สุดก็ได้พบหานเจวี๋ยแล้ว แม้จะเป็นเพียงความฝัน หวงจุนเทียนก็รู้สึกตื่นเต้นยิ่งนัก

ช้าก่อน!

หรือนี่จะเป็นการหลอกลวง

หวงจุนเทียนขมวดคิ้ว

หานเจวี๋ยมองความคลางแคลงของเขาออก จึงกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ “วางใจเถิด แดนความฝันแห่งนี้มีเพียงข้าและเจ้า อริยะก็ไม่อาจสอดแนมได้ เจ้าไปอยู่ที่นิกายเจี๋ยก็เพราะได้รับคำสั่งจากข้าไม่ใช่หรือ”

ค่าความประทับใจที่หวงจุนเทียนมีต่อเขาไม่เคยลดลงเลย แปลว่าไว้ใจได้

ความฝันอันธการไม่มีทางถูกคนนอกสอดแนมอย่างแน่นอน

เมื่อหวงจุนเทียนได้ยินก็พลันรู้สึกโล่งใจขึ้นมาทันที เขาฝืนระงับความยินดีไว้พลางเอ่ยว่า “ในที่สุดท่านก็มาหาข้าแล้ว! ยามไหนข้าถึงจะกลับไปอยู่ข้างกายท่านได้ขอรับ ข้าเกรงว่าหากอยู่ต่อไป ข้าจะได้ขึ้นเป็นเจ้านิกาย!”

………………………………………………………………