ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 502

บทที่ 502 เผ่าสวรรค์แก่งแย่งอำนาจ คู่บำเพ็ญเพียรของหานเจวี๋ย

เผ่าพันธุ์วานรแขนยักษ์!

ตำนานที่เล่าขานถึงสี่วานรวิปโยคมีมากมายจริงๆ หานเจวี๋ยไม่นึกคลางแคลงในคุณสมบัติของสี่วานรวิปโยค แต่เขาไม่คิดเลยว่าวานรแขนยักษ์จะมีฝูงด้วย

หานเจวี๋ยหรี่ตาถาม “เจ้ามีความคิดเห็นอย่างไร”

หลี่เสวียนเอ้าปรับอารมณ์ กล่าวอธิบาย “รับวานรแขนยักษ์เข้าสำนักซ่อนเร้นโดยตรง ไม่มีเหตุผลอันใดมากนัก พวกเราจำเป็นต้องมีกองกำลังลับๆ อยู่ด้านนอกบ้าง นิกายเหรินเองก็เป็นเช่นนี้ ล้วนมีเขี้ยวเล็บของตนแฝงอยู่ในแทบทุกเผ่าพันธุ์ ฉากหน้ามีเพียงข้าและศิษย์พี่ เมื่อมหาเคราะห์เปิดฉากขึ้น แม้ข้ากับศิษย์พี่จะเข้าสู่เคราะห์สรรพสิ่งล้วนไม่คิดว่านิกายเหรินจะคุกคามกลุ่มมหาอิทธิพลมรรคาสวรรค์ได้ แต่ความจริงแล้วในเผ่าสวรรค์มีผู้บำเพ็ญนิกายเหรินอยู่มากที่สุด ในหมู่อริยะ นิกายเหรินนับว่ามีชัยสูงสุด”

หานเจวี๋ยเข้าใจความคิดของอีกฝ่าย แม้เขาจะรู้สึกว่าไม่มีความจำเป็นเลย แต่หากเหล่าศิษย์อยากหาอะไรทำบ้างก็ย่อมได้

เขาครุ่นคิดเล็กน้อย เอ่ยไปว่า “เลือกรับวานรแขนยักษ์สักตัวเข้าสำนักเถอะ จากนั้นเจ้าจะหว่านล้อมเขาอย่างไรก็ตามแต่เจ้าเถอะ”

หลี่เสวียนเอ้าปรีดายิ่ง รีบคารวะแล้วหันหลังจากไป

หานเจวี๋ยไม่ห่วงว่าเขาจะเล่นเล่ห์แม้แต่น้อย ถึงอย่างไรก็มีค่าความประทับใจถึงหกดาว อีกอย่างเขาก็เป็นผู้บำเพ็ญมหามรรคต้นกำเนิดแล้ว ถูกผูกมัดไว้บนเรือลำเดียวกับหานเจวี๋ย

….

เจ็ดสิบสี่ปีต่อมา

ภายในอารามเต๋า หานเจวี๋ยกำลังฝึกบำเพ็ญอยู่

“ข้าคือเทพสงครามแห่งเผ่าสวรรค์ แม่ทัพเทพสวรรค์ ขอเชิญชวนสรรพสิ่งในแดนเซียนมาสมัครเทพเซียนแห่งเผ่าสวรรค์ บุกเบิกปวงสวรรค์หมื่นโลกา ผู้ใดก็ตามที่บรรลุถึงระดับเซียนทองไท่อี่ ให้มาพบข้า ณ ชั้นฟ้าที่สิบสาม เพื่อรับตำแหน่งเซียน!”

เสียงนี้ดังกระหึ่มไปทั่วแดน เสียงดังดุจเสียงฟ้าร้อง

หานเจวี๋ยลืมตาขึ้น ท่าทางแปลกใจนัก

เผ่าสวรรค์รับสมัครเทพเซียน!

นี่ถือเป็นการบีบคั้นวังสวรรค์ไปสู่ความตาย!

หลังจากนี้เป็นต้นไป สรรพสิ่งต่างจะคิดว่าเผ่าสวรรค์คือตัวแทนของเทพเซียน เช่นนั้นวังสวรรค์จะมีประโยชน์ใดเล่า

รอจนกระทั่งเทพเซียนของวังสวรรค์ลดน้อยลงไปเรื่อยๆ เหลือเพียงฟางเหลียงหัวเดียวกระเทียมลีบ เกรงว่ายามนั้นคงเป็นวันตายของฟางเหลียง

หานเจวี๋ยอดนึกถึงจักรพรรดิสวรรค์ไม่ได้

จักรพรรดิสวรรค์เคยฝากฝังเขาไว้ ให้เขายื่นมือเข้าช่วยเหลือเมื่อวังสวรรค์เผชิญความลำบาก

แต่ตอนนี้วังสวรรค์ยังมิใช่ช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุดของวังสวรรค์ และหานเจวี๋ยก็ไม่กล้าเข้าไปวุ่นวายก่อนที่จะพิสูจน์มรรคสำเร็จ

“พวกเจ้าเล่นละครกันต่อไปเถอะ รอจนผู้เฒ่าพิสูจน์มรรคสำเร็จเป็นอริยะ จะคิดบัญชีทั้งหมดในคราวเดียว!”

หานเจวี๋ยบ่นฮึดฮัด เผ่าสวรรค์คิดจะเล่นงานเขา ยามนี้ยังวางแผนเล่นงานวังสวรรค์อีก วันหน้าต้องจัดการให้สาสม

จู่ๆ หานเจวี๋ยก็นึกถึงเซวียนฉิงจวินคู่บำเพ็ญเพียรคนแรกของตนขึ้นมา นางก็อยู่ในเผ่าสวรรค์เช่นกัน

เขาพลันเกิดความคิดหนึ่ง จึงสำแดงความฝันอันธการไปเข้าฝันเซวียนฉิงจวิน

ทั้งสองคนเข้าสู่แดนความฝันทันที

เขาเขียวธารใส นภาครามเมฆขาว กลางป่าเขาสายลมบริสุทธิ์พัดโชย ปลอบประโลมจิตใจคน

หานเจวี๋ยได้พบเซวียนฉิงจวินอีกครั้ง เทียบกับเมื่อสองหมื่นปีก่อน นางเปลี่ยนไปมากนัก สวมชุดกระโปรงสีม่วง บุคลิกงามสง่า ใบหน้าเฉิดฉันดูเยือกเย็นยิ่ง แววตาหยิ่งผยอง

หวนนึกถึงตอนพบกันครั้งแรก เซวียนฉิงจวินปลอมตัวอยู่ในรูปโฉมธรรมดาสามัญ

เมื่อเซวียนฉิงจวินเห็นหานเจวี๋ย อดไม่ได้ที่จะนึกระแวง แสงเทพจากหยินหยางพิทักษ์ตะวันจันทราบดบังหน้าตาของหานเจวี๋ยไว้ ทำให้นางไม่อาจมองให้ชัดได้

นางกำลังฝึกบำเพ็ญอยู่ จู่ๆ ก็ถูกดึงเข้าสู่แดนความฝัน ทำให้นางตื่นตัวตามสัญชาตญาณ

จากนั้นคล้ายนางจะนึกอะไรได้ เอ่ยถามอย่างระแวดระวัง “หานเจวี๋ยหรือ”

หานเจวี๋ยเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ช่วงนี้สบายดีหรือไม่”

ครั้งก่อนที่พบหน้ากันในแดนความฝัน ก็ผ่านมานับหมื่นปีแล้วเช่นกัน

พออายุมากขึ้น เมื่อได้พบคนคุ้นเคย มักจะรู้สึกปลงอนิจจังอย่างไม่อาจเลี่ยง

เหตุผลหลักเป็นเพราะชีวิตนี้หานเจวี๋ยมีคนรู้จักไม่มากนัก หากตายไปหนึ่งคนก็ลดน้อยลงหนึ่งคน

เซวียนฉิงจวินยิ้มออกมา พินิจดูหานเจวี๋ยกล่าวว่า “ข้าสบายดี ดูเหมือนเจ้าก็สบายดีเช่นกัน สำนักซ่อนเร้นคงเป็นสำนักที่เจ้าก่อตั้งขึ้นกระมัง”

หานเจวี๋ยก็ไม่รู้สึกแปลกใจเช่นกัน ฐานะของเขาปกปิดไว้ไม่อยู่มานานแล้ว โดยเฉพาะกับคนที่รู้จักเขาดี

“ถูกต้อง ยามนี้ความเป็นอยู่ของเจ้าในเผ่าสวรรค์เป็นอย่างไรบ้าง”

หานเจวี๋ยสอบถาม เมื่อครั้งอดีตเซวียนฉิงจวินเคยมอบทรัพยากรในการบำเพ็ญให้เขา เรื่องนี้เขาจดจำไว้เสมอมา

เซวียนฉิงจวินตอบ “มีตำแหน่งเป็นเทพ แต่ก็เป็นเพียงกลยุทธ์กวนน้ำจับปลาเท่านั้น ไม่ได้มีอำนาจอย่างแท้จริง ใช่แล้ว ระยะนี้เผ่าสวรรค์กำลังจะพุ่งเป้าไปที่เขตเซียนร้อยคีรี เจ้าระวังตัวด้วย”

หานเจวี๋ยเอ่ยไปว่า “ข้าทราบเรื่องแล้ว ไม่ได้มาพบเจ้านานยิ่ง หากเจ้าอยู่ที่เผ่าสวรรค์แล้วไม่มีความสุข ก็มาหาข้าได้ทุกเมื่อ ส่วนแผนการของเผ่าสวรรค์ แม้กระทั่งครึ่งอริยะเผ่ามนุษย์ยังบุกเข้ามาในเขตของข้าไม่ได้ เผ่าสวรรค์ก็ไม่มีทางทำได้เช่นกัน”

เซวียนฉิงจวินตอบรับด้วยรอยยิ้ม “ได้สิ ข้ายินดีเข้าร่วมสำนักซ่อนเร้น”