ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 535

บทที่ 535 ความประทับใจจากสือตู๋เต้า มหันตภัยมารสวรรค์

การจากไปของหลี่เต้าคงไม่ได้สร้างระลอกคลื่นในสำนักซ่อนเร้นแต่อย่างใด นอกจากหานเจวี๋ย ศิษย์สืบทอดคนอื่นๆ ต่างนึกว่าเขาปิดด่านบำเพ็ญ

จนกระทั่งอีกหลายปีให้หลัง หลี่เสวียนเอ้าไปเยี่ยมหลี่เต้าคง จึงพบจดหมายที่หลี่เต้าคงทิ้งไว้

เขายืนอยู่ในอารามเต๋าของหลี่เต้าคง นิ่งเงียบเนิ่นนาน ความรู้สึกอันหลากหลายถ่ายทอดมาเป็นเสียงถอนหายใจ

ศิษย์พี่ของเขา เขารู้จักดีที่สุด

แสวงหาความแข็งแกร่ง ออกไปครานี้บอกว่าเพื่อสมญาไร้พ่าย ความจริงคือไปท้าสู้ให้ชนะสือตู๋เต้า กู้หน้าคืน

ทว่าหลี่เสวียนเอ้าก็มิได้เป็นกังวลจนเกินไป เขาเชื่อมั่นในตัวศิษย์พี่ของเขา

ตอนนี้หลี่เต้าคงอาจไม่ใช่คู่ต่อสู้ของสือตู๋เต้า แต่ขอเพียงให้เวลาเขา ไม่ช้าก็เร็วจะต้องก้าวข้ามสือตู๋เต้าได้แน่

หลี่เสวียนเอ้าไม่คิดมากอีก หันหลังจากไป

หากอยากช่วยแบ่งเบาภาระของศิษย์พี่ เขาก็ต้องฝึกฝนบำเพ็ญ

….

หนึ่งร้อยปีผ่านไปอย่างรวดเร็วยิ่ง

หานเจวี๋ยลืมตาขึ้น เรียกกล่องจดหมายออกมาตรวจดู

เขาอดทนมาหนึ่งร้อยปี ก็เพื่อจะดูว่าหลี่เต้าคงสร้างผลงานอะไรบ้าง

[หลี่เต้าคงสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากผู้ทรงพลังลึกลับ]

[หลี่เต้าคงสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากผู้ทรงพลังลึกลับ ได้รับบาดเจ็บสาหัส]

[มหาจักรพรรดิเฉินสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากหลี่เต้าคงสหายของท่าน]

[ผานซินสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากหลี่เต้าคงสหายของท่าน]

[เจียงตู๋กูสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากหลี่เต้าคงสหายของท่าน ได้รับบาดเจ็บสาหัส]

….

หานเจวี๋ยขมวดคิ้ว

สือตู๋เต้าไม่มีความรู้สึกใดๆ ต่อเขา ทำให้เขาตรวจสอบสถานการณ์ระหว่างหลี่เต้าคงและสือตู๋เต้าไม่ได้

ทำได้แค่ไปเข้าฝันแล้ว!

หานเจวี๋ยสำแดงความฝันอันธการ ไปพบสือตู๋เต้าด้วยรูปลักษณ์ของเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ

ฉากความฝันเป็นพื้นที่ภูเขาไฟ ลาวานองไปทั่วแผ่นดิน คืบคลานไปราวกับใยแมงมุม ฟากฟ้ามีเมฆทะมึนรวมตัวกัน ทำให้โลกดูน่าหดหู่อย่างยิ่ง

สือตู๋เต้าลืมตาขึ้น มองเห็นหานเจวี๋ยที่ดูคล้ายเงามืด เขาขมวดคิ้วพลางถามขึ้น “เจ้าเป็นใคร”

เขาตระหนกอยู่ในใจ

อีกฝ่ายฉุดลากเขาเข้าสู่ความฝันได้ตรงๆ เขาไม่สามารถต่อต้านได้ นี่แปลว่าตบะของทั้งสองฝ่ายห่างชั้นกันยิ่งนัก

หานเจวี๋ยเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “ข้าคือเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ คุณสมบัติของเจ้าไม่เลวเลย ข้าเลือกเจ้า”

สือตู๋เต้าขมวดคิ้ว “เลือกข้าไปทำอันใด”

เจ้าแดนต้องห้ามอันธการ!

มือมืดอันน่าหวาดกลัวที่สุดในมหาเคราะห์ครั้งก่อน!

ถึงแม้สือตู๋เต้าจะไม่เข้าสู่เคราะห์ แต่มักจะได้ยินศิษย์ของอริยะท่านอื่นพูดคุยกันเรื่องเจ้าแดนต้องห้ามอันธการในอาณาเขตเต๋าเสมอ หลังจากมรรคาสวรรค์เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง เจ้าแดนต้องห้ามอันธการถึงขั้นที่พุ่งเป้าไปยังอริยะอีกด้วย

ร่ำลือกันว่า เจ้าแดนต้องห้ามอันธการเป็นฐานะแฝงของอริยะท่านใดท่านหนึ่ง

ไม่ว่าเจ้าแดนต้องห้ามอันธการจะเป็นใคร สือตู๋เต้าทราบดีว่าตนสู้ไม่ได้เลย

“จงเชื่อมั่นและติดตามข้า ข้าจะพาเจ้าข้ามสู่มหามรรค” หานเจวี๋ยเอ่ยอย่างเคร่งขรึม

“มหามรรคหรือ มหามรรคอันใด ที่อยู่เหนือมรรคาสวรรค์น่ะหรือ”

“อืม”

“ข้าต้องทำสิ่งใดให้เจ้า”

“ไม่ต้องทำสิ่งใดทั้งสิ้น รอจนถึงวันที่ความมืดมิดมาเยือน เจ้าก็จะได้รู้ว่าตนควรทำสิ่งใด”

“ฮ่าๆ”

สือตู๋เต้าหัวเราะออกมา

หานเจวี๋ยด่าในใจ เจ้ากล้าขำข้าหรือ

สือตู๋เต้าเบี่ยงหัวข้อไป ถามว่า “เจ้าทำให้ข้าพิสูจน์มรรคสำเร็จเป็นอริยะได้หรือไม่”

หานเจวี๋ยตอบ “ย่อมได้ วิถีอาศัยพลังพิสูจน์มรรคข้ามี ปราณม่วงอนธการข้าก็มี ข้ามีแม้กระทั่งปราณพิสูจน์มรรคที่แข็งแกร่งยิ่งนั้นด้วย”

สือตู๋เต้ารู้สึกหวั่นไหวแล้ว