ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 544
สรุปบท บทที่ 544 สยบบรรพจารย์ซานชิง: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ
สรุปตอน บทที่ 544 สยบบรรพจารย์ซานชิง – จากเรื่อง ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ โดย Internet
ตอน บทที่ 544 สยบบรรพจารย์ซานชิง ของนิยายกำลังภายในเรื่องดัง ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
บทที่ 544 สยบบรรพจารย์ซานชิง
หานเจวี๋ยให้ความสนใจกับยอดสมบัติที่ได้รับมาใหม่
ใจหยกองครักษ์มารสวรรค์ ยอดสมบัติเสรี แข็งแกร่งกว่าระดับมรรคาสวรรค์
เขานำออกมา เริ่มทำให้จดจำเจ้าของ
เขาทำให้สมบัติจดจำเจ้าของพลางตรวจดูความสามารถใหม่ของระบบไปด้วย
คุกสวรรค์อนธการ!
ของเล่นนี้น่าสนใจอยู่บ้าง
สามารถสยบศัตรูที่แข็งแกร่ง ทำให้กลายเป็นทาสของตนได้
หานเจวี๋ยบังเกิดความคิดอาจหาญอย่างหนึ่งขึ้น หรือควรไปหลอกล่อผู้ทรงพลังเข้ามา แสร้งทำเป็นถกมรรค ถ่วงเวลาเอาไว้ จากนั้นก็สยบอีกฝ่ายให้ศิโรราบอย่างเงียบเชียบดีหรือไม่นะ
ใคร่ครวญอยู่ครู่หนึ่ง คิดว่าน่าจะใช้ไม่ได้ ถึงอย่างไรระบบก็จะปรับเปลี่ยนปณิธาน ในขั้นตอนนี้จะไม่สังเกตเห็นได้อย่างไร
[โปรดเลือกตำแหน่งสำหรับติดตั้งคุกสวรรค์อนธการ]
แผนที่เสมือนจริงของอาณาเขตเต๋าปรากฏขึ้นตรงหน้าหานเจวี๋ย ตามด้วยแผนที่ภูมิประเทศทั่วเขตเซียนร้อยคีรี แผนที่ทั้งสองแผ่นซ้อนทับกัน
หานเจวี๋ยเลือกติดตั้งคุกสวรรค์อนธการไว้ในอารามเต๋าของตน
แบบนี้ปลอดภัยที่สุด เขาจะได้จับตามองด้วยตัวเอง
[ติดตั้งคุกสวรรค์อนธการสำเร็จ]
หานเจวี๋ยมองไปรอบๆ ไม่รู้สึกว่ามีตรงไหนแปลกไปเลย
ต้องหาหนูทดลองมาสักคน
จับใครดีล่ะ
หานเจวี๋ยนึกถึงบรรพจารย์ซานชิงเป็นลำดับแรก
คนผู้นี้เป็นอมตะในอาณาเขตมรรคาสวรรค์ ใช้เป็นตัวทดลองได้ดีที่สุด!
ดูเหมือนหลี่มู่อีจะไม่อยู่ในขอบเขตมรรคาสวรรค์ ได้โอกาสพอดี!
ตูม!
จู่ๆ เขตเซียนร้อยคีรีพลันสั่นไหวอย่างรุนแรง ลำแสงเจิดจ้าแยงตาดิ่งลงมาจากฟากฟ้า ส่องทะลุอาณาเขตเต๋า ส่องลงบนร่างหานเจวี๋ย
แรงกุศลมรรคาสวรรค์!
สำหรับพลังที่มิใช่การโจมตีเช่นนี้ โดยทั่วไปแล้วอาณาเขตเต๋าจะไม่สกัดขวาง
หานเจวี๋ยเก็บแรงกุศลมรรคาสวรรค์ทั้งหมดเอาไว้ ไม่ได้ดูดซับเข้าไปทันที
เขาต้องการแรงกุศลมรรคาสวรรค์ แต่สามารถเก็บเอาไว้ในมุมหนึ่งของโลกอนธการได้
‘ช้าก่อน ข้าสามารถอาศัยแรงกุศลมรรคาสวรรค์แทรกซึมเข้าไปในแดนเซียนได้’
ดวงตาหานเจวี๋ยส่องประกาย พลันบังเกิดความคิดใจกล้าอย่างหนึ่งขึ้น
ทำให้ใจหยกองครักษ์มารสวรรค์จดจำเจ้าของก่อนแล้วค่อยว่ากัน!
….
ทางตอนใต้ของแดนเซียน กลางทิวเขาที่ทอดตัวยาวอย่างต่อเนื่อง มีอารามเต๋าหลังหนึ่งตั้งอยู่บนเนินเขา หน้าประตูมีกระถางสัมฤทธิ์ใบใหญ่ตั้งอยู่ ควันธูปลอยอ้อยอิ่ง
หานเจวี๋ยปรากฏตัวขึ้นในทันใด รอบกายเขาห่อหุ้มไปด้วยแสงรุ้งพรายเจ็ดสี สิ่งนี้คือแรงกุศลมรรคาสวรรค์
มีแรงกุศลมรรคาสวรรค์ห่อหุ้มกาย หานเจวี๋ยไม่มีทางเผชิญกับการขับไล่จากมรรคาสวรรค์
เขามองไปที่อารามเต๋า ดึงตัวบรรพจารย์ซานชิงในอารามเต๋าเข้าแขนเสื้อมาตรงๆ จากนั้นก็ไหวกายคราหนึ่ง กลับไปที่เขตเซียนร้อยคีรีอีกครั้ง
ภายในอารามเต๋า
หานเจวี๋ยปล่อยบรรพจารย์ซานชิงออกมา ไม่รอให้บรรพจารย์ซานชิงอ้าปากพูด มือเขาแผ่พลังเวทอย่างรวดเร็ว สะกดมรรคผลของบรรพจารย์ซานชิง ผนึกพลังเวทเขาเอาไว้
บรรพจารย์ซานชิงขยับตัวไม่ได้ เบิกตากว้างด้วยความตกใจ
“เกิดอะไรขึ้น”
บรรพจารย์ซานชิงตระหนกอยู่ในใจ ความหวาดกลัวที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนผุดขึ้นในหัวใจ
เป็นครั้งแรกที่เขาเผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้
ต่อให้เป็นอริยะ ก็ไม่สามารถเข้าไปจับตัวเขาในแดนเซียนได้
เว้นแต่อีกฝ่ายจะเป็นตัวตนที่แข็งแกร่งกว่าอริยะมรรคาสวรรค์เท่านั้น!
เขาเคยได้ยินหลี่มู่อีบอกว่า มีตัวตนที่ร้ายกาจกว่าอริยะมรรคาสวรรค์อยู่จริงๆ
หานเจวี๋ยเปิดใช้งานคุกสวรรค์อนธการอย่างเงียบเชียบ
[เริ่มการจองจำ]
บรรพจารย์ซานชิงจ้องหานเจวี๋ยอย่างเอาเป็นเอาตาย
หานเจวี๋ยเอ่ยด้วยรอยยิ้มสงบราบเรียบ “อยู่เป็นแขกสักระยะเถอะ ถกมรรคกัน”
บรรพจารย์ซานชิงไม่สามารถอ้าปากเอ่ยวาจาได้ ทำได้เพียงใช้กระแสจิตสอบถามว่าหานเจวี๋ยเป็นใคร
“เจ้าเคยมาที่นี่แล้ว แต่ปราชัยไปเท่านั้น”
“เขตเซียนร้อยคีรี เจ้าคือเจ้าสำนักซ่อนเร้นอย่างนั้นหรือ”
“อืม”
“เจ้าจองจำข้าด้วยเหตุใด”
“ต่อไปเจ้าจะรู้เอง”
[คุกสวรรค์อนธการสยบทาสสำเร็จ]
[บรรพจารย์ซานชิงบังเกิดความประทับใจในตัวท่าน ระดับความประทับใจในขณะนี้เต็มขั้นดาวแล้ว]
เมื่อแจ้งเตือนนี้เด้งขึ้นมา หานเจวี๋ยก็รับรู้ได้ในทันใด
เขาสร้างสายสัมพันธ์เชื่อมโยงกับบรรพจารย์ซานชิง
สายสัมพันธ์นี้คล้ายคลึงกับตราประทับหกวิถียิ่งนัก หากเขาอยากให้บรรพจารย์ซานชิงตาย บรรพจารย์ซานชิงก็ต้องตาย ความรู้สึกนี้น่าอัศจรรย์อย่างยิ่ง ทั้งยังเป็นของจริงแน่นอน
หานเจวี๋ยรู้สึกปรีดา คุกสวรรค์อนธการช่างแข็งแกร่งจริงๆ
ว่าไปแล้ว ความประทับใจเต็มขั้นดาวเช่นนั้นหรือ หรือว่า 6 ดาวไม่ใช่จำนวนเต็มขั้น?
น่าสนใจอยู่บ้าง!
หานเจวี๋ยรู้สึกว่าตนต้องประเมินระดับค่าความประทับใจใหม่เสียแล้ว
เขาลืมตามองบรรพจารย์ซานชิง
บรรพจารย์ซานชิงยังคงนั่งสมาธิอยู่ ไม่ขยับเขยื้อน
หานเจวี๋ยเอ่ยปากเรียก “บรรพจารย์ซานชิง”
บรรพจารย์ซานชิงลืมตาขึ้น ลุกขึ้นทำความเคารพอย่างนอบน้อม เอ่ยว่า “คารวะเจ้าอาณาเขตเต๋า!”
หานเจวี๋ยมองสำรวจบรรพจารย์ซานชิง กล่าวว่า “คุกเข่า”
บรรพจารย์ซานชิงคุกเข่าลงทันที
“กลิ้งตัวหนึ่งตลบ”
บรรพจารย์ซานชิงกลิ้งตัวหนึ่งตลบทันที
“ตบหน้าตัวเองหนึ่งที”
‘เพียะ…’
คราวนี้หานเจวี๋ยเชื่อสนิทใจแล้ว ถึงอย่างไรบรรพจารย์ซานชิงก็ไม่ทราบถึงความสามารถของคุกสวรรค์อนธการ ต่อให้แสร้งทำ ก็ไม่จำเป็นต้องทุ่มเทขนาดนี้
หานเจวี๋ยประคองเขาขึ้น เอ่ยว่า “ซานชิง ข้าแค่ทดสอบดูเท่านั้น ล่วงเกินไปมาก ข้าต้องการตัวเจ้าเหลือเกิน เจ้าเป็นถึงอันดับหนึ่งแห่งแดนเซียน สำนักซ่อนเร้นของข้าต้องการคนแข็งแกร่งเช่นเจ้า…”
เขาเริ่มเอ่ยยกยอชื่นชมบรรพจารย์ซานชิงไม่ขาดปาก บรรพจารย์ซานชิงได้ฟังก็รู้สึกตื้นตันยิ่งนัก
หลังจากพูดคุยกันครู่หนึ่ง หานเจวี๋ยพบว่าบรรพจารย์ซานชิงไม่ได้สูญเสียสติปัญญาทั้งหมดไป เพียงแต่เชื่อฟังไว้วางใจหานเจวี๋ยอย่างสมบูรณ์ไปโดยปริยายเท่านั้น เขายังมีความคิดเป็นของตัวเองอยู่
หานเจวี๋ยตัดสินใจปล่อยบรรพจารย์ซานชิงออกไป บางทีอาจจะสามารถจัดวางไส้ศึกไว้ข้างกายของหลี่มู่อีได้
ในวันนั้น เขาเคลื่อนย้ายบรรพจารย์ซานชิงออกไป เรื่องนี้นอกจากจางเจี่ยวแล้ว ไม่มีผู้ใดทราบเรื่อง ส่วนหลี่มู่อี คาดว่ายังอยู่ที่โลกพันอนันต์ มิเช่นนั้นคงมาขอเข้าฝันไปนานแล้ว
“ความสามารถนี้คล้ายว่าจะไม่ต้องเสียค่าใช้จ่าย หากข้ายอมสละเวลาก็สามารถสยบทั้งแดนเซียนให้กลายเป็นทาสได้…”
………………………………………………………………
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ
รอดสักทีนะหวงจุนเทียน...
สงสารหวงจุนเทียน.......
จะได้เห็นพิสูจน์เทพผู้สร้างไหมหนอ...
จะไม่กลับมาจริง ๆ เหรอ...