ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 546

บทที่ 546 มหันตภัยเทพมารอนธการ

‘หากข้ายอมรับคำขอเข้าฝันของตี้จวิน จะมีอันตรายหรือไม่’

[จำเป็นต้องหักอายุขัยหนึ่งแสนหกหมื่นล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]

สุดยอด!

อริยะมรรคาสวรรค์ที่แข็งแกร่งที่สุดก็จ่ายแค่สี่พันล้านปีเท่านั้น เพียงพอจะทำให้เห็นแล้วว่าตี้จวินแข็งแกร่งขนาดไหน

ดำเนินการต่อ!

หานเจวี๋ยเลือกอย่างเงียบเชียบ

[ขณะนี้ไม่มี]

อะไรคือขณะนี้

หรือว่าหลังจากเข้าสู่แดนความฝันไปสักระยะจะมี?

หานเจวี๋ยซักถามต่อ

[การเข้าฝันครั้งปัจจุบันนี้ไม่มีอันตรายแน่นอน]

พอเห็นแบบนี้ หานเจวี๋ยถึงได้ยอมเลิกรา

แจ้งเตือนคำขอเข้าฝันจากตี้จวินยังคงส่งมารัวๆ

หานเจวี๋ยเลือกยอมรับคำขอเข้าฝัน

ทันใดนั้น หานเจวี๋ยมาโผล่ที่ห้วงจักรวาลมืดสลัวแห่งหนึ่ง พูดให้ถูกคือที่นี่เป็นตำหนักใหญ่หลังหนึ่ง เพียงฉายภาพจำลองของห้วงจักรวาลดาษดาราเท่านั้น ดูงดงามตระการตา

หานเจวี๋ยมองเห็นตี้จวิน อีกฝ่ายนั่งสมาธิอยู่หน้ากระดานหมากรุกโปร่งแสงกระดานหนึ่ง ตัวของตี้จวินช่างสมนามนัก หน้าตาหล่อเหลาสง่างามจริงๆ ใบหน้าเจือรอยยิ้ม บุคลิกสุขุมมั่นคง ให้อารมณ์ดั่งจักรพรรดิผู้เปี่ยมคุณธรรมเมตตา เขาดูแตกต่างจากในตำนานอย่างยิ่ง

ในจินตนาการของหานเจวี๋ย อย่างน้อยๆ ก็น่าจะน่าเกรงขามยิ่งนัก จากรูปประจำตัวที่ได้เห็น ไม่มีความอ่อนโยนเช่นนี้อยู่เลย

หานเจวี๋ยเดินเข้าไป ค้อมกายคารวะ

ถึงอย่างไรอีกฝ่ายก็เป็นลูกพี่ใหญ่ จำเป็นต้องมีมารยาทด้วย

ตี้จวินมองพิจารณาหานเจวี๋ย เอ่ยชมเชย “ไม่คิดเลยว่าในมรรคาสวรรค์ยังมีผู้ที่อาศัยพลังพิสูจน์มรรคอย่างเจ้าปรากฏตัว ยอดเยี่ยมจริงๆ”

หานเจวี๋ยกล่าวอย่างถ่อมตัว “หากเทียบกับผู้ทรงพลังอย่างท่านแล้ว ข้าจะนับเป็นอะไรได้ ถึงแม้จะไม่ทราบว่าท่านคือผู้ใด แต่แดนความฝันนี้ก็ทำให้ข้ายากหยั่งถึง น่าชื่นชมนัก”

ตี้จวินลูบเคราพลางยิ้มแวบหนึ่ง ทั้งสองเริ่มพูดคุยกันอย่างมีมารยาท

หานเจวี๋ยรังเกียจการพูดคุยตามมารยาทที่สุด แต่อีกฝ่ายแข็งแกร่งกว่าเขามากนัก จึงทำได้เพียงพูดคุยตามมารยาทต่อไป

เขาใช้แบบจำลองการทดสอบทำการคัดลอกตบะของอีกฝ่ายอย่างเงียบเชียบ

ผ่านไปพักใหญ่

ตี้จวินกลับเข้าประเด็น เอ่ยว่า “ครั้งนี้ที่เข้าฝันเจ้า เกี่ยวข้องกับมหาเคราะห์มรรคายิ่งใหญ่ ตามข้อความที่บรรพชนเต๋าทิ้งไว้ เทพมารอนธการจะอุบัติขึ้นในแดนเซียน เป็นผู้นำเทพมารฟ้าบุพกาล เข้ากวาดม้วนมหามรรค และเจ้าคือตัวแปร เจ้าอาจจะเป็นเทพมารอนธการ หรืออาจจะเป็นผู้ที่มีความหวังในการต่อกรกับเทพมารอนธการที่สุดก็เป็นได้”

หานเจวี๋ยถามด้วยความแปลกใจ “เทพมารอนธการคือสิ่งใด”

“แรกเริ่มก่อนเบิกนภาคือฟ้าบุพกาล ก่อนกำเนิดฟ้าบุพกาลคืออนธการ เจ้าจะเข้าใจว่าเป็นยุคสมัยที่โบราณกาลยิ่งกว่าผานกู่และบรรพชนเต๋าก็ได้ พวกเราสงสัยว่า ก่อนกำเนิดฟ้าบุพกาล เคยมียุคที่รุ่งเรืองยิ่งกว่า ก็คือยุคสมัยแห่งเทพมารอนธการ เพียงแต่เนื่องด้วยสาเหตุบางอย่าง อนธการจึงล่มสลาย ก่อกำเนิดเป็นฟ้าบุพกาล จากนั้นฟ้าบุพกาลก็ดำเนินรอยตามอนธการ ถูกเทพมารฟ้าบุพกาลแบ่งแยก กำเนิดเป็นมหามรรคและมรรคาสวรรค์”

“ดังนั้นเทพมารอนธการแข็งแกร่งที่สุดหรือ”

“ถูกต้อง”

“ข้าไม่ใช่เทพมารอนธการ และไม่อยากต่อกรกับเทพมารอนธการ อันตรายเกินไป…”

หานเจวี๋ยขมวดคิ้วขณะเอ่ยวาจา เห็นได้ชัดว่าวิตกอย่างยิ่ง

ตี้จวินเองก็ไม่ได้รู้สึกผิดคาดเช่นกัน เขาเอ่ยยิ้มๆ “ในมรรคาสวรรค์ปัจจุบันนี้ไม่มีผู้ใดแข็งแกร่งไปกว่าเจ้า เทพมารอนธการน่าจะยังไม่เติบใหญ่ ถึงขั้นที่อาจยังไม่ถือกำเนิดด้วยซ้ำ”

หานเจวี๋ยถามด้วยความแปลกใจ “ในเมื่อยังไม่ถือกำเนิด เหตุใดจึงมาหาข้า มาเตือนข้า จะให้ข้าสังหารเทพมารอนธการตั้งแต่แบเบาะหรือ”

“ถูกต้อง!”

แววตาตี้จวินคมกล้าขึ้นมา

หานเจวี๋ยสัมผัสถึงความรู้สึกกดดันที่ยากจะอธิบายได้อย่างหนึ่ง ความรู้สึกกดดันนี้ไม่ได้ทรงพลังนัก แต่กลับทำให้เขารู้สึกอึดอัดยิ่ง

ตี้จวินจ้องมองหานเจวี๋ย เอ่ยว่า “หานเจวี๋ย เจ้ากล้ารับภารกิจนี้หรือไม่ หากทำสำเร็จ ข้าจะบันดาลโอกาสวาสนาอันไร้ขีดจำกัดให้แก่เจ้า หลุดพ้นจากความอนิจจัง”

หานเจวี๋ยพลันนึกถึงอดีตกาลเมื่อนานมาแล้ว ตนฝันถึงยักษาตนหนึ่ง เขาก็เคยพูดจาทำนองนี้

ราวกับว่าหานเจวี๋ยอยู่ในห้วงมายาก็มิปาน

ตอนนี้ตี้จวินก็เอ่ยถึงอีก นี่หมายความว่าอย่างไร

ขณะที่เขากำลังจะถาม ตี้จวินก็กล่าวว่า “ข้ารู้ว่าเจ้าอยากถามอะไร ระดับไม่เท่ากัน รอให้เจ้าแตะขอบเขตมหามรรคแล้ว จะเข้าใจแน่นอน”

หานเจวี๋ยขมวดคิ้วพลางถาม “เช่นนั้นเทพมารอนธการมีลักษณะเด่นอย่างไร”

ตี้จวินส่ายหน้า “เทพมารอนธการ ไม่มีผู้ใดรู้จัก พวกเราเหล่าผู้พิสูจน์มหามรรคก็ไม่เคยเห็นเทพมารอนธกรมาก่อนเช่นกัน เทพมารอนธการเป็นเพียงคำพยากรณ์อย่างหนึ่งที่บรรพชนเต๋ากล่าวไว้ บางทีอาจจะไม่มีอยู่จริงก็ได้ แต่มหาเคราะห์มรรคายิ่งใหญ่จะต้องมีสิ่งมีชีวิตที่ดึงดูดชักนำมาอย่างแน่นอน เจ้าอดทนรอคอยต่อไปก็จะรู้เอง”

หานเจวี๋ยแสร้งทำเป็นครุ่นคิด

ใครคือเทพมารอนธการกันแน่

แล้วเทพมารอนธการคืออะไร

หานเจวี๋ยปิดกั้นความทรงจำของตนโดยตรง ไม่กล้านึกถึงว่าตนก็คือเทพมารอนธการ

ตี้จวินเป็นตัวตนที่อยู่เหนือกว่าอริยะ หานเจวี๋ยจำเป็นต้องระวัง

ถึงขั้นที่ต้องเสแสร้งแม้กระทั่งในใจ!

“ภายหน้าหากมาเยือนแดนเทพหวนปัจฉิม ก็มาเยี่ยมข้าได้” ตี้จวินกล่าวประโยคนี้จบก็โบกมือ

แดนความฝันสลายตัวลง