ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 551

บทที่ 551 จักรพรรดิสวรรค์ชั่วร้าย เทพสูงสุดอู๋ฝ่า

หานเจวี๋ยสนใจเรื่องครอบครองมรรคาสวรรค์ แต่เขาไม่สามารถครอบครองด้วยตัวเองได้

เขาไม่อยากถูกผูกมัดไว้กับมรรคาสวรรค์

เขาต้องการสนับสนุนอริยะสักคน ให้ยึดครองมรรคาสวรรค์แต่เพียงผู้เดียว ครอบครองมรรคาสวรรค์แทนเขา

หานเจวี๋ยเกิดความคิดอีกอย่างขึ้นมา สอบถามว่า ‘ข้าสามารถใช้คุกสวรรค์อนธการสยบอริยะมรรคาสวรรค์ให้เป็นทาส แล้วเข้าครอบครองมรรคาสวรรค์ได้หรือไม่’

[จำเป็นต้องหักอายุขัยหนึ่งหมื่นล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]

ดำเนินการต่อ!

[สามารถสยบอริยะมรรคาสวรรค์เป็นทาสได้ แต่ไม่อาจอาศัยเหตุนี้เข้าครอบครองมรรคาสวรรค์ได้ มรรคาสวรรค์จะเป็นฝ่ายตัดขาดดวงชะตาของอริยะเอง]

สำหรับเรื่องนี้ หานเจวี๋ยไม่รู้สึกแปลกใจเลย

ถึงอย่างไรมรรคาสวรรค์ก็เป็นกฎเกณฑ์ ต่อให้ระบบแข็งแกร่งแค่ไหน จะยังแกร่งไปกว่ามหามรรคได้หรือ

มหามรรคไม่อาจเข้ากลืนกินมรรคาสวรรค์โดยตรงได้!

อีกอย่าง หากสยบอริยะมรรคาสวรรค์เป็นทาส จะต้องล่วงเกินตัวตนในระดับที่อยู่สูงกว่าแน่นอน

จากความเข้าใจที่หานเจวี๋ยมีต่อสถานการณ์ในปัจจุบัน มรรคาสวรรค์ผ่านมหาเคราะห์มาสิบครั้งแล้ว ในระหว่างมหาเคราะห์เหล่านี้มีผู้ทรงพลังมากมายที่ผงาดขึ้นมา อริยะก็สับเปลี่ยนหมุนเวียนไป ผู้ที่หลุดพ้นเหล่านั้นล้วนออกจากมรรคาสวรรค์ ย้ายไปอยู่ที่แดนเซียนหวนปัจฉิม

ในเมื่ออวี้ผูถีสามารถรับรู้สถานการณ์ของมรรคาสวรรค์ได้ ผู้หลุดพ้นรายอื่นก็ย่อมทำได้เช่นกัน

ว่ากันตามตรงคือ อริยะเหล่านี้ล้วนเป็นหุ่นเชิดที่อริยะมหามรรคสอดแทรกไว้ในมรรคาสวรรค์

หานเจวี๋ยต้องเข้ายึดครองมรรคาสวรรค์อย่างลับๆ!

เช่นนี้ถึงจะมีแต่ได้ไม่มีเสีย!

….

ณ ชั้นฟ้าที่สามสิบสาม

อาณาเขตเต๋าอริยะ

ฉิวซีไหลนั่งบนแท่นบัวทอง สีหน้าเดี๋ยวมืดเดี๋ยวสว่าง ไอสีเทาที่ดูเก่าแก่พิสดารหลายสายพัวพันอยู่รอบกายเขา

เขาพลันลืมตาขึ้น ตวาดดังลั่น ไอสีเทารอบกายหายไปทันที

ในเวลานี้ เงาดำร่างหนึ่งพลันปรากฏขึ้นตรงหน้าฉิวซีไหล

ฉิวซีไหลจ้องมองเขา เอ่ยเสียงเข้ม “เจ้าคิดจะทำอันใดกันแน่!”

เงาดำเปิดปากกล่าว “มรรคาสวรรค์อ่อนกำลัง นี่เป็นโอกาสของเจ้า ข้าสิที่ต้องถามเจ้า เจ้าต้องการอะไรกันแน่”

ฉิวซีไหลเงียบงัน

เงาดำเอ่ยต่อ “โลกพันอนันต์ของหลี่มู่อีกำลังจะถูกจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการกลืนกิน เป้าหมายต่อไปก็คือมรรคาสวรรค์ หากเจ้ารวมเป็นหนึ่งเดียวกับมรรคาสวรรค์ ก็จะรับมือกับการโจมตีของจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการได้ดียิ่งขึ้น”

“จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการคือผู้ใด”

“สิ่งอัปมงคลที่เกิดขึ้นจากผลกรรมในแดนต้องห้ามอันธการ เขาต้องการกลืนกินมรรคาสวรรค์ทั้งน้อยใหญ่ เพื่อก้าวข้ามสู่มหามรรค ต่อสู้กับระเบียบโบราณ”

“เหตุใดพวกเจ้าถึงไม่ลงมือ”

“เจ้าดินแดนยังอยู่ เหตุใดต้องลงมือเล่า มรรคาสวรรค์และมหามรรคต่างไม่ก้าวก่ายกัน นี่คือกฎเหล็กที่ไม่อาจฝ่าฝืนได้”

ฉิวซีไหลตกอยู่ในความเงียบงัน

เงาดำเอ่ยทิ้งท้ายไว้ประโยคหนึ่งแล้วหายตัวไปในอากาศ “ก่อนมหาเคราะห์ครั้งถัดไปมาเยือน จะต้องผสานรวมกับมรรคาสวรรค์ให้ได้ มิเช่นนี้ตำแหน่งอริยะของเจ้าก็เปลี่ยนคนมาแทนเสียเถอะ”

แววตาฉิวซีไหลวูบไหว ในใจรู้สึกไม่พอใจอย่างยิ่ง

….

ห้าสิบปีต่อมา

หานเจวี๋ยลืมตาขึ้น ตรวจดูจดหมาย

[หลี่เต้าคงสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากผู้ทรงพลังลึกลับ]

[หานโยวสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากผู้บำเพ็ญโลกแยกนภา] x842

[จี้เซียนเสินศิษย์ของท่านเผชิญกับการโจมตีจากผู้ทรงพลังลึกลับ ได้รับบาดเจ็บสาหัส]

[ฟางเหลียงศิษย์หลานของท่านเผชิญกับการแทรกซึมทางวิญญาณจากสิ่งอัปมงคล]

[หวนจุนเทียนสหายของท่านเข้าสู่อาณาเขตเต๋าของอริยะ]

[จักรพรรดิสวรรค์สหายของท่านกลืนกินสิ่งอัปมงคล ดวงชะตาเกิดความเปลี่ยนแปลง กลายเป็นจักรพรรดิสวรรค์ชั่วร้าย]

[เจียงตู๋กูสหายของท่านเข้าสู่แดนเทพหวนปัจฉิม]

[จักรพรรดินีผืนพิภพสหายของท่านได้รับการเข้าฝันจากผู้ทรงพลัง พลังมรรคเพิ่มขึ้นฉับพลัน]

….

หานเจวี๋ยขมวดคิ้วทันที