ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 557

บทที่ 557 บุตรแห่งมรรคาสวรรค์ เทพมารจุติ

จี้เซียนเสินถูกแสงทองที่จู่ๆ ก็โผล่ออกมาทำให้ตกใจ เขาเงยหน้ามองทันที

ทหารสวรรค์ที่อารักขาประตูสวรรค์ทักษิณตั้งท่าพร้อมต่อสู้

จี้เซียนเสินนับนิ้วทำนาย ท่าทางแปลกประหลาด

อีกด้านหนึ่ง

หานเจวี๋ยในเขตเซียนร้อยคีรีพลันลืมตาขึ้น

นับตั้งแต่เทพสูงสุดอู๋ฝ่าจากไปก็ผ่านมานึ่งร้อยเจ็ดปีแล้ว ในช่วงระหว่างนี้ เขาฝึกบำเพ็ญมาโดยตลอด จนกระทั่งถูกกลิ่นอายลึกลับนี้รบกวน

“กลิ่นอายช่างคุ้นเคยนัก…”

หานเจวี๋ยพึมพำกับตัวเอง เริ่มนับนิ้วทำนาย

เขาทำนายได้ว่าทางทิศตะวันออกของแดนเซียนมีแสงทองสายหนึ่งพุ่งจากธรณีเชื่อมถึงนภา แสงทองสายนี้พวยพุ่งขึ้นจากภูเขาไฟบนเกาะแห่งหนึ่ง ทะลวงหมู่เมฆ ไม่อาจหยุดยั้งได้ เมื่อมองจากที่ไกลๆ ดูราวกับอภินิหาร

สุดปลายด้านล่างของแสงทองมีเงาร่างคนผู้หนึ่งหดคู้อยู่ท่ามกลางลาวา มองจากรูปร่างน่าจะเป็นเด็กหนุ่มคนหนึ่ง

จักรพรรดิเซียนหนึ่งวัฏ!

หานเจวี๋ยหรี่ตาลง

เพิ่งถือกำเนิดก็มีตบะระดับจักรพรรดิเซียนหนึ่งวัฏเลยหรือ

เลิศล้ำนัก!

หานเจวี๋ยพบว่าตนไม่สามารถทำนายถึงต้นกำเนิดของเด็กหนุ่มในแสงทองคนนี้ได้

เขาจำเป็นต้องใช้ระบบวิวัฒนาการทำนายดู

[จำเป็นต้องหักอายุขัยห้าพันล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]

หืม?

ห้าพันล้านปีหรือ

แพงกว่าอริยะมรรคาสวรรค์เสียอีก!

หานเจวี๋ยชักสนใจเสียแล้ว เลือกดำเนินการต่อ

[เทียน: จักรพรรดิเซียนหนึ่งวัฏ บุตรแห่งมรรคาสวรรค์ เทพมารฟ้าบุพกาล ผู้มีดวงชะตายิ่งใหญ่โดยลิขิตแห่งมรรคาสวรรค์ แบกรับภารกิจสวรรค์รวมแดนเซียนให้เป็นหนึ่ง]

บุตรแห่งมรรคาสวรรค์!

เทพมารฟ้าบุพกาล!

ร้ายกาจถึงเพียงนี้เชียวหรือ

หานเจวี๋ยรู้สึกสนใจขึ้นมาแล้ว

เขาสังเกตเห็นว่ามีผู้บำเพ็ญมากมายเหาะมุ่งหน้าไปทางเกาะที่เทียนอยู่ แม้กระทั่งมหาจักรพรรดิเฉินร่างแยกของมหาจักรพรรรดิเซียวก็ไปด้วย

หานเจวี๋ยคิดดูเล็กน้อย ถ่ายทอดเสียงหาหลี่เต้าคงที่อยู่ระหว่างเดินทางกลับ

เขาให้หลี่เต้าคงไปตรวจสอบเทียนดู แต่จะรับเป็นศิษย์หรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับอารมณ์ของหลี่เต้าคง

ส่วนหานโยว ให้พาชาวเลิศเอกากลับมาตามเดิม

หานเจวี๋ยคิดไปคิดมา ถ่ายทอดเสียงไปหาบรรพจารย์ซานชิงต่อ ให้บรรพจารย์ซานชิงไปหาเทียน

ส่วนเรื่องที่บรรพจารย์ซานชิงศิโรราบต่อหานเจวี๋ยแล้ว เขามิได้บอกเรื่องนี้แก่หลี่เต้าคง ทั้งสองต่างเรื่องราวต่างวาระ ต่างอาศัยฝีมือของแต่ละคน

จนถึงตอนนี้หลี่มู่อีก็ยังไม่พบเห็นความผิดปกติของบรรพจารย์ซานชิง ระยะหลังมานี้เขาไม่แม้แต่จะไปหาบรรพจารย์ซานชิงด้วยซ้ำ

จากคำบอกเล่าของบรรพจารย์ซานชิง หลี่มู่อีมองเขาเป็นสมบัติวิเศษสำหรับใช้สอยอย่างสมบูรณ์ โดยทั่วไปแล้วไม่มีทางมาถามไถ่ทุกข์สุขของเขา

ตอนนี้ดีร้ายอย่างไรหานเจวี๋ยก็เป็นอริยะเช่นกัน ในฐานะผู้นำกลุ่มอิทธิพลขนาดใหญ่กลุ่มหนึ่ง ไม่สามารถลงมือจัดการทุกอย่างเองได้อีก

จากนั้น หานเจวี๋ยหลับตาลง ฝึกบำเพ็ญต่อ

บุตรแห่งมรรคาสวรรค์แล้วอย่างไร

หากเป็นศัตรูกับข้า ล้วนต้องย่อยยับ!

….

ทะเลไร้ขอบเขต หมู่เกาะเรียงรายประปรายบนผิวทะเล

ผู้บำเพ็ญแต่ละคนเหาะมาจากทั่วสารทิศ ทั้งหมดล้วนเหาะมุ่งหน้ามายังเกาะแห่งหนึ่ง

นั่นคือเกาะที่บุตรแห่งมรรคาสวรรค์ถือกำเนิด แสงทองลึกลับสลายตัวไปแล้ว

ณ ปากปล่องภูเขาไฟบนเกาะ

หนุ่มน้อยร่างกายเปลือยเปล่าคนหนึ่งคลานออกมา เขาผอมซูบอย่างเห็นได้ชัด เส้นผมขาวโพลน ม่านตาดั่งอสรพิษ หน้าผากมีเขาแหลมดั่งคมมีดอยู่หนึ่งคู่

เด็กหนุ่มมองไปรอบๆ ด้วยความมึนงง

“ถือกำเนิดก็เป็นจักรพรรดิเซียนแล้ว ไม่เลวๆ”

เสียงหัวเราะอ่อนโยนเสียงหนึ่งแว่วเข้ามา เด็กหนุ่มผินหน้ามอง เห็นมหาจักรพรรดิเฉินยืนอยู่บนหน้าผา มองเขาด้วยรอยยิ้ม

เด็กหนุ่มตื่นตัว แม้จะพูดจาไม่เป็น แต่เมื่อพบพานสิ่งมีชีวิตแปลกหน้า เขาย่อมต่อต้านตามสัญชาตญาณ

เวลานี้เอง ผู้บำเพ็ญทรงพลังร่อนลงบนหน้าผาทีละรายๆ

“นี่คือเผ่าพันธุ์ใด”

“เลิศล้ำนัก ข้าอยู่บนชั้นฟ้าที่ห้าก็ยังมองเห็นแสงทองของเขา คุณสมบัติเขาไม่ธรรมดาแน่นอน”

“ครึ่งอริยะล้วนมากันถ้วนหน้า เห็นทีว่าเด็กคนนี้จะไม่ตกมาถึงพวกเราเสียแล้ว”

“ผู้ใดบ้างที่ไม่มีภูมิหลังอันยิ่งใหญ่ อาจารย์ลุงของบิดาศิษย์พี่ข้าเป็นเทพเซียนเผ่าสวรรค์ ข้ามีสิทธิ์หรือไม่เล่า”

“รอดูต่อไปเถอะ เด็กคนนี้ดูผิดปกติ”