ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 568

บทที่ 568 เต้าจื้อจุนไม่พอใจ ฟื้นคืนชีพอย่างต่อเนื่อง

หลังจากไก่คุกรัตติกาลอธิบายให้ซูฉีทราบว่าแบบจำลองการทดสอบคือสิ่งใด ซูฉีก็ยอมรับข้อเสนอของมันอย่างง่ายดาย ตอนที่เขาออกจากอารามเต๋าของหานเจวี๋ย หานเจวี๋ยได้เพิ่มสิทธิ์ให้เขาแล้ว

ในไม่ช้า เหล่าศิษย์สืบทอดก็ลากซูฉีเข้าสู่แบบจำลองการทดสอบ

พวกเขาก็อยากทราบยิ่งนักว่าซูฉีที่จบมหาเคราะห์ไร้ขอบเขตลงได้นั้นแข็งแกร่งแค่ไหน!

ซูฉีไม่ได้ตอบโต้กลับเลยจริงๆ แต่นอกจากเต้าจื้อจุนแล้ว ไม่มีผู้ใดทำอันตรายซูฉีได้เลย

แม้กระทั่งเต้าจื้อจุนก็ไม่สามารถสังหารซูฉีได้

“เป็นไปได้อย่างไร!”

เต้าจื้อจุนตกตะลึง เขาเป็นเซียนทองต้าหลัวเชียวนะ!

ซูฉีเพิ่งฟื้นคืนชีพก็แกร่งกว่าเขาแล้วหรือ

เพราะอะไรกัน

ซูฉีก็ตกตะลึงอย่างยิ่งเช่นกัน กลิ่นอายของเต้าจื้อจุนทำให้เขานึกถึงเซียนทองต้าหลัวที่เคยพบมาในอดีต ไม่คิดเลยว่าเผชิญหน้ากับผู้แข็งแกร่งขนาดนี้แล้วตนยังไม่ตาย

ซูฉีที่กลายเป็นเทพมารมรณะไปแล้วอยู่เหนือกว่าสิ่งมีชีวิตมรรคาสวรรค์ เขาหาใช่ผู้มีคุณสมบัติกายฟ้าบุพกาล แต่เป็นเทพมารฟ้าบุพกาลตัวจริงเสียงจริง แก่นแท้ชีวิตไม่แตกต่างไปจากผานกู่ช่วงก่อนเบิกผืนฟ้าเลย เพียงแต่ไม่แกร่งกล้าเท่าผานกู่เท่านั้น

แม้แต่เต้าจื้อจุนก็ไม่สามารถสังหารซูฉีได้!

เรื่องนี้ทำให้ศิษย์สืบทอดทั้งหมดตกตะลึง ลี่เหยาและจ้าวเซวียนหยวนก็มาชมการต่อสู้เช่นกัน

ซูฉีมิได้รู้สึกดีเลย กลับละอายใจยิ่งนัก

เขาทราบว่าข้อเสนอของไก่คุกรัตติกาลทำเพื่อขจัดบุญคุณความแค้นระหว่างเขากับศิษย์คนอื่นๆ แต่สถานการณ์ในตอนนี้กลับยิ่งเพิ่มความบาดหมางกระมัง

ควรทำอย่างไรดี

เขาไม่สามารถระเบิดตัวเองได้ เพราะเขาคือเทพมารมรณะ ตัวเขาคือสัญลักษณ์แห่งความตาย ไม่สามารถสังหารตัวเองได้

หานเจวี๋ยกำลังเฝ้ามองฉากต่อสู้นี้อยู่ในอารามเต๋า ตอนที่บรรดาศิษย์เข้าใช้แบบจำลองการทดสอบ เขาก็ร่วมชมการต่อสู้ด้วย

ผลงานของซูฉีทำให้เขาพึงพอใจยิ่ง

สมกับที่เป็นเทพมารมรณะ

ก่อนหน้านี้เขาเคยพบเทพมารฟ้าบุพกาลตนหนึ่ง นั่นก็คือจักรพรรดิหยกโจวเหยี่ยน อย่ามองเพียงว่าจักรพรรดิหยกโจวเหยี่ยนถูกเขาสังหาร แดนเซียนในยามนั้นไม่มีผู้ใดสู้กับจักรพรรดิหยกโจวเหยี่ยนได้เลย ทรงพลังเป็นที่สุด

หานเจวี๋ยก็รับรู้ถึงสภาพจิตใจที่เปลี่ยนแปลงไปของศิษย์คนอื่นๆ เช่นกัน แต่เขาไม่ได้เข้าไปจัดการ ความเคียดแค้นชิงชังบางอย่างก็มิใช่สิ่งที่เขาพูดประโยคเดียวแล้วจะเปลี่ยนแปลงได้ ถือเป็นการกระตุ้นให้ศิษย์คนอื่นๆ ทุ่มเทฝึกบำเพ็ญได้พอดี

หนึ่งร้อยปีต่อมา

หานเจวี๋ยเรียกเต้าจื้อจุนมาพบ

หลังจากทุบตีซูฉี เต้าจื้อจุนเริ่มปิดด่านอย่างบ้าคลั่ง สถานการณ์ผิดปกติ

เต้าจื้อจุนเข้ามาในอารามเต๋า ทำความเคารพหานเจวี๋ย

หานเจวี๋ยไม่ได้เอ่ยถามเขา แต่เป็นฝ่ายบอกเล่าอดีตของซูฉีออกมาเรื่อยๆ

เต้าจื้อจุนขมวดคิ้ว ไม่กล้าเสียมารยาท ได้แต่อดทนฟังต่อไป

หานเจวี๋ยเริ่มเล่าตั้งแต่ตอนที่ตนได้รู้จักกับซูฉี เรื่อยมาจนถึงเรื่องที่อริยะมิ่งจีวางแผนหลอกใช้ซูฉี

หลังจากเต้าจื้อจุนได้ฟัง สภาพอารมณ์ก็ค่อนข้างซับซ้อน

เขาจำเป็นต้องยอมรับเลยว่า ซูฉีน่าเวทนาจริงๆ ไม่มีสิทธิ์ควบคุมชะตาชีวิตของตนเลย ถูกใช้เป็นตัวเบี้ยมาโดยตลอด

“ซูฉีแบกรับโชคร้ายมาตั้งแต่กำเนิด นอกจากสำนักซ่อนเร้นแล้ว เขาไม่มีสหายหรือเครือญาติเลย ประสบความทุกข์ทรมานมาโดยตลอด เหตุผลที่เขาแข็งแกร่งกว่าเจ้า มิใช่เพราะคุณสมบัติของเขาดีกว่าเจ้า แต่เป็นเพราะอาจารย์มอบกายเนื้อที่อยู่เหนือกว่าสรรพสิ่งให้เขา อันที่จริงเขาก็เปรียบเสมือนผลงานทดลองของอาจารย์ เพียงโชคดีประสบความสำเร็จเท่านั้น” หานเจวี๋ยเอ่ยช้าๆ

กายเนื้อที่อยู่เหนือกว่าสรรพสิ่งเช่นนั้นหรือ

เต้าจื้อจุนถามด้วยความอยากรู้ “นั่นเป็นกายเนื้อเช่นใดกันขอรับ”

เขาสัมผัสได้ว่าซูฉีแข็งแกร่งกว่าคุณสมบัติกายฟ้าบุพกาลของเขา!

เขาเคยคิดว่าคุณสมบัติกายฟ้าบุพกาลเป็นคุณสมบัติร่างกายที่ร้ายกาจที่สุด ยามนี้พอมองแล้วกลับน่าขัน

หานเจวี๋ยกล่าวว่า “รอเจ้าฝึกฝนถึงระดับครึ่งอริยะ อาจารย์ก็จะมอบให้เจ้าเช่นกัน ส่วนเรื่องซูฉี หวังว่าเจ้าจะไม่ถือโทษอีก ถึงอย่างไรก็ไม่มีผู้ใดสามารถขัดขวางแผนการของอริยะได้ ตัวการที่แท้จริงคืออริยะมิ่งจี”

เต้าจื้อจุนสูดหายใจเข้าลึกๆ คราหนึ่ง พยักหน้ารับ

หานเจวี๋ยกล่าวต่อว่า “อย่าบอกเรื่องนี้กับศิษย์คนอื่น โดยเฉพาะเรื่องกายเนื้อของซูฉี”

“ศิษย์เข้าใจแล้วขอรับ”

หลังจากเต้าจื้อจุนจากไป หานเจวี๋ยลอบสะท้อนใจเพียงลำพัง

ไม่รู้เหมือนกันว่าเด็กคนนี้จะฟังเข้าหูบ้างหรือไม่

หากทำให้หานเจวี๋ยรำคาญ จะจับทั้งหมดโยนใส่คุกสวรรค์อนธการไปเสีย จากนั้นก็ทำให้เชื่อฟังเขาอย่างสมบูรณ์

ถืงแม้จะเห็นแก่ตัวไปบ้าง แต่ก็ได้ผลดี!

….

ณ ชั้นฟ้าที่สามสิบสาม ท่ามกลางความโกลาหลอันไร้ขอบเขต เมืองโอ่อ่าสง่างามแห่งหนึ่งซุกซ่อนอยู่ท่ามกลางหมอกหนา ราวกับมีสัตว์ร้ายบรรพกาลสักตัวอาศัยอยู่ที่นี่