ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 592

บทที่ 592 มิติวัฏจักร บรรพชนพุทธเบิกนภา

มิติพิเศษที่เปิดรับสิ่งมีชีวิตจากแดนเซียนพิภพหรือ

แผนการนี้ดูคุ้นๆ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

หานเจวี๋ยลอบสงสัยอยู่ในใจ

จอมอริยะเสวียนตูกล่าวต่อว่า “วิธีการนี้มีผู้ทรงพลังมากมายในแดนเทพหวนปัจฉิมเคยใช้มาก่อน ผลลัพธ์ไม่เลวเลย และเมื่อพวกเขาเคยใช้มาก่อน ก็ทำให้พวกเราตกเป็นผู้ต้องสงสัยได้ยากนัก พวกเราคัดเลือกสิ่งมีชีวิตกลุ่มหนึ่ง ใช้รางวัลดึงดูดสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ให้ทำภารกิจ ลบล้างแม่น้ำโชคชะตาของแดนเซียนพิภพ รอจนแม่น้ำโชคชะตาปั่นป่วนโกลาหล มรรคาสวรรค์ล่มสลาย แดนเซียนพิภพก็จะตกเป็นของพวกเรา”

มิติแห่งพระเจ้า[1]หรือ

หรือว่าสตรีมมิ่งไม่จำกัดเวลา[2]กันล่ะ

หานเจวี๋ยถาม “หลังจากทำสำเร็จ แดนเซียนพิภพจะเป็นของใคร”

“พวกเราจะก่อตั้งกลุ่มอิทธิพลแห่งหนึ่งขึ้น พวกเราไม่จำเป็นต้องดำเนินการเรื่องนี้เอง ป้องกันไม่ให้ปนเปื้อนผลกรรม”

หานเจวี๋ยลอบด่าในใจว่าชั่วช้า

ความหมายก็คือหากเรื่องราวถูกเปิดเผยขึ้นมา พวกเขาก็สามารถโยนความคิดให้พ้นตัวได้

หานเจวี๋ยถามต่อ “เป็นไปไม่ได้ที่เจิ้นหยวนจือจะไม่สังเกตเห็นกระมัง เรื่องนี้อันตรายเกินไป ข้าไม่เอาด้วย”

จอมอริยะเสวียนตูเอ่ยว่า “เจิ้นหยวนจือชุบเลี้ยงเทพมารทำลายล้าง มีจุดประสงค์แอบแฝง หากได้แดนเซียนพิภพมาครอง พวกเราจะมีโชควาสนาอันยิ่งใหญ่ ท่านอาจารย์ของข้าคาดเดาว่ามีมรดกตกทอดของบรรพชนเต๋าอยู่ในแดนเซียนพิภพ สำหรับเรื่องนี้ เจิ้นหยวนจือก็ไม่ทราบ หากยึดครองแดนเซียนพิภพได้ พวกเราก็สามารถพัฒนามรรคาสวรรค์แห่งที่สองได้ เพิ่มหนทางรอดอีกสาย”

หานเจวี๋ยถามต่อ “เจ้าจะไปหาผู้ใดอีก”

“มีแค่เจ้ากับข้าก็เพียงพอแล้ว”

หานเจวี๋ยสอบถามอยู่ในใจอย่างเงียบเชียบ ‘สิ่งที่จอมอริยะเสวียนตูพูดเป็นความจริงหรือไม่’

[จำเป็นต้องหักอายุขัยสี่พันล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]

ดำเนินการต่อ!

[เขาไม่ได้โกหก]

ไม่ได้โกหกอย่างนั้นหรือ

พูดให้ชัดคือเนื้อความอาจจะไม่ใช่ความจริง เป็นไปได้ว่าจอมอริยะเสวียนตูก็เพียงคาดเดาเอาเช่นกัน

อย่างไรก็ตามขอเพียงจอมอริยะเสวียนตูมีความจริงใจก็พอแล้ว

“ข้าจะทบทวนเรื่องนี้ดูอีกที เจ้าน่าจะไม่รีบร้อนกระมัง” หานเจวี๋ยเปิดปากถาม

จอมอริยะเสวียนตูหยักหน้ารับ เอ่ยว่า “รอเจ้าได้ แต่ช้าสุดก็ไม่ควรเกินพันปี พวกเราต้องเริ่มลงมือแล้ว”

“ได้”

แดนความฝันสิ้นสุดลง

หานเจวี๋ยลืมตาขึ้น สอบถามในใจ ‘ข้าอยากรู้ว่าหากข้ายอมเชื่อจอมอริยะเสวียนตู ทำตามที่เขาว่า ผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร’

[จำเป็นต้องหักอายุขัยสี่พันล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]

ดำเนินการต่อ!

หานเจวี๋ยเข้าสู่ภาพลวงตาวิวัฒนาการ

เขามาโผล่ในตำหนักใหญ่อันลึกลับแห่งหนึ่ง ตำหนักกว้างหลายร้อยจั้ง ทอดยาวนับพันจั้ง ผนังตำหนักโปร่งใส มองเห็นธารดาราสุกสกาว เมื่อเงยหน้ามองขึ้นไป เหนือหลังคามีปราณฟ้าบุพกาลซัดตลบปั่นป่วน เมื่อมองไปด้านหน้า สองฟากฝั่งมีเทวรูปในอิริยาบถต่างๆ ตั้งเรียงราย

หานเจวี๋ยมองเห็นซูฉียืนอยู่ตรงข้ามชายลึกลับคนหนึ่ง

ชายลึกลับเปิดปากกล่าว “ดวงชะตาตกเป็นของพวกเราแล้ว จากนี้สามารถเข้าโจมตีมิติอื่นๆ กลืนกินมรรคาสวรรค์น้อยได้แล้ว”

ซูฉีกล่าวว่า “รออีกหน่อยเถิด พลังของผู้กลับชาติมาเกิดยังอ่อนแอเกินไป เทียบกับมิติอื่นๆ ไม่ได้”

“มิใช่ว่าพวกเขาต้องอาศัยการฝึกบำเพ็ญให้ได้รับตบะมาหรอกหรือ แล้วจะรอได้อย่างไร”

ขณะที่ซูฉีกำลังจะตอบ ตำหนักใหญ่พลันสั่นไหวอย่างรุนแรง

แรงกดดันอันน่าหวาดหวั่นอย่างหนึ่งเข้าปกคลุม ปราณฟ้าบุพกาลเหนือหลังคารวมตัวกันก่อเป็นใบหน้าขนาดมหึมา มีเพียงเค้าโครงหน้าของมนุษย์เท่านั้น ยากจะวิเคราะห์โฉมหน้าได้

“ฮึ่ม ไม่น่าเชื่อว่าจะกล้าขโมยแดนเซียนพิภพของข้า รนหาที่ตาย!”

หานเจวี๋ยมองเห็นตำหนักเบื้องหน้าสลายเป็นเถ้าธุลีปลิดปลิวในระดับความเร็วที่เห็นได้ด้วยตาเปล่า ซูฉีและชายลึกลับคิดจะหลบหนี แต่ถูกพลังที่มองไม่เห็นสกัดขวางไว้ กลายเป็นเถ้าธุลีไปเช่นกัน

ภาพลวงตาวิวัฒนาการสิ้นสุดลงเท่านี้

หานเจวี๋ยขมวดคิ้ว

เช่นนี้หมายความว่าพ่ายแพ้อย่างนั้นหรือ

‘ข้าอยากรู้ว่าเจิ้นหยวนจือมีตบะระดับใด’ หานเจวี๋ยถามต่อ ต้องสืบพลังของศัตรูให้กระจ่างก่อน แล้วค่อยตัดสินใจว่าจะเอาด้วยหรือไม่

[จำเป็นต้องหักอายุขัยห้าหมื่นล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]

ห้าหมื่นล้านปีหรือ

มีฝีมืออยู่บ้างนี่!

แต่ก็ไม่ได้เกินขอบเขตไป!

ดำเนินการต่อ!

[เจิ้นหยวนจือ: ระดับอริยะเสรีระยะปลาย ปรมาจารย์เซียนพิภพ มหาจักรพรรดิไร้ขอบเขต]

อริยะเสรีระยะปลาย ก็ไม่ถือว่าแข็งแกร่งจนเกินไปนัก

หากล่วงเกินเข้า อีกฝ่ายจะบุกเข้ามาจัดการเขาในอาณาเขตเต๋าของเขาได้หรือไม่

หานเจวี๋ยตกอยู่ในภวังค์ความคิด

อันที่จริงเขารู้สึกว่าสามารถร่วมมือกับจอมอริยะเสวียนตูได้ ถึงอย่างไรก็เป็นการส่งตัวเบี้ยเข้าไป มิใช่ลงสนามด้วยตัวเอง

‘หากข้าร่วมแผนการกับจอมอริยะเสวียนตู นานแค่ไหนกว่าเจิ้นหยวนจือจะสัมผัสได้’