ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 593
สรุปบท บทที่ 593 ทะลวงขั้น ความเชื่อทางวิทยาศาสตร์: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ
สรุปตอน บทที่ 593 ทะลวงขั้น ความเชื่อทางวิทยาศาสตร์ – จากเรื่อง ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ โดย Internet
ตอน บทที่ 593 ทะลวงขั้น ความเชื่อทางวิทยาศาสตร์ ของนิยายกำลังภายในเรื่องดัง ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
บทที่ 593 ทะลวงขั้น ความเชื่อทางวิทยาศาสตร์
“ข้าจะไปพบเขา!”
หวงจุนเทียนลุกขึ้นพลางกล่าว สำนักพุทธส่งบรรพชนพุทธมา เขาจะนั่งมองอยู่เฉยๆ ได้อย่างไร
เมื่อศิษย์แจ้งข่าวได้ยินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
หวงจุนเทียนเคลื่อนไหวทันที
สงครามของครึ่งอริยะกำลังจะปะทุขึ้นแล้ว!
….
ผ่านไปห้าร้อยปีเต็ม หานเจวี๋ยเพิ่งทะลวงขั้นสำเร็จ
เขาจงใจยื้อเวลาไว้ เดิมทีต้องการใช้เวลานานกว่านี้ พอถึงโค้งสุดท้าย เขาค่อยเพิ่มความเร็วในการทะลวงระดับ
พลังเวทเพิ่มขึ้นฉับพลัน!
หานเจวี๋ยทำให้ตบะเสถียรไปพลาง เรียกหน้าต่างค่าสถานะของตนออกมาตรวจสอบไปพลาง
[ชื่อ: หานเจวี๋ย]
[อายุ: 939000/12, 999, 999, 999, 999, 999, 999, 999, 999]
[เผ่าพันธุ์: เทพมารอนธการ (มหาจักรพรรดิไร้ขอบเขต)]
[ตบะ: เซียนทองต้าหลัวเบิกฟ้าระยะสมบูรณ์ (อริยะสมบูรณ์แบบ)]
[วิชายุทธ์: มหามรรควัฏจักรอนธการ (ระดับมหามรรค), วิชาชุบร่างวัฏจักรดารา]
[มหามรรค: มหามรรคเวียนว่ายตายเกิด, มหามรรคแห่งกรรม, มหามรรคต้นกำเนิด]
….
เยี่ยม!
อายุขัยเพิ่มขึ้นมาสิบเท่าเลย!
หานเจวี๋ยมองตัวเลขที่เรียงกันเป็นพรืด ในใจเต็มด้วยไปด้วยความรู้สึกเปรมปรีดิ์
เท่ากับว่าเขาเป็นอมตะมิวางวายแล้ว!
หานเจวี๋ยสงบอารมณ์ ทำให้ตบะเสถียรต่อ
เวลาผ่านไปสี่สิบปีเต็ม ตบะของเขาถึงได้มั่นคง
หานเจวี๋ยเริ่มยกระดับพลังวิเศษมรรคกระบี่ ใช้เวลาเพียงครึ่งปีเท่านั้น
หานเจวี๋ยไม่ได้ฝึกฝนร่างจำลองเสรีสุญญตาในทันที แต่เลือกตรวจดูจดหมาย ใส่ใจสถานการณ์ในระยะนี้
[จักรพรรดิเซียนวัฏจักรสหายของท่านออกจากแดนเซียน]
[หานมิ่งสหายของท่านออกจากแดนเซียน]
[หวงจุนเทียนสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากมารสวรรค์เบิกฟ้าสหายของท่าน]
[จักรพรรดิเซียนวัฏจักรสหายของท่านก่อตั้งมิติวัฏจักร]
[มารสวรรค์เบิกฟ้าสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากหลี่เต้าคงสหายของท่าน]
[สือตู๋เต้าสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากเจ้าแห่งมหาเคราะห์โบราณ]
[ผานซินสหายของท่านเข้าร่วมวังเทพ ดวงชะตาเพิ่มขึ้นฉับพลัน]
….
มารฟ้าเบิกสวรรค์และหวงจุนเทียนตีกันได้อย่างไร
หานเจวี๋ยขมวดคิ้ว เพื่อป้องกันไม่ให้สองสายลับโมโหจนฆ่ากันตาย เขาจำเป็นต้องไปเข้าฝันทั้งคู่
ค่าความประทับใจที่ทั้งสองมีต่อเขาบรรลุถึงระดับหกดาว หานเจวี๋ยไม่กลัวว่าจะถูกหักหลัง
เมื่อทั้งสองได้ทราบว่าอีกฝ่ายเป็นพวกเดียวกัน ก็ล้วนตกตะลึง
อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่กล้าก่อเรื่องต่อหน้าหานเจวี๋ย ได้แต่รับปากว่าจะไม่ผูกความแค้นกัน
หานเจวี๋ยไปเข้าฝันหลี่เต้าคงต่อ
หลี่เต้าคงคนนี้ตึงเกินไป หานเจวี๋ยกังวลว่าเขาจะทุบตีจนมารสวรรค์เบิกฟ้าดับดิ้น
หลี่เต้าคงเงียบงัน
ผ่านไปพักใหญ่
หลี่เต้าคงถามขึ้น “เจ้าสำนัก ท่านจัดวางไส้ศึกไว้มากแค่ไหนกันแน่”
เขาคิดว่ารากฐานของหานเจวี๋ยไม่ลึกล้ำมากนัก รู้จักแต่พากเพียรบำเพ็ญ จู่ๆ เขาก็รู้สึกว่าตนมองผิดไปเสียแล้ว
รากฐานลึกล้ำเกินไปแล้ว!
แม้แต่บรรพชนพุทธแห่งสำนักพุทธก็ยังเป็นคนของหานเจวี๋ย!
ต้องสงบไว้หน่อย จะวุ่นวายไม่ได้
หานเจวี๋ยเดินออกจากอารามเต๋า เพื่อเทศนาธรรมให้สรรพสิ่ง
ยังคงเทศนาเป็นเวลาร้อยปีเช่นเดิม
ร้อยปีต่อมา หานเจวี๋ยกลับถึงอารามเต๋า เขาเริ่มสอดส่องมิติวัฏจักร
มิติวัฏจักรมิได้อยู่ในแดนเซียน แต่อยู่ในซอกมุมหนึ่งของแดนต้องห้ามอันธการ ห่างไกลอย่างยิ่ง
ต่อให้เป็นอริยะอย่างหานเจวี๋ยก็ไม่สามารถสอดส่องสถานการณ์ของมิติวัฏจักรได้
หานเจวี๋ยจำเป็นต้องเข้าฝันจักรพรรดิเซียนวัฏจักร จากนั้นให้จักรพรรดิเซียนวัฏจักรฉายสถานการณ์ของมิติวัฏจักร
ตอนนี้ มิติวัฏจักรมีผู้กลับชาติมาเกิดหลายพันคนแล้ว รวบรวมก่อเป็นแดนมายานับร้อยแห่งขึ้นในแม่น้ำโชคชะตาของแดนเซียน
ต้องใช้พลังเวทจำนวนมากเพื่อสร้างดินแดนขึ้น เนื่องจากดินแดนเหล่านี้ตั้งอยู่ในแม่น้ำโชคชะตา ผู้กลับชาติมาเกิดต้องปรับเปลี่ยนชะตาชีวิตของผู้มีดวงชะตายิ่งใหญ่ในแดนมายา ทำให้ส่งผลกระทบต่อแม่น้ำโชคชะตา
จักรพรรดิเซียนวัฏจักรฉายสถานการณ์ของมิติวัฏจักรให้หานเจวี๋ยดู
ภายในมิติวัฏจักรมีเมืองอยู่แห่งหนึ่ง พื้นที่กว้างไกลนับล้านลี้ เป็นสถานที่พักผ่อนสำหรับผู้กลับชาติมาเกิด เมืองแห่งนี้มีความคล้ายคลึงกับเมืองในยุคโบราณยิ่งนัก แต่ก็มีเค้าโครงของเทคโนโลยีอยู่บ้างเช่นกัน
“วิถีบำเพ็ญของแดนเซียนพิภพขาดช่วงไปแล้ว ยามนี้สิ่งที่กำลังเป็นกระแสคือสิ่งที่เรียกว่าวิทยาศาสตร์ มีการใช้ประโยชน์จากวิทยาศาสตร์ ทำให้สิ่งมีชีวิตสามารถเดินทางออกนอกดาวเคราะห์ของตน ออกท่องอวกาศ ผู้สรรค์สร้างวิทยาศาสตร์ขึ้นคือเทพมารฟ้าบุพกาลตนหนึ่ง เขาตัดขาดจากพลังวิญญาณ ใช้วิทยาศาสตร์ดึงดูดความศรัทธาจากสิ่งมีชีวิตในแดนเซียนพิภพ เพิ่มดวงชะตาให้ตน พลังลึกล้ำเกินหยั่ง ทว่าเทพมารฟ้าบุพกาลตนนี้ก็ยำเกรงเจิ้นหยวนจือเช่นกัน ตามปกติไม่กล้าเผยตัวนัก” จักรพรรดิเซียนวัฏจักรชี้แจง
หานเจวี๋ยเลิกคิ้ว นี่ก็คือความจริงของวิทยาศาสตร์อย่างนั้นหรือ
ท้ายที่สุดแล้ววิทยาศาสตร์ก็คือเทวศาสตร์สินะ
เป็นเพียงคำโป้ปดที่เทพมารฟ้าบุพกาลสร้างขึ้นใช่หรือไม่
หานเจวี๋ยถามต่อ “มีดาวโลกหรือไม่”
จักรพรรดิเซียนวัฏจักรตอบ “มี ในอดีตดาวโลกเคยเป็นศูนย์กลางแดนเซียนพิภพ เพียงแต่ยามนี้อ่อนแอยิ่งนัก”
“ดาวโลกมีประวัติศาสตร์ยาวนานแค่ไหน”
“ดาวโลกคงอยู่มานับหมื่นล้านปี ประวัติศาสตร์ตามปฏิทินดวงดาวคือสามพันสองร้อยปี”
หานเจวี๋ยเงียบไป
บางทีที่นี่อาจจะไม่ใช่ดาวโลกในอดีตชาติของเขา หรือไม่ก็ผ่านไปนานมากเหลือเกินแล้ว ดาวโลกที่เขารู้จักเปลี่ยนแปลงไปนานแล้ว
ถึงอย่างไรหานเจวี๋ยก็ไม่สนใจดาวโลกเลย เขาไม่ได้ยึดติดอาวรณ์กับอดีตชาติมากนัก เขาสนใจแค่ชาตินี้เท่านั้น
………………………………………………………………
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ
รอดสักทีนะหวงจุนเทียน...
สงสารหวงจุนเทียน.......
จะได้เห็นพิสูจน์เทพผู้สร้างไหมหนอ...
จะไม่กลับมาจริง ๆ เหรอ...