ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 609

บทที่ 609 หากไม่สำเร็จเป็นอริยะ ทุกอย่างก็ไร้ความหมาย

สังหารจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการ!

แทนที่เขาอย่างนั้นหรือ!

หานทั่วฟังคำพูดของคนชุดขาวแล้ว ตกอยู่ในห้วงความคิด

อีกฝ่ายต้องมีข้อเรียกร้องแน่ มิเช่นนั้นคงไม่หมายตาเขา

เสียงของคนชุดขาวแว่วขึ้นอีกครั้ง “จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการเทศนาธรรมแก่พวกเจ้า เพียงเพราะจะหลอกใช้พวกเจ้าเท่านั้น ทว่าข้ามอบโอกาสพลิกสถานการณ์ให้พวกเจ้าได้”

แววตาหานทั่ววูบไหว ถามในใจ “เจ้าต้องการให้ข้าทำอันใด”

“ให้ข้าครอบครองร่างเจ้า!”

“ไม่มีทาง!”

หานทั่วปฏิเสธอย่างไม่ลังเลเลย

เขาไม่มีทางมอบร่างของตนให้คนที่ไม่รู้จักกัน ทำเช่นนั้นแล้วจะต่างอันใดกับสถานะเชลยในตอนนี้เล่า

“ข้าจะใช้ร่างของเจ้าเพียงชั่วคราวเท่านั้น อาศัยร่างนี้ไปต่อกรกับจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการ”

“ไม่มีทาง เจ้าไปหาคนอื่นเถอะ”

หานทั่วปฏิเสธอีกครั้ง จากนั้นก็ไม่สนใจคนชุดขาวอีก

ไม่ว่าอีกฝ่ายจะเกลี้ยกล่อมอย่างไร เขาก็ไม่มีทางยกร่างนี้ให้เหมือนคนโง่เด็ดขาด

อี๋เทียนสังเกตเห็นว่าสีหน้าของเขาผิดปกติ จึงสอบถามว่ามีเรื่องใด

หานทั่วถ่ายทอดเสียงเล่าเรื่องคนชุดขาวให้เขาฟัง อี๋เทียนได้ฟังก็เดือดดาลขึ้นมา

“อย่าไปสนใจเขา ต่อให้ยกร่างให้ แล้วร่างเจ้าจะไปสังหารจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าอริยะได้อย่างไร”

อี๋เทียนถ่ายทอดเสียงมา หานทั่วได้ฟังก็พยักหน้ารับ

หลังจากนั้น คนชุดขาวก็ไม่มารบกวนหานทั่วอีกเลย

….

ในส่วนลึกของความมืดมิด จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายเหาะผ่านไปอย่างรวดเร็ว

เขาร่อนลงบนเกาะลอยฟ้าลูกหนึ่ง เกาะนี้ใหญ่โตกว้างขวาง มีซากโครงกระดูกตั้งอยู่เต็มเกาะ ดูราวกับกลุ่มภูตผีปีศาจที่แยกเขี้ยวกางเล็บอยู่ ดุร้ายน่าหวาดผวา

จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายร่อนลงด้านหน้าป้ายศิลาขนาดใหญ่ยักษ์ชิ้นหนึ่ง เปิดปากเอ่ย “เรียกหาข้าด้วยเรื่องใด”

ไอดำพัวพันอยู่บนป้ายศิลา เสียงหนึ่งแว่วขึ้นมา “อริยะมรรคาสวรรค์บุกมาโจมตีอีกครั้ง ครั้งนี้ข้าจะสังหารอริยะมรรคาสวรรค์ เจ้าจะได้รับปราณม่วงอนธการหนึ่งสาย”

จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายได้ฟังก็เงยหน้าขึ้นมา เอ่ยด้วยความตกตะลึงและปรีดา “จริงหรือ”

“อืม เจ้ารอดูเถิดว่าข้าจะสังหารอริยะอย่างไร”

เสียงที่ดังออกมาจากป้ายศิลาคือเสียงของจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการ จักรพรรดิผู้มาจากแดนต้องห้ามอันธการ

จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายไม่นึกสงสัยในคำพูดของเขาเลย

จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการช่างน่าหวาดกลัวจริงๆ!

หลี่มู่อีอดีตอริยะที่แข็งแกร่งที่สุดในมรรคาสวรรค์ก็ยังสู้จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการไม่ได้

เพียงแต่จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายรู้สึกแปลกใจยิ่ง อริยะเหล่านี้ทำได้แค่หดหัวอยู่ในมรรคาสวรรค์ชัดๆ เหตุใดจู่ๆ ถึงมาหาเรื่องจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการก่อนเล่า

รนหาที่ตายกันทั้งหมด!

หลังออกจากมรรคาสวรรค์ พลังของอริยะมรรคาสวรรค์จะอ่อนด้อยลง!

“แต่ก่อนหน้านั้น ข้าอยากถ่ายทอดมรรคให้แก่เจ้า เจ้ายินดีรับไว้หรือไม่” เสียงของจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการแว่วขึ้นอีกครั้ง

จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายตะลึงงัน หัวใจพลันบีบตัว

ที่แท้ก็รอคอยจังหวะนี้อยู่!

จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการบอกว่าต้องการถ่ายทอดมรรคให้จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายหลายครั้งแล้ว ทั้งสองมิใช่ศิษย์อาจารย์กันเลยชัดๆ กลับต้องการถ่ายทอดมรรคให้ จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายรู้สึกว่าเป็นกับดัก จึงปฏิเสธไปตามสัญชาตญาณ

ทว่าครั้งนี้จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการนำปราณม่วงอนธการมาล่อลวงเขา เขาทราบดีว่าหากตนปฏิเสธ เกรงว่าปราณม่วงอนธการคงตกมาไม่ถึงมือเขา

“หากไม่สำเร็จเป็นอริยะ ทุกอย่างก็ไร้ความหมาย…”

จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายเงยหน้าขึ้น เอ่ยว่า “เรา…ข้ายินดีรับ!”

….

ออกจากแดนเซียนมาหกปีแล้ว

หานเจวี๋ยและเหล่าอริยะยังคงเดินทางอยู่ในแดนต้องห้ามอันธการ

เทพสูงสุดหนานจี๋ขมวดคิ้วพลางเอ่ยว่า “ทำไมยังหาตัวเขาไม่เจออีก”

อริยะรายอื่นก็ขมวดคิ้วเช่นกัน รู้สึกว่าเรื่องนี้แปลกๆ ต่างคาดหวังให้จอมอริยะเสวียนตูพูดอะไรสักอย่าง

จอมอริยะเสวียนตูเอ่ยว่า “ข้าก็ไม่ทราบเช่นกัน กลิ่นอายเคลื่อนที่อยู่ตลอด ไม่สามารถจับพิกัดอย่างแม่นยำได้ เป็นไปได้ว่าเขาจะสังหรณ์ใจไม่ดีขึ้นมา ถึงอย่างไรทางแดนเทพหวนปัจฉิมก็มีความเคลื่อนไหวเช่นกัน”

หานเจวี๋ยเองก็ขมวดคิ้วแล้วเช่นกัน

แค่ตัวคนยังหาไม่เจอเลย แล้วจะสู้อย่างไร