ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 610

บทที่ 610 ศึกอริยะ

พลังวิเศษของเหล่าอริยะพุ่งลงบนเกาะแทบจะในทันใด แสงทมิฬสายหนึ่งแผ่ขยายออกมาจากภายในเกาะอย่างรวดเร็ว พลังวิเศษทั้งหมดที่เข้าโจมตีทำลายล้างเกาะล้วนถูกกันออกไป

จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการตวัดมือ พลันมีสมบัติวิเศษนับไม่ถ้วนลอยออกมาจากความมืดมิด กวาดม้วนถาโถมเข้าใส่เหล่าอริยะราวกับพายุซัดโถม

ฉิวซีไหลนั่งขัดสมาธิบนแท่นบัวทอง แปลงกายเป็นพุทธรูปทองสูงหลายล้านจั้ง สองแขนหมุนเป็นวงกลม จากนั้นหมื่นหัตถาพลันปรากฏขึ้น ตวัดฝ่ามือออกไปรอบทิศทาง สายลมกระโชกที่เกิดจากพลังแห่งอริยะทำให้จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายที่อยู่บนเกาะยากจะต้านรับไหว แม้จะมีพลังของจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการคุ้มครองอยู่ เขาก็ยังรู้สึกว่าตนอาจจะปลิดปลิวสลายไปได้ทุกเมื่อ

มหาจักรพรรดิเซียวกลายร่างเป็นร่างมาร เส้นผมยาวปลิวไสว มือกุมทวนยาวสีแดงเพลิง เคลื่อนเข้าสู่เกาะทันที ถือทวนมุ่งสังหารจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการ

เจ้านิกายเทียนเจวี๋ยเรียกกระบี่วิเศษสี่เล่มออกมา ก่อตัวเป็นค่ายกลกระบี่ ลอยสูงอยู่เหนือเกาะ

เทพสูงสุดหนานจี๋ปลดปล่อยพลังออกมาจากสองมือ ร่ายบทสวดอย่างต่อเนื่อง วงแสงสีทองแต่ละสายร่วงหล่นลงมาจากฟ้า สะกดข่มเกาะลอยฟ้า

เทพสูงสุดอู๋ฝ่าก็ลงมือเช่นกัน มือกุมกระบี่วิเศษ กวัดแกว่งสำแดงปราณกระบี่ออกมาอย่างต่อเนื่อง คิดจะทำลายแสงทมิฬที่คุ้มกันเกาะลอยฟ้า

แม่น้ำสายหนึ่งปรากฏขึ้นเหนือศีรษะฝูซีเทียน เงามนุษย์ที่ร้องคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวลอยออกมาทีละร่างๆ โถมตัวเข้าใส่เกาะลอยฟ้าอย่างไม่นึกเกรงกลัว

หานเจวี๋ยสำแดงพลังวิเศษปราณกระบี่อันเลิศล้ำ ปราณกระบี่นับไม่ถ้วนร้อยเรียงเข้าด้วยกัน แผ่แสงกระบี่เจิดจ้าพร่างพราวออกมา โจมตีทำลายแสงทมิฬอย่างรุนแรง

“หืม?”

สายตาของจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการหันเหไปที่ร่างหานเจวี๋ย นึกสงสัยอยู่ในใจ

เป็นแค่อริยะมรรคาสวรรค์ชัดๆ เหตุใดถึงสามารถทำลายพลังเวทของเขาได้

หรือว่าเหตุผลที่อริยะกลุ่มนี้กล้ากลับมาอีกครั้ง เป็นเพราะคนผู้นี้

หลังจากทำลายแสงทมิฬได้ เกาะลอยฟ้าจึงเผยตัวออกมา เหล่าอริยะต่างสำแดงพลังวิเศษอย่างต่อเนื่อง

จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการสู้กับเหล่าอริยะด้วยตัวคนเดียว มือขวาสำแดงพลังวิเศษทำลายล้างเหล่าอริยะ มือซ้ายดึงแส้สายฟ้าเส้นหนึ่งออกมาจากความมืดมิด สะบัดฟาดใส่เหล่าอริยะ

เทพสูงสุดหนานจี๋ไม่ทันระวัง เป็นรายแรกที่ถูกโจมตี สังขารระเบิดกระจายทันที วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นกัน โชคดีที่เขาเป็นอริยะมรรคาสวรรค์ จึงก่อสังขารขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ทุกขั้นตอนใช้เวลาเพียงชั่วพริบตาเดียว

มหาจักรพรรดิเซียวมีปราณมารพัวพันรอบกาย เข้าโจมตีจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการโดยตรง ทวนยาวพุ่งแทงออกไป เงาทวนนับหมื่นพันปรากฏขึ้น ทะลุผ่านร่างของจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการ พุ่งเข้าสู่ส่วนลึกของความมืดมิด ทอดตัวออกไปไกลจนไม่อาจทราบระยะทางได้

“เมื่อเทียบกับบรรพชนมารและหลัวผาน เจ้ายังห่างชั้นมากนัก!”

จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการเอ่ยเหยียดหยาม ยกมือชี้ไปทางมหาจักรพรรดิเซียว

ตูม!

มหาจักรพรรดิเซียวรู้สึกเพียงว่าตนถูกพลังอันไร้รูปลักษณ์พุ่งชน ร่างกายเสียการควบคุมล้มหงายหลัง หลุมดำหลุมหนึ่งปรากฏขึ้นด้านหลังเขา สูบกลืนเขา จากนั้นก็หดตัวลง

จอมอริยะเสวียนตูชูกระบี่ในมือขึ้น สัญลักษณ์หยินหยางด้านหลังลอยขึ้นมา แสงขาวดำหมุนวนเวียน รวมตัวกันเป็นลูกกลมๆ จากนั้นแยกออกเป็นสองร่างจำแลงลักษณ์ตามจอมอริยะเสวียนตู

“หนึ่งปราณจำแลงสามวิสุทธิ์!”

สีหน้าจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการแปรเปลี่ยน เขาพลันสะบัดแขนเสื้อ เคลื่อนย้ายจักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายออกไป

จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายลอยออกห่างจากเกาะอย่างรวดเร็ว มองตัวเองที่ลอยออกห่างสนามรบของเหล่าอริยะออกไปเรื่อยๆ ด้วยแววตาตื่นตะลึง

ขณะเดียวกันนี้ ภายในคุกนรกอันธการ เชลยทั้งหมดที่ถูกคุมขังต่างรู้สึกตื่นตะลึงกับศึกแห่งอริยะที่กำลังฉายอยู่

ระดับความเร็วในการลงมือของอริยะว่องไวมากจริงๆ พลังวิเศษสารพัดชนิดสำแดงออกมาไม่ขาดสาย ทำให้หานทั่วและอี๋เทียนที่อยู่ในระดับเทพมองจนตาพร่าลายไปหมดแล้ว

แม้จะมีห้วงมิติคั่นอยู่ แต่พลังอริยะอันน่าหวาดผวานั้นก็ยังทำให้พวกเขาอกสั่นขวัญแขวน

“นี่น่ะหรืออริยะ”

“มองเห็นแล้วกระมัง อริยะแห่งนิกายของเรามาช่วยเหลือพวกเราแล้ว!”

“ฮ่าๆ อริยะแห่งนิกายเหรินของพวกข้าก็มาด้วยมิใช่หรือ”

“ฝูซีเทียนเป็นอริยะแห่งเผ่าปีศาจของพวกเรามิใช่หรือ จะเป็นอริยะแห่งเผ่ามนุษย์ไปได้อย่างไร!”

“ดูเหมือนพวกเราจะมีความหวังที่จะรอดออกไปได้แล้ว!”

เหล่าเชลยต่างตื่นเต้นขึ้นมา คุกนรกอันธการพลันเกิดเสียงเจี๊ยวจ๊าว

….

หานเจวี๋ยที่ทั่วร่างเต็มไปด้วยสมบัติวิเศษฝ่าพลังเวทป้องกันเกาะของจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการเข้าไป เขามุ่งหน้าเข้าหาจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการ อีกสองก้าวจะถึงตัวจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการ เขาฟันกระบี่เข้าใส่ทันที

จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการยกมือสกัดไว้ กำแพงป้องกันที่ก่อตัวขึ้นจากพลังเวทถูกฟัน ทลายลงอย่างง่ายดาย

มหาจักรพรรดิเซียวที่เพิ่งหลุดพ้นจากการพัวพันของหลุมดำมุ่งหน้าเข้ามาโจมตีอีกครั้ง พลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงร้อนรน “สหายเต๋าหาน ต้องพึ่งเจ้าแล้ว!”

เขากลายสภาพเป็นลำแสงสีดำสายหนึ่ง ส่วนหน้ากลายเป็นคมหอก พุ่งเข้าโจมตีอย่างรวดเร็วจนไม่อาจหยุดยั้งได้ จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการกระโจนหนีคราหนึ่ง สามารถหลบเลี่ยงไปอย่างสบายๆ

จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการชูสองแขนขึ้นสูง ไม่ทราบว่าปากสวดร่ายอันใดอยู่ มองเห็นเพียงว่าเหนือห้วงอวกาศของเกาะปรากฏเมฆดำทะมึนซัดปั่นป่วน สายฟ้าทมิฬนับไม่ถ้วนฟาดลงมา โจมตีใส่ร่างหานเจวี๋ยและมหาจักรพรรดิเซียว

พลังของเทพมารกีดกันปิดกั้นการเชื่อมโยงระหว่างตัวเขาและพลังแห่งความมืด บังคับหยุดยั้งความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นของเขาเอาไว้

เหนือศีรษะหานเจวี๋ยปรากฏร่างจำลองเทพมารขึ้นตนแล้วตนเล่า

เทพมารขุนพลสวรรค์!

เทพมารฤทธา!

เทพมารสงคราม!

เทพมารไร้พ่าย!

เทพมารโอฬาร!

ช้าก่อน!

ร่างจำลองเทพมารหลายสิบตนเพิ่งปราฏขึ้นไม่นานก็ถูกดูดดึงเข้าสู่ร่างของหานเจวี๋ย หานเจวี๋ยซัดฝ่ามือออกไป

โทสะเทพอนธการ!

ผสานรวมพลังของเทพมารเอาไว้มากมาย ผ่านการฝึกฝนจนเชี่ยวชาญ ก่อตัวเป็นพลังวิเศษสุดทรงพลัง!

หลังจากฝ่าด่านอริยะเสรีได้ จำนวนเทพมารที่หานเจวี๋ยสามารถผสานรวมได้ก็เพิ่มมากขึ้นมหาศาล เทพมารที่เขาผสานรวมล้วนเป็นร่างจำลองเทพมารที่มีกำลังร่างกายแกร่งกล้า

ฝ่ามือที่ซัดออกไป ทำลายล้างจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการในทันใด

[จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการเกิดความเกลียดชังในตัวท่าน ระดับความเกลียดชังในขณะนี้คือ 6 ดาว]

หานเจวี๋ยไม่สนใจแจ้งเตือนตรงหน้า โบกมืออีกครั้ง ฉวยโอกาสที่สังขารเขายังไม่ก่อตัวขึ้น ทำลายล้างวิญญาณของจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการ

“ไม่…”

จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการคำรามด้วยเสียงแหบโหย น้ำเสียงเปี่ยมไปด้วยความหวาดผวา

จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายที่อยู่ไกลออกไปรับรู้ได้เพียงว่าพลังแห่งความมืดที่ห่อหุ้มตนอยู่สลายไปแล้ว จากนั้นก็ได้ยินเสียงของจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการ สีหน้าเขาพลันแปรเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง

“เป็นไปได้อย่างไร…เหล่าอริยะสังหารจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการได้อย่างนั้นหรือ”

…………………………………………………