ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 617

บทที่ 617 สถาปนาวิถีสวรรค์

จี้เซียนเสินไม่ได้ทัดทานการจัดการของฟางเหลียง เพียงมองฟางเหลียงด้วยแววตาลุ่มลึก

อดีตสหายรักในวันวาน ความสัมพันธ์ได้แปรเปลี่ยนไปตามกาลเวลา

เมื่อก่อนจี้เซียนเสินเคยเป็นลูกน้องฟางเหลียง ยามนี้ฟางเหลียงกลายเป็นลูกน้องของจี้เซียนเสิน กระแสลมหมุนเปลี่ยนทิศ ไหนเลยจะยังเชื่อมใจเป็นหนึ่งกัน

ผ่านไปไม่นานนัก

ยอดแม่ทัพเทพพาตัวเมิ่งเซียวเข้าสู่ตำหนัก

เมิ่งเซียวเผชิญหน้ากับเหล่าเทพเซียนเป็นครั้งแรก ทว่ามิได้ตื่นกลัวเลย

เขาเดินไปหยุดอยู่ด้านข้างแม่ทัพเทพสวรรค์ มองพินิจแม่ทัพเทพสวรรค์

แม่ทัพเทพสวรรค์คุกเข่าอยู่กลางโถงตำหนัก เห็นได้ชัดว่าเกี่ยวข้องกับการฟ้องร้องของเขา

แต่เขาต้องผิดหวังเสียแล้ว นี่มิใช่แม่ทัพเทพสวรรค์ที่เขารู้จัก

“เทพผู้นี้สังหารล้างตระกูลเจ้าหรือ” จี้เซียนเสินถาม

เมิ่งเซียวส่ายหน้าตอบไปว่า “มิใช่ขอรับ เป็นแม่ทัพเทพสวรรค์”

“เขาก็คือแม่ทัพเทพสวรรค์!”

“เป็นไปไม่ได้ แม่ทัพเทพสวรรค์ที่ข้าเคยพบควบคุมเพลิงสวรรค์ได้…”

เมิ่งเซียวโต้แย้ง ดวงตาของเขาพลันแดงก่ำ

เขานึกว่าเหล่าเทพเซียนหาแพะรับบาปมา คิดจะปกปิดเรื่องนี้

แต่นี่คือหนี้แค้นบัญชีเลือดอันลึกล้ำของเขา เขาจะยอมปล่อยไปได้อย่างไร

เมื่อเหล่าเทพเซียนได้ยิน ก็ทราบแล้วว่าเป็นความผิดของแม่ทัพสวรรค์เลี่ยนซินจริงๆ

จี้เซียนเสินจำเป็นต้องเรียกตัวแม่ทัพสวรรค์เลี่ยนซินมา เหล่าเทพเซียนต่างเฝ้ามองอยู่ เรื่องนี้ต้องได้รับการจัดการอย่างชัดเจนเปิดเผย

เวลาผ่านไปหนึ่งก้านธูป

แม่ทัพสวรรค์เลี่ยนซินเดินทางมาถึง ร่างกายเขาบึกบึนกำยำ เปลือยท่อนบน มีวงแหวนเหล็กรูปจันทร์เสี้ยวสีทองลอยอยู่ด้านหลัง มีเพลิงลุกโหมอยู่ ดูราวกับเทพอัคคี

แม่ทัพสวรรค์เลี่ยนซินคุกเข่าคารวะ ไม่มองเมิ่งเซียวเลย

“เป็นเจ้า!”

เมิ่งเซียวกัดฟันกรอดมองไปที่แม่ทัพสวรรค์เลี่ยนซิน อยากสับเขาเป็นพันเป็นหมื่นชิ้นใจแทบขาด

แต่เขายังมีสติอยู่ เขามิใช่คู่ต่อสู้ของแม่ทัพสวรรค์เลี่ยนซิน หากผลีผลามลงมือ แม่ทัพสวรรค์เลี่ยนซินจะสบโอกาสสังหารเขาได้ นั่นมิใช่เป็นการเปิดโอกาสให้เหล่าเทพเซียนหรอกหรือ

ในมุมมองของเมิ่งเซียว เหล่าเทพเซียนเป็นพวกเดียวกัน ชั่วช้าเหมือนกันหมด!

เหตุผลที่เขาไปฟ้องร้องบนยอดเขาเทพปู้โจว มิใช่เพื่อให้ได้พบบรรพชนสวรรค์เท่านั้น แต่ต้องการป่าวประกาศให้ผู้ทรงพลังทั่วหล้าทราบ เพื่อกดดันให้เผ่าสวรรค์ไม่กล้าลงมือกับเขา

“มนุษย์คนนี้นามว่าเมิ่งเซียว มาฟ้องร้องว่าเจ้าทำลายล้างตระกูลเขา มีเรื่องเช่นนี้จริงหรือ”

จี้เซียนเสินถามด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ ท่าทางเฉยชา

แม่ทัพสวรรค์เลี่ยนซินปฏิเสธทันที “จะเป็นไปได้อย่างไร! ข้าช่วยเหลือตระกูลเขาให้รอดพ้นจากคมเขี้ยวเผ่าปีศาจ เป็นเหตุให้ข้าได้รับบาดเจ็บด้วยซ้ำ”

เขาหันไปมองเมิ่งเซียว แสดงสีหน้าผิดหวัง “มนุษย์เอ๋ย เหตุใดเจ้าต้องปรักปรำข้าด้วย”

“เจ้านั่นแหละ! เจ้ายังคิดจะปฏิเสธอีกหรือ”

เมิ่งเซียวโมโหแทบตายแล้ว อาการบาดเจ็บถูกกระตุ้น เลือดสดๆ ซึมออกมาจากริมฝีปากที่แห้งแตกระแหง

‘ตัดใจเสียเถอะ เจ้าไม่มีทางฟ้องร้องเอาผิดข้าได้ เจ้าตายแน่ ข้าไม่มีทางปล่อยให้เจ้ารอดไปได้!’

เสียงของแม่ทัพสวรรค์เลี่ยนซินแว่วอยู่ในหูของเมิ่งเซียว ฟังดูก้าวร้าวอย่างยิ่ง แต่เมิ่งเซียวพบว่าเทพเซียนที่เหลือล้วนไม่มีปฏิกิริยาใดๆ เลย

วิชาถ่ายทอดเสียง!

เมิ่งเซียวตกอยู่ในความสิ้นหวัง

หรือหนี้แค้นของเขาจะไม่มีทางได้รับการสะสางจริงๆ

ในเวลานี้เอง

ฟางเหลียงตวัดมือเรียกป้ายหยกชิ้นหนึ่งออกมา เอ่ยขึ้นว่า “ข้ามีสมบัติอยู่ชิ้นหนึ่ง หากดูดซับโลหิตของเมิ่งเซียวและแม่ทัพสวรรค์เลี่ยนซินเข้าไป จะปรากฏบ่วงกรรมของคนทั้งสองขึ้น ผู้ใดจริงผู้ใดเท็จ จะทราบได้ทันที!”

โอ้…

เหล่าเทพเซียนส่งเสียงฮือฮา พวกเขาไม่คิดเลยว่าฟางเหลียงจะทำเช่นนี้ นี่เป็นการท้าทายจี้เซียนเสินเลยก็ว่าได้

สีหน้าของแม่ทัพสวรรค์เลี่ยนซินไม่น่ามองขึ้นมาทันที เขาจ้องฟางเหลียงเขม็ง ไม่ทราบว่าตนไปล่วงเกินรองผู้นำเผ่าสวรรค์ที่แสนเก็บตัวคนนี้เข้าเมื่อไร

เมิ่งเซียวมองฟางเหลียงด้วยความปีติ ไม่คิดเลยว่ายังมีเทพเซียนผู้เปี่ยมเมตตาในเผ่าสวรรค์ด้วย

จี้เซียนเสินถ่ายทอดเสียงหาฟางเหลียง “เจ้าเป็นอะไรไป อย่าทำให้เรื่องนี้วุ่นวายใหญ่โต มิเช่นนั้นเผ่าสวรรค์จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน อีกอย่างภูมิหลังของแม่ทัพสวรรค์เลี่ยนซินก็ไม่ธรรมดาด้วย!”