ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 622

บทที่ 622 จักรพรรดิสวรรค์พิสูจน์มรรค ตัวเบี้ยของหานเจวี๋ย

“เจ้าแดนต้องห้ามอันธการ เกี่ยวของกับแดนต้องห้ามอันธการอย่างไร เขาคือดวงจิตอัปมงคลหรือ”

เทพบุพกาลซักถาม น้ำเสียงเจือความสงสัย ทว่ามิได้ตระหนกตกใจเลย

โพธิสัตว์จุนทีเอ่ยว่า “ข้าก็ไม่ทราบแน่ชัด แต่เจ้าแดนต้องห้ามอันธการคือตัวการใหญ่ที่ทำให้มรรคาสวรรค์เริ่มต้นใหม่ เป็นเพราะเขา แผนการในมรรคาสวรรค์ของพวกเราถึงย่อยยับป่นปี้ ตอนนี้เขาหมายหัวแดนเทพหวนปัจฉิมและฟ้าบุพกาลอยู่ นี่มิใช่เรื่องดีเลย”

“พวกเราสงสัยว่าเจ้าแดนต้องห้ามอันธการก็คือเทพมารอนธการ”

เทพบุพกาลได้ฟังก็ตกอยู่ในห้วงความคิด

เขาเริ่มทำนายถึงเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ

เขาทำนายไม่ได้ว่าเจ้าแดนต้องห้ามอันธการคือผู้ใด ทำนายพบเพียงภาพจำที่สรรพสิ่งในแดนเซียนมีต่อเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ

ผ่านไปพักใหญ่

เทพบุพกาลเปิดปากเอ่ย “ตามความเห็นของเจ้า เทพมารอนธการซ่อนเร้นอยู่ที่ใด”

ฟ้าบุพกาลกว้างใหญ่เหลือเกิน มีทั้งแดนเซียน ปวงสวรรค์ แดนต้องห้ามอันธการ แดนเทพหวนปัจฉิม แดนบรรพกาล ส่วนลึกของฟ้าบุพกาล ต่อให้เป็นเทพบุพกาลที่ควบคุมความเป็นระเบียบเรียบร้อยในเขตฟ้าบุพกาลก็ยังมองเห็นได้ไม่ทั่วทุกมุมเช่นกัน

โพธิสัตว์จุนทีเอ่ยว่า “แดนเซียน! ต้องเป็นแดนเซียนแน่ ทั้งยังมีส่วนเกี่ยวข้องกับหานเจวี๋ยด้วย ข้าถึงขนาดที่สงสัยว่าเขาก็คือเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ เทพมารอนธการ คุณสมบัติของเขาโดดเด่นเลิศล้ำเกินไปแล้ว หากเขามิใช่ผู้ทรงพลังกลับชาติมาเกิด ก็เหลือเพียงเป็นเทพมารอนธการแล้ว”

“หานเจวี๋ยหรือ”

เทพบุพกาลเริ่มทำนายถึงหานเจวี๋ย

เขาตะลึงงัน

สำเร็จอริยะเสรีภายในหนึ่งแสนสามหมื่นปี…

เป็นไปได้อย่างไร!

เทพบุพกาลถือกำเนิดในยุคฟ้าบุพกาล ตนมีชีวิตอยู่มาถึงจนตอนนี้ ยังไม่เคยพบเห็นผู้มีพรสวรรค์เช่นนี้มาก่อน

ในอดีตเมื่อครั้งที่ผานกู่ถือกำเนิดจากฟากฟ้า ก็ใช้เวลาบำเพ็ญเนิ่นนานนักกว่าจะพิสูจน์มรรคได้

เจ้าหนุ่มคนนี้ผิดปกติ!

….

[ความเกลียดชังที่เทพบุพกาลมีต่อท่านเพิ่มขึ้น ระดับความเกลียดชังในขณะนี้คือ 6.5 ดาว]

ในความเข้าใจของหานเจวี๋ย ระดับความเกลียดชัง 6 ดาวคือไม่ตายไม่เลิกรา…

ส่วน 6.5 ดาว…

ต่อให้มหามรรคสิ้นสูญ ความเกลียดก็ยังคงอยู่เช่นนั้นหรือ

เกินไปแล้ว!

ดวงตาหานเจวี๋ยปรากฏเจตนาสังหาร

ต้องกำจัดเทพบุพกาลให้ได้!

ทว่าตอนนี้ เขายากจะสังหารอีกฝ่ายได้

ต่อให้เทพบุพกาลอยากสังหารเขา ก็ทำไม่ได้อยู่ดี เว้นแต่หานเจวี๋ยจะออกนอกมรรคาสวรรค์

หานเจวี๋ยตัดสินใจอย่างเด็ดขาด ต่อไปจะไม่ออกจากมรรคาสวรรค์อีก

หานเจวี๋ยปรับอารมณ์ ฝึกบำเพ็ญต่อ

หลายร้อยปีต่อมา เขาเสร็จสิ้นการปิดด่านเป็นเวลาหนึ่งพันปีอีกครั้ง

หานเจวี๋ยมีอายุ 131,808 ปี ในแง่ของอายุขัย เขากลายเป็นตัวตนที่อมตะแล้ว

หลังสิ้นสุดการปิดด่าน หานเจวี๋ยตรวจดูจดหมาย สำรวจความเป็นไปในช่วงนี้ของเหล่าสหาย

[จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายสหายของท่านได้รับมรรคผลแห่งจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการ อาศัยพลังพิสูจน์มรรค สำเร็จเป็นเซียนทองต้าหลัวเบิกฟ้า]

[ฟางเหลียงศิษย์หลานของท่านดูดซับจิตวิญญาณมรรคาสวรรค์ พลังมรรคเพิ่มขึ้นฉับพลัน ดวงชะตาเพิ่มพูน]

[ปรมาจารย์ลัญจกรสรวงสหายของท่านเผชิญกับคำสาปแช่งลึกลับ]

[หานอวี้เชื้อสายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากระดับเทพลึกลับ ได้รับบาดเจ็บสาหัส]

[จี้เซียนเสินศิษย์ของท่านได้รับการชี้แนะจากมหาจักรพรรดิเซียวสหายของท่าน เรียนรู้พลังวิเศษ]

[จักรพรรดินีผืนพิภพสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากผู้ทรงพลังลึกลับ ได้รับบาดเจ็บสาหัส]

[สือตู๋เต้าสหายของท่านได้รับปราณม่วงอนธการ ดวงชะตาเพิ่มพูน]

….

จักรพรรดิสวรรค์พิสูจน์มรรค…

เมื่อหานเจวี๋ยเห็นจดหมายฉบับนี้ ก็อดถอนหายใจออกมาไม่ได้

นี้คือเส้นทางที่ไม่อาจย้อนกลับมา

จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการเป็นแค่ตัวเบี้ย จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายสืบทอดตำแหน่งตัวเบี้ยของจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์อันธการ วันหน้าต้องลำบากแน่

แต่จากที่พบกันวันนั้น หานเจวี๋ยเข้าใจแล้วว่าจักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายไม่มีทางกลับตัวได้ ความเกลียดชังที่เขามีต่อมรรคาสวรรค์หยั่งรากฝังลึก ถึงขั้นที่อยากทำลายล้างมรรคาสวรรค์ให้ย่อยยับ

ถึงแม้จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายจะหลงเดินทางผิดไป หานเจวี๋ยก็ไม่คิดจะกำจัดเขา