ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 648

บทที่ 648 ตี้เจียง

ดำเนินการต่อ!

หานเจวี๋ยเลือกได้ในทันที

สำหรับเขาเผ่าเอกาคือกองกำลังหลักที่แข็งแกร่งทรงพลังยิ่ง จำเป็นต้องให้การสนับสนุน

เขาคาดหวังว่าจะชุบเลี้ยงครึ่งอริยะหนึ่งหมื่นคนขึ้นมา อาละวาดไปทั่วฟ้าบุพกาล!

หานเจวี๋ยเข้าสู่ภาพลวงตาวิวัฒนาการ

เมื่อลืมตาขึ้น หานเจวี๋ยมาโผล่ในตำหนักใหญ่มืดสลัวหลังหนึ่ง สองฝั่งมีเสาหินขนาดใหญ่มหึมาที่สลักลวดลายสัตว์ร้ายลึกลับตั้งเรียงรายอยู่หลายต้น เสาหินมองจากภายนอกดูโปร่งใส ด้านในมีหินหนืดเดือดพล่านอยู่ ทำให้บรรยากาศในห้องดูอึมครึมน่าผวา

เมฆาครึ้มลอยม้วนอยู่เหนือหลังคา มีความสูงนับล้านจั้ง ดูราวกับโลกใบหนึ่ง

หานเจวี๋ยทอดสายตามองออกไป เห็นว่าด้านหน้ามีรูปสลักหินขนาดใหญ่ยักษ์ตั้งอยู่สิบตัว รูปลักษณ์ของรูปสลักหินดูดุร้ายโหดเหี้ยม อิริยาบถแตกต่างกันไป

เบื้องหน้ารูปสลักทั้งสิบตัวมีบันไดศิลาเส้นหนึ่งที่ทอดยาวนับล้านขั้น สุดปลายบันไดคือแท่นบูชาแท่นหนึ่ง ลอยสูงอยู่กลางอากาศ

บนแท่นมีชายร่างกำยำเปลือยท่อนบนคนหนึ่งนั่งสมาธิอยู่ เส้นผมดำขลับของเขาแผ่สยายยุ่งเหยิง ปลิวไสวไปทั่ว กล้ามเนื้อบนร่างโดดเด่นสะดุดตาอย่างยิ่ง ดูคล้ายสัตว์ร้ายในร่างมนุษย์

ข้อความแถวหนึ่งปรากฏขึ้นตรงหน้าหานเจวี๋ย

[ตี้เจียง: อริยะมหามรรค หัวหน้าบรรพชนจอมเวท มหาจักรพรรดิไร้ขอบเขต ทายาทผานกู่]

หานเจวี๋ยตื่นตะลึงอยู่ในใจ บรรพชนจอมเวทยังมีชีวิตอยู่จริงๆ อย่างนั้นหรือ

เช่นนั้นรูปสลักหินสิบตัวนี้ก็น่าจะเป็นสิบบรรพชนจอมเวทที่เหลืออยู่!

ขนาดตี้จวินยังมีชีวิตอยู่ เช่นนั้นการที่ตี้เจียงยังมีชีวิตอยู่ก็เป็นเรื่องปกติยิ่ง

เท่าที่หานเจวี๋ยทราบจากเทวตำนานบุพกาลมา เผ่าจอมเวทและเผ่าปีศาจเป็นสองเผ่าพันธุ์ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก เพราะต่อสู้แย่งอำนาจกันจนก่อให้เกิดมหาเคราะห์ไร้ขอบเขตขึ้น สิบสองบรรพชนจอมเวทนอกเหนือจากจักรพรรดินีผืนพิภพที่กายผันแปรเป็นวัฏสงสาร ทั้งหมดล้วนดับสูญไปพร้อมกับตี้จวินและตงหวงไท่อี น่าสลดใจยิ่ง

ยามนี้เห็นทีว่าประวัติศาสตร์ในส่วนนี้คงมิใช่ความจริง เพราะถึงอย่างไรประวัติศาสตร์ที่หานเจวี๋ยได้ทราบมาก็มิใช่เช่นนั้น

ทันใดนั้นตี้เจียงพลันขมวดคิ้ว พึมพำกับตัวเอง “ผู้ใดตัดตอนสายเลือดเผ่าจอมเวทของข้า”

ตี้เจียงนับนิ้วทำนาย สีหน้าแปลกพิกล

“จักรพรรดิผืนพิภพ…เฮ้อ ช่างเถิด…”

ตี้เจียงเริ่มสำแดงเวท มองมาถึงตรงนี้ หานเจวี๋ยเข้าใจแล้วว่าตี้เจียงกำลังควบคุมระดับขอบเขตของเผ่าจอมเวทอยู่ แต่เหตุใดถึงควบคุมก็ไม่อาจทราบได้เช่นกัน

ภาพลวงตาวิวัฒนาการพังทลายลง

เมื่อกลับสู่โลกความเป็นจริง หานเจวี๋ยลูบคางอย่างใช้ความคิด

หากต้องการคลี่คลายปัญหานี้ วิธีที่ดีที่สุดคือกำจัดตี้เจียง

แต่ตี้เจียงไร้ความเคียดแค้นชิงชังในตัวเขา เขาย่อมไม่กระทำเรื่องเลวทรามเช่นนี้

ช่างเถิด รอไปก่อนแล้วกัน

ถึงอย่างไรตี้เจียงก็กำลังติดต่อหาจักรพรรดินีผืนพิภพอยู่ รอจนพวกเขาสองพี่น้องได้พบกัน คงบอกเล่าเรื่องราวได้กระจ่าง และน่าจะปลดขีดจำกัดทางระดับขอบเขตของเผ่าเอกาออกได้

หานเจวี๋ยสัมผัสถึงอริยะมหามรรคลึกซึ้งขึ้นกว่าเดิมแล้ว

การจำกัดสายเลือดชนรุ่นหลังเช่นนี้คล้ายกับการที่เจ้าของมหามรรคควบคุมผู้บำเพ็ญที่ฝึกมหามรรควิถีนั้นๆ

มีฝีมืออยู่บ้าง!

หานเจวี๋ยก็เคยควบคุมสายเลือดของหานทั่วเช่นกัน แต่นั่นเป็นการลงมือด้วยตัวเอง ไม่เหมือนตี้เจียง ที่มีห้วงมิตินับไม่ถ้วนกีดกั้นอยู่ ก็ยังทำได้สบายๆ ช่างน่าเหลือเชื่อโดยแท้

พอคิดดูให้ละเอียด อันที่จริงหานเจวี๋ยไม่มีทางสังหารอริยะมหามรรคได้เลย

เทพบุพกาลและโพธิสัตว์จุนทีที่ดูคล้ายจะดับสูญไปก่อนหน้านี้ แท้จริงแค่แกล้งตายเท่านั้น ทำให้หานเจวี๋ยตอแยต่อไปไม่ได้

มีเพียงเต้าปู้หวังที่ถูกปรมาจารย์ลัญจกรสรวงทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัสเท่านั้นที่ดับสูญไปจริงๆ นับว่าเป็นการร่วมมือกันระหว่างหานเจวี๋ยและปรมาจารย์ลัญจกรสรวง

หานเจวี๋ยส่ายหน้าพลางหลุดยิ้มออกมา ไม่คิดมากอีก

ไม่ช้าก็เร็วเขาจะก้าวข้ามอริยะมหามรรคไปให้ได้!

สักวันหนึ่ง เมื่ออยู่ต่อหน้าเขา อริยะมหามรรคจะถูกสังหารเยี่ยงสุกรเยี่ยงสุนัข!

….

แดนเซียน เมืองหลวงของเผ่ามนุษย์

ในใจเขา หลี่เต้าคงคือผู้ทรงพลังที่เด็ดเดี่ยวแน่วแน่ เป็นคนที่เย่อหยิ่งที่สุดในมรรคาสวรรค์

หลงเฮ่าหัวเราะฮ่าๆ ในใจยิ่งรู้สึกเบิกบานนัก

เด็กโง่!

เขาทำนายพบว่าหานอวี้เป็นเชื้อสายของหานเจวี๋ย แต่เขาไม่พูดออกไป

หานอวี้หน้าตาเหมือนหานเจวี๋ยขนาดนี้ ต้องเกี่ยวข้องกันแน่ ซ้ำหลี่เต้าคงยังรับเป็นศิษย์อีก

ในเมื่อหลี่เต้าคงไม่ได้บอกความจริงให้ทราบ เขาย่อมไม่กล้าสอดมือยุ่ง เลี่ยงไม่ให้กระทบถึงแผนการของหานเจวี๋ย

“เอาล่ะ ข้าจริงจังนะ ไปกับข้า ข้าต้องการเจ้า” หลงเฮ่าพูดอย่างจริงจัง

ความสามารถของหานอวี้ไม่อ่อนด้อยเลย สืบทอดวิชามาจากหลี่เต้าคง ย่อมไร้คู่ต่อสู้ในระดับเดียวกันแล้ว

หลังจากมรรคาสวรรค์เริ่มต้นใหม่ วังมังกรในอดีตของหลงเฮ่าสิ้นสุดลงนานแล้ว เหลือคนคุ้นเคยเก่าๆ เพียงไม่กี่คน ก่อนหน้านี้เขาเคยไปเยี่ยมเยือนคนรู้จักเก่าบางส่วนมาแล้ว ทั้งหมดล้วนอยากตัดสัมพันธ์กับเขา ไม่อยากติดตามเขา ทำเอาเขาโมโหแทบตาย

ด้วยความจนปัญญา เขาจึงทำได้เพียงมาหาหานอวี้

หลงเฮ่ากล่าวว่า “เจ้าสามารถนำเรื่องนี้ไปหารือกับจักรพรรดิมวลมนุษย์ได้ ยามนี้เผ่ามนุษย์มีปัญหารุมเร้า หากต้องการยิ่งใหญ่ก้าวหน้า ก็ต้องกล้าเสี่ยง หากข้าได้ปกครองเผ่ามังกร ก็สามารถช่วยเหลือเผ่ามนุษย์ได้ ข้าคือสายเลือดเผ่ามังกรแท้ ซ้ำยังเป็นเซียนทองต้าหลัว ราชามังกรสี่คาบสมุทรล้วนมิใช่คู่ต่อสู้ของข้า แต่ข้าโดดเดี่ยวตัวคนเดียว จำเป็นต้องให้พวกเจ้าช่วยถ่วงรั้งเหล่าพลทหารกุ้งหอยปูปลา”

แน่นอน นี่เป็นแค่คำลวง

เขาอยากพิสูจน์เส้นสายในเผ่ามังกรของตน

หานอวี้กล่าวว่า “ข้าจะลองไปคุยกับจักรพรรดิมวลมนุษย์ดู”

“รีบไปเถอะ ไปตอนนี้เลย”

หลงเฮ่าเร่งเร้า หานอวี้จึงได้แต่ลุกออกไป

ผ่านไปหนึ่งชั่วยาม หานอวี้ปรากฏตัวขึ้นในเรือน มีคนจำนวนหนึ่งติดตามมาด้วย ล้วนเป็นบุคคลระดับสูงของเผ่ามนุษย์ จักรพรรดิมวลมนุษย์ก็รวมอยู่ในกลุ่มนี้ด้วย

จักรพรรดิมวลมนุษย์อายุราวสี่สิบเศษ ไม่นับว่าหล่อเหลา แต่หน้าตาเปี่ยมอำนาจบารมี สวมเสื้อคลุมสีดำ

ผู้ทรงพลังเผ่ามนุษย์คนอื่นๆ ล้วนมองหลงเฮ่าอย่างจริงจัง ตั้งท่าเตรียมพร้อมคล้ายจะลงมือได้ทุกเมื่อ

………………………………………………………………