ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 648

บทที่ 648 ตี้เจียง

ดำเนินการต่อ!

หานเจวี๋ยเลือกได้ในทันที

สำหรับเขาเผ่าเอกาคือกองกำลังหลักที่แข็งแกร่งทรงพลังยิ่ง จำเป็นต้องให้การสนับสนุน

เขาคาดหวังว่าจะชุบเลี้ยงครึ่งอริยะหนึ่งหมื่นคนขึ้นมา อาละวาดไปทั่วฟ้าบุพกาล!

หานเจวี๋ยเข้าสู่ภาพลวงตาวิวัฒนาการ

เมื่อลืมตาขึ้น หานเจวี๋ยมาโผล่ในตำหนักใหญ่มืดสลัวหลังหนึ่ง สองฝั่งมีเสาหินขนาดใหญ่มหึมาที่สลักลวดลายสัตว์ร้ายลึกลับตั้งเรียงรายอยู่หลายต้น เสาหินมองจากภายนอกดูโปร่งใส ด้านในมีหินหนืดเดือดพล่านอยู่ ทำให้บรรยากาศในห้องดูอึมครึมน่าผวา

เมฆาครึ้มลอยม้วนอยู่เหนือหลังคา มีความสูงนับล้านจั้ง ดูราวกับโลกใบหนึ่ง

หานเจวี๋ยทอดสายตามองออกไป เห็นว่าด้านหน้ามีรูปสลักหินขนาดใหญ่ยักษ์ตั้งอยู่สิบตัว รูปลักษณ์ของรูปสลักหินดูดุร้ายโหดเหี้ยม อิริยาบถแตกต่างกันไป

เบื้องหน้ารูปสลักทั้งสิบตัวมีบันไดศิลาเส้นหนึ่งที่ทอดยาวนับล้านขั้น สุดปลายบันไดคือแท่นบูชาแท่นหนึ่ง ลอยสูงอยู่กลางอากาศ

บนแท่นมีชายร่างกำยำเปลือยท่อนบนคนหนึ่งนั่งสมาธิอยู่ เส้นผมดำขลับของเขาแผ่สยายยุ่งเหยิง ปลิวไสวไปทั่ว กล้ามเนื้อบนร่างโดดเด่นสะดุดตาอย่างยิ่ง ดูคล้ายสัตว์ร้ายในร่างมนุษย์

ข้อความแถวหนึ่งปรากฏขึ้นตรงหน้าหานเจวี๋ย

[ตี้เจียง: อริยะมหามรรค หัวหน้าบรรพชนจอมเวท มหาจักรพรรดิไร้ขอบเขต ทายาทผานกู่]

หานเจวี๋ยตื่นตะลึงอยู่ในใจ บรรพชนจอมเวทยังมีชีวิตอยู่จริงๆ อย่างนั้นหรือ

เช่นนั้นรูปสลักหินสิบตัวนี้ก็น่าจะเป็นสิบบรรพชนจอมเวทที่เหลืออยู่!

ขนาดตี้จวินยังมีชีวิตอยู่ เช่นนั้นการที่ตี้เจียงยังมีชีวิตอยู่ก็เป็นเรื่องปกติยิ่ง

เท่าที่หานเจวี๋ยทราบจากเทวตำนานบุพกาลมา เผ่าจอมเวทและเผ่าปีศาจเป็นสองเผ่าพันธุ์ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก เพราะต่อสู้แย่งอำนาจกันจนก่อให้เกิดมหาเคราะห์ไร้ขอบเขตขึ้น สิบสองบรรพชนจอมเวทนอกเหนือจากจักรพรรดินีผืนพิภพที่กายผันแปรเป็นวัฏสงสาร ทั้งหมดล้วนดับสูญไปพร้อมกับตี้จวินและตงหวงไท่อี น่าสลดใจยิ่ง

ยามนี้เห็นทีว่าประวัติศาสตร์ในส่วนนี้คงมิใช่ความจริง เพราะถึงอย่างไรประวัติศาสตร์ที่หานเจวี๋ยได้ทราบมาก็มิใช่เช่นนั้น

ทันใดนั้นตี้เจียงพลันขมวดคิ้ว พึมพำกับตัวเอง “ผู้ใดตัดตอนสายเลือดเผ่าจอมเวทของข้า”

ตี้เจียงนับนิ้วทำนาย สีหน้าแปลกพิกล

“จักรพรรดิผืนพิภพ…เฮ้อ ช่างเถิด…”

ตี้เจียงเริ่มสำแดงเวท มองมาถึงตรงนี้ หานเจวี๋ยเข้าใจแล้วว่าตี้เจียงกำลังควบคุมระดับขอบเขตของเผ่าจอมเวทอยู่ แต่เหตุใดถึงควบคุมก็ไม่อาจทราบได้เช่นกัน

ภาพลวงตาวิวัฒนาการพังทลายลง

เมื่อกลับสู่โลกความเป็นจริง หานเจวี๋ยลูบคางอย่างใช้ความคิด

หากต้องการคลี่คลายปัญหานี้ วิธีที่ดีที่สุดคือกำจัดตี้เจียง

แต่ตี้เจียงไร้ความเคียดแค้นชิงชังในตัวเขา เขาย่อมไม่กระทำเรื่องเลวทรามเช่นนี้

ช่างเถิด รอไปก่อนแล้วกัน

ถึงอย่างไรตี้เจียงก็กำลังติดต่อหาจักรพรรดินีผืนพิภพอยู่ รอจนพวกเขาสองพี่น้องได้พบกัน คงบอกเล่าเรื่องราวได้กระจ่าง และน่าจะปลดขีดจำกัดทางระดับขอบเขตของเผ่าเอกาออกได้

หานเจวี๋ยสัมผัสถึงอริยะมหามรรคลึกซึ้งขึ้นกว่าเดิมแล้ว

การจำกัดสายเลือดชนรุ่นหลังเช่นนี้คล้ายกับการที่เจ้าของมหามรรคควบคุมผู้บำเพ็ญที่ฝึกมหามรรควิถีนั้นๆ

มีฝีมืออยู่บ้าง!

หานเจวี๋ยก็เคยควบคุมสายเลือดของหานทั่วเช่นกัน แต่นั่นเป็นการลงมือด้วยตัวเอง ไม่เหมือนตี้เจียง ที่มีห้วงมิตินับไม่ถ้วนกีดกั้นอยู่ ก็ยังทำได้สบายๆ ช่างน่าเหลือเชื่อโดยแท้

พอคิดดูให้ละเอียด อันที่จริงหานเจวี๋ยไม่มีทางสังหารอริยะมหามรรคได้เลย

เทพบุพกาลและโพธิสัตว์จุนทีที่ดูคล้ายจะดับสูญไปก่อนหน้านี้ แท้จริงแค่แกล้งตายเท่านั้น ทำให้หานเจวี๋ยตอแยต่อไปไม่ได้

มีเพียงเต้าปู้หวังที่ถูกปรมาจารย์ลัญจกรสรวงทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัสเท่านั้นที่ดับสูญไปจริงๆ นับว่าเป็นการร่วมมือกันระหว่างหานเจวี๋ยและปรมาจารย์ลัญจกรสรวง

หานเจวี๋ยส่ายหน้าพลางหลุดยิ้มออกมา ไม่คิดมากอีก

ไม่ช้าก็เร็วเขาจะก้าวข้ามอริยะมหามรรคไปให้ได้!

สักวันหนึ่ง เมื่ออยู่ต่อหน้าเขา อริยะมหามรรคจะถูกสังหารเยี่ยงสุกรเยี่ยงสุนัข!

….

แดนเซียน เมืองหลวงของเผ่ามนุษย์