ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 687

บทที่ 687 ทะลวงขั้น! ระยะสมบูรณ์!

“แล้วเจ้ารู้ได้อย่างไรว่ามิใช่แผนการของสำนักพุทธ ที่ส่งมอบโชควาสนาให้เจ้าก็เพื่อดึงดูดให้เจ้ากลายเป็นบรรพชนพุทธ”

หานเจวี๋ยถาม คำพูดของฉู่ซื่อเหรินยังโน้มน้าวเขาไม่ได้

ฉู่ซื่อเหรินตอบว่า “ข้าพึ่งพาโชควาสนานั้นจนแข็งแกร่งขึ้น หลังจากนั้นได้เข้าร่วมสำนักพุทธด้วยความบังเอิญ มิใช่เข้าร่วมสำนักพุทธเพราะได้รับโชควาสนานั้นขอรับ”

หานเจวี๋ยเงียบไป

ฉู่ซื่อเหรินเอ่ยอย่างจริงจัง “อาจารย์ปู่ ข้าอยากพิสูจน์ครึ่งอริยะให้ได้โดยเร็วขอรับ ท่านโปรดให้ข้าออกไปเถิด ท่านชุบเลี้ยงพวกเรามานานถึงเพียงนี้ จะเอาแต่ชุบเลี้ยงพวกเราอยู่ฝ่ายเดียวเช่นนั้นหรือ พวกข้าเองก็อยากมีประโยชน์ต่อท่านเช่นกัน รอจนข้าพิสูจน์อริยะในฟ้าบุพกาลสำเร็จ จะกลับมานำพาสำนักซ่อนเร้นก้าวสู่จุดสูงสุดเป็นแน่ ท่านกล่าวได้ถูกต้องแล้ว หากต้องการให้โลกนี้ไร้ซึ่งความทุกข์ยาก มิใช่เพียงละทิ้งการบำเพ็ญก็สามารถจบเรื่องได้ แต่จำเป็นต้องแข็งแกร่งจึงจะปราบปรามความละโมบทั้งหมดได้!

“ข้าอยากติดตามอาจารย์ปู่ ก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งของผู้แข็งแกร่งที่สุด สร้างโลกที่สงบสุขและงดงามอย่างแท้จริงขึ้นมา!”

คุณค่าของเรื่องนี้สูงลิ่วขึ้นในชั่วพริบตา

หานเจวี๋ยพูดไม่ออกเลย จะพูดก็พูดไปสิ เจ้ายัดเยียดบทบาทสูงส่งถึงเพียงนั้นให้ผู้เฒ่าไปทำไมกัน

เขาจึงเอ่ยไปว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ถ้าเช่นนั้นเจ้าก็ไปเถิด ข้าเพียงกังวลว่าฟ้าบุพกาลอันตรายเกินไป วันหน้าหากศิษย์ทั้งหมดล้วนมุ่งหน้าสู่ฟ้าบุพกาล เมื่อพวกเจ้าประสบภัย ข้าไม่อาจตามไปช่วยเหลือเป็นรายบุคคล ได้”

ฉู่ซื่อเหรินพลันรู้สึกตื้นตันใจ เอ่ยอย่างจริงจังว่า “วางใจเถิดขอรับ อาจารย์ปู่ ข้าจะไม่เป็นภาระของท่านเด็ดขาด อีกอย่าง ข้าก็ไม่ได้อวดอ้างสมบัติวิเศษ ไม่แก่งแย่งชิงดีกับผู้อื่น โดยทั่วไปแล้วไม่น่าจะเผชิญกับอันตรายได้ หรือต่อให้เผชิญ ข้าจะพึ่งพาตัวเองเอาตัวรอดให้ได้ขอรับ”

พูดกันมาถึงขั้นนี้แล้ว หานเจวี๋ยก็พูดอะไรไม่ได้อีก เขาให้ฉู่ซื่อเหรินไปเตรียมตัวเสีย

โชคดีที่ไม่มีศิษย์สืบทอดคนใดมายื่นความจำนงอยากออกไปก่อนกำหนดพร้อมกับฉู่ซื่อเหริน

ภายในวันเดียวกัน หานเจวี๋ยได้ส่งตัวฉู่ซื่อเหรินออกไป

หลังจากหานเจวี๋ยสอดส่องแดนเซียนและตรวจดูจดหมายเรียบร้อย ก็เข้าสู่สภาวะฝึกบำเพ็ญอีกครั้ง

….

สองพันเจ็ดร้อยสามสิบเอ็ดปีต่อมา

ในที่สุดหานเจวี๋ยก็ทะลวงขั้นสำเร็จ!

[ชื่อ: หานเจวี๋ย]

[อายุขัย: 234841/940, 799,999,999,999,999,999,999,999]

[เผ่าพันธุ์: เทพมารอนธการ (มหาจักรพรรดิไร้ขอบเขต)]

[ตบะ: เบิกฟ้าเสรีระยะสมบูรณ์ (อริยะสมบูรณ์แบบ)]

[วิชายุทธ์: มหามรรควัฏจักรอนธการ (ระดับมหามรรค), วิชาชุบร่างวัฏจักรดารา]

[มหามรรค: มหามรรคเวียนว่ายตายเกิด, มหามรรคแห่งกรรม, มหามรรคต้นกำเนิด]

….

เมื่อเห็นอายุขัยที่ยืนยาวของตน หานเจวี๋ยรู้สึกอารมณ์ดียิ่งนัก

รอจนทะลวงถึงระดับอริยะมหามรรคได้ อายุขัยต้องเพิ่มขึ้นมาอีกสองหลักแน่นอน แค่คิดก็เบิกบานยิ่งนัก

หานเจวี๋ยทำให้ตบะเสถียรต่อ

เขาใช้เวลาถึงห้าสิบปีเต็ม ตบะจึงเสถียรมั่นคง

หานเจวี๋ยไม่ได้ยกระดับพลังวิเศษ แต่ตรวจดูจดหมายก่อน

[จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากอวี้ผูถีศัตรูคู่อาฆาตของท่าน ได้รับบาดเจ็บสาหัส]

[หานทั่วบุตรชายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากอวี้ผูถีศัตรูคู่อาฆาตของท่าน ถูกพลังแข็งแกร่งบังคับลบล้างเจตจำนง]

[โจวฝานศิษย์ของท่านผสานรวมกับเจดีย์มรรคายิ่งใหญ่ กายเนื้อเกิดความเปลี่ยนแปลงกลายเป็นกายามหามรรค ดวงชะตาเพิ่มพูน]

[ผานซินสหายของท่านเผชิญกับคำสาปแช่งลึกลับ]

[ฉู่ซื่อเหรินศิษย์หลานของท่านได้รับพระบรมธาตุฟ้าบุพกาล พลังมรรคเพิ่มขึ้นฉับพลัน]

[จอมเทพข่งเซวี่ยสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากเทพมารต้องสาปศัตรูคู่อาฆาตของท่าน]

[จักรพรรดินีผืนพิภพสหายของท่านคืนชีพให้สิบสองบรรพชนเผ่าจอมเวท ดวงชะตาเผ่าจอมเวทเพิ่มพูน]

….

อวี้ผูถี!

เยี่ยมมาก!

ตาเจ้าแล้ว!

หานเจวี๋ยหยิบหนังสือแห่งความโชคร้ายออกมา เริ่มสาปแช่งทันที

ไม่ง่ายเลยว่าจะทะลวงขั้นได้ สังหารศัตรูเพิ่มความสำราญก็นับเป็นเรื่องดี

เขาไม่กลัวฐานะจะถูกเปิดเผย หากถูกอริยะมหามรรคคนอื่นๆ จับได้ จะได้ข่มขวัญพวกเขาไปในตัว เตือนให้ทราบว่าอย่าได้ลงมือกับคนใกล้ตัวหานเจวี๋ย

ห้าวันต่อมา

อายุขัยของหานเจวี๋ยเริ่มลดลงอย่างรวดเร็ว

อีกด้านหนึ่ง

ในห้องโถงใหญ่โตส่องแสงเจิดจ้า มีพุทธองค์สูงใหญ่ในพระอิริยาบถยืนหลายต่อหลายองค์ตั้งอยู่ ความสูงยากจะหยั่งวัดได้

บนแท่นกลม มีนักพรตเต๋าสองคนนั่งสมาธิอยู่

เป็นอวี้ผูถีและเจียอิ๋น