ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 696

บทที่ 696 วิญญาณแห่งมรรคาสวรรค์ กายาบุพกาล

เทียนยงกล่าวอย่างจนปัญญา “ข้ายังคงไม่เข้าใจอยู่ดี เหตุใดต้องมาหาเขา คุณสมบัติของเขาแข็งแกร่งก็จริง แต่ก็ยังอ่อนด้อยเกินไป หากจะเข้าร่วมกับพวกเราก็จำเป็นต้องมีความสามารถที่แน่นอนแล้วถึงจะถูก ไยจึงไม่ปล่อยให้เติบโตไปตามวิถีของตน”

แดนเซียนในปัจจุบันนี้สิ่งที่ไม่ขาดแคลนที่สุดก็คือบุตรแห่งสวรรค์

เหนือคนยังมีคน เหนือฟ้ายังมีฟ้า

หานอวี้เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เขาแตกต่าง”

“แตกต่างอย่างไร”

“วันหน้าเจ้าจะรู้เอง”

เทียนยงเม้มปาก รู้สึกว่าหานอวี้ลำเอียง

เวลานี้เอง แสงทองสายหนึ่งพลันพุ่งขึ้นมา ทะลวงผ่านมวลเมฆ ในลำแสงมีมังกรตัวหนึ่งส่ายไหวมุ่งขึ้นไป พุ่งผ่านหน้าพวกหานอวี้ทั้งสองคนไป ตรงสู่ท้องนภา

ทั้งสองเพ่งมอง สีหน้าท่าทางประหลาดใจ

มองเห็นฉินหลิงดึงนักพรตเต๋าชุดเทาขึ้นมาพร้อมง้าว โลหิตนองเต็มพื้น

นักพรตเต๋าชุดเทาถูกแทงทะลุอก เขาเบิกตากว้าง สีหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

ฉินหลิงเองก็ตกตะลึงเช่นกัน รีบปล่อยมือจากง้าวทอง มองนักพรตเต๋าชุดเทาด้วยความประหม่ากังวล

“ท่านไม่เป็นไรกระมัง”

ฉินหลิงประคองนักพรตเต๋าชุดเทาให้นั่งลง

เขาเพียงอยากประลองฝีมือ ไม่คิดจะฆ่าคน

นักพรตเต๋าชุดเทาดึงคมง้าวออกทันที นั่งขัดสมาธิบนพื้น โคจรพลังรักษาแผล

ฉินหลิงกังวลอย่างยิ่ง

นักพรตเต๋าชุดเทาลอบตระหนกอยู่ในใจ ที่มีมากยิ่งกว่าคือความหดหู่และอับอาย

ตนเกือบถูกสังหารแล้ว!

เมื่อครู่หากมิใช่เพราะฉินหลิงยั้งมือทัน เขาคงถูกง้าวทองผ่าเป็นสองซีกแล้ว

นักพรตเต๋าชุดเทาอยากมุดรูหนีใจแทบขาด

เขาไม่มีหน้าจะรับผู้อื่นเป็นศิษย์แล้ว อยากจากไปโดยเร็ว

เวลานี้เอง เงาร่างหนึ่งพลันร่อนลงมา

เป็นเทียนยง

เทียนยงคือโอรสของมหาจักรพรรดิเทียนเอ้อแห่งเผ่าหายนะกลับชาติมาเกิด คุณสมบัติน่าพรั่นพรึง ซ้ำยังเป็นศิษย์สืบทอดของหานอวี้ด้วย ก้าวข้ามระดับเซียนไปนานแล้ว

เขาเหลือบมองฉินหลิง เอ่ยขึ้นว่า “กราบข้าเป็นอาจารย์!”

น้ำเสียงไม่ยอมรับการโต้แย้งใดๆ ทั้งสิ้น!

ฉินหลิงขมวดคิ้ว

นักพรตเต๋าชุดเทาโมโห

ตนเพิ่งได้รับบาดเจ็บ ก็คิดจะชุบมือเปิบเลยหรือ

เทียนยงยกมือขวาขึ้น วาดผ่านอากาศ ยอดเขาสูงที่อยู่ห่างออกไปหลายสิบลี้ลอยขึ้นมา ฝุ่นดินปลิวว่อน สะท้านฟ้าสะเทือนดิน

นักพรตเต๋าชุดเทาและฉินหลิงมองด้วยความตะลึง

เทียนยงตวัดมือขวากำเข้าหากัน ยอดเขาสูงลูกนั้นแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ

ฉินหลิงเบิกตากว้าง

นักพรตเต๋าชุดเทาก็ตกใจเช่นกัน

ยอดเขาลูกนั้นอย่างน้อยๆ ก็สูงกว่าพันจั้ง ความสามารถเคลื่อนภูเขาเขย่าสมุทรเช่นนี้เขาทำไม่ได้!

เทียนยงเอ่ยด้วยสีหน้าราบเรียบ “คุกเข่ากราบอาจารย์”

ฉินหลิงกำมือแน่น กัดฟันกรอด

เทียนยงถามอย่างดูแคลน “ทำไม เจ้าไม่ยอมรับหรือ”

ฉินหลิงกัดฟันกล่าว “บ้านของข้าหายไปแล้ว!”

เทียนยงตะลึงงัน แสดงสีหน้าเก้อกระดาก

เขากระแอมคราหนึ่ง วางมาดต่อไม่ได้แล้ว เอ่ยไปว่า “ศิษย์เอ๋ย ต่อไปนี้ติดตามอาจารย์ เจ้ากับแม่ไม่ต้องซ่อนอยู่ในหุบเขาแล้ว”

ฉินหลิงเงียบไป

อันที่จริงเขาก็อยากออกไปสำรวจโลกภายนอกเช่นกัน

….

วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว

หานเจวี๋ยลืมตาขึ้นอีกครั้ง ผ่านไปอีกห้าพันปี

สภาวะของเขาดูเลื่อนลอยขึ้นเรื่อยๆ แววตาลึกล้ำ ราวกับผสานเวทอันเลิศล้ำนับไม่ถ้วนเอาไว้ ยากจะบรรยายออกมาได้

“ใกล้แล้ว”

หานเจวี๋ยพึมพำกับตัวเอง เผยแววตาตื่นเต้นออกมา ทำให้เขาดูเหมือนมนุษย์ขึ้นเล็กน้อย

เขาเรียกกล่องจดหมายออกมา สำหรับตัวเขา ห้าพันปีผ่านไปเร็วยิ่ง แต่โลกมนุษย์กลับผลัดเปลี่ยนยุคสมัยใหม่อีกแล้ว

[จอมเทพข่งเซวี่ยสหายของท่านเผชิญกับคำสาปแช่งลึกลับ]

[จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายสหายของท่านควบคุมพลังแห่งอันธการ]

[จักรพรรดินีผืนพิภพสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากมารมรรคาลึกลับ] x8290211

[หานทั่วบุตรชายของท่านเข้าสู่แดนทดสอบมหามรรค]

[ผานซินสหายของท่านเข้าสู่แดนบรรพกาล]