ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 717

บทที่ 717 อายุสามแสนปี

“หากว่าเจ้าแดนต้องห้ามอันธการอยู่เล่า พวกเราต้องล้มเลิกแผนโจมตีมรรคาสวรรค์หรือ” เงาร่างที่เล็กกว่าเอ่ยเสียงขรึม น้ำเสียงไม่พอใจยิ่ง

อีกเงาร่างหนึ่งเงียบไปสักพัก เอ่ยขึ้นว่า “รอคำสั่งจากโฮ่วมิ่งเถอะ ตอนนี้สถานการณ์ของฟ้าบุพกาลเปลี่ยนแปลงไปจนไม่อาจคาดเดาได้ มีตัวประหลาดโบราณมากมายที่หลบเร้นกายมานานจนไม่อาจนับได้ปรากฏตัวขึ้น จะต้องตรวจสอบให้ชัดเจนว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังมรรคาสวรรค์คือผู้ใด ป้องกันไม่ให้ไปยุแหย่ตัวตนที่ไม่ควรหาเรื่องเข้า”

เงาร่างที่เล็กกว่าเงียบไป

พวกเขามองต่ออีกสักพักนึง ถึงค่อยๆ เลือนหายไปจากจุดเดิม

อีกด้านหนึ่ง

ณ ชั้นฟ้าที่สามสิบสาม

ภายในตำหนักเอกภพ จอมอริยะเสวียนตูและผานซินนั่งตรงข้ามกัน

จอมอริยะเสวียนตูสีหน้าอึมครึม เอ่ยถามว่า “เป็นความจริงหรือ”

ผานซินพยักหน้า กล่าวว่า “ ไม่ทราบว่าเป็นผู้ใดที่ปล่อยข่าวออกไป ว่าหากเส้นทางสวรรค์พัฒนาต่อไป ผานกู่จะคืนชีพกลับมาแน่นอน ร่ำลือกันว่าสิบสองบรรพชนจอมเวทฟื้นคืนชีพ จักรพรรดินีผืนพิภพก็เข้าร่วมกับพวกเขาแล้ว บุกเบิกโลกขึ้นในฟ้าบุพกาล ก่อตั้งเผ่าจอมเวทขึ้นอีกครั้ง ยิ่งทำให้ข่าวลือนี้มีความน่าเชื่อถือมากขึ้น มีกลุ่มอิทธิพลมากมายปรากฏตัวขึ้นในละแวกเส้นทางสวรรค์ฟ้าบุพกาล ไม่ทราบว่าพวกเขาจะเข้าโจมตีมรรคาสวรรค์ยามใด”

จอมอริยะเสวียนตูตกอยู่ในภวังค์ความคิด

ผานซินเอ่ยต่อไปว่า “ระยะนี้ภายในฟ้าบุพกาลปรากฏตัวตนหนึ่งนามว่ามิ่ง จับตัวสิ่งมีชีวิตมรรคาสวรรค์ไปไม่น้อย คงคิดจะใช้ประโยชน์จากสิ่งมีชีวิตมรรคาสวรรค์แทรกซึมเข้าสู่แดนเซียน มิ่งน่าจะเป็นตัวตนปลอม ทำนายถึงบ่วงกรรมไม่ได้ แต่สามารถปกปิดบ่วงกรรมได้ พลังวิเศษของคนผู้นี้ไม่อาจดูแคลนได้เลย อีกทั้งเขากำลังประกาศรับสมัครกำลังพล วางแผนพุ่งเป้ามาที่มรรคาสวรรค์”

“มิ่ง…”

จอมอริยะเสวียนตูขมวดคิ้วแน่น

ผ่านไปพักใหญ่

เขาค่อยๆ เอ่ยขึ้นว่า “ข้าจะให้อาจารย์ช่วยพยากรณ์ดู ในระหว่างนี้ ฝากเจ้าดูแลเส้นทางสวรรค์ฟ้าบุพกาลด้วย เจ้าอย่าเพิ่งวิ่งเต้นวุ่นวาย”

ผานซินพยักหน้ารับ จากนั้นก็ลุกขึ้นจากไป เดินได้สองก้าวก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

เมื่อเห็นทิศทางที่เขาจากไป จอมอริยะเสวียนตูขมวดคิ้วอีกครั้ง

ผานซินผิดปกติเกินไปแล้ว!

แตกต่างจากเมื่อก่อนราวกับเป็นคนละคน ทำให้เขารู้สึกอึดอัดยิ่ง

ไม่ทราบเช่นกันว่าหานเจวี๋ยกำราบเขาได้อย่างไร

จอมอริยะเสวียนตูไม่ได้คิดมากอีก เริ่มสำแดงพลัง ติดต่อไปหาเหล่าจื่ออาจารย์ของตน

….

สองพันกว่าปีต่อมา

หานเจวี๋ยยังอยู่ระหว่างฝึกบำเพ็ญ จู่ๆ ก็มีข้อความแถวแล้วแถวเล่าเด้งขึ้นมาตรงหน้า

[ตรวจสอบพบว่าท่านมีอายุขัยสามแสนปีบริบูรณ์ ชีวิตก้าวหน้าไปอีกขั้น ท่านมีตัวเลือกดังต่อไปนี้]

[หนึ่ง ออกจากการเก็บตัวทันที สร้างชื่อก้องฟ้าบุพกาล จะได้รับชิ้นส่วนมหามรรคหนึ่งชิ้น หินวิญญาณมรรคาสวรรค์หนึ่งก้อน ยอดสมบัติหนึ่งชิ้น]

[สอง เก็บตัวบำเพ็ญ หลีกห่างจากข้อพิพาท จะได้รับชิ้นส่วนมหามรรคหนึ่งชิ้น ศิลาก่อวิญญาณหนึ่งก้อน]

หานเจวี๋ยรู้สึกสะท้อนใจอย่างยิ่ง เขาอายุสามแสนปีแล้ว

กาลเวลาไร้ซึ่งความปรานีโดยแท้

หานทั่วก็อายุสองแสนกว่าปีแล้ว พอคำนวณดูเช่นนี้ พวกเขาเหมือนพี่น้องกันมากกว่า

เพ่ย!

คิดอะไรอยู่กัน!

หานเจวี๋ยเลือกตัวเลือกที่สองเงียบๆ ขยายกองทัพเทพมารเพิ่มอีกตนได้พอดี

[ท่านเลือกเก็บตัวบำเพ็ญ หลีกห่างจากข้อพิพาท ได้รับชิ้นส่วนมหามรรคหนึ่งชิ้น ศิลาก่อวิญญาณหนึ่งก้อน]

หานเจวี๋ยหยิบศิลาก่อวิญญาณออกมา ส่งจิตรับรู้เข้าไปในโลกอนธการ เริ่มคัดเลือกปราณเทพมาร

สุดท้ายเขาเลือกเทพมารสุญตา จากนั้นก็ผสานศิลาก่อวิญญาณกับปราณเทพมารเข้าด้วยกัน

จากนั้น เขาก็หมกตัวอยู่กับการฝึกบำเพ็ญอีกครั้ง

ครั้งนี้ เขาวางแผนจะปิดด่านนานหมื่นปี ทดลองดู

อยากรู้ว่าระยะเวลาหมื่นปีที่ไม่มีเขาอยู่ จะได้เรื่องกันหรือไม่

หานเจวี๋ยจมจ่อมอยู่ในมหามรรคต้นกำเนิดอย่างรวดเร็ว ความคิดอัศจรรย์สารพัดระเบิดขึ้นในสมอง สร้างสรรค์สิ่งต่างๆ ขึ้นอย่างไม่มีที่สิ้นสุด สรรสร้างให้ฉากแห่งมหามรรคพรั่งพร้อมสมบูรณ์มากยิ่งขึ้น

….

ในห้วงอวกาศกว้างใหญ่ไพศาล เงาร่างนับไม่ถ้วนกรูกันเข้าหาสัตว์ร้ายฟ้าบุพกาลใหญ่ยักษ์ตัวหนึ่ง สัตว์ร้ายฟ้าบุพกาลตัวนี้ดูคล้ายเต่ายักษ์ บนกระดองเต่ามีภูเขาลูกหนึ่ง มีพฤกษาป่าไม้งอกอยู่ทั่วภูเขา ผลไม้ที่เกิดจากพฤกษาเหล่านี้ความจริงแล้วเป็นอาวุธวิเศษมากมายหลายชิ้น หลากรูปร่างหลายสีสัน งดงามตระการตา

ฉู่ซื่อเหรินยืนอยู่บนเศษหินก้อนหนึ่ง มองฉากสงครามอันวุ่นวายนี้อยู่ไกลๆ ความละโมบและป่าเถื่อนของเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรปรากฏในสายตาเขา