ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 729

บทที่ 729 มิ่ง ลงมือ!

เทพมารสังหารถูกฟันขาดสองท่อน เพิ่งจะฟื้นฟูร่างกายกลับมา จู่ๆ หานทั่วก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าเขาอีกครั้ง สองปีกห่อหุ้มเขาไว้

โครม!

เทพมารสังหารฉีกกระชากสองปีกของหานทั่วพุ่งตัวออกมา แต่กลับมีโลหิตท่วมตัวแล้ว

หานทั่วแบมือซ้ายออก ทวนวิเศษหมุนวนด้วยความเร็วสูง

เขาปล่อยพลังออกมาจากสองมือ มังกรทองใต้เท้ามุดหายเข้าไปในทวนวิเศษ เงาดำสายหนึ่งพุ่งออกมาจากภายในร่างเขา เหมือนกับร่างจำลองเทพมารของหานเจวี๋ย

เงาดำนี้ก็พุ่งหายเข้าไปในทวนวิเศษเช่นกัน ทันใดนั้นมีคลื่นแสงสีดำแผ่เป็นวงออกมาจากทวนวิเศษอย่างต่อเนื่อง สั่นคลอนค่ายกลคุ้มกันของตำหนักทั้งหมด

“นั่นคืออะไร”

“เทพมารฟ้าบุพกาล!”

“ผิดปกติ เงาดำนั้นมีกลิ่นอายแตกต่างไปจากเขา!”

“หรือว่าในร่างเขายังซุกซ่อนเทพมารฟ้าบุพกาลอีกตนไว้”

“เป็นไปไม่ได้กระมัง เทพมารฟ้าบุพกาลสองตนจะรวมอยู่ในร่างเดียวกันได้อย่างไร”

ผู้ทรงพลังทั้งหลายพูดคุยกัน ส่วนใหญ่ล้วนค่อนข้างตกตะลึง

พลังของหานทั่วอาจจะไม่เข้าตาพวกเขา แต่เทพมารฟ้าบุพกาลคือคุณสมบัติที่เลิศล้ำที่สุดในฟ้าบุพกาล เป็นหนึ่งมิมีสอง

อย่าคิดว่าจะเป็นเหมือนเทพมารฟ้าบุพกาลเหล่านั้นที่มิ่งและวังสวรรค์โจมตีได้ เทพมารฟ้าบุพกาลเหล่านั้นบ้างก็เป็นซากสังขาร บ้างก็เพิ่งฝึกบำเพ็ญได้ไม่นาน เทพมารฟ้าบุพกาลในยุคโบราณเป็นตัวตนที่มีอำนาจยิ่งใหญ่ในฟ้าบุพกาล เพียงแต่เหล่าเทพมารฟ้าบุพกาลล้วนมองเห็นกันและกันเป็นศัตรู ดังนั้นเทพมารฟ้าบุพกาลจึงไม่มีการสนับสนุนเกื้อกูลกัน

หานทั่วเพ่งสี่เนตร แทงทวนวิเศษใส่เทพมารสังหาร ห้วงมิติรอบข้างแตกละเอียดกระจัดกระจาย กลายเป็นความมืดมิด

เทพมารสังหารหลบไม่ทัน ทำได้เพียงใช้พลังวิเศษต้านรับ ทว่าทวนวิเศษกลับแทงทะลุได้

ทวนวิเศษหยุดอยู่ที่แผ่นหลังของเขา เริ่มดูดซับพลังเวทของเขา

เทพมารสังหารราวกับถูกโซ่ตรวนที่มองไม่เห็นพันธนาการไว้ ไม่สามารถดิ้นรนให้หลุดพ้นได้

“เฮ้อ ไม่คิดเลยว่าในสังกัดของเจ้าก็มีเทพมารฟ้าบุพกาลด้วย มิน่าเล่าถึงได้มั่นใจปานนั้น”

เสียงของมิ่งดังขึ้น นับตั้งแต่การต่อสู้เปิดฉากขึ้น เขาก็เงียบมาตลอด น้ำเสียงในยามนี้เจือความตกตะลึงอยู่บ้าง แต่ยังคงไร้ซึ่งความตระหนก

จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เตรียมรับความพ่ายแพ้หรือยังเล่า”

มิ่งหัวเราะหยัน “พ่ายแพ้อย่างนั้นหรือ บุตรแห่งสวรรค์ของเจ้ากำลังจะตายแล้ว!”

พอเขาพูดจบ เทพมารสังหารพลันคำรามออกมา สั่นสะเทือนแก้วหู

หกแขนของเขาขยับไหวอย่างบ้าคลั่ง ปัดป่ายดิ้นรนให้พ้นจากการปักตรึงของทวนวิเศษ พุ่งเข้าใส่หานทั่วตรงๆ

ทวนวิเศษแทงเข้าใส่อีกครั้ง พุ่งทะลุร่างของเขา แต่เขาไม่สนใจ พุ่งเข้าใส่หานทั่วเสมือนบ้าคลั่งไปแล้ว

หานทั่วโบกมือขวา เศษซากแตกละเอียดทั้งหมดของห้วงมิติที่ปลิวว่อนอยู่ทั่วฟ้ากลายเป็นเงากระบี่ พุ่งเข้าใส่เทพมารสังหาร

พลังวิเศษมหามรรค หมื่นกระบี่ก่อกำเนิด!

ร่างของเทพมารสังหารถูกฟันจนแหลกเละในชั่วพริบตาเดียว แต่ก็ก่อร่างขึ้นมาใหม่ในทันที เลือดลมแกร่งกล้ายิ่งขึ้น พุ่งมาถึงตรงหน้าหานทั่วอย่างรวดเร็ว เตะต่อยโจมตีอย่างบ้าคลั่ง เร็วกว่าก่อนหน้านี้มากนัก

สังขารของหานทั่วแหลกสลาย ดวงวิญญาณหลบหนีไป ก่อนก่อสังขารขึ้นอีกครั้ง ไอดำสายแล้วสายเล่าโผล่ขึ้นมากลางอากาศห้อมล้อมรอบกายเขา มัดตรึงเขาไว้อย่างรวดเร็ว

ร่างของเขากลายสภาพเป็นหินอย่างรวดเร็ว มีเพียงดวงตาทั้งสี่ที่ไม่ได้รับผลกระทบ

เทพมารสังหารกระโดดขึ้นมากลางอากาศแสยะยิ้มเหี้ยมเกรียม เอ่ยว่า “เจ้าคิดว่าข้าใช้พลังวิเศษไม่เป็นจริงๆ น่ะหรือ แค่ยังไม่จำเป็นต้องใช้ก็เท่านั้น!

“ผู้เยาว์เอ๋ย เจ้าแข็งแกร่งมากจริงๆ คุณสมบัติน่าพรั่นพรึง แต่น่าเสียดายบังเอิญพบข้าเร็วเกินไป แต่เจ้าวางใจเถอะ หลังจากข้ากินเจ้าเข้าไปแล้ว ข้าจะพาเจ้าไปสร้างชื่อเสียงก้องฟ้าบุพกาลด้วยกัน อยู่เหนือเทพมารฟ้าบุพกาลทั้งปวง!”

ศีรษะทั้งสามของเทพมารสังหารล้วนอ้าออกกว้าง เข้ามาตรงหน้าหานทั่ว ยกหานทั่วขึ้นสูง เริ่มกลืนกินจากปลายเท้า กัดกินจนเศษหินกระจาย

ฉากนี้กระตุ้นอารมณ์ของเหล่าทหารสวรรค์นับร้อยล้านคน แต่ละคนนัยน์ตาแดงก่ำ อยากพุ่งออกไปในทันใดใจแทบขาด

ขณะที่โจวฝานกำลังจะลงมือ กลับถูกจักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายรั้งข้อมือไว้

เขาหันไปมองจักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายด้วยความโกรธ

จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายมีสีหน้าสงบราบเรียบ

ในเวลานี้เอง!

หานทั่วที่กลายเป็นหินไปแล้วพลันแหลกเป็นผุยผง ดวงเนตรทั้งสี่ที่เหลืออยู่ลอยขึ้นมา หนีห่างจากเทพมารสังหาร