ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 736

บทที่ 736 เจ้าชะตาอันธการ

เวลาผ่านไปสิบลมหายใจเต็ม จู่ๆ จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายก็หัวเราะดังลั่น ทำลายความเงียบสงัดอย่างสิ้นเชิง

ทหารสวรรค์หลายสิบล้านนายก็เริ่มไชโยโห่ร้องด้วยความตื่นเต้น

“ชนะแล้ว!”

“ผู้ทรงพลังเมื่อครู่นั้นเป็นใครกันแน่”

“ไม่เห็นหรือว่าเขาหน้าตาเหมือนแม่ทัพเทพหานยิ่งนัก”

“เอ๋…หรือว่าจะเป็นบิดาท่านนั้นของแม่ทัพเทพหานที่ร่ำลือถึงกัน น่าหวาดหวั่นนัก คราแรกสังหารสิบสามมิ่งก่อน ต่อมาก็สังหารดวงจิตมหามรรคอีก ล้วนสังหารราบคาบทั้งหมด!”

“ดวงจิตมหามรรคตายแล้วจริงๆ น่ะหรือ”

“แน่นอนสิ มิเช่นนั้นตอนนี้คงกระโดดออกมาแล้ว!”

ไม่ใช่แค่บรรดาทหารสวรรค์เท่านั้น ศิษย์ของอริยะมหามรรคและผู้บำเพ็ญของเจดีย์มรรคายิ่งใหญ่ล้วนพูดคุยกันอย่างตื่นเต้นเช่นกัน

อริยะมหามรรคถึงยี่สิบสามท่านร่วมกันต่อสู้กับดวงจิตมหามรรคแห่งความสิ้นหวัง ก็ยังครองความได้เปรียบมิได้

หานเจวี๋ยลงมือทีเดียว สามารถสังหารดวงจิตมหามรรคแห่งความสิ้นหวังได้ในเสี้ยววินาที!

หากเปรียบเทียบระยะก่อนหลังแล้ว ย่อมสร้างความตื่นตะลึงอย่างที่ยากจะบรรยายได้

อย่าว่าแต่พวกเขาเลย แม้แต่เหล่าอริยะมหามรรคก็ตื่นตะลึงเช่นกัน

ฝูซีเทียนเอ่ยด้วยรอยยิ้มขมขื่น “พวกเราแพ้ก็ถูกต้องแล้ว”

เขาไม่ได้พูดถึงเรื่องในวันนี้ แต่พูดถึงเรื่องที่แดนเทพหวนปัจฉิมเคยวางแผนโจมตีมรรคาสวรรค์

เจ้าแม่หนี่ว์วานิ่งเงียบ

นางยังคงตกอยู่ในความตื่นตะลึง เนื่องจากนางได้ยินเสียงพูดคุยยินดีจากที่ไกลๆ มิ่งเล่านั้นมิได้หลบหนีไป แต่ถูกหานเจวี๋ยสังหาร

ช่วงเวลาที่พวกนางถูกกักขังไว้ในทักษะอันธการ จนถึงตอนที่ได้สติกลับคืนมา เพิ่งผ่านไปเท่าไรกัน

หานเจวี๋ยเพิ่งพิสูจน์มาหามรรคได้เมื่อหลายหมื่นปีก่อนชัดๆ เหตุใดจึงแข็งแกร่งปานนี้

หรือว่าเขาจะก้าวข้ามอริยะมหามรรคไปแล้ว

เหล่าอริยะมหามรรคสบตากัน ต่างมองเห็นความตื่นตะลึงและหวาดกลัวในดวงตาของกันและกัน

ถูกต้อง!

หวาดกลัว!

หากก่อนหน้านี้หานเจวี๋ยคิดสังหารพวกเขา พวกเขาไม่มีทางหนีรอดแน่!

เหล่าอริยะมหามรรคยิ่งหวนคิดยิ่งหวาดกลัว ขณะเดียวกันก็เปลี่ยนความคิดที่มีต่อหานเจวี๋ยด้วย

คนผู้นี้มิใช่คนกระหายเลือด หากไม่ถูกบีบคั้นจนถึงที่สุดก็ไม่มีทางลงมือ แต่ทันทีที่ลงมือ จะเป็นกระบวนท่าสังหารแน่นอน!

การไปล่วงเกินศัตรูเช่นนี้เข้า เป็นการกระทำที่โง่เขลาอย่างไม่ต้องสงสัยเลย!

ในใจของเหล่าอริยะมหามรรคล้วนตัดสินใจกันได้แล้ว

อีกด้านหนึ่ง

อี๋เทียนกอดหานทั่ว เอ่ยด้วยความตื่นเต้นว่า “น้องชาย! น้องชายคนดี! แนะนำข้าให้แก่บิดาของเจ้าที ข้าอยากกราบเขาเป็นอาจารย์!”

โจวฝานเอ่ยอย่างได้ใจว่า “อย่างเจ้าน่ะหรือ เป็นได้แค่ศิษย์หลานเท่านั้น ซื่อเหริน เจ้าว่าอย่างไร”

ฉู่ซื่อเหรินเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “บางทีโจวหมิงเยวี่ยศิษย์ของข้าคงยอมรับไว้กระมัง”

หานทั่วได้สติกลับมา เมื่อได้ยินเสียงตื่นเต้นยินดีของผู้คนรอบข้าง เขาก็เปี่ยมไปด้วยความภาคภูมิใจ

เมื่อฉินหลิงได้ยินก็ตระหนักได้ว่า หานเจวี๋ยคือบิดาของหานทั่ว ก็แปลว่าเป็นปฐมบรรพชนของอาจารย์ปู่เขามิใช่หรือ

เห…

ภูมิหลังเส้นสายของเขาจะแข็งแกร่งเกินไปแล้วกระมัง

….

ภายในอารามเต๋า

หานเจวี๋ยนั่งอยู่บนบัวดำล้างโลกสามสิบหกวัฏจักร สูดหายใจลึกๆ เฮือกหนึ่ง

หลังจากสิ้นสุดการต่อสู้ ไม่น่าเชื่อเลยว่าเขาจะรู้สึกประหม่ายิ่งกว่าเดิม

ต้องกล่าวเลยว่า…

การต่อสู้เมื่อครู่นี้สดชื่นยิ่งนัก!

จู่ๆ เขาก็พอจะเข้าใจความรู้สึกของมารคลั่งสงครามเหล่านั้นแล้ว!

ไม่ได้!

จะหลงระเริงไปกับความสำราญเช่นนี้ไม่ได้ นี่คือสิ่งลวงตาของมหามรรค คิดจะล่อลวงข้า!

หานเจวี๋ยปรับอารมณ์ ทำให้มรรคจิตฟื้นฟูสู่ความสงบ

เขายังคงเป็นเขา มิได้เปลี่ยนแปลงไป

เพียงแต่แข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น

ในเวลานี้ แจ้งเตือนแถวแล้วแถวเล่าปรากฏขึ้นเบื้องหน้าหานเจวี๋ย

[เจ้าแม่หนี่ว์วาเกิดความประทับใจในตัวท่าน ระดับความประทับใจในขณะนี้คือ 3 ดาว]

[โพธิสัตว์เจียอิ๋นเกิดความประทับใจในตัวท่าน ระดับความประทับใจในขณะนี้คือ 2 ดาว]

[ตี้เจียงเกิดความประทับใจในตัวท่าน ระดับความประทับใจในขณะนี้คือ 4 ดาว]

[เทพสูงสุดหยวนสื่อเกิดความประทับใจในตัวท่าน ระดับความประทับใจในขณะนี้คือ 2 ดาว]

….

อริยะมหามรรคทั้งหมดที่อยู่ที่วังสวรรค์ก่อนหน้านี้ล้วนเกิดความประทับใจในตัวเขา รวมถึงศัตรูในอดีตด้วย

หานเจวี๋ยสบถในใจ สมกับเป็นอริยะ ความฉลาดทางอารมณ์เต็มเปี่ยมเลยกระมัง

เป็นเช่นนี้ก็ดี จากศัตรูสู่มิตร มีสหายเพิ่มมากขึ้นดีกว่ามีศัตรูเพิ่มขึ้น

เพียงแต่หานเจวี๋ยยังคงไม่คลายความหวาดระแวงที่มีต่อพวกเขา เว้นแต่จะยินยอมเข้าสู่คุกสวรรค์อนธการของเขา