ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 735

บทที่ 735 ทำลายล้าง!

เมื่อดวงจิตมหามรรคแห่งความสิ้นหวังที่กำลังต่อสู้กับเหล่าอริยะมหามรรคอยู่มองเห็นหานเจวี๋ยปรากฏตัวขึ้น เขาก็ไม่ได้รีบร้อนมาจัดการหานเจวี๋ย ถึงอย่างไรเบื้องหน้าก็มีอริยะมหามรรคมากมายปานนั้นขวางอยู่

ถึงแม้อริยะมหามรรคยี่สิบสามรายจะมิใช่ฝ่ายได้เปรียบ แต่เขาก็รับไม่ค่อยไหวเช่นกัน

‘จะต้องคิดหาทางล่อเขามาสู้กับข้าแบบตัวต่อตัวให้ได้’

ดวงจิตมหามรรคแห่งความสิ้นหวังคิดเงียบๆ เขาขยับนิ้วร่ายวิชา เปลวเพลิงร้อนแรงน่าหวาดหวั่นสายแล้วสายเล่าแผ่ขยายออกไปยาวนับล้านลี้

มองจากการต่อสู้ของเหล่าอริยะมหามรรคแล้วไม่นับว่ายิ่งใหญ่นัก เหล่าอริยะก็ทำได้เช่นกัน แต่พลังเวทของพวกเขาเข้มข้นนัก พลังวิเศษแต่ละชนิดแฝงความเปลี่ยนแปลงนับหมื่นนับพันไว้

เอาแค่ในตอนนี้ ดวงจิตมหามรรคแห่งความสิ้นหวังถูกพลังวิเศษวิชามายาสารพัดอย่างเข้าโจมตี แต่เขาล้วนกำจัดทิ้งไปได้ทีละอย่างๆ

มิใช่แค่พลังมายาเท่านั้น ยังมีพลังแห่งกรรม พลังวิเศษทำลายล้าง ถึงขั้นที่มีแรงกรรมพัวพันด้วย

ขณะที่ดวงจิตมหามรรคแห่งความสิ้นหวังกำลังคิดหาทางอยู่ เหล่าอริยะมหามรรคก็แอบคิดอยู่ในใจเช่นกัน

พวกเขาโมโหดวงจิตมหามรรคแห่งความสิ้นหวังจริงๆ ทว่าไม่คิดจะเป็นศัตรูคู่แค้นกับอีกฝ่ายอย่างแท้จริง

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ดวงจิตมหามรรคแห่งความสิ้นหวังก็คือดวงจิตมหามรรค มีจอมเทวาฟ้าบุพกาลผู้เลื่อนลอยเลิศล้ำอยู่เบื้องหลัง

เหตุผลที่พวกเขาปกป้องวังสวรรค์ เพราะเกรงว่าดวงจิตมหามรรคแห่งความสิ้นหวังจะทำการสังหารล้างบาง

วันนี้หากดวงจิตมหามรรคแห่งความสิ้นหวังสามารถทำลายล้างวังสวรรค์ได้ พรุ่งนี้จะทำลายสำนักดวงชะตาของพวกเขาก็ไม่นับว่าเป็นเรื่องแปลกเช่นกัน อีกอย่างวังสวรรค์จะล่มสลายไม่ได้ มิ่งที่หลบหนีไปแล้วจะต้องยึดวังสวรรค์เป็นเป้าหมายหลักแน่นอน

“ดวงจิตมหามรรคท่านนี้ ไยท่านต้องพุ่งเป้ามาที่ข้าด้วย”

หานเจวี๋ยเหาะเข้ามาอยู่ด้านหลังเหล่าอริยะมหามรรค เอ่ยถามเสียงหมอง น้ำเสียงเศร้าสร้อย

ดวงจิตมหามรรคแห่งความสิ้นหวังหยุดมือ เหล่าอริยะมหามรรคก็หยุดมือเช่นกัน

ทั้งสองฝ่ายล้วนไม่อยากต่อสู้ ถึงอย่างไรต่างฝ่ายต่างก็มิใช่ศัตรูหลักของกันและกัน ไม่จำเป็นต้องสู้กันจนตายไปข้างหนึ่ง

ดวงจิตมหามรรคแห่งความสิ้นหวังจ้องหานเจวี๋ยด้วยความโกรธ เอ่ยว่า “เจ้าไม่เคารพจอมเทวาฟ้าบุพกาล ไม่เคารพกฎมหามรรค หลังจากสำเร็จมหามรรค เจ้าไม่เคยสร้างคุณูปการต่อฟ้าบุพกาลเลย สวรรค์มีกฎแห่งสวรรค์ มหามรรคก็มีกฎแห่งมหามรรคเช่นกัน!”

ดีมาก!

โอกาสมาถึงแล้ว!

เขาต้องคิดหาทางทำให้เหล่าอริยะมหามรรคล่าถอยไป สร้างโอกาสให้เขาได้เผชิญหน้ากับหานเจวี๋ยตามลำพัง

หานเจวี๋ยกัดฟันเอ่ย “เพียงเพราะเหตุผลนี้หรือ ไม่เหลือทางรอดให้ข้าสักนิดเลยหรือ”

เขาแสดงความกริ่งเกรง สิ้นหวังและโกรธเกรี้ยวออกมาอย่างเต็มที่

สิ่งมีชีวิตแห่งวังสวรรค์และเจดีย์มรรคายิ่งใหญ่ตื่นตระหนกแล้ว หานเจวี๋ยมาเพื่ออ้อนวอนอย่างนั้นหรือ

จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายและโจวฝานอดมองไปทางหานทั่วด้วยสายตาคาดโทษไม่ได้

หานทั่วมึนงง

หรือว่าข้าจะเดาผิดไปจริงๆ

หัวใจหานทั่วพลันจมดิ่งลงไปทันที หากบิดาต้องถูกทำร้ายเพราะเขาจริงๆ แล้วเขาจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่อย่างไร

“เจ้าอยากได้ทางรอดอย่างนั้นหรือ ได้! ข้าจะให้เจ้า คุกเข่าลงตรงนี้ ปฏิญาณต่อมหามรรค สำนึกผิดที่เจ้าไม่เคารพจอมเทวาฟ้าบุพกาลเสีย!”

ดวงจิตมหามรรคแห่งความสิ้นหวังตะโกนกร้าว จากนั้นก็จ้องมองเหล่าอริยะมหามรรค ตะคอกว่า “พวกเจ้ายังไม่ถอยไปอีกหรือ ข้ามอบโอกาสให้เขาแล้ว หรือพวกเจ้าอยากให้เขาตายจริงๆ”

เมื่อเหล่าอริยะมหามรรคได้ยินก็เงียบไป แม้แต่บรรพชนจอมเวทตี้เจียงก็ไม่พูดอะไรอีก

ไม่นานนัก เหล่าอริยะมหามรรคล้วนถอยออกไป

พวกเขาก็คิดเช่นกันว่าหานเจวี๋ยเตรียมพร้อมจะยอมก้มหัวแล้ว

ดวงจิตมหามรรคแห่งความสิ้นหวังจ้องมองหานเจวี๋ย เอ่ยว่า “เข้ามา! คุกเข่าให้ข้า!”

ภายใต้สายตาของสาธารณชน หากว่าหานเจวี๋ยยอมคุกเข่าจริงๆ เขาก็ไม่รังเกียจที่จะรับอีกฝ่ายไว้เป็นทาส

อย่างไรก็ตามเมื่อครู่เขามองเห็นร่างจำลองเสรีสุญญตาที่หานเจวี๋ยสำแดงออกมา

คนผู้นี้อาจจะจงใจเสแสร้ง!

เช่นนั้นแล้วอย่างไรเล่า!

ดวงจิตมหามรรคแห่งความสิ้นหวังเปี่ยมด้วยความมั่นใจในตัวเอง หานเจวี๋ยเพิ่งพิสูจน์มหามรรคได้ไม่นาน ไม่มีทางสู้เขาได้!

พฤติกรรมก่อนหน้านี้คาดว่าทำเพื่อปกป้องตัวเอง พวกสัตว์เลื้อยคลานมักจะชอบต่อต้านอย่างไม่กลัวตายเสมอ

หานเจวี๋ยแสร้งทำเป็นลังเลตัดสินใจไม่ได้ ผ่านไปสักพักหนึ่ง เขาถึงได้กัดฟันเหาะเข้าไปหาดวงจิตมหามรรคแห่งความสิ้นหวัง

ดวงจิตมหามรรคแห่งความสิ้นหวังเห็นว่าเขายอมประนีประนอม ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะดังลั่น

เขาคิดจะใช้วิธีนี้ ทำลายเกราะป้องกันทางจิตใจของหานเจวี๋ย

เหล่าอริยะมหามรรคสีหน้าสงบราบเรียบ ไม่ได้แสดงสีหน้าเย้ยหยัน

หากเปลี่ยนเป็นพวกเขา ต้องเผชิญหน้ากับดวงจิตมหามรรคแห่งความสิ้นหวังเพียงคนเดียว ไหนเลยสถานการณ์ก็คงไม่ต่างจากนี้เช่นกัน

ยามนี้ในใจของพวกเขามีเพียงความหดหู่อันไร้ที่สิ้นสุด

หานเจวี๋ยเข้าใกล้ดวงจิตมหามรรคแห่งความสิ้นหวังเข้าไปเรื่อยๆ

จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายถอนหายใจ

โจวฝานและฉู่ซื่อเหรินเบือนหน้าหนี หานทั่วก้มหน้าลง สองมือกำแน่น

ทั้งห้วงมิติตกอยู่ในความเงียบสงัด