ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 78

บทที่ 78 บรรลุจิตกระบี่ ท้องนภาแปรเปลี่ยนอย่างรุนแรง
เห็นซั่งกวนฉิวเจี้ยนคุกเข่าอยู่ตรงหน้าตนเอง ในใจของหานเจวี๋ยพลันรู้สึกทนไม่ไหวอยู่บ้าง

บางทีอีกฝ่ายอาจจะแค่อยากแลกมือจริงๆ?

เมื่อครู่ข้าเพิ่งเปิดฉากใหญ่โดยตรง จะทำลายจิตมรรคาของเขาหรือไม่

หานเจวี๋ยเอ่ยปากกล่าวว่า “พวกเจ้ากลับไปเถอะ ห้ามแพร่งพรายเรื่องนี้ออกไปสู่ภายนอก ข้าเองก็จะไม่เอ่ยถึงเช่นกัน”

กล่าวจบ หานเจวี๋ยก็หมุนกายเตรียมจากไป

ซั่งกวนฉิวเจี้ยนรีบร้อนลุกขึ้น กัดฟันเอ่ยถาม “สะ…ผู้อาวุโสเป็นเทพจากที่ใดกันแน่ ขออาจหาญถามฉายาเต๋าที่แท้จริงของท่าน”

“วัฏจักร”

หลังจากทิ้งคำสองคำนี้ไว้ หานเจวี๋ยก็จากไปทันที

ซั่งกวนฉิวเจี้ยนนิ่งอึ้งอยู่ที่เดิม ปากของเขาพึมพำคำว่าวัฏจักรซ้ำๆ

หวงจี๋เฮ่ากล่าวปลอบใจ “ตอนนั้นข้าอนาถกว่าท่านมาก ท่านยังนับว่าดีที่ไม่ได้รับบาดเจ็บ”

ซั่งกวนฉิวเจี้ยนกล่าวด้วยรอยยิ้มขมขื่น “คิดไม่ถึงว่าต้าเยี่ยนจะซ่อนผู้ทรงพลังระดับนี้ไว้ มิน่าเล่าต้าเยี่ยนที่อ่อนแอที่สุดยังคงสุขสงบมาได้โดยตลอด ไม่มีใครกล้าล่วงล้ำ”

ตอนนี้เขาเชื่อคำพูดของหวงจี๋เฮ่าแล้ว

ผู้ทรงพลังที่บรรลุมรรคกระบี่หมื่นบรรพกาลในตอนนั้นก็มาจากต้าเยี่ยน!

กระบี่ของหานเจวี๋ยน่ากลัวเป็นอย่างยิ่ง ตอนนี้เมื่อเขาหวนนึกกลับ เหงื่อเย็นยังซึมขึ้นกลางหลังอย่างอดไม่ได้

“วัฏจักร…ผู้ทรงพลังที่ซ่อนตัวอยู่ในโลก ที่แท้ข้าเองที่เป็นกบในกะลา”

ซั่งกวนฉิวเจี้ยนทอดถอนใจกล่าว

พวกเขาสัมผัสได้ถึงการเหาะมาถึงของพวกหลี่ชิงจื่อ เช่นนั้นจึงรีบจากไปทันที

อีกด้านหนึ่ง

อักขระบรรทัดหนึ่งปรากฏขึ้นตรงหน้าหานเจวี๋ยที่กลับถึงถ้ำเทวาฟ้าประทาน

[ซั่งกวนฉิวเจี้ยนเกิดความประทับใจในตัวท่าน ระดับความประทับใจในขณะนี้คือ 3 ดาว]

หานเจวี๋ยอดส่ายหน้าไม่ได้

เหตุใดผู้มีพรสวรรค์เหล่านี้ล้วนน่าขันเช่นนี้ ปฏิบัติอย่างโหดเหี้ยมสักหน่อยก็เกิดความประทับใจแล้ว

หานเจวี๋ยจับกลิ่นอายของพวกหลี่ชิงจื่อที่ลาดตระเวนอยู่บริเวณรอบๆ ได้

อยู่ๆ เขาก็รู้สึกว่าตนเองบกพร่องไปหน่อย

ทุกครั้งที่สั่นสะเทือนสยบศัตรูต้องประโคมใหญ่เช่นนี้ มันขัดแย้งกับคำว่าถ่อมตนยิ่งนัก

ไม่ได้!

ข้าจะต้องเข้าใจกระบวนท่าที่มุ่งเป้าหมายไปยังศัตรู และไม่ก่อให้เกิดอานุภาพอันยิ่งใหญ่

หานเจวี๋ยขมวดคิ้ว เริ่มครุ่นคิดอย่างหนัก

……

ราชาปีศาจเตี่ยนซู่แทบจะเป็นบ้าอยู่แล้ว!

ตั้งแต่อาการบาดเจ็บสาหัสแปลกประหลาดในครั้งนั้นเริ่มขึ้น ทุกๆ สามปีเขาจะต้องพบเจอกับฝันร้ายเช่นนั้นหนึ่งครั้ง

เขาไม่แน่ใจว่าที่จริงแล้วปัญหามันเกิดขึ้นจากตรงไหน

หากเป็นท่านเซียนจริงๆ เหตุใดถึงไม่ฆ่าเขาให้ตายทันที

ยามนี้ราชาปีศาจเตี่ยนซู่ไม่มีความทะเยอทะยานแล้ว ในสมองคิดเพียงจะทำอย่างไรถึงจะหลุดพ้นจากฝันร้ายนี้

วันนี้ หยางเทียนตงบุตรบุญธรรมของเขามาเยี่ยมเยียน

หยางเทียนตงมาสืบข่าวคราวว่าราชาปีศาจเตี่ยนซู่จะบุกโจมตีเผ่ามนุษย์เมื่อใด

เขายังไม่ทันได้ถาม ราชาปีศาจก็เริ่มเล่าความทุกข์ตรมของตนเอง

ราชาปีศาจเตี่ยนซู่ทนไม่ไหวเข้าจริงๆ แล้ว หยางเทียนตงเป็นบุตรบุญธรรมของเขา เขารู้สึกว่าสามารถไว้ใจได้

หลังจากได้ฟังสถานการณ์ในช่วงนี้ของราชาปีศาจเตี่ยนซู่ หยางเทียนตงก็นิ่งเงียบ สีหน้าเคร่งขรึม

ในใจเขารู้สึกดีใจเป็นล้นพ้น!

โอกาสในการครองบัลลังก์ของเขาใกล้มาถึงแล้วหรือ

“บิดาบุญธรรม เป็นไปได้หรือไม่ว่าจะเกี่ยวข้องกับแผนที่ท่านพุ่งเป้าไปยังเผ่ามนุษย์” หยางเทียนตงเอ่ยถามอย่างระแวดระวัง

ราชาปีศาจเตี่ยนซู่นั่งราวกับเป็นอัมพาตอยู่บนเตียงน้ำแข็ง เอ่ยว่า “ข้าไม่ได้คิดเกี่ยวกับแผนการนี้มานานแล้ว หรือจะต้องให้ข้ากล่าวสาบานต่อสวรรค์?”

เมื่อคำพูดนี้กล่าวออกมา ราชาปีศาจเตี่ยนซู่ก็ได้สติในทันที

ใช่!

สาบานต่อสวรรค์ เช่นนี้เซียนท่านนั้นถึงจะมองเห็น!

ราชาปีศาจเตี่ยนซู่พลันลุกยืนขึ้น ยกฝ่ามือขวาขึ้นทันที “ข้าเตี่ยนซู่ขอสาบานต่อสวรรค์ จะไม่พุ่งเป้าไปยังเผ่ามนุษย์ในต้าเยี่ยนอย่างเด็ดขาด เทพเซียนโปรดอภัยให้กับความโง่เขลาของปีศาจน้อย!”

หลังกล่าวคำพูดเหล่านี้จบ ราชาปีศาจเตี่ยนซู่ก็รู้สึกโล่งใจไปเปราะหนึ่ง

บางทีอาจเป็นแค่การปลอบโยนทางจิตใจ แต่ราชาปีศาจเตี่ยนซู่รู้สึกว่าทุกอย่างจะดีขึ้น

หยางเทียนตงแสดงสีหน้ายินดี แต่แอบเหยียดหยามอยู่ในใจ

แค่นี้ก็คิดจะเป็นราชาแห่งต้าเยี่ยนหรือ

เจ้าสมควรหรืออย่างไร

……

ครึ่งปีหลังจากนั้น

ซั่งกวนฉิวเจี้ยนกับหวงจี๋เฮ่ากลับถึงลัทธิสัจจะยุทธ์

หลังจากถูกหานเจวี๋ยโจมตีจนพ่ายแพ้ในกระบี่เดียว มรรคจิตของซั่งกวนฉิวเจี้ยนก็เกือบถูกทำลายลง เพื่อที่จะทำให้มรรคจิตแข็งแกร่ง ระหว่างที่เดินทางกลับลัทธิ เขาท้าสู้กับสำนักบำเพ็ญเพียรต่างๆ อยู่ไม่หยุดหย่อน เพื่อเรียกความเชื่อมั่นกลับคืนมา