ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 806

บทที่ 806 เทพมารถือกำเนิด

หานอวี้เข้ามานั่งด้านหลังฟางเหลียงอย่างพินอบพิเทา ฟางเหลียงก็ไม่ได้พูดมากเช่นกัน กลับเป็นอริยะหน้าใหม่อย่างเทียนจ้านที่สนใจใคร่รู้ในตัวหานอวี้ยิ่ง

ผานซินเอ่ยว่า “ข้าพบทะเลเพลิงฟ้าบุพกาลแห่งนั้นแล้ว มีอยู่จริงๆ นักพรตเต๋าเสินเผาก็ตั้งใจกำนัลให้มรรคาสวรรค์จริงๆ เพียงแต่มีดินแดนอื่นสอดมือเข้ามายุ่ง อีกฝ่ายก็มีอริยะมหามรรคประจำการอยู่เช่นกัน ซ้ำยังเป็นสุนัขรับใช้ผู้ภักดีของนักพรตเต๋าเสินเผาด้วย นักพรตเต๋าเสินเผาถูกอีกฝ่ายตัดพ้อ หาทางออกไม่ได้ชั่วขณะ”

เทพสูงสุดอู๋ฝ่าแค่นเสียงกล่าว “เจ้าไม่ได้แจ้งนามของสหายเต๋าหานหรือ”

ผานซินเอ่ยว่า “แจ้งแล้ว ดังนั้นทั้งสองฝ่ายจึงทำข้อตกลงกัน แต่ละฝ่ายจะส่งบุตรแห่งสวรรค์ระดับครึ่งอริยะหนึ่งคนออกมาประลองกัน ผู้ใดเป็นฝ่ายชนะ ทะเลเพลิงฟ้าบุพกาลก็จะตกเป็นของผู้นั้น ข้อตกลงนี้เป็นประโยชน์ต่อมรรคาสวรรค์อย่างสิ้นเชิง ในมรรคาสวรรค์มีบุตรแห่งสวรรค์มากมายนับไม่ถ้วน โลกภายใต้การปกครองของอริยะมหามรรครายนั้นยังห่างชั้นไม่อาจเทียบกับมรรคาสวรรค์ได้”

จี้เซียนเสินเอ่ยขึ้นว่า “เผ่าสวรรค์ของข้ามีบุตรแห่งสวรรค์มากมาย รับผิดชอบศึกนี้ได้”

เทียนจ้านพยักหน้าเห็นด้วย แสดงสีหน้าภาคภูมิใจ

ฟางเหลียงกล่าวเตือน “พึงระวังให้มากย่อมเดินทางราบรื่นนับหมื่นปี เลือกส่งคนที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่ครึ่งอริยะไปจะดีที่สุด”

จอมอริยะเสวียนตูยิ้มออกมาอย่างที่หาได้ยาก กล่าวว่า “ข้าเห็นว่าในมรรคาสวรรค์มีบุตรแห่งสวรรค์นับไม่ถ้วน แต่บอกไม่ได้จริงๆ ว่าผู้ใดเป็นอันดับหนึ่งใต้หล้า”

เทียนจ้านกล่าวว่า “เช่นนั้นก็ส่งศิษย์ของข้าไปเถอะ เขาเคยต่อสู้กับครึ่งอริยะเผ่าหายนะแบบหนึ่งต่อสิบ ไม่ตกเป็นรองเลย เป็นบุตรแห่งสวรรค์อันดับหนึ่งของเผ่าสวรรค์”

จอมอริยะเสวียนตูเหลือบมองจี้เซียนเสินแวบหนึ่ง จี้เซียนพยักหน้าให้

จากนั้นจี้เซียนเสินลังเลครู่หนึ่ง เอ่ยไปอีกว่า “ศึกนี้จะแพ้ไม่ได้เด็ดขาด หากแพ้ ก็ปลดเทียนจ้านออกจากตำแหน่งอริยะเถิด”

เทียนจ้านมีสีหน้าตื่นตะลึง จากนั้นแววตาพลันแปรเปลี่ยนเป็นมุ่งมั่น

หลังจากกลับไปแล้ว เขาจะต้องสั่งสอนศิษย์ให้ดี เตรียมลู่ทางไว้ จะแพ้ไม่ได้

หานอวี้นั่งอยู่ด้านหลังฟางเหลียง ฟังบทสนทนาของเหล่าอริยะ ตระหนกอยู่ในใจ

มองจากจุดนี้ดูเหมือนอริยะจะไม่ได้มีศักดิ์ฐานะเสมอกัน ในหมู่อริยะก็ยังมีแบ่งระดับชนชั้น

อริยะหน้าใหม่ไม่มีสิทธิ์มีเสียง!

อย่างน้อยลำดับศักดิ์ของท่านบรรพชนก็คงจะเท่าเทียมกับจอมอริยะเสวียนตูกระมัง

หานอวี้คิดเงียบๆ

เขาทราบว่าหานเจวี๋ยแข็งแกร่งยิ่ง แต่ผู้ปกครองมรรคาสวรรค์คือจอมอริยะเสวียนตู ถึงขั้นที่มีคนพูดเล่นว่าจอมอริยะเสวียนตูคือหัวหน้าเหล่าอริยะ ส่วนอริยะสวรรค์เกรียงไกรคือศูนย์รวมใจของมรรคาสวรรค์

จอมอริยะเสวียนตูรับผิดชอบดูแลมรรคาสวรรค์ ส่วนอริยะสวรรค์เกรียงไกรรับผิดชอบข่มขวัญฟ้าบุพกาล!

“เรื่องนี้ว่ากันตามนี้เถิด ต้องเอาทะเลเพลิงฟ้าบุพกาลมาให้ได้ เรื่องราวเกี่ยวพันถึงอนาคตอีกนับล้านล้านปีของมรรคาสวรรค์”

จอมอริยะเสวียนตูเอ่ยเสียงเบา “ใช่แล้ว ตำแหน่งอริยะในครั้งต่อไปถูกกำหนดไว้แล้ว ก็คือคนผู้นี้ที่อยู่ด้านหลังสหายเต๋าฟาง ศิษย์สืบทอดของหลี่เต้าคงอดีตอริยะมรรคาสวรรค์ ผู้ครอบครองเขาเทพปู้โจว”

เทพสูงสุดอู๋ฝ่า ผานซิน ฟางเหลียงและจี้เซียนเสินต่างพยักหน้ารับ ไม่ได้รู้สึกแปลกใจ

เทียนจ้านกระจ่างขึ้นมาในทันใด ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้ ฐานะของคนผู้นี้ยิ่งใหญ่ถึงเพียงนี้ ไม่แปลกเลยที่จะได้ครองตำแหน่งอริยะล่วงหน้า

หานอวี้รีบค้อมคำนับ ไม่คิดเลยว่าจะกำหนดกันตรงๆ เช่นนี้ แม้แต่พิธีการก็ไม่มี

จากนั้นจอมอริยะเสวียนตูก็โบกแขนเสื้อ เหล่าอริยชนถอยออกไป ในตำหนักเหลือเพียงหานอวี้

จอมอริยะเสวียนตูมองหานอวี้ เอ่ยยิ้มๆ “เจ้าหน้าตาเหมือนสหายเต๋าหานจริงๆ จะว่าไป ฉินหลิงเองก็นับว่าได้รับการอบรมสั่งสอนจากเจ้ากระมัง เด็กคนนี้ยอดเยี่ยมมาก วันหน้าจะกลายเป็นเทพพิทักษ์ของมรรคาสวรรค์เป็นแน่”

หานอวี้ตอบว่า “ที่ศิษย์หลานของข้ามีวันนี้ได้ ต้องขอบคุณความเมตตาของเหล่าอริยะ”

จอมอริยะเสวียนตูถาม “เจ้ารู้สึกว่าทุกอย่างล้วนเป็นดูเป็นสิ่งเลื่อนลอย ถึงขั้นที่เป็นความผิดบาปใช่หรือไม่”

หานอวี้ผงะไป เงียบงันไม่ยอมตอบ

จอมอริยะเสวียนตูกล่าวว่า “ข้าเห็นว่าเมื่อครู่ดวงตาเจ้าซ่อนเร้นความดูแคลนเสี้ยวหนึ่งไว้ เป็นเพราะรู้สึกว่าอริยะจัดการเรื่องของฉินหลิงอย่างใจดำไร้เมตตา มองสรรพสิ่งในฟ้าดินเป็นดั่งสุนัขฟางกระมัง”

หานอวี้ยังคงนิ่งเงียบ

จอมอริยะเสวียนตูเอ่ยว่า “ต่อให้เป็นเรื่องโกหกลวงโลกแล้วอย่างไรเล่า เรื่องลวงโลกนี้ก่อให้สิ่งมีชีวิตที่ไร้ความผิดต้องสิ้นชีพจริงๆ แต่เมื่อเทียบกับมหาเคราะห์ในอดีตของมรรคาสวรรค์แล้ว ความสูญเสียนี้จะนับเป็นอันใดเล่า

“ไม่มีสันติสุขที่แท้จริง หากว่าอริยะไม่บุกเบิกเส้นทางสวรรค์ฟ้าบุพกาลขึ้น สรรพสิ่งที่มุ่งหน้าสู่แดนต้องห้ามอันธการจะถูกสิ่งอัปมงคลโจมตี มรรคาสวรรค์ถูกปิดกั้นเช่นนี้ เมื่อจำนวนสรรพสิ่งบรรลุถึงขีดจำกัด แม้แต่จะดูดซับพลังวิญญาณก็ยังต้องแย่งชิงกัน เจ้าว่าภาพนั้นจะเป็นอย่างไรเล่า”

หานอวี้หน้าเปลี่ยนสี เขาไม่ใช่คนทะนงตนถือดี เขาก็ทราบถึงมุมมองภาพรวมของเหล่าอริยะเช่นกัน เพียงแต่ค่อนข้างไม่สบอารมณ์ที่เหล่าอริยะหลอกลวงสรรพสิ่งเท่านั้น

ต่อให้เป็นการโกหกด้วยเจตนาดีก็ยังเป็นการโกหกอยู่ดี โดยเฉพาะเมื่อคำโกหกเหล่านั้นจะชักนำสิ่งมีชีวิตไปสู่ความตาย นี่ถือเป็นความผิดบาป

“เรื่องราวบนโลกาเดิมทีก็หาได้ยุติธรรมไม่ หากหลังจากเจ้าสำเร็จเป็นอริยะแล้ว สามารถหาคำตอบพบ นั่นก็เป็นเรื่องดี บางทีอาจจะมีเส้นทางที่มรรคาสวรรค์ยังไม่ค้นพบอยู่จริงๆ” จอมอริยะเสวียนตูเอ่ยอย่างลุ่มลึกมีนัย

หานอวี้ใคร่ครวญตาม

ผ่านไปพักใหญ่

เขาคำนับจอมอริยะเสวียนตู เอ่ยว่า “ผู้เยาว์ขอบพระคุณอริยะท่านที่ช่วยชี้แนะ”