ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 823

บทที่ 823 เจ้าชะตาดับสูญ

ห้าวันต่อมา อายุขัยของหานเจวี๋ยเริ่มลดลง

เขาสาปแช่งไปพร้อมกับเรียกกล่องจดหมายและจอค่าสถานะออกมาด้วย

พลังเวทอันพลุ่งพล่านแทรกซึมเข้าสู่หนังสือแห่งความโชคร้ายไม่ขาดสาย กลายเป็นพลังคำสาปแช่งที่ชั่วร้ายอย่างยิ่ง ข้ามผ่านห้วงเวลา ท่ามกลางความมืดมิด เข้าโจมตีเจ้าชะตาอันธการด้วยรูปการณ์ที่ไม่อาจสังเกตเห็นได้

เวลานี้ เจ้าชะตาอันธการกำลังซ่อนตัวอยู่ในดาวเคราะห์รกร้างดวงหนึ่ง

ช่วงแสนกว่าปีมานี้ เขาตามหาพลังวิเศษทำลายมรรคามาโดยตลอด ผลคือเมื่อห้าวันก่อนจู่ๆ ก็ถูกสาปแช่ง ทำให้เขาตกใจจนรีบมาหลบซ่อนตัวอยู่ที่นี่

ใช่จริงๆ!

เจ้าแดนต้องห้ามอันธการไม่ได้มาหยั่งเชิง แต่คิดจะเล่นงานเขาอีกแล้ว!

เจ้าชะตาอันธการกัดฟันกรอด โมโหสุดขีด

เจ้าแดนต้องห้ามอันธการที่สมควรตายเหตุใดถึงตามพัวพันเขาอยู่ตลอด

เจ้าแดนต้องห้ามอันธการเป็นผู้ใดกันแน่

เจ้าชะตาอันธการทำได้เพียงพยายามต่อต้านสุดกำลัง

แต่หลังจากนั้นพลังคำสาปแช่งกลับแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ จิตใจของเขาก็หวั่นวิตกขึ้นเรื่อยๆ เช่นกัน

ความคิดน่ากลัวอย่างหนึ่งผุดขึ้นมาในใจเขา

หากว่าเจ้าแดนต้องห้ามอันธการคิดจะฉวยโอกาสนี้สาปแช่งเขาจนตายเล่า

ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้!

ถึงอย่างไรก่อนหน้านี้ผู้นำดวงจิตมหามรรคก็เพิ่งประกาศว่าต้องการกำจัดมิ่ง!

หรือว่าเจ้าแดนต้องห้ามอันธการจะเกี่ยวข้องกับดวงจิตมหามรรค

จิตใจเจ้าชะตาอันธการสั่นไหว ตลอดเวลาที่ผ่านมา การกระทำของเจ้าแดนต้องห้ามอันธการทำให้คนคิดว่าเขาเกี่ยวข้องกับกองกำลังชั่วร้าย อาจมีจิตคิดร้ายต่อฟ้าบุพกาล ตอนนี้พอคิดๆ ดูแล้ว ก็ยังไม่แน่เสมอไป มีความเป็นไปได้สูงที่เจ้าแดนต้องห้ามอันธการจะเป็นดวงจิตมหามรรคตนใดตนหนึ่ง อาศัยฐานะเจ้าแดนต้องห้ามอันธการกำจัดพวกนอกรีตทั้งหมดออกจากฟ้าบุพกาล

ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้!

แววตาเจ้าชะตาอันธการวูบไหว เริ่มใคร่ครวญหาแผนการรับมือ

….

หานเจวี๋ยสาปแช่ง พร้อมกับจ้องมองอายุขัยของตนไปด้วย

หนึ่งแสนล้านล้านปี!

ห้าแสนล้านล้านปี!

หนึ่งล้านล้านล้านปี!

[เจ้าชะตาอันธการศัตรูคู่อาฆาตของท่านมรรคจิตได้รับความเสียหาย เนื่องจากคำสาปแช่งของท่าน]

สาปแช่งต่อไป!

สองล้านล้านล้านปี!

สามล้านล้านล้านปี!

[เจ้าชะตาอันธการศัตรูคู่อาฆาตของท่านกายเนื้อมอดไหม้ มรรคผลแตกสลาย เนื่องจากคำสาปแช่งของท่าน]

ขนาดนี้แล้วยังไม่ตายอีก!

ทำต่อไป!

หานเจวี๋ยติดลมแล้ว ตัดสินใจว่าจะกำจัดคนผู้นี้ให้ได้ในคราวเดียว

ในเวลานี้เอง

[เจ้าชะตาอันธการศัตรูคู่อาฆาตของท่านสละมหามรรคด้วยตัวเอง วิญญาณล่องลอยกระจัดกระจาย เหลือไว้เพียงเจตจำนงเสี้ยวหนึ่ง]

จากนั้นคำสาปแช่งของหานเจวี๋ยก็ไร้ผล

น้ำเสียงกระจ่างชัดเจนสายหนึ่งแว่วขึ้น

“เจ้าแดนต้องห้ามอันธการตัวดี ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะเป็นดวงจิตมหามรรค เหล่าดวงจิตเอ๋ย วิธีการของพวกเจ้าต่ำช้าเกินไปแล้วกระมัง!”

เป็นเสียงของเจ้าชะตาอันธการ มีเพียงผู้ที่มีตบะระดับอริยะขึ้นไปถึงจะได้ยิน

หลังจากหานเจวี๋ยได้ยิน เขาพลันมีสีหน้าแปลกพิกล

เป็นบ้าหรือ

เหตุใดจึงนึกเชื่อมโยงไปถึงดวงจิตมหามรรคได้

หรือเป็นเพราะผู้นำดวงจิตมหามรรคประกาศไปก่อน แล้วเขาลงมือต่อ

หานเจวี๋ยยิ้มออกมา แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ถึงแม้จะสาปแช่งเจ้าชะตาอันธการให้ตายสนิทไม่ได้ แต่อย่างน้อยข้อสงสัยเรื่องตัวตนของเจ้าแดนต้องห้ามอันธการก็ถูกโยนใส่เหล่าดวงจิตมหามรรค

ในเวลาเดียวกันนี้ แต่ละฝ่ายในฟ้าบุพกาลต่างแตกตื่นฮือฮา

ถึงแม้พวกเขาจะไม่ทราบว่าเสียงเมื่อครู่คือผู้ใด แต่เมื่อเกี่ยวข้องกับเจ้าแดนต้องห้ามอันธการและดวงจิตมหามรรค พวกเขาย่อมอดไม่ได้ที่จะคิดไปไกล

มีช่องถึงมีลม ไร้ลมย่อมไม่เกิดคลื่น!

….

ภายในตำหนักว่างเปล่ามืดสลัวหลังหนึ่ง จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายนั่งสมาธิอยู่ตรงหน้าเทพมารมหามรรคหลบเร้น