ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 831

บทที่ 831 ผานกู่ปกป้องมรรคาสวรรค์

เทวีตราวินัยยิ่งใหญ่สูงส่ง แสดงให้เห็นถึงท่าทีอันเย่อหยิ่งและเหยียดหยามของดวงจิตที่ก้มมองสรรพสิ่งจากมุมสูง ผานกู่ที่อยู่ด้านล่างก็ไม่เงยหน้าขึ้นเช่นกัน ยังคงทุ่มกำลังฟันกำแพงเมฆาเบื้องหน้าต่อไป ไม่ยอมเลิกรา

“ผานกู่ หากเจ้ายังไม่หยุดอีก จะไม่มีผู้ใดช่วยเหลือเจ้าได้!”

เทวีตราวินัยเอ่ยด้วยความโกรธเกรี้ยว ไม่อยู่ในบุคลิกปกติอีกต่อไป

เวลานี้เอง มีเงาร่างสูงใหญ่ร่างแล้วร่างเล่าปรากฏขึ้นสองฝั่งของนาง ทั้งหมดล้วนมองผานกู่ที่อยู่ด้านล่างด้วยความโกรธ

“ข้าชดใช้บ่วงกรรมที่ติดค้างเหล่าดวงจิตมหามรรคไว้แล้ว แต่อำนาจศักดิ์สิทธิ์กลับจะกวาดล้างเทพมารฟ้าบุพกาล ข้าย่อมต่อต้าน!

“วันนี้ ข้าผานกู่จะต้องสะบั้นระเบียบสูงสุดให้จงได้

“ฟ้าบุพกาลแห่งนี้หาใช่กระดานหมากที่พวกเจ้าจะจัดวางตามอำเภอใจ!

“ฟ้าบุพกาลไม่ได้เป็นแค่ของพวกเจ้าเท่านั้น ยังเป็นของสรรพสิ่งด้วย!”

ผานกู่ตะโกนกร้าวด้วยความโกรธ สองมือกุมดาบ กล้ามเนื้อทั่วร่างแข็งเกร็ง สายลมกระโชกห้อมล้อมรอบกาย พลังระเบิดออกมา

ดวงจิตมหามรรคแต่ละคนซัดฝ่ามือเข้าใส่ผานกู่พร้อมกัน เมื่อร่างกายใหญ่มโหฬารของผานกู่อยู่ต่อหน้าพวกเขาก็ดูเล็กจ้อยไปอย่างเห็นได้ชัด

ผานกู่เงยหน้ามองฟ้า เหวี่ยงดาบเล่มยักษ์หมุนเป็นครึ่งวงกลม พลังเวทอันน่าหวาดหวั่นราวกับธารน้ำหลากปะทุจากหุบเขา พวยพุ่งใส่ดวงจิตมหามรรคที่กระจายตัวอยู่ทั่วนภา

ทะเลเมฆาไร้ขอบเขตเหนือศีรษะหานเจวี๋ยก็ถูกตัดขาดเป็นช่องว่างที่กว้างใหญ่อย่างยิ่ง ราวกับจะผ่าแยกฟ้าเป็นสองฝั่ง

ผานกู่ฟาดฟันกำแพงเมฆาด้านหน้าต่อไป ทุกครั้งที่ฟัน ร่างกายจะยืดขยายสูงขึ้น

หานเจวี๋ยมีสีหน้าประหลาดใจ

ผานกู่แตกหักกับเทวีตราวินัยอย่างนั้นหรือ

ก่อนหน้านี้ยังช่วยเหลือผานกู่อยู่เลยไม่ใช่หรือ

ดูเหมือนจะมีสาเหตุมาการที่ขุนพลศักดิ์สิทธิ์กวาดล้างเทพมารฟ้าบุพกาลกระมัง

แต่มิใช่ว่าในอดีตผานกู่ก็ทำเรื่องเช่นนี้เหมือนกันหรอกหรือ

จู่ๆ หานเจวี๋ยก็ไม่เข้าใจว่าจริงๆ แล้วผานกู่อยู่ฝ่ายไหนกันแน่ สรุปแล้วทำไปเพื่อเป้าหมายใด

ภาพลวงตาวิวัฒนาการพังทลายลง

หานเจวี๋ยลืมตาขึ้น จมอยู่ในห้วงความคิด

ขณะที่เขาคิดจะใช้ความสามารถวิวัฒนาการต่อ เสียงหนึ่งพลันดังก้องขึ้นในหัว

“วันนี้ ตัวข้าผานกู่จะคืนชีพให้เทพมารฟ้าบุพกาลที่ถูกข้าสังหาร หวังว่าเทพมารฟ้าบุพกาลจะร่วมกันต่อต้านขุนพลศักดิ์สิทธิ์ ไม่ตกเป็นตัวเบี้ยของเหล่าดวงจิตอีกต่อไป!

“โค่นล้มอำนาจเผด็จการของดวงจิตมหามรรค กำหนดกฎระเบียบฟ้าบุพกาลขึ้นมาใหม่!

“ฟ้าบุพกาลจะอยู่ภายใต้การปกครองของเทพมารฟ้าบุพกาล!”

คืนชีพได้ด้วยหรือ

ขนาดหานเจวี๋ยฟังแล้วยังเลือดลมพลุ่งพล่านขึ้นมาเช่นกัน

เพียงแต่…艾琳小說

เขาไม่ใช่เทพมารฟ้าบุพกาล!

เจ้าโทรผิดแล้ว!

หานเจวี๋ยหลุดยิ้มออกมา ไม่คิดเลยว่าผานกู่กลับต่อต้านขึ้นมาในเวลานี้ ประกาศศึกกับขุนพลศักดิ์สิทธิ์!

แต่ก็เป็นเรื่องปกติ เดิมทีขุนพลศักดิ์สิทธิ์สมควรจับกุมเทพมารอนธการ ผลคือถือโอกาสจัดการเทพมารฟ้าบุพกาลไปพร้อมกัน ผานกู่ที่มีฐานะเป็นเทพมารฟ้าบุพกาลจะทำอย่างไรเล่า

เมื่อเป็นเช่นนี้ แปลว่าที่ผ่านมาผานกู่แค่เล่นละคร ทั้งต้องการสำเร็จเป็นเทพมารอนธการ ทั้งมีความมั่นใจว่าจะฟื้นคืนชีพให้เทพมารฟ้าบุพกาลได้

สามารถฟื้นคืนชีพให้เทพมารฟ้าบุพกาลได้ นั่นเป็นวิธีการแบบไหนกัน

หานเจวี๋ยตาลุกวาวอยู่บ้าง

[ผานกู่ต้องการเข้าฝันท่าน ยอมรับหรือไม่]

หานเจวี๋ยมองแจ้งเตือนแถวหนึ่งที่จู่ๆ ก็เด้งขึ้นมา อดไม่ได้ที่จะตกตะลึง

เหตุใดผานกู่ถึงอยากมาเข้าฝันเขากัน

‘หากข้ายอมรับคำขอเข้าฝันของเขา จะมีอันตรายหรือไม่’

[จำเป็นต้องหักอายุขัยเก้าแสนล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]

ดำเนินการต่อ!

[ไม่มี]

หานเจวี๋ยโล่งใจ จากนั้นก็ยอมรับคำขอเข้าฝันของผานกู่

แดนความฝันเหมือนภาพลวงตาวิวัฒนาการที่หานเจวี๋ยเข้าไปก่อนหน้านี้ รอบทิศล้วนเป็นทะเลเมฆา

ผานกู่ยืนอยู่เบื้องหน้า ก้มมองหานเจวี๋ย

หานเจวี๋ยอยู่ตรงหน้าเขา ราวกับมดปลวกตัวหนึ่ง ส่วนผานกู่คือขุนเขา เป็นขุนเขาที่สูงที่สุดในหมู่เทวตำนาน!

ผานกู่เอ่ยขึ้นว่า “สิ่งที่ข้าทำลงไปในวันนี้ไม่ใช่แค่บุกเบิกเส้นทางที่เป็นไปไม่ได้ให้แก่เทพมารฟ้าบุพกาล แต่เป็นการมอบทางรอดให้เจ้าและมรรคาสวรรค์ด้วย”

หานเจวี๋ยขมวดคิ้ว

“ขุนพลศักดิ์สิทธิ์ไม่เพียงแต่จะฆ่าเทพมารฟ้าบุพกาลเท่านั้น แต่จะสังหารสิ่งมีชีวิตมรรคาสวรรค์ด้วย กล่าวอีกนัยคือ ขุนพลศักดิ์สิทธิ์จะทำลายล้างมรรคาสวรรค์ ข้าต้องการให้เจ้าปกป้องมรรคาสวรรค์ ไม่สำคัญว่าจะเป็นผู้ใดที่ปกครองมรรคาสวรรค์ ขอเพียงมรรคาสวรรค์อยู่รอดต่อไป สิ่งมีชีวิตมรรคาสวรรค์อยู่รอดต่อไปได้ก็พอ!”

ผานกู่จ้องมองหานเจวี๋ยด้วยแววตาเร่าร้อน เอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม