ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 830

บทที่ 830 อำนาจศักดิ์สิทธิ์สั่นคลอนฟ้าบุพกาล

ถึงอย่างไรหงหยวนก็เป็นอริยะมหามรรค ไม่สามารถสยบทาสให้สำเร็จในระยะเวลาสั้นๆ ได้ ถึงแม้หงหยวนจะสงบนิ่งยิ่ง แต่หานเจวี๋ยก็ไม่กล้าชะล่าใจ จึงผนึกนางเอาไว้ตลอด

หานเจวี๋ยเริ่มตรวจดูจดหมาย อ่านอย่างได้อรรถรส

ผ่านไปนานยิ่ง

หงหยวนทนไม่ไหวถามไปว่า “สหายเต๋าหาน เจ้าว่าเทพมารปฐมภพไปซ่อนตัวอยู่ที่ใดกันแน่ ในช่วงที่ผ่านมา ข้าสืบเรื่องของขุนพลศักดิ์สิทธิ์มาอีกเล็กน้อย พบว่าก่อนหน้านี้เมื่อนานมาแล้วขุนพลศักดิ์สิทธิ์ก็เคยปรากฏตัวขึ้น ตระเวนไปทั่วฟ้าบุพกาลจริงๆ เรียกว่าไม่มีทางหนีรอดได้”

หานเจวี๋ยกล่าวว่า “ข้าก็ไม่ทราบแน่ชัด บางทีเทพมารปฐมภพอาจจะคิดว่าตัวเองทำถูกแล้วกระมัง”

หงหยวนพยักหน้ารับ เอ่ยอย่างสะท้อนใจ “นึกถึงท่าทางองอาจมั่นใจของเทพมารปฐมภพในคราแรกที่เรียกรวมตัวเหล่าเทพมาร ไม่คิดเลยว่าจะตกใจกลัวขุนพลศักดิ์สิทธิ์จนหนีเตลิดไป ถึงขั้นที่ไม่กล้าแจ้งข่าวต่อเทพมารตนอื่นๆ เลย”

ดีร้ายอย่างไรเทพมารปฐมภพก็เป็นหนึ่งในเทพมารฟ้าบุพกาลที่แข็งแกร่งที่สุด ไม่น่าเชื่อว่าจะขี้ขลาดเช่นนี้ เพียงพอจะแสดงให้เห็นถึงความน่ากลัวของขุนพลศักดิ์สิทธิ์แล้ว

หานเจวี๋ยกล่าวว่า “ดูไม่ได้เลยจริงๆ”

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม สมควรแจ้งต่อเทพมารฟ้าบุพกาลที่เหลือด้วย เตรียมการให้เรียบร้อยพร้อมกัน ดีร้ายอย่างไรก็เคยเผชิญหน้ากับผานกู่ด้วยกันมาก่อน นับว่าผ่านความเป็นความตายมาด้วยกัน

หานเจวี๋ยประเมินเทพมารปฐมภพต่ำลงไปมากนัก

คนผู้นี้ แค่เกิดนานกว่าเท่านั้น!

“ถูกต้อง แต่ย้อนกลับมาคุยกันก่อน สหายเต๋าหาน อาณาเขตเต๋านี้ของเจ้าสามารถต้านทานขุนพลศักดิ์สิทธิ์ได้หรือไม่” หงหยวนถาม

หานเจวี๋ยตอบว่า “อืม ในเมื่อเป็นคนกันเอง เช่นนั้นข้าก็ไม่ปิดบังเจ้าแล้ว ต้านทานได้ แต่ก็เพียงต้านได้เท่านั้น หากว่าขุนพลศักดิ์สิทธิ์ทำการปิดล้อม ก็มีแต่ต้องติดอยู่ที่นี่ไปตลอดกาล”

หงหยวนเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ไม่เป็นไร ใช้ฝึกบำเพ็ญได้พอดี”

นางลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ถามขึ้นว่า “ข้ามีโลกแห่งหนึ่งในการปกครอง…’

หานเจวี๋ยตัดบทนาง “ค่อยคุยกันทีหลังเถอะ!”

รอสยบทาสให้สำเร็จก่อน!

บุกเบิกห้วงมิติขึ้นในเขตเซียนร้อยคีรีได้ จะซุกซ่อนโลกใบหนึ่งไว้ไม่ใช่เรื่องยากเลย

ตอนแรกหานเจวี๋ยก็คิดจะปกป้องมรรคาสวรรค์ไว้เช่นนี้ แต่ทำเช่นนี้จะตัดขาดจากเส้นทางสวรรค์ฟ้าบุพกาล อีกทั้งเขากังวลถึงบรรพชนเต๋าและผานกู่ว่าจะอาศัยมรรคาสวรรค์บุกเข้าสู่อาณาเขตเต๋า อันตรายเกินไป

หากว่าเป็นแค่โลกของหงหยวน นั่นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง

หงหยวนไม่พูดมากอีก เพียงจ้องมองหานเจวี๋ยเงียบๆ

หลังจากตรวจดูจดหมายเสร็จ หานเจวี๋ยก็เริ่มสอดส่องแดนเซียนรวมถึงปวงสวรรค์หมื่นโลกาต่อ

หลายวันต่อมา เขาถึงได้เริ่มฝึกบำเพ็ญอีกครั้ง

ขณะที่หานเจวี๋ยเริ่มหลอมดวงดาว รัศมีที่แผ่ออกมาจากร่างทำให้หงหยวนตกตะลึง

‘เขาอยู่ระดับใดกันแน่ หรือจะเป็นระดับยอดมหามรรคที่เขาพูดถึงก่อนหน้านี้’

หงหยวนคิดเงียบๆ นางไม่กังวลกับอนาคตของตัวเองเลย ถึงอย่างไรก็ดีกว่าตายเพราะขุนพลศักดิ์สิทธิ์

….

ด้วยความเคลื่อนไหวอย่างใหญ่โตของหมื่นขุนพลศักดิ์สิทธิ์ การกระทำของพวกเขาเลื่องลือไปทั่วฟ้าบุพกาลแล้วเช่นกัน ความเร็วของข่าวลือที่แพร่ออกไปเร็วยิ่งกว่าความเร็วในการเดินทางของพวกเขา

ท้องนภาปกคลุมด้วยเมฆาครึ้ม สายฝนสาดเทลงมา ไอหมอกลอยอวลไปทั่ว

ริมทะเลสาบขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง มีศาลาเล็กๆ ตั้งอยู่หลังหนึ่ง มีคนสี่คนกำลังตกปลาอยู่ข้างศาลา

เป็นเหล่าตาน เต้าจื้อจุน จ้าวเซวียนหยวนและเจียงอี้

“ขุนพลศักดิ์สิทธิ์มีประวัติความเป็นมาอย่างไรกันแน่ มีคนบอกว่าเทียบเท่าอริยะมหามรรคหนึ่งหมื่นคน เกินไปหน่อยแล้วกระมัง!”

จ้าวเซวียนหยวนถามด้วยความสงสัย รู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นข่าวเท็จ

เต้าจื้อจุนมองไปที่เหล่าตาน เอ่ยว่า “ผู้อาวุโส เล่ามาเถิด”

เหล่าตานแค่นเสียงกล่าว “อันที่จริงก็ไม่นับว่าเกินเลยไป ว่ากันตามจริงแล้วเก่งกาจยิ่งกว่าอริยะมหามรรคเสียอีก ปะทะกันตัวต่อตัว ขุนพลศักดิ์สิทธิ์ก็นับเป็นตัวตนชั้นแนวหน้าในหมู่อริยะมหามรรค ขุนพลศักดิ์สิทธิ์มิใช่สิ่งมีชีวิต แต่เป็นกฎระเบียบสูงสุดแห่งฟ้าบุพกาล ก็ทุกครั้งที่ฟ้าบุพกาลปรากฏต้นตอแห่งความโกลาหล พวกเขาจะปรากฏตัวขึ้น นี่คือเหตุผลที่ฟ้าบุพกาลคงอยู่มาได้ตลอดรอดฝั่ง

“ขุนพลศักดิ์สิทธิ์ปรากฏตัวขึ้นในครั้งนี้ คาดว่าเพื่อออกตามหาเทพมารอนธการ”

เจียงอี้ถามด้วยความอยากรู้ “ต่อให้เทพมารอนธการแข็งแกร่งเพียงใดก็สู้อริยะมหามรรคหนึ่งหมื่นคนไม่ได้กระมัง เมื่อเป็นเช่นนี้ เทพมารอนธการคงคุกคามฟ้าบุพกาลไม่ได้ เช่นนั้นเหตุใดล้วนกล่าวกันว่าเทพมารอนธการจะกระตุ้นให้เกิดมหาเคราะห์มรรคายิ่งใหญ่เล่า”