บทที่ 834 ในประวัติการณ์!
หลังจากใช้แบบจำลองการทดสอบหลายสิบรอบ หานเจวี๋ยลืมตาขึ้น ยิ้มออกมา
ตอนนี้ต่อกรกับอริยะเทพอวี๋เจี้ยนหมื่นคนได้สบายๆ ยิ่ง เพียงแต่ยังไม่ถึงจุดที่สามารถสังหารในเสี้ยววินาทีได้
หากต้องการสังหารอริยะเทพอวี๋เจี้ยนให้ได้ในเสี้ยววินาที พลังเวทของเขาต้องแข็งแกร่งมากกว่านี้
จากนั้น หานเจวี๋ยบิดขี้เกียจคราหนึ่ง เริ่มตรวจดูจดหมาย
ดูเหมือนช่วงนี้ฟ้าบุพกาลจะคึกคักขึ้นมาอีกแล้ว มีสหายไม่น้อยเลยที่เผชิญกับการโจมตี เพียงแต่ยังคงไม่ปรากฏแจ้งเตือนเกี่ยวกับขุนพลศักดิ์สิทธิ์
หลังจากตรวจจดหมายเสร็จ หานเจวี๋ยถามในใจ ‘อีกนานแค่ไหนกว่าขุนพลศักดิ์สิทธิ์จะมาถึงมรรคาสวรรค์’
[จำเป็นต้องหักอายุขัยหนึ่งพันล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]
ดำเนินการต่อ!
[ประมาณสองล้านปี]
ไม่นับว่านาน แต่ก็ไม่นับว่าเร็วเช่นกัน
หานเจวี๋ยคิดไปคิดมา ตัดสินใจจะประกาศเรื่องนี้ต่อศิษย์ในสำนัก ป้องกันไม่ให้พวกเขาบังเอิญพบขุนพลศักดิ์สิทธิ์ล่วงหน้าแล้วถูกกำจัดทิ้ง
เขาทอดสายตามองออกไปในฟ้าบุพกาล พบว่าเหล่าศิษย์ในสังกัดล้วนกำลังมุ่งหน้ามายังมรรคาสวรรค์ ถึงขั้นที่โลกพุทธะและเจดีย์มรรคายิ่งใหญ่ยกกันมาทั้งโลกเลยทีเดียว เป็นฉากที่น่าตื่นตะลึงอย่างยิ่ง
เขานับนิ้วทำนายดู ทำนายพบว่าเหล่าศิษย์หารือกันมาดีแล้ว
เขาอดยิ้มออกมาไม่ได้ พึมพำกับตัวเอง “ทำให้ข้าเบาใจได้ยิ่งนัก”
ขณะเดียวกันก็เป็นการแสดงให้เห็นถึงความน่าพรั่นพรึงของขุนพลศักดิ์สิทธิ์ด้วย แม้แต่เหล่าศิษย์ที่ชมชอบท่องไปทั่วล้วนทยอยกลับมาแล้ว
พอนึกมาถึงตรงนี้ หานเจวี๋ยหยิบหนังสือแห่งความโชคร้ายออกมา อยากลองดูว่าจะสามารถสาปแช่งขุนพลศักดิ์สิทธิ์เพื่อถ่วงเวลาได้หรือไม่
ทว่า พลังคำสาปแช่งของเขาส่งไปไม่ถึงขุนพลศักดิ์สิทธิ์เลย
ราวกับขุนพลศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้มีตัวตนอยู่ในฟ้าบุพกาล แม้ว่าหานเจวี๋ยจะย้อนนึกถึงรูปลักษณ์ของพวกเขาขึ้นมาในหัวแล้ว ก็ยังไม่เป็นผลอยู่ดี
หานเจวี๋ยถามในใจ ‘หากตัวข้าในตอนนี้ปะทะกับขุนพลศักดิ์สิทธิ์ จะมีโอกาสชนะหรือไม่’
[จำเป็นต้องหักอายุขัยหนึ่งล้านล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]
ดำเนินการต่อ!
[ไม่มี]
เด็ดขาดขนาดนี้เชียวหรือ
หานเจวี๋ยหัวใจเต้นแรง
ไม่ได้การแล้ว!
ต้องรีบทำเวลา พิสูจน์ยอดมหามรรคให้ได้โดยเร็ว มิเช่นนั้นคงไม่มีทางเอาชนะขุนพลศักดิ์สิทธิ์ได้
ยังมีเวลาอีกสองล้านปี เว้นแต่จะเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันขึ้น เขาน่าจะทะลวงระดับได้สำเร็จก่อนเกิดการต่อสู้ขึ้น
กลัวก็แต่ความเปลี่ยนแปลงเท่านั้น!
หานเจวี๋ยสอดส่องมรรคาสวรรค์เล็กน้อย หลังจากแน่ใจแล้วว่าไม่มีความวุ่นวายใหญ่โต เขาก็ฝึกบำเพ็ญต่อ
“เทพมารฟ้าบุพกาลทั้งหมดจงมายังอาณาเขตปฐมภพ!”
ทันใดนั้นเสียงของเทพมารปฐมภพแว่วขึ้นในหัวของหานเจวี๋ย เขามองข้ามไปทันที
เชิญพวกเจ้าไปสู้ก่อนเลย!
….
ภายในอาณาเขตปฐมภพ
เทพมารปฐมภพกวาดตามองเทพมารฟ้าบุพกาลที่อยู่ในโถงตำหนัก ก่อนขมวดคิ้วขึ้นมา
ขาดเทพมารไปหลายตนเลย หานเจวี๋ยก็ไม่มาเช่นกัน
สำหรับหานเจวี๋ย เทพมารปฐมภพให้ค่ายิ่งนักเสมอมา สำหรับเรื่องหานทั่วกับบรรพชนมารก่อนหน้านี้ เขารู้สึกว่าหานเจวี๋ยกำลังโกหกอยู่
อริยะเทพอวี๋เจี้ยนก็มาเช่นกัน สีหน้าของเทพมารฟ้าบุพกาลทุกตนล้วนตึงเครียดอย่างยิ่ง!
เนื่องจากพวกเขาทราบดีว่าจากนี้ต้องเผชิญกับอะไร!
เทพมารปฐมภพเอ่ยเสียงขรึม “ทุกท่าน เรื่องที่ผานกู่กระทำเพื่อพวกเรา ทุกท่านน่าจะทราบดีแล้ว พวกเราไร้ซึ่งทางหนี มีแต่ต้องสู้เท่านั้น! ก่อนหน้านี้ข้าไม่ได้หายไปไหน เพียงไปปิดด่านมาเท่านั้น ข้าทราบเป้าหมายที่แท้จริงของขุนพลศักดิ์สิทธิ์แต่แรกแล้ว ดังนั้นจึงไปปิดด่านบำเพ็ญ!
“ขุนพลศักดิ์สิทธิ์มิได้ค้นหาเทพมารอนธการ แต่มาเพื่อกำจัดเทพมารฟ้าบุพกาล หากพวกเราล้วนถูกกวาดล้างจนสิ้น เมื่อเทพมารอนธการสำแดงคุณสมบัติออกมา จะถูกพบตัวได้ง่ายยิ่ง อีกทั้งเมื่อขาดดวงชะตาของพวกเราไป เทพมารอนธการไม่มีทางเติบใหญ่ขึ้นได้
“อ้างอิงจากมหาเคราะห์มรรคายิ่งใหญ่ในครั้งอดีต เทพมารอนธการเป็นเช่นเดียวกับผานกู่ในกาลก่อน ปีนป่ายเหยียบย่ำดวงชะตาของพวกเราแข็งแกร่งขึ้นอย่างรวดเร็ว ต่อให้ฟ้าบุพกาลปั่นป่วนเช่นไร แผนการของเหล่าดวงจิตมหามรรคก็คือต้องการทำให้เทพมารอนธการไม่สามารถแข็งแกร่งขึ้นมาได้ ด้วยการสังเวยพวกเรา! ทุกท่านยอมรับได้หรือ”
เสียงของเขาทุ้มต่ำอย่างยิ่ง เจือด้วยเพลิงโทสะท่วมฟ้า
เมื่อเขากล่าวมาเช่นนี้ เทพมารอนธการทั้งหมดต่างเปิดปากขึ้นมา ล้วนไม่ยินยอม
อริยะเทพอวี๋เจี้ยนกล่าวว่า “ข้าก็ไม่คิดเช่นกันว่าขุนพลศักดิ์สิทธิ์จะพุ่งเป้ามาที่พวกเรา อาจจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับความแข็งแกร่งของพวกเราด้วย ต่อให้ไร้ซึ่งเทพมารอนธการ พวกเราก็คุกคามอำนาจและตำแหน่งของดวงจิตมหามรรคอยู่ดี”ไอรีนโนเวล
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ
รอดสักทีนะหวงจุนเทียน...
สงสารหวงจุนเทียน.......
จะได้เห็นพิสูจน์เทพผู้สร้างไหมหนอ...
จะไม่กลับมาจริง ๆ เหรอ...