ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 848

บทที่ 848 เหยียบย่ำทำลายเส้นทางสวรรค์ เจตนาสังหารของหานเจวี๋ย

เมื่อได้ยินคำสั่งของหานเจวี๋ย จอมอริยะเสวียนตูปฏิบัติตามทันที

ไม่นานนัก เหล่าอริยะทยอยมาถึง อริยะทั้งหมดมากันพร้อมหน้า ไม่ตกหล่นไปเลยสักคน

ในสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานเช่นนี้ เหล่าอริยะก็ไม่กล้าออกจากมรรคาสวรรค์เช่นกัน กลัวจะบังเอิญพบขุนพลศักดิ์สิทธิ์เข้า ยิ่งไม่อาจสงบใจฝึกบำเพ็ญได้ จิตใจกระวนกระวายไม่เป็นสุข

เหล่าอริยะพากันนั่งลง สายตามองไปที่ร่างหานเจวี๋ย ความไม่สบายใจในใจของพวกเขาพลันเลือนสลายไป

หานเจวี๋ยยังอยู่ ยังคงมีความหวัง!

พวกเขาเชื่อว่าหานเจวี๋ยทราบถึงจุดจบของเหล่าเทพมารฟ้าบุพกาลแล้ว แต่หานเจวี๋ยยังคงกล้านั่งแท่นประจำการอยู่ในมรรคาสวรรค์ นั่นก็แปลว่าหานเจวี๋ยมีความมั่นใจ

หานเจวี๋ยหลับตาผ่อนคลายจิตใจ ไม่ได้เอ่ยอันใด

บรรยากาศกดดัน ไม่มีผู้ใดกล้าเปิดปากพูด

จอมอริยะเสวียนตูเองก็เป็นเช่นนี้

มหาอริยะสวีหุนกวาดตามองอริยะทั้งหมดในตำหนัก ลอบดูแคลนอยู่ในใจ

พวกเจ้าจะประหม่ากันไปไย คนที่ต้องสู้ไม่ใช่พวกเจ้า!

อริยะเบิกฟ้าและอริยะเสรีกลุ่มหนึ่ง ไม่มีแม้แต่คุณสมบัติเข้าร่วมการต่อสู้ด้วยซ้ำ!

แค่ขุนพลศักดิ์สิทธิ์ถลึงตาใส่คราหนึ่ง พวกเจ้าไม่สลายเป็นเถ้าธุลีปลิดปลิวไปเลยหรือ

“อย่าได้ประหม่าไป พวกเจ้าอยากคุยอะไรก็คุยไปเถิด พวกเรามาอยู่ที่นี่เพื่อรอการมาถึงของขุนพลศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น”

เสียงของหานเจวี๋ยดังขึ้น เมื่อกล่าวประโยคนี้ออกมา เหล่าอริยะพลันโล่งใจเหมือนยกภูเขาออกจากอก

พวกหลงเฮ่า เต้าจื้อจุนบรรดาศิษย์จากสำนักซ่อนเร้นผ่อนคลายที่สุด เริ่มพูดคุยขึ้นมาก่อน บรรยากาศมีชีวิตชีวาขึ้นมา

“ขุนพลศักดิ์สิทธิ์อันใดกัน มาเท่าไรก็สังหารให้หมดเท่านั้น!”

“ถูกต้อง เทพมารฟ้าบุพกาลเหล่านั้นไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ แพ้เร็วเกินไปแล้ว”

“ต้องดูอย่างท่านอาจารย์ของพวกเราสิ!”

“หาได้ตื่นตระหนกไม่ ก่อนหน้านี้ข้ายังเทศนาธรรมอยู่เลย”

“เขตปฐมภพอยู่ห่างไกลจากมรรคาสวรรค์ยิ่งนัก ขุนพลศักดิ์สิทธิ์น่าจะมาไม่ถึงภายในระยะเวลาสั้นๆ กระมัง”

“ไม่เลย ใกล้จะถึงแล้ว เห็นได้ชัดเจนยิ่งว่าขุนพลศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้เล่นตามกติกา ได้รับคำสั่งมาชัดๆ มุ่งตรงมายังมรรคาสวรรค์ ดูคล้ายจะอดใจรอไม่ไหวแล้ว ลาดตระเวนฟ้าบุพกาลเป็นเพียงข้ออ้างเท่านั้น ประเด็นหลักยังคงเป็นต้องการกำจัดเทพมารฟ้าบุพกาลและมรรคาสวรรค์”

เหล่าอริยะพูดคุยแลกเปลี่ยนความเห็นกัน บรรยากาศผ่อนคลายขึ้นมาไอรีนโนเวล

หานเจวี๋ยเฝ้ารออย่างอดทน

[อริยะเทพอวี๋เจี้ยนต้องการเข้าฝันท่าน ยอมรับหรือไม่]

ทันใดนั้นแจ้งเตือนนี้ก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าของหานเจวี๋ย ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจ

ถ่ายทอดเสียงมาตรงๆ ไม่ได้หรือไร

อยู่แค่ด้านข้างมรรคาสวรรค์ชัดๆ ไม่ได้ไกลเลย!

หานเจวี๋ยสัมผัสได้ว่าอริยะเทพอวี๋เจี้ยนยังอยู่ในวังเยือนอริยะ

หานเจวี๋ยลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ยังคงเลือกยอมรับคำขอเข้าฝัน

แดนความฝันคือวังเยือนอริยะ

อริยะเทพอวี๋เจี้ยนมีสีหน้าแปลกพิกล เอ่ยขึ้นว่า “สหายเต๋าหาน ขุนพลศักดิ์สิทธิ์กำลังจะมาแล้ว”

หานเจวี๋ยตอบสั้นๆ “ข้าทราบแล้ว”

“เจ้า…”

“เจ้ากลัวหรือ”

“ข้าไม่ได้กลัว! ไม่มีทางเด็ดขาด!”

“ขนาดสหายเต๋าหงหยวนยังไม่มาเข้าฝันข้าเลย”

“ข้าเพียงมาเตือนเจ้าเท่านั้น ข้าจะกลัวได้อย่างไร”

อริยะเทพอวี๋เจี้ยนแค่นเสียง พูดจบก็สลายแดนความฝัน

หานเจวี๋ยลืมตาขึ้น รู้สึกสนุกอยู่บ้างดฮณ๊ฯดฯฌซ,

ไม่คิดเลยว่าอริยะเทพอวี๋เจี้ยนจะมีมุมนี้ด้วย

แต่พอลองคิดๆ ดู ก็เป็นเรื่องปกติ ขนาดผานกู่ยังสิ้นชีพแล้ว อริยะเทพอวี๋เจี้ยนจะไม่กลัวได้หรือ

เวลาไหลผ่านไปเรื่อยๆ

ต่อให้ขุนพลศักดิ์สิทธิ์เร่งความเร็วแค่ไหน ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะมาถึงภายในระยะเวลาไม่กี่ปี ไม่นานนักตำหนักเอกภพก็ตกอยู่ในความเงียบ เหล่าอริยะต่างฝึกบำเพ็ญกันไป

….

แดนต้องห้ามอันธการ แสงเจิดจ้าสายหนึ่งพุ่งออกมาจากส่วนลึกของความมืดมิด ลำแสงลากยาวไปด้วยความเร็วสูง ดูราวกับดาวหางเส้นหนึ่งที่พุ่งเข้ามา

จนกระทั่งเข้ามาใกล้ถึงเห็นว่า ภายในลำแสงมีเงาร่างน่าหวาดหวั่นสูงใหญ่นับพันนับหมื่นจั้งมากมายหลายร่าง แต่ละร่างทรงพลังอหังการ เรียงแถวเคลื่อนไปด้านหน้า ไม่มีสิ่งใดหยุดยั้งได้!

ขุนพลศักดิ์สิทธิ์!

ทิศทางที่หมื่นขุนพลศักดิ์สิทธิ์มุ่งหน้าไปคือเส้นทางสวรรค์ฟ้าบุพกาลพอดี

เส้นทางสวรรค์ตัดผ่านห้วงอากาศ มองไม่เห็นจุดสิ้นสุด

เวลานี้ในเส้นทางสวรรค์ฟ้าบุพกาลมีผู้บำเพ็ญหลายคนกำลังใช้เส้นทางอยู่

เมื่อพวกเขามองเห็นแสงเจิดจ้าพุ่งมาจากที่ไกลๆ ก็หรี่ตาลงตามสัญชาตญาณ

“นั่นคือสิ่งใด”

สตรีนางหนึ่งขมวดคิ้วเอ่ยถาม