ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 851

บทที่ 851 หนึ่งในตัวตนชั้นแนวหน้าของระดับยอดมหามรรค

หานเจวี๋ยลงมือรวดเร็วยิ่ง เร็วจนอริยะคนอื่นๆ ไม่ทันตอบสนอง ดรรชนีกระบี่โลกาสวรรค์ทลายภพฟันออกไปในทันใด

ปราณกระบี่ทะลุผ่านประตูใหญ่ของตำหนักเอกภพ พุ่งเข้าสู่แดนต้องห้ามอันธการอย่างไร้สิ่งหยุดยั้ง

ก่อนหน้านี้กำแพงล่องหนของฝั่งมรรคาสวรรค์ถูกระเบิดไปแล้ว ดังนั้นครั้งนี้จึงไม่มีสิ่งกีดขวางใดๆ

ปราณกระบี่ตัดผ่านฟ้าบุพกาล!

สังหารบรรพชนเต๋าจากระยะไกล!

ท่ามกลางลำแสงเจิดจ้า บรรพชนเต๋ายังไม่เดินออกมา ทว่ากลิ่นอายของเขากลับระเบิดออกมาอย่างบ้างคลั่ง ปราณกระบี่พุ่งมาจากมรรคาสวรรค์ ท่วมทับเขาตรงๆ ลำแสงเจิดจ้าถูกตัดขาด ห้วงมิติบิดเบี้ยวอย่างรุนแรง ฉากมายาพร่าเลือน

หลังจากปราณกระบี่สลายไป ตอนล่างของลำแสงเจิดจ้าถูกฟันขาด ตัวตนของบรรพชนเต๋าไม่คงอยู่อีกต่อไป

ภายในตำหนักเอกภพ

สีหน้าหานเจวี๋ยไม่แปรเปลี่ยน สายตาจ้องมองลำแสงที่ส่องลงมาจากกฎระเบียบสูงสุด

อริยะคนอื่นก็เป็นเช่นนี้

ห้วงอวกาศที่ถูกทำลายนั้นอยู่ไม่ไกลจากมรรคาสวรรค์ อริยะมรรคาสวรรค์ธรรมดาก็สามารถมองเห็นได้

เมื่อเห็นหานเจวี๋ยทำลายบรรพชนเต๋าได้ เหล่าอริยะต่างโล่งอกอยู่ในใจ

ในเวลานี้เอง เงาร่างของบรรพชนเต๋ารวมตัวขึ้นในลำแสงเจิดจ้าอีกครั้ง

หานเจวี๋ยสำแดงดรรชนีกระบี่โลกาสวรรค์ทลายภพต่อ ทำลายบรรพชนเต๋าอีกครั้ง

ไม่นานนัก บรรพชนเต๋าก็วิวัฒนาการขึ้นอีกครั้ง หานเจวี๋ยก็ลงมืออีก วงจรนี้ดำเนินซ้ำไปซ้ำมาหลายร้อยครั้ง

เหล่าอริยะมองหานเจวี๋ย สีหน้าแปลกพิกล

หากเปลี่ยนเป็นพวกเขา คงตื่นตระหนกไปนานแล้ว

แต่หานเจวี๋ยกลับทำเช่นนี้ได้เรื่อยๆ โดยไม่เบื่อหน่าย กลับยิ้มออกมาเสียด้วยซ้ำ

เหตุผลที่หานเจวี๋ยยืนหยัดอยู่ได้ตลอด เป็นเพราะเขาสัมผัสได้ว่า ลำแสงเจิดจ้ากำลังอ่อนแรงลง หากเป็นเช่นนี้ต่อไป ลำแสงจะสลายหายไปในไม่ช้าก็เร็ว

‘มีฝีมือแค่นี้หรือ’

หานเจวี๋ยดูแคลนอยู่ในใจ

เขาทำเช่นนี้ไปเรื่อยๆ

เมื่อครบหนึ่งพันครั้ง ลำแสงพังทลาย ในที่สุดบรรพชนเต๋าก็หายไปอย่างสมบูรณ์

ทุกอย่างกลับสู่ความสงบอีกครั้ง

ภายในตำหนักเอกภพเงียบสงัด อริยะทั้งหมดล้วนไม่กล้านิ่งนอนใจ

ยังเร็วเกินไปที่จะดีใจ

ภายในมิติลึกลับ

จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายเอ่ยถาม “ผู้อาวุโส จบลงแล้วหรือ”

เงาร่างลึกลับตอบว่า “ไม่ทราบแน่ชัด ต้องรอดูว่าอีกฝ่ายจะมีลูกไม้ออกมาอีกหรือไม่ แต่ต้องกล่าวเลยว่า เด็กคนนี้…”

คำวิจารณ์ในส่วนหลังเขาไม่ได้เอ่ยออกมา แต่จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายกลับเข้าใจ

“แค่กๆ พลังของเด็กคนนี้ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ…” จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายกระอักกระอ่วน แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ

เช่นนี้จะนับเป็นอันใดเล่า

อาจจะดูไม่โปร่งใส แต่นี่คือศึกแห่งความเป็นความตาย หรือยังต้องรอให้ศัตรูพร้อมออกรบเต็มที่อีก

จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายเอ่ยถาม “บรรพชนเต๋าเมื่อครู่นี้ใช่ตัวจริงหรือไม่”

“แน่นอนว่าไม่ใช่ บรรพชนเต๋าแห่งมรรคาสวรรค์ร้ายกาจจริงๆ หากไม่ใช่เพราะไม่อาจละวางมรรคาสวรรค์ได้ เกรงว่าคงก้าวหน้าหลุดพ้นไปนานแล้ว” วาจาของเงาร่างลึกลับทำให้จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายตกอยู่ในห้วงความคิด

ผ่านไปสักพักหนึ่ง

จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายถามขึ้นมา “ในฟ้าบุพกาลแห่งนี้บรรพชนเต๋าแข็งแกร่งเพียงใด เทียบกับท่านแล้วเป็นอย่างไร”

เงาร่างลึกลับกล่าวว่า “เจ้าทราบถึงตัวตนของยอดมหามรรคแล้ว ในฟ้าบุพกาล ยอดมหามรรคคือจุดสูงสุด บรรพชนเต๋านับว่าเป็นหนึ่งในตัวตนชั้นแนวหน้าของระดับยอดมหามรรค ผู้บำเพ็ญที่สามารถเทียบชั้นกับเขามีจำนวนที่นับนิ้วมือได้ เทียบได้กับผู้นำเหล่าดวงจิตในหมู่ดวงจิตมหามรรค เขาอยากก้าวข้ามระดับยอดมหามรรคมาโดยตลอด แต่น่าเสียดายที่ยังห่างชั้นอีกไกล ส่วนตัวข้า ข้าไม่ได้อยู่ในฟ้าบุพกาลแล้ว”

หนึ่งในตัวตนชั้นแนวหน้าของระดับยอดมหามรรคไอรีนโนเวล

จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายถามต่อ “เช่นนั้นหานเจวี๋ยเล่า”

เงาร่างลึกลับเงียบไป

….

ภายในตำหนักเอกภพ

ผานซินเห็นว่าไม่มีความเคลื่อนมาสักพักใหญ่แล้ว อดยิ้มออกมาไม่ได้ เอ่ยถาม “นับว่าผ่านพ้นไปแล้วใช่หรือไม่”

อริยะคนอื่นๆ ไม่ได้ตอบรับ แต่มองไปที่หานเจวี๋ย

หานเจวี๋ยถามในใจ ‘มหันตภัยมรรคาสวรรค์ครั้งนี้สิ้นสุดลงหรือยัง’

[จำเป็นต้องหักอายุขัยหนึ่งล้านล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]

ดำเนินการต่อ!

[ยัง]

ว่าแล้วเชียว!

หานเจวี๋ยหรี่ตาลง ถามในใจต่อ ‘ใครจะมาโจมตีมรรคาสวรรค์ต่อ’

[จำเป็นต้องหักอายุขัยหนึ่งล้านล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]

ดำเนินการต่อ!

[ขุนพลศักดิ์สิทธิ์สองหมื่นคน]

หานเจวี๋ยขมวดคิ้ว

เพิ่มขึ้นหนึ่งเท่าหรือ