ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 852

บทที่ 852 สั่นสะเทือนฟ้าบุพกาล!

ภายในตำหนักเอกภพ เหล่าอริยะเงยหน้าขึ้น มองเห็นสองหมื่นขุนพลศักดิ์สิทธิ์ใกล้เข้ามา แต่ละคนสูงใหญ่นับหมื่นจั้ง ดูราวกับฟากฟ้าแห่งฟ้าบุพกาลกำลังจะถล่มลงมา!

หานเจวี๋ยก็เงยหน้ามองเช่นกัน กุมกระบี่พิพากษาอนธการไว้อีกครั้ง

เหล่าอริยะไม่สบายใจ

หยางเช่อถามอย่างระมัดระวัง “จำนวนของขุนพลศักดิ์สิทธิ์เพิ่มขึ้นใช่หรือไม่”

กลิ่นอายของขุนพลศักดิ์สิทธิ์แกร่งกล้าเกินไป ทันทีที่จิตศักดิ์สิทธิ์ของเขาสัมผัสโดนพลันรู้สึกร้อนลวก ตกใจจนดึงจิตศักดิ์สิทธิ์กลับมาทันที

“มากขึ้นจริงๆ”

“ไหนเลยจะใช่แค่มากขึ้น เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวต่างหาก”

“เหตุใดถึงเป็นเช่นนี้ ไม่ได้สูญสิ้นไปหมดแล้วหรือ”

“ตกลงเป็นใครกันแน่ที่ควบคุมขุนพลศักดิ์สิทธิ์อยู่”

“เหตุใดต้องทำลายมรรคาสวรรค์ของพวกเราให้ได้”

เหล่าอริยะคับแค้นต่อความอยุติธรรม เวลานี้ลืมเลือนความหวาดกลัวและกังวลไปแล้ว มีเพียงความโกรธเคืองไร้สิ้นสุด

พวกเขาอดมองไปทางเหล่าตานไม่ได้

เหล่าตานรับรู้ได้ถึงโทสะของพวกเขา อดไม่ได้ที่จะกระอักกระอ่วนขึ้นมา “มองผู้เฒ่าทำไม ผู้เฒ่าไหนเลยจะทราบได้”

หานเจวี๋ยไม่สนใจท่าทีของอริยะคนอื่นๆ เขาผสานร่างจำลองเทพมารหนึ่งพันเก้าร้อยสี่สิบเก้าร่างอีกครั้ง เตรียมตัวพร้อมแล้ว

เขาชูมือข้างที่กุมกระบี่พิพากษาอนธการขึ้น ปลายกระบี่จ่อชี้ไปทางหลังคาของตำหนักเอกภพ

เมื่ออยู่ในระยะห่างที่เหมาะสม หานเจวี๋ยพลันสำแดงดรรชนีกระบี่โลกาสวรรค์ทลายภพออกมา

ตูม!

ปราณกระบี่ทะยานสู่ฟ้า ทำลายยอดหลังคามรรคาสวรรค์ พุ่งออกจากมรรคาสวรรค์อย่างรวดเร็ว ด้วยการควบคุมของหานเจวี๋ย ปราณกระบี่ไม่ได้ทำลายรากฐานของมรรคาสวรรค์เลย พุ่งเข้าสู่ความมืดมิดอย่างรวดเร็ว

เป็นเช่นเดียวกับก่อนหน้านี้!

เร็วเหลือเกิน!

ขุนพลศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองหมื่นคนยังคงพุ่งลงมา เพิ่งจะเห็นปราณกระบี่ ก็ถูกปราณกระบี่เข้าท่วมทับแล้ว

ความเร็วระดับนี้ เกินคำนิยามของคำว่าความเร็วไปแล้ว ก้าวข้ามกาลเวลา!

ขุนพลศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดมอดม้วย!

ด้วยกระบี่เดียว!

แรงกดดันมหาศาลจากขุนพลศักดิ์สิทธิ์สองหมื่นคนสลายไปในชั่วพริบตา เหล่าอริยะไม่ได้ตื่นตกใจเหมือนในตอนแรก เพียงรู้สึกดีใจเท่านั้น

หานเจวี๋ยเป็นกังวลอยู่บ้างอย่างไม่อาจควบคุมได้

คงไม่ใช่ว่าจะแห่มาอีกสองหมื่นคนกระมัง

แบบนั้นก็เกินไปแล้ว!

เขาพลันหวั่นใจ จิตรับรู้ของเขาพุ่งออกจากฟ้าบุพกาลในทันใด เขาก้มมองฟ้าบุพกาล เอ่ยขึ้นว่า “หมื่นขุนพลศักดิ์สิทธิ์ข้าสังหารได้ในกระบี่เดียว สองหมื่นขุนพลศักดิ์สิทธิ์ก็เป็นเช่นเดียวกัน จากนี้จะมาสักเท่าไรเล่า หนึ่งแสน หนึ่งล้านหรือว่าร้อยล้าน”

“นี่น่ะหรือสิ่งที่เรียกว่าระเบียบแห่งฟ้าบุพกาล เหตุใดการกระทำจึงเหมือนคนถ่อยในแดนมนุษย์เล่า มรรคาสวรรค์จะยืนหยัด ไม่ว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังขุนพลศักดิ์สิทธิ์จะเป็นใคร หากคิดทำลายมรรคาสวรรค์ก็เข้ามาได้เลย! ข้าอยากเห็นนักว่าจะมีมากพอสำหรับกระบี่เดียวของข้าหรือไม่”

เสียงของเขาแว่วไปทั่วฟ้าบุพกาล!

เขากระทำการด้วยความตั้งใจ นอกจากสิ่งมีชีวิตมรรคาสวรรค์แล้ว สรรพสิ่งฟ้าบุพกาลล้วนจะได้ยินเสียงของเขา

ชั่วขณะนั้น ทั่วฟ้าบุพกาลตกอยู่ในความแตกตื่น สิ่งมีชีวิตในโลกนับไม่ถ้วนอยากรู้ยิ่งนักว่าเสียงเมื่อครู่เป็นผู้ใด ส่วนผู้บำเพ็ญที่อยู่เหนือกว่ามรรคผลเบิกฟ้าเหล่านั้นต่างสั่นสะท้าน

พวกเขาล้วนทราบเรื่องที่ขุนพลศักดิ์สิทธิ์ต้องการโจมตีมรรคาสวรรค์ แต่ฟังจากคำพูดของหานเจวี๋ย หมื่นขุนพลศักดิ์สิทธิ์ถูกทำลายไปแล้วหรือ

ไม่ถูกสิ!

ขุนพลศักดิ์สิทธิ์สองหมื่นรายถูกผู้ทรงพลังลึกลับแห่งมรรคาสวรรค์สังหารในกระบี่เดียวอย่างนั้นหรือ

จะเป็นไปได้อย่างไร!

….

ภายในตำหนักเอกภพไอรีนโนเวล

เหล่าอริยะได้ฟังคำพูดของหานเจวี๋ย ต่างกล่าวชื่นชม

แม้แต่จอมอริยะเสวียนตูที่สงบเสงี่ยมมาโดยตลอดก็เป็นเช่นนี้ สองมือเขากำแน่น ตะโกนขึ้นว่า “เช่นนี้สมควรแล้ว ไล่ล่าบีบคั้นให้ตัวตนลึกลับที่ซ่อนตัวอยู่เบื้องหลังเผยตัวออกมา! พฤติกรรมเช่นนี้หมายความว่าอย่างไรกัน หนึ่งหมื่นผ่านไปก็มาอีกสองหมื่น นี่ยังนับเป็นกฎระเบียบอีกหรือ กฎระเบียบสามารถเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลาหรือไร

“ยิ่งไปกว่านั้น มรรคาสวรรค์มีความผิดใด”

อันที่จริงเหล่าอริยะล้วนไม่เข้าใจเลย

เหตุใดขุนพลศักดิ์สิทธิ์ถึงต้องล้างบางเทพมารฟ้าบุพกาล

ผู้ใดบ้างที่ไม่ทราบว่าเทพมารฟ้าบุพกาลเป็นสิ่งมีชีวิตที่ถือกำเนิดขึ้นในช่วงแรกเริ่มบุกเบิกฟ้าบุพกาล เปรียบเสมือนบุตรแห่งฟ้าบุพกาล ส่วนดวงจิตมหามรรค เป็นเพียงกฎระเบียบแห่งฟ้าบุพกาลเท่านั้น ผู้ดูแลกฎคิดจะสังหารบุตรแห่งฟ้าบุพกาลอย่างนั้นหรือ

ไร้เหตุผลสิ้นดี!