ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 853

บทที่ 853 กำหนดเวลาสิบล้านปี

สละตนเพื่อมรรคาสวรรค์อย่างนั้นหรือ

ไม่มีทาง!

หานเจวี๋ยไม่ใช่คนประเภทนั้น!

เขาใช้พลังยอดมหามรรคตอบกลับอีกฝ่ายไปทันที “น่าขัน เช่นนั้นเจ้าก็ทำลายมรรคาสวรรค์เสียเถอะ ขอเพียงทำลายไป ข้าจะจดจำความแค้นนี้ไว้แน่นอน สักวันหนึ่งจะล้างแค้นแก่มรรคาสวรรค์ให้ได้!”

หานเจวี๋ยและเสียงลึกลับสื่อสารกันผ่านกระแสจิต เหล่าอริยะในตำหนักเอกภพล้วนไม่ได้ยิน ต่างเฝ้ารอด้วยความอดทนอยู่

หานเจวี๋ยไม่รอคอยการตอบกลับอีก

เขาเตรียมพร้อมรับมือกับขุนพลศักดิ์สิทธิ์หนึ่งแสนคนแล้ว

ต่อให้เป็นสถานการณ์ที่สิ้นหวัง ก็ต้องสู้ดูสักตั้ง ถึงอย่างไรก็ทิ้งเจตจำนงเสี้ยวหนึ่งไว้ในอาณาเขตเต๋าแล้ว ไม่ต้องกลัวตาย

หานเจวี๋ยด่าในใจ

ผานกู่กำลังทำอะไรอยู่กัน

พูดไว้ดิบดีว่าสกัดหมื่นขุนพลศักดิ์สิทธิ์ไว้ให้ได้ก็พอ เหตุใดตอนนี้ยังไม่จบอีก

หานเจวี๋ยเพิ่งนึกถึงผานกู่ ข้อความแถวหนึ่งก็เด้งขึ้นมาตรงหน้า

[ผานกู่ต้องการเข้าฝันท่าน ยอมรับหรือไม่]

ยอมรับ!

หานเจวี๋ยเข้าสู่แดนความฝัน ขณะเดียวกันเขาได้ทิ้งเจตจำนงครึ่งหนึ่งไว้ในกายเนื้อด้วย เผื่อขุนพลศักดิ์สิทธิ์เข้ามาโจมตีอีกครั้ง

ในแดนความฝัน หานเจวี๋ยพบกับผานกู่

ผานกู่มีสีหน้าตึงเครียด เอ่ยว่า “เรื่องนี้เกิดตัวแปรขึ้น หากต้องการให้จบลงอย่างสิ้นเชิง มีตัวเลือกอยู่สองทาง”

“หนึ่ง เจ้าเสียสละตัวเอง ให้กฎระเบียบสูงสุดสะกดจองจำ แลกเปลี่ยนกับความสงบสุขของมรรคาสวรรค์”

“สอง เจ้านัดหมายต่อสู้กับผู้นำดวงจิตมหามรรค หากเจ้าชนะ มรรคาสวรรค์และเจ้าล้วนจะปลอดภัย”

หานเจวี๋ยไม่ได้ตอบอะไร

ผานกู่รอคอยด้วยความอดทน

ผ่านไปหลายลมหายใจ หานเจวี๋ยเอ่ยถาม “นี่คือผลลัพธ์ที่ท่านต่อสู้แลกมาอย่างนั้นหรือ”

ผานกู่เอ่ยว่า “ผู้ควบคุมกฎระเบียบสูงสุดตัวจริงคือตัวตนที่อยู่เหนือกว่ายอดมหามรรค แม้แต่ข้าก็ไม่อาจกล่าวนามของเขาได้ ไม่อาจถ่ายทอดรูปลักษณ์ของเขาได้ หากเขาลงมือเอง มรรคาสวรรค์จะล่มสลายอย่างแท้จริง”

หานเจวี๋ยขมวดคิ้ว

เขาผิดหวังในตัวผานกู่อยู่บ้าง

มองจากจุดนี้ ผานกู่ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจ้าอวิชชาฟ้าบุพกาลเลย ขนาดเจรจาก็ล้วนตกเป็นรองไอรีนโนเวล

หานเจวี๋ยกล่าวว่า “หากนัดหมายต่อสู้กับผู้นำดวงจิตมหามรรค ต้องเริ่มตอนนี้เลยหรือไม่”

ถึงแม้เขาจะสู้กับอริยะเทพอวี๋เจี้ยนหนึ่งหมื่นคนได้ แต่ก็ยังไม่แน่ว่าจะเอาชนะบรรพชนเทพปฐมกาลได้

บรรพชนเทพปฐมกาลเป็นตัวตนระดับยอดมหามรรคระยะสมบูรณ์ ซ้ำยังเป็นผู้นำดวงจิตมหามรรค ตบะแข็งแกร่งแน่นอน

“ข้าจะพยายามช่วยยื้อเวลาให้เจ้าอย่างเต็มที่” ผานกู่เอ่ยอย่างเคร่งขรึม

หานเจวี๋ยเงียบงัน

ผ่านไปอีกสักพัก

ผานกู่เอ่ยขึ้นว่า “ข้าช่วยยื้อเวลามาให้เจ้าได้มากที่สุดสิบล้านปี อีกสิบล้านปีให้หลัง เจ้าต้องสู้ตัวต่อตัวกับผู้นำดวงจิตมหามรรค หากชนะ กฎระเบียบสูงสุดจะไม่พุ่งเป้ามาที่มรรคาสวรรค์อีก หากพ่ายแพ้…”

หานเจวี๋ยแสร้งกล่าวอย่างลำบากใจ “แค่สิบล้านปีหรือ”

ผานกู่ถอนหายใจ เอ่ยว่า “ความเร็วในการเติบโตของเจ้าเร็วเกินไป สิบล้านปีเป็นขีดจำกัดแล้ว หากเปลี่ยนเป็นคนอื่น พันล้านปีก็ไม่มีปัญหา ผู้นำดวงจิตมหามรรคปิดด่านหนึ่งครั้ง ล้วนใช้เวลาหลักร้อยล้านปี เพียงพอจะแสดงให้เห็นแล้วว่าเขาหวั่นเกรงเจ้ามากนัก”

หานเจวี๋ยก็ถอนหายใจเช่นกัน เอ่ยว่า “ตกลง”

“กำหนดกันตามนี้”

เมื่อสิ้นเสียงของผานกู่ แดนความฝันก็พังทลาย

หานเจวี๋ยไม่ได้แจ้งเรื่องนี้ต่อเหล่าอริยะทันที แต่เฝ้ารอต่อไป

ขุนพลศักดิ์สิทธิ์ไม่ปรากฏตัวขึ้นอีก บรรพชนเทพปฐมกาลก็ไม่ได้ถ่ายทอดเสียงหาหานเจวี๋ยอีก

ทุกอย่างเงียบสงบ

ผ่านไปนานพักใหญ่

ผานซินถามอย่างระมัดระวัง “จบแล้วหรือ ไม่มีความเคลื่อนไหวนานขนาดนี้…”

อริยะคนอื่นๆ ล้วนจ้องมองหานเจวี๋ย

หานเจวี๋ยถามในใจ ‘มหันตภัยมรรคาสวรรค์ครั้งนี้สิ้นสุดหรือยัง’

[จำเป็นต้องหักอายุขัยหนึ่งล้านล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]