ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 854

บทที่ 854 ชื่อเสียงของอริยะสวรรค์เกรียงไกร

ณ ชั้นฟ้าที่สามสิบสาม ตำหนักเอกภพ

เหล่าอริยะมารวมตัวกันที่นี่ จอมอริยะเสวียนตูให้เหล่าตานออกไปแล้วเพื่อเลี่ยงข้อครหา อริยะแห่งสำนักซ่อนเร้นเห็นเช่นนี้ก็ออกไปเช่นกัน เหลืออยู่เพียงอริยะมรรคาสวรรค์

จอมอริยะเสวียนตูกวาดตามองอริยะทั้งหมด ค่อยๆ เอ่ยขึ้นว่า “ทุกท่าน มหันตภัยมรรคาสวรรค์ยังไม่สิ้นสุดลง ระยะเวลาสิบล้านปีที่สหายเต๋าหานกล่าวไว้ ทุกท่านน่าจะได้ยินกันหมดแล้ว จากนี้ไปพวกเราต้องสร้างฐานอำนาจเพื่อสหายเต๋าหาน ขยายมรรคาสวรรค์ออกไป

“ศึกนี้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่า ผู้อยู่เบื้องหลังขุนพลศักดิ์สิทธิ์ก็คือผู้นำดวงจิตมหามรรค พวกเราไม่อาจนั่งรอความตายได้ ต้องเตรียมการให้พร้อม จะเอาแต่พึ่งพาสหายเต๋าหานไม่ได้”

เหล่าอริยะพยักหน้ารับ

ศึกนี้ ถึงแม้พวกเขาจะไม่ต้องออกโรง แต่ก็เพิ่มความสมานฉันท์ของมรรคาสวรรค์ได้มหาศาล

ได้เห็นหานเจวี๋ยพิฆาตสองหมื่นขุนพลศักดิ์สิทธิ์แล้ว จนถึงตอนนี้มรรคจิตของเขาก็ยังตื่นเต้นอยู่ ไม่อาจสงบลงได้

“สมควรแล้ว นับจากวันนี้ไป มรรคาสวรรค์นับว่าเป็นเอกราชจากฟ้าบุพกาลอย่างสมบูรณ์ ในเมื่อล่วงเกินไปแล้ว เช่นนั้นจะกลัวอันใดอีกเล่า”

“ถูกต้อง ถึงอย่างไรมรรคาสวรรค์ก็ไม่เคยพึ่งพาฟ้าบุพกาลเลย”

“ดวงจิตมหามรรคจะนับเป็นอันใดกัน ก็รู้จักแต่เล่นเล่ห์กลอยู่เบื้องหลังเท่านั้น”

“ขุนพลศักดิ์สิทธิ์สร้างความหวาดหวั่นต่อสรรพสิ่งฟ้าบุพกาล พวกเราสามารถใส่สีตีไข่ได้ บอกว่าขุนพลศักดิ์สิทธิ์เป็นกองกำลังที่อยู่ใต้การควบคุมของดวงจิตมหามรรค ดวงจิตมหามรรคกระทำการอุกอาจ เริ่มจากเทพมารฟ้าบุพกาลก่อน ต่อไปต้องราวีผู้ทรงพลังรายอื่นอีกแน่นอน คิดหาทางทำให้ดวงจิตมหามรรคกลายเป็นภัยร้ายต่อฟ้าบุพกาล”

“ข้าคิดว่าใช้ได้เลย อีกอย่างต้องประกาศให้ทราบถึงความแข็งแกร่งของอริยะสวรรค์เกรียงไกรด้วย อริยะสวรรค์พิทักษ์มรรคาสวรรค์ ไร้พ่ายต่ออำนาจศักดิ์สิทธิ์ เป็นอย่างไร”

เหล่าอริยะเริ่มหารือกัน ครั้งนี้จอมอริยะเสวียนตูไม่ได้กำหนดแผนการออกมา แต่ปล่อยให้อริยะทั้งหมดได้มีส่วนร่วมด้วย

เมื่อเห็นความคึกคักภายในตำหนัก จิตใจของจอมอริยะเสวียนตูพลุ่งพล่านขึ้นมาดฮณ๊ฯดฯฌซ,

คล้ายว่าเขาได้เห็นฉากที่มรรคาสวรรค์ผงาดรุ่งโรจน์ขึ้นมาแล้ว!

สักวันหนึ่ง มรรคาสวรรค์จะกลายเป็นศูนย์กลางของฟ้าบุพกาล!

จอมอริยะเสวียนตูก็นับว่ามีความเข้าใจในฟ้าบุพกาลเช่นกัน ฟ้าบุพกาลในปัจจุบันนี้มีคนที่ต่อกรกับหานเจวี๋ยได้อยู่แค่ไม่กี่คนจริงๆ

นับรวมผู้นำดวงจิตมหามรรคเข้าไป หานเจวี๋ยไม่ใช่ผู้แข็งแกร่งที่สุด แต่ก็นับเป็นอันดับสองในฟ้าบุพกาล!

อีกอย่าง หากผู้นำดวงจิตมหามรรคเอาชนะหานเจวี๋ยได้จริงๆ เหตุใดต้องกำหนดระยะเวลาสิบล้านปีด้วยเล่า

ยิ่งคิดจอมอริยะเสวียนตูก็ยิ่งตื่นเต้น ยิ่งนับถือในตัวหานเจวี๋ยขึ้นกว่าเดิม

เขาตัดสินใจแล้ว จะติดตามหานเจวี๋ยตลอดไป

….

ภายในอารามเต๋า

หานเจวี๋ยนั่งสมาธิบนแท่นบัวดำล้างโลกสามสิบหกวัฏจักร เขากำลังทบทวนกระบวนการต่อสู้ในครั้งนี้ ทบทวนคำพูดและการกระทำของตน

เขาแสร้งทำเป็นโอหังมุทะลุไม่สนใจว่ามรรคาสวรรค์จะคงอยู่หรือล่มสลาย ไม่ทราบเช่นกันว่าบรรพชนเทพปฐมกาลและเจ้าอวิชชาฟ้าบุพกาลจะเชื่อหรือไม่

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ระยะเวลาสิบล้านปีก็นับเป็นกันชนเป็นไปได้ช่วงหนึ่ง

อีกสิบล้านปีให้หลัง พลังของหานเจวี๋ยต้องบรรลุถึงระดับใหม่แล้วแน่นอน

แต่นี่ก็เป็นเพราะมีผานกู่ถ่วงคานอยู่ หากเขาเป็นผู้นำเหล่าดวงจิตมหามรรค ไหนเลยจะทนรอให้ครบสิบล้านปีได้

ต่อให้ต้องฆ่าก็เป็นไปไม่ได้ ถึงอย่างไรหานเจวี๋ยก็แสดงพลังให้เห็นแล้ว อีกทั้งบรรพชนเทพปฐมกาลก็มีค่าความเกลียดชังต่อเขาถึงหกดาว

ต้องหาโอกาสสาปแช่งคนผู้นี้!

ไม่อาจทำตอนนี้ได้ เสี่ยงเผยตัวได้ง่ายๆ

รอให้ผ่านไปสักล้านปี คอยสาปแช่งเขาก็ได้

หานเจวี๋ยคิดเงียบๆ

ต่อไปหากมีหินวิญญาณมรรคาสวรรค์ปรากฏขึ้นอีก เขาจะนำมายกระดับหนังสือแห่งความโชคร้ายแน่นอน ให้หนังสือแห่งความโชคร้ายแข็งแกร่งขึ้นไปเรื่อยๆ เขาเชื่อว่าขอเพียงหนังสือแห่งความโชคร้ายแข็งแกร่งมากพอ สักวันหนึ่ง จะไร้ซึ่งอุปสรรคขัดขวาง

หานเจวี๋ยเริ่มใช้แบบจำลองการทดสอบ

ท้าสู้อริยะเทพอวี๋เจี้ยนระดับยอดมหามรรคแสนคน!

หลังสิ้นสุดแบบจำลองการทดสอบหนึ่งรอบ เขาใจเย็นลงมากนัก ตระหนักได้ถึงความอ่อนแอและขีดจำกัดของตน จิตใจที่ร้อนรุ่มกระสับกระส่ายก็สงบลงไปด้วย

เมื่อใจสงบนิ่งดั่งสายน้ำ เขาเริ่มฝึกบำเพ็ญ

หลังจากสำแดงอานุภาพแล้ว ยังคงต้องมานะฝึกบำเพ็ญต่อ艾琳小說

หานเจวี๋ยต้องการแข็งแกร่งขึ้น แข็งแกร่งขึ้นไปเรื่อยๆ ต้องรักษาสภาวะนี้เอาไว้ไม่ว่าจะปรากฏศัตรูที่แข็งแกร่งแค่ไหนก็ตาม เขาจะต้องเอาชนะต่อไปให้ได้

เรื่องราวอื่นใดล้วนลวงหลอกกันได้ แต่เรื่องตบะนั้นหลอกกันไม่ได้!

ปรมาจารย์ลัญจกรสรวงเอ่ยว่า “ไม่มีขุนพลศักดิ์สิทธิ์แล้ว แต่จากนี้ไปมิ่งก็ยังคงต้องระมัดระวังตัว ข้าจะวางแผนต่อไป และสมควรพัฒนากลุ่มอิทธิพลมิ่งขึ้นใหม่อีกครั้ง ส่วนด้านอริยะสวรรค์เกรียงไกร นับจากนี้เป็นต้นไป ถือว่ามิ่งติดค้างหนี้น้ำใจมรรคาสวรรค์หนึ่งครั้ง วันหน้าต้องพยายามไม่ไปล่วงเกิน พวกเราหาใช่ตัวตนชั่วร้ายดั่งที่ดวงจิตมหามรรคกล่าวไว้ไม่ พวกเราเพียงคิดจะปฏิวัติกฎเน่าเฟะที่เกินเยียวยานี้ของฟ้าบุพกาล”

มิ่งทั้งหลายได้ยินประโยคนี้ต่างพยักหน้ารับ หลี่เต้าคงยิ้มออกมา

สือตู๋เต้าเองก็ยิ้มเช่นกัน

‘สมกับเป็นเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ ร้ายกาจโดยแท้ ทั้งสองตัวตนล้วนโดดเด่น วิธีการก็เลิศล้ำ’

สือตู๋เต้าคิดด้วยความเลื่อมใส

หลี่เต้าคงเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง เอ่ยว่า “เจ้ายิ้มอะไร กลัวตายถึงเพียงนี้เชียวหรือ”

“เช่นนั้นเจ้ายิ้มอันใด”

“อริยะสวรรค์เกรียงไกรคือเจ้าสำนักของข้า ข้าย่อมรู้สึกมีเกียรติร่วมกัน”

“ฮ่าๆ เจ้าทรยศต่อสำนักซ่อนเร้นแล้ว ยังจะมีเกียรติอันใดอีก”

“นั่นเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้เท่านั้น”

สือตู๋เต้าคร้านจะเถียงกับหลี่เต้าคงแล้ว

สายสัมพันธ์เก่าก่อนอันน้อยนิดของเจ้าจะเทียบกับข้าได้อย่างไร

เจ้าแดนต้องห้ามอันธการยอมรับในคุณสมบัติของข้าที่สุด!

สือตู๋เต้าคิดกับตัวเองเงียบๆ คิดว่าตัวเองในด้านขอบเขตพลังแตกต่างจากหลี่เต้าคงอย่างสิ้นเชิง

หลี่เต้าคงคิดว่าตนเป็นวงใน แต่เขากลับเป็นวงในยิ่งกว่า

เขามองออกแต่แรกแล้ว หลี่เต้าคงเป็นสายลับของอริยะสวรรค์เกรียงไกร แต่สายสัมพันธ์ของเขากับเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ หลี่เต้าคงกลับไม่ทราบเรื่องเลย

นี่หมายความว่าอย่างไรเล่า!

แปลว่าในสายตาของเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ เขาสิถึงจะเป็นคนสนิท หลี่เต้าคงเป็นเพียงตัวเบี้ยธรรมดาๆ เท่านั้น

ปรมาจารย์ลัญจกรสรวงเอ่ยว่า “เตรียมตัวเดินทาง แม้ว่ามิ่งจะเป็นดั่งมังกรไร้หัว เช่นนั้นพวกเราจะเข้าควบคุมมิ่งอีกครั้ง ยามนี้เทพมารฟ้าบุพกาลดับสูญไปเกือบหมดแล้ว นี่คือโอกาสของมิ่ง!”

………………………………………………………………