ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 855

บทที่ 855 เจ้านวฟ้าบุพกาล

เนื่องจากศึกมรรคาสวรรค์ นามของอริยะสวรรค์เกรียงไกรก่อให้เกิดพายุโหมไปทั่วฟ้าบุพกาล กระแสข่าวนี้คงอยู่นานยิ่ง รูปการณ์ของฟ้าบุพกาลก็เปลี่ยนแปลงไปเพราะเหตุนี้

ขุนพลศักดิ์สิทธิ์เข่นฆ่าเทพมารฟ้าบุพกาลหลายสิบตน ส่งผลกระทบเป็นวงกว้าง เท่ากับสังหารอริยะมหามรรคไปกว่าครึ่ง อำนาจของพวกเขาโยงใยซับซ้อน เชื่อมโยงเป็นวงกว้าง อริยะสวรรค์เกรียงไกรจัดการหมื่นขุนพลศักดิ์สิทธิ์ได้สบายๆ แสดงให้เห็นว่ามรรคาสวรรค์ผงาดขึ้นมาแล้ว ทั้งยังเป็นจอมเผด็จการที่ไม่อาจสั่นคลอนได้!

ขอเพียงมีอริยะสวรรค์เกรียงไกรอยู่ มรรคาสวรรค์ก็จะกลายเป็นกลุ่มอิทธิพลสุดแข็งแกร่งในฟ้าบุพกาล!

ชั่วขณะนั้น สรรพสิ่งฟ้าบุพกาลให้ความสนใจกับมรรคาสวรรค์

หากเวลาผ่านพ้นไปแล้ว มรรคาสวรรค์ไม่เผชิญการโจมตีจากระเบียบฟ้าบุพกาลอีก เช่นนั้นจะมีผู้ทรงพลังมหาศาลเข้าสู่มรรคาสวรรค์!

สถานที่ที่สามารถป้องกันพลังของระเบียบฟ้าบุพกาลได้ นี่ไม่ใช่แดนศักดิ์สิทธิ์หรอกหรือ

ด้วยเหตุนี้ เวลาผ่านไปปีแล้วปีเล่า

หนึ่งแสนปีผ่านไปในชั่วพริบตา

ภายในอารามเต๋า

หานเจวี๋ยลืมตาขึ้น ยิ้มออกมา

ตบะก้าวหน้าขึ้นอีกแล้ว โลกอนธการขยายตัวขึ้นเกือบเท่าตัว

เพียงแต่เขามักรู้สึกอยู่เสมอว่าขาดอะไรไป

ประเด็นหลักคือโลกอนธการว่างเปล่าเกินไป สมควรต้องสร้างสิ่งมีชีวิตของตนขึ้นแล้ว

ถึงแม้ปราณอนธการจะลี้ลับล้นเหลือ สามารถขยายเผ่าพันธุ์เทพมารฟ้าบุพกาลได้ แต่ตอนนี้ยังไม่อาจสร้างเทพมารฟ้าบุพกาลขึ้นด้วยตัวเองอย่างแท้จริงได้

พลังแห่งการสรรค์สร้าง กฎเกณฑ์ที่สำคัญที่สุดในเจ็ดกฎเกณฑ์สูงสุด!

หานเจวี๋ยลองครุ่นคิดดู เขาขาดพลังแห่งการสรรค์สร้าง!

สร้างได้ทุกสิ่ง!

พลังแห่งการสรรค์สร้าง กฎเกณฑ์ที่สำคัญที่สุดในเจ็ดกฎเกณฑ์สูงสุด!

ในบรรดาเจ็ดมหากฎเกณฑ์สิ่งที่ขาดไม่ได้ที่สุดคือพลังแห่งการสรรค์สร้าง!

สร้างได้ทุกสิ่ง!

หานเจวี๋ยเงยหน้ามองขึ้นไปเหนือมหามรรคสามพันวิถี กฎเกณฑ์แห่งการสรรค์สร้างที่อยู่สูงขึ้นไปดูลึกลับและยิ่งใหญ่ถึงเพียงนั้น ทำให้คนใฝ่ถวิล

แค่มองครู่เดียว จิตใจของหานเจวี๋ยแทบจะจมจ่อมเข้าไป

เขาตกอยู่ในภวังค์ความคิด

ร่างจำลองเสรีสุญญตาผสานพลังแห่งมหามรรคสามพันวิถีไว้ แต่ตอนนี้ยังไม่ตระหนักเข้าใจการสร้างเทพมารขึ้นเลย

ทว่ากลับมีเทพมารสรรค์สร้างอยู่ ก่อนหน้านี้เขาเคยทดลองผสานมหามรรคสรรค์สร้างเข้าไปในโลกอนธการแล้ว ผลคือถูกปราณอนธการครอบงำไปเร็วยิ่ง ไม่สามารถสร้างสิ่งมีชีวิตขึ้นมาได้

สร้างขึ้นและสรรค์สร้าง เหมือนจะต่างกันเพียงคำเดียว แต่ต่างกันมหาศาลยิ่ง

หานเจวี๋ยมีลางสังหรณ์บางอย่าง หากเขาอยากแข็งแกร่งขึ้นอย่างไม่ขาดช่าง ก็ไม่อาจปล่อยให้โลกอนธการว่างเปล่าได้

เจ้าอวิชชาฟ้าบุพกาลไม่ได้อยู่ในฟ้าบุพกาล หรือว่าฟ้าบุพกาลจะเป็นโลกที่เจ้าอวิชชาฟ้าบุพกาลสร้างขึ้น

หัวใจหานเจวี๋ยเต้นกระหน่ำเล็กน้อย

‘ฟ้าบุพกาลถูกสร้างขึ้นโดยผู้ใด’ หานเจวี๋ยถามในใจ

[จำเป็นต้องหักอายุขัยพันล้านล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]

แพงขนาดนี้เชียวหรือ

ผู้สร้างมรรคาก็มีค่าตัวแค่หนึ่งพันล้านปีเท่านั้น!

ค่าตัวสูงกว่าร้อยเท่าเลยหรือ

เขาเลือกดำเนินการต่อทันที

[เจ้านวฟ้าบุพกาล: ไม่ทราบตบะ ดวงจิตอนธการ ผู้บุกเบิกฟ้าบุพกาล ไม่อาจเอ่ยนามได้ ไม่ได้รับผลกระทบจากกฎเกณฑ์ใดๆ อนธการเคยให้กำเนิดดวงจิตอนธการเก้าตน แปดตนก่อนหน้านี้ล้วนล้มเหลว มีเพียงเจ้านวฟ้าบุพกาลที่บุกเบิกฟ้าบุพกาลได้สำเร็จ เลขเก้าจึงกลายเป็นจำนวนสูงสุดแห่งฟ้าบุพกาล ผสานความหมายพิเศษเอาไว้]

อนธการให้กำเนิดดวงจิตด้วยหรือ

ไม่ได้มีเพียงเทพมารอนธการหรอกหรือ

หรือข้าพลาดอะไรไป

หานเจวี๋ยมองเห็นเพียงข้อความเบื้องหน้า ทว่าไม่มีเงาร่างของเจ้านวฟ้าบุพกาลผุดขึ้นมาในหัวเลย ไม่ทราบเช่นกันว่าคนผู้นี้ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่

‘เจ้านวฟ้าบุพกาลบรรลุถึงระดับเทพผู้สร้างหรือไม่’ หานเจวี๋ยถามในใจ

เหนือระดับผู้สร้างมรรคาก็คือระดับเทพผู้สร้าง!

ก่อนหน้านี้เคยถามไปแล้ว ไม่มีตัวตนระดับเทพผู้สร้างอยู่ แต่เวลาล่วงเลยไประยะหนึ่งแล้ว อาจจะเกิดความเปลี่ยนแปลง

[จำเป็นต้องหักอายุขัยพันล้านล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]

ดำเนินการต่อ!

[ไม่]

เช่นนั้นก็ดี

ในเวลาเดียวกันก็พิสูจน์ได้แล้วว่าเจ้านวฟ้าบุพกาลมีชีวิตอยู่

ทันใดนั้นหานเจวี๋ยมีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมา

หรือว่าที่จอมเทวาฟ้าบุพกาลไม่กล้าสอดมือเข้ายุ่งกับฟ้าบุพกาลด้วยตัวเอง เป็นเพราะมีเจ้านวฟ้าบุพกาลอยู่