ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 861

บทที่ 861 อายุสี่ล้านปี ยกระดับหนังสือแห่งความโชคร้าย

เพื่อเทศนาธรรมแก่หลิวเป้ย หานเจวี๋ยใช้เวลานับพันปี ทำให้หลิวเป้ยเข้าสู่เส้นทางแห่งมหามรรคต้นกำเนิดอย่างสมบูรณ์

จากนั้น หานเจวี๋ยไม่ได้ไล่หลิวเป้ยออกไป แต่ให้เขาอยู่ฝึกบำเพ็ญในอารามเต๋าด้วย

อารามเต๋าตกอยู่ในความเงียบสงัด

หานเจวี๋ยทำความเข้าใจพลังแห่งการสรรค์สร้างต่อ

เวลาผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็ว

ห้วงจักรวาลดาราวิวัฒนาการอยู่ตลอด ดวงดาวปรากฏเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ จับกุมรวมตัวกลายเป็นสายธารและมหาสมุทรดวงดาวที่ไพศาลงดงาม ท่ามกลางดวงดาวก็เกิดความเปลี่ยนแปลงหลากหลายสารพัดรูปแบบ ทั่วทั้งจักรวาลมีสีสันเพิ่มมากขึ้น

อีกด้านหนึ่ง

ในส่วนลึกของฟ้าบุพกาล

หวงจุนเทียนนำกลุ่มมิ่งหลายร้อยคนร่อนลงบนทวีปรกร้างผืนหนึ่ง

“ทุกคนจงเริ่มจับกลุ่มสามคน เริ่มการค้นหาได้ ต้องค้นหาบ่อเกิดเทพมารให้พบ!”

หวงจุนเทียนสั่งการ เมื่อสิ้นคำสั่ง มิ่งหลายร้อยคนกระจายตัวออกไปทันที

จากนั้น หวงจุนเทียนเหาะมุ่งไปตามลำพัง เหาะผ่านเหนือพื้นที่โล่งกว้างอย่างรวดเร็ว

‘น่าจะอยู่ที่นี่’

เสียงหนึ่งแว่วขึ้นในหัวของหวงจุนเทียน เป็นสื่อหยวนหงเหมิงไอรีนโนเวล

พวกเขาผสานรวมกันมานานแล้ว ตอนนี้สื่อหยวนหงเหมิงคอยสนับสนุนหวงจุนเทียนอยู่ ถึงแม้เขาจะล้มเหลวในการวิวัฒนาการสู่เทพมารอนธการ แต่ความทะเยอทะยานในใจเขายังไม่มอดดับไป

หวงจุนเทียนถามในใจ ‘หลังจากหาต้นกำเนิดเทพมารพบแล้วจะทำอะไรต่อ คืนชีพให้เทพมารอย่างนั้นหรือ’

‘เรื่องนั้นจะเป็นไปได้อย่างไร ข้าต้องการให้เจ้ากลายเป็นเทพมารฟ้าบุพกาล จากนั้นก็มุ่งวิวัฒนาการสู่เทพมารอนธการ’

เทพมารอนธการ!

หวงจุนเทียนใจเต้นแรง สีหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อนขึ้นมา

ตำนานเล่าขานกันมานานแล้วว่าเทพมารอนธการเป็นศัตรูกับทั่วฟ้าบุพกาล ในอดีตสรรพสิ่งมองว่าเทพมาร อนธการคือสุดยอดความชั่วร้าย แต่หลังจากเทพมารฟ้าบุพกาลถูกขุนพลศักดิ์สิทธิ์ทำลายล้าง ทุกอย่างก็เกิดความเปลี่ยนแปลงไปอีกครั้ง

สรรพสิ่งเริ่มหลงลืมเรื่องเทพมารอนธการไปโดยไม่รู้ตัว ข่าวลือสารพัดล้วนบ่งชี้ไปยังดวงจิตมหามรรค กล่าวขานกันว่าเทพมารอนธการเป็นเพียงข้ออ้างเท่านั้น ดวงจิตมหามรรคใช้ข้ออ้างว่าต้องการจับกุมเทพมารอนธการ พลางถือโอกาสกวาดล้างเทพมารฟ้าบุพกาลไปด้วย ความจริงก็เป็นเช่นนี้

เดิมทีหวงจุนเทียนคิดว่าเทพมารอนธการเป็นเรื่องปั้นแต่ง ไม่คิดเลยว่าเรื่องนี้จะเป็นความจริง

‘หากกลายเป็นเทพมารอนธการ จะถูกดวงจิตมหามรรคสังเกตเห็นหรือไม่’ หวงจุนเทียนถามในใจ

‘วางใจเถอะ ไม่มีทาง ไม่มีผู้ใดบนโลกเคยพบเห็นเทพมารอนธการ แม้กระทั่งดวงจิตที่เก่าแก่โบราณที่สุดก็ไม่เคยเห็นเช่นกัน’

เมื่อหวงจุนเทียนได้ยิน ก็เบาใจลงทันที ดวงตาฉายแววคาดหวังตั้งตารอ

ครึ่งชั่วยามต่อมา

เสียงหนึ่งแว่วเข้ามา “เจ้าชะตา ต้นกำเนิดเทพมารอยู่ตรงนี้ขอรับ!”

หวงจุนเทียนเคลื่อนย้ายไปทันที

เขามาปรากฏตัวหน้าหุบเหวลึกมองไม่เห็นก้นเส้นหนึ่ง มิ่งรายหนึ่งลอยอยู่ในอากาศ ก้มมองเบื้องล่าง

หวงจุนเทียนมุดเข้าสู่หุบเหวทันที ก่อนหายลับตาไป

….

หนึ่งแสนปีผ่านไป

หานเจวี๋ยลืมตาขึ้น ไม่เห็นหลิวเป้ยอยู่ในอารามเต๋าแล้ว

หลายหมื่นปีต่อมา หลิวเป้ยจากไปอย่างเงียบเชียบ

เขามองออกไปนอกอารามเต๋า

หลิวเป้ยอยู่ใต้ต้นไม้ต้นหนึ่ง ภายในรัศมีห้าจั้งเต็มไปด้วยดอกไม้ใบหญ้า แดงเขียวตัดสลับกัน

หานเจวี๋ยยิ้มอย่างพอใจ ก่อนหน้านี้ตอนที่เขาเทศนาธรรมให้หลิวเป้ย ตั้งใจชักนำมหามรรคต้นกำเนิดเข้าครอบคลุมอาณาเขตเต๋าแห่งที่สาม ต้องการก่อกำเนิดชีวิต

จักรวาลที่ไร้สิ่งมีชีวิต เงียบเหงาวังเวง艾琳小說

เขาต้องการทำความเข้าใจพลังแห่งการสรรค์สร้าง และต้องการสร้างสิ่งมีชีวิตขึ้น

ทั่วทั้งจักรวาลดารา ขณะนี้มีเพียงในอาณาเขตเต๋าแห่งที่สามของหานเจวี๋ยที่มีดอกไม้ใบหญ้า ดอกไม้ใบหญ้าก็มีวิญญาณเช่นกัน เพียงแต่เป็นเสี้ยววิญญาณ ไม่ควรค่าให้เอ่ยถึง

แต่นี่ก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ดีอย่างหนึ่ง

หานเจวี๋ยก็ไม่ได้สนใจเช่นกัน ปล่อยทุกอย่างไปตามกาลเวลาจะดีกว่า

เขาเรียกกล่องจดหมายออกมาตรวจดู

[หวงจุนเทียนสหายของท่านผสานรวมกับต้นกำเนิดเทพมาร กลายเป็นเทพมารฟ้าบุพกาล]

[เต้าจื้อจุนศิษย์ของท่านครอบครองอาณาเขตฟ้าบุพกาล พลังมรรคเพิ่มขึ้นฉับพลัน]

[จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายสหายของท่านสร้างแม่ทัพเทพสวรรค์ขึ้น พลังมรรคเพิ่มขึ้นฉับพลัน]

[อริยะเทพอวี๋เจี้ยนสหายของท่านทำความเข้าใจมรรคกระบี่ เผชิญกับการโจมตีจากผู้ทรงพลังลึกลับ]

[โจวฝานศิษย์ของท่านและอริยะเจ็ดวิถีศัตรูคู่อาฆาตของท่านสนทนาธรรมกัน พลังมรรคเพิ่มขึ้นฉับพลัน]

[จักรพรรดิเซียนกลับชาติมาเกิดสหายของท่านทำความเข้าใจมหามรรควัฏจักร วิญญาณเข้าสู่มหามรรค]

เกือบสองหมื่นปีต่อมา

[ตรวจสอบพบว่าท่านมีอายุครบสี่ล้านปีบริบูรณ์ ชีวิตก้าวหน้าไปอีกขั้น ท่านมีตัวเลือกดังต่อไปนี้]

[หนึ่ง ออกจากการปิดด่านทันที สร้างชื่อเทพมารอนธการให้เลื่องลือ จะได้รับชิ้นส่วนมหามรรคหนึ่งชิ้น ชิ้นส่วนอนธการหนึ่งชิ้น ศิลาก่อวิญญาณหนึ่งก้อน องครักษ์ระดับอริยะมหามรรคหนึ่งราย]

[สอง ปิดด่านต่อไป เก็บตัวบำเพ็ญ หลีกห่างข้อพิพาท จะได้รับชิ้นส่วนมหามรรคหนึ่งชิ้น ชิ้นส่วนอนธการหนึ่งชิ้น ศิลาก่อวิญญาณหนึ่งก้อน หินวิญญาณมรรคาสวรรค์หนึ่งก้อน]

หานเจวี๋ยตาลุกวาว เขาไม่เคยปรารถนาจะได้รับหินวิญญาณมรรคาสวรรค์ขนาดนี้มาก่อน

อีกทั้งระบบยังคงใส่ใจมากนัก ไม่ได้ใส่หินวิญญาณมรรคาสวรรค์ไว้ในตัวเลือกข้อแรก ผิดกับที่ผ่านมายิ่งนัก

เขาเลือกตัวเลือกข้อที่สองทันที

[ปิดด่านต่อไป เก็บตัวบำเพ็ญ หลีกห่างข้อพิพาท ได้รับชิ้นส่วนมหามรรคหนึ่งชิ้น ชิ้นส่วนอนธการหนึ่งชิ้น ศิลาก่อวิญญาณหนึ่งก้อน หินวิญญาณมรรคาสวรรค์หนึ่งก้อน]

หานเจวี๋ยนำศิลาก่อวิญญาณออกมา ผสานรวมกับปราณเทพมารกลุ่มหนึ่ง

จากนั้นเขาหยิบหินวิญญาณมรรคาสวรรค์และหนังสือแห่งความโชคร้ายออกมา เลือกผสานรวมเข้าด้วยกัน

หนังสือแห่งความโชคร้ายเป็นยอดสมบัติมหามรรคแล้ว หากยกระดับขึ้นอีกจะกลายเป็นสมบัติเลิศมรรคา!

หนังสือแห่งความโชคร้ายระดับเลิศมรรคาน่าจะสาปแช่งบรรพชนเทพปฐมกาลได้แล้วกระมัง!

หานเจวี๋ยตั้งตารอยิ่งนัก

บรรพชนเทพปฐมกาลผสานรวมขุนพลศักดิ์สิทธิ์ นี่มิใช่เรื่องดีเลย ต้องเร่งกำจัดโดยเร็ว

หลังจากผสานรวมกับหินวิญญาณมรรคาสวรรค์แล้ว ต่อไปก็แค่ต้องรอให้ยกระดับสำเร็จท่านั้น

หานเจวี๋ยเองก็ไม่ได้รออยู่เฉยๆ แต่ฝึกบำเพ็ญต่อไปเรื่อยๆ

นอกอารามเต๋า

ใต้ต้นไม้

หลิวเป้ยลืมตาขึ้น สายตาทอดมองบุปผาสีขาวดอกหนึ่งที่อยู่เบื้องหน้า บุปผาสีขาวดอกนี้สูงสามสิบเซนติเมตร ใบดังกระบี่ บุปผาดั่งพัด

“ในที่สุดก็เริ่มดูดซับพลังวิญญาณแล้ว ไม่ทราบเช่นกันว่าคุณสมบัติจะออกมาเป็นเช่นใด…”

หลิวเป้ยพึมพำกับตัวเอง น้ำเสียงเต็มไปด้วยความคาดหวัง

เขารู้ตัวดีว่าคุณสมบัติของตนนั้นธรรมดา ดังนั้นจึงคิดจะชุบเลี้ยงกองกำลังให้หานเจวี๋ย

เขาสำเร็จเป็นอริยะแล้ว ก่อนหน้านี้ใช้จิตศักดิ์สิทธิ์สอดส่องจักรวาลผืนนี่ดู ทั่วทั้งห้วงจักรวาลล้วนยังอยู่ระหว่างวิวัฒนาการ บางทีในอนาคตอาจจะให้กำเนิดอัจฉริยะที่สะท้านสะเทือนอดีตกาลและปัจจุบันได้

………………………………………………………………