ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 862

บทที่ 862 สาปแช่งอย่างบ้าคลั่ง สามล้าน

หลิวเป้ยเริ่มเทศนาธรรมให้บุปผาขาวที่อยู่เบื้องหน้า โดยไม่สนใจว่าบุปผาขาวจะสดับธรรมเป็นหรือไม่

เขตพื้นที่ส่วนใหญ่ภายในอาณาเขตเต๋าแห่งที่สามยังคงรกร้างกันดาร มีเพียงบริเวณใต้ต้นไม้ที่เต็มไปด้วยดอกไม้ใบหญ้า

เวลาผ่านไปปีแล้วปีเล่า

เวลาผ่านไปแปดหมื่นเก้าพันปีเต็ม หนังสือแห่งความโชคร้ายถึงยกระดับสำเร็จ

จากยอดสมบัติมหามรรคยกระดับเป็นสมบัติเลิศมรรคา

ยอดสมบัติมหามรรคก็คือยอดสมบัติฟ้าบุพกาล ระดับมหามรรคก็คือระดับฟ้าบุพกาล ดังนั้นการที่หนังสือแห่งความโชคร้ายไม่กลายเป็นยอดสมบัติฟ้าบุพกาล อาจเป็นเพราะตัวมันมีความเกี่ยวข้องกับมหามรรค

หลังจากยกระดับสำเร็จ หานเจวี๋ยหยิบหนังสือแห่งความโชคร้ายออกมา แสงทมิฬแผ่ออกมาส่องกระทบใบหน้าของเขา

หนังสือแห่งความโชคร้ายผสานพลังคำสาปแช่งอันน่าหวาดหวั่น ทำให้หนังสือหนักอึ้งขึ้นมา ไอหนาวเหน็บนั้น แม้แต่ยอดมหามรรคอย่างเขาสัมผัสแล้วก็ยังสะท้านใจ

เขาชุบเลี้ยงตัวประหลาดอันใดขึ้นมา

จิตใจหานเจวี๋ยกระวนกระวายอยู่บ้าง

‘หนังสือแห่งความโชคร้ายจะแว้งกัดข้าหรือไม่’

[จำเป็นต้องหักอายุขัยหนึ่งล้านล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]

ดำเนินการต่อ!

[ขณะนี้ยังไม่ปรากฏ]

เช่นนั้นก็ดี

ดูเหมือนการยกระดับครั้งต่อไปต้องระวังไว้สักหน่อยแล้ว

หานเจวี๋ยสูดหายใจลึกๆ เฮือกหนึ่ง ถือหนังสือแห่งความโชคร้ายไว้ เริ่มสาปแช่งบรรพชนเทพปฐมกาล

ได้ผล!

ครั้งนี้ ในที่สุดก็สามารถสาปแช่งบรรพชนเทพปฐมกาลได้!

ร่างกายหานเจวี๋ยสั่นสะท้าน ทุ่มพลังทั้งหมดสาปแช่งทันที

พลังคำสาปอันคลุ้มคลั่งราวกับคลื่นสมุทรโหมแปรปรวน ซัดโถมเข้าใส่บรรพชนเทพปฐมกาลอย่างไม่หยุดยั้ง

ในเวลาเดียวกันนี้

บนท้องนภาส่องสว่างแห่งหนึ่ง แท่นศิลาทรงกลมหลายแท่นแขวนลอยอยู่ บนแท่นศิลาแท่นหนึ่งที่อยู่สูงสุด เงาร่างหนึ่งที่มีแสงเทพแผ่ออกมานั่งสมาธิอยู่ รอบกายมีเงามายาของสัตว์แปลกประหลาดสารพัดชนิดวิ่งวนเวียน มองไม่เห็นใบหน้าที่แท้จริง

บรรพชนเทพปฐมกาล!

ทันใดนั้นเขาพลันลืมตาขึ้น แสงเทพไม่อาจซ่อนเร้นดวงตาเย็นชาคู่นั้นของเขาไว้ได้ ราวกับสามารถมองทะลุทุกสิ่งบนโลกได้

‘เจ้าแดนต้องห้ามอันธการ…’

บรรพชนเทพปฐมกาลสบถนามหนึ่งอยู่ในใจ

จิตใจเขาค่อนข้างตื่นตระหนก

เขาเพิ่งเคยเผชิญกับคำสาปแช่งเป็นครั้งแรก ต้องทราบก่อนว่านับตั้งแต่เขากลายเป็นเทพแห่งฟ้าบุพกาล ก็ไม่ได้รับผลกระทบจากคำสาปแห่งบ่วงกรรมอีก

สรุปแล้วตอนนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่艾琳小說

เมื่อนึกถึงเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ เขานึกถึงหานเจวี๋ยขึ้นมาตามสัญชาตญาณ

มีความเป็นไปได้สูงว่าหานเจวี๋ยก็คือเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ ถึงอย่างไรคนผู้นี้ก็เคยพิฆาตสองหมื่นขุนพลศักดิ์สิทธิ์ได้ภายในกระบี่เดียว

จนปัญญาที่หานเจวี๋ยซ่อนตัวอยู่ในอาณาเขตเต๋าตลอด แม้แต่ผู้นำดวงจิตอย่างเขาก็ไม่สามารถสอดส่องอาณาเขตเต๋าของหานเจวี๋ยได้

หากว่าเจ้าแดนต้องห้ามอันธการไม่ใช่หานเจวี๋ยเล่า

จู่ๆ บรรพชนเทพปฐมกาลก็นึกถึงความเป็นไปได้ข้อนี้ขึ้นมา

เจ้าแดนต้องห้ามอันธการลึกลับเหลือเกิน ไม่สามารถทำนายถึงได้เลย แต่ยามที่หานเจวี๋ยออกจากอาณาเขตเต๋า เขาสามารถทำนายถึงได้ ทั้งยังทราบถึงอดีตของหานเจวี๋ย

นอกจากช่วงเวลาที่หานเจวี๋ยซ่อนตัวอยู่ในอาณาเขตเต๋าแล้ว ช่วงที่หานเจวี๋ยอยู่ด้านนอกก็ไม่เคยสาปแช่งผู้ใดเลยจริงๆ

แต่ถ้าไม่ใช่หานเจวี๋ย แล้วจะเป็นผู้ได้ไปได้

บรรพชนมาร?

เจ้าชะตา?

หรือว่าบรรพชนเต๋าที่เลื่อนลอยสาบสูญ?

บรรพชนเทพปฐมกาลต้านทานพลังคำสาปแช่งพลางวิเคราะห์ไปด้วย

จิตใจเขากระสับกระส่าย

นับตั้งแต่บรรพชนเต๋าหายตัวไป เขาก็ค่อยๆ สูญเสียอำนาจควบคุมฟ้าบุพกาล

บรรพชนเทพปฐมกาลคิดไม่ออก รู้สึกเพียงว่าในความมืดมิดยังมีตัวตนอื่นที่กำลังวางแผนสั่นคลอนฟ้าบุพกาลอยู่

ถึงแม้เขาจะมีฐานะเป็นผู้นำดวงจิต แต่ยิ่งยืนอยู่สูงเท่าไร สิ่งที่หวาดกลัวก็มีมากขึ้นเท่านั้น อย่างน้อยเขาก็ทราบดีว่ามีตัวตนที่อยู่เหนือกว่ายอดมหามรรค ทั้งยังมีตัวตนที่น่าหวาดหวั่นอีกอย่างด้วย เพียงแต่ไม่ได้อยู่ในฟ้าบุพกาลเท่านั้น

สถานการณ์เช่นนี้ดำเนินต่อไปวันแล้ววันเล่า

บรรพชนเทพปฐมกาลต้านทานพลังคำสาปแช่งได้ ดังนั้นจึงไม่ได้ตระหนกลนลานเช่นกัน

ทว่าในอีกห้าวันต่อมา พลังคำสาปแช่งกลับทวีความรุนแรงขึ้น!

บรรพชนเทพปฐมกาลตกตะลึงยิ่ง รีบทุ่มพลังทั้งหมดเพื่อต้านทาน แต่พลังคำสาปแช่งกลับทวีความรุนแรงขึ้นอย่างไม่อาจหยุดยั้งได้ แกร่งกล้ากว่าที่ผ่านมาเป็นพันเท่า หมื่นเท่า!

“เป็นไปได้อย่างไร! นี่มันพลังอะไรกัน”ไอรีนโนเวล

เกิดคลื่นถาโถมปั่นป่วนอยู่ในใจบรรพชนเทพปฐมกาล

….

ภายในอารามเต๋า

หานเจวี๋ยทุ่มพลังสาปแช่ง ไอทมิฬแปลกประหลาดสายแล้วสายเล่าแผ่ออกมาจากหนังสือแห่งความโชคร้าย ก่อตัวเป็นหมอกหนาปกคลุมภายในอาราม

เขาจ้องมองอายุขัยของตน พลางเรียกกล่องจดหมายออกมา เพื่อให้ตรวจสอบสถานการณ์ได้ทุกเมื่อ

อายุขัยของเขาลดลงอย่างรวดเร็ว

หนึ่งหมื่นล้านปี!

หนึ่งแสนล้านปี!

หนึ่งล้านล้านปี!

สิบล้านล้านปี!

หานเจวี๋ยเตรียมใจมาพร้อมหลั่งเลือดมหาศาลแล้ว ในเมื่อจะสาปแช่งทั้งที เช่นนั้นก็ต้องแช่งจนบรรพชนเทพปฐมกาลอเนจอนาถไปในคราวเดียว

อายุขัยลดลงอย่างต่อเนื่อง!