ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 874

บทที่ 874 อดีต

หลังจากเข้าไปในอารามเต๋า หานเจวี๋ยมองเห็นสิงหงเสวียนยังคงนั่งสมาธิฝึกบำเพ็ญอยู่

ชิงหลวนเอ๋อร์ประหม่าอย่างยิ่ง กลับเป็นสาวน้อยหานชิงเอ๋อร์ที่ไม่เหนียมอายเลย จ้องมองสิงหงเสวียนตรงๆ

สิงหงเสวียนลืมตาขึ้น มองคนทั้งสามที่เดินเข้ามา ลุกขึ้นมาต้อนรับทันที

นางเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ท่านนี้คงเป็นน้องชิงหลวนเอ๋อร์กระมัง”

หนึ่งปีก่อน หานเจวี๋ยถ่ายทอดเสียงหานางแล้ว แจ้งเรื่องนี้ให้ทราบ ดังนั้นนางจึงเตรียมตัวรออยู่นานแล้ว

ชิงหลวนเอ๋อร์เห็นนางมีสีหน้ายิ้มแย้ม ความรู้สึกประหม่าพลันคลี่คลายลงไม่น้อยเลย

สตรีทั้งสองเริ่มพูดคุยกันอย่างเป็นมิตร

สิงหงเสวียนมองหานชิงเอ๋อร์ที่อยู่ด้านหลังหานเจวี๋ย เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ชิงเอ๋อร์ ยังไม่เรียกแม่ใหญ่อีกหรือ”

หานชิงเอ๋อร์เอียงคอมอง ถามด้วยความสงสัย “ทำไมถึงต้องเรียกแม่ใหญ่เล่า ท่านแม่ไม่ได้มีเพียงคนเดียวหรือ”

แม่ใหญ่หรือ

หานเจวี๋ยขบขันอยู่ในใจ

สิงหงเสวียนอุ้มหานชิงเอ๋อร์ขึ้นมา เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ข้าและท่านแม่ของเจ้าล้วนเป็นภรรยาของท่านพ่อ ก็เท่ากับว่าข้าคือท่านแม่ของเจ้าด้วย”

ชิงหลวนเอ๋อร์สงสัยอยู่ในใจ

แม่ใหญ่หรือ

สถานะของสิงหงเสวียนสูงกว่าตนหรือ

จู่ๆ นางก็นึกถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้

ก่อนจะมารู้จักกับนาง ฐานะของหานเจวี๋ยลึกลับยิ่งนักอยู่แล้ว หรือว่าสิงหงเสวียนจะติดตามเขามาแต่แรก

มีความเป็นไปได้สูง

ชิงหลวนเอ๋อร์ไม่ได้ถามออกไป ค่อยหาโอกาสถามวันหลัง

สำหรับสิงหงเสวียน นางไม่ได้รู้สึกริษยาเลย เนื่องจากท่าทีของสิงหงเสวียนเป็นมิตรยิ่ง ซ้ำยังเป็นฝ่ายเริ่มต้นพูดคุยกับบุตรสาวนางก่อน ไว้หน้านางยิ่งนัก

พูดคุยกันอยู่พักใหญ่

ชิงหลวนเอ๋อร์ถามด้วยสงสัย “บุตรชายของท่านล่ะ ท่านพี่บอกว่าท่านก็มีบุตรชายคนหนึ่งมิใช่หรือ”

สิงหงเสวียนลูบหน้าท้องตน เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “อยู่ในนี้ ยังไม่คลอดน่ะ”

ชิงหลวนเอ๋อร์มองอย่างโง่งม

ยังไม่คลอดหรือ

นางอดไม่ได้ที่จะมองไปทางหานเจวี๋ย

หานเจวี๋ยกล่าวว่า “เด็กคนนี้ค่อนข้างพิเศษ ช่วงเวลาตั้งครรภ์ยาวนานยิ่ง ยังไม่อาจถือกำเนิดได้ เพียงแต่หากนับจากช่วงตั้งครรภ์ ก็สมควรได้เป็นพี่ชายชิงเอ๋อร์จริงๆ”

“หืม พี่ชายข้าหรือเจ้าคะ แต่เขายังอยู่ในท้อง เช่นนั้นเขาก็ควรเป็นน้องชายไม่ใช่หรือ ข้าจะเป็นพี่สาว ข้าจะเป็นพี่สาว!”

หานชิงเอ๋อร์ส่ายหน้าร้องขึ้นมา นางยื่นมือไปลูบหน้าท้องสิงหงเสวียน สีหน้าตื่นเต้นแปลกใจ

สิงหงเสวียนเอ่ยยิ้มๆ “เอาสิ เจ้าเป็นพี่สาว เพียงแต่หากเป็นพี่สาวก็ต้องดูแลน้องชาย วันหน้าไม่ว่าเรื่องใดล้วนต้องยอมให้เขา แต่หากให้เขาเป็นพี่ชาย เช่นนั้นเขาก็ต้องดูแลเจ้า ไม่ว่าเรื่องใดก็ต้องยอมให้เจ้า เจ้าอยากเป็นพี่สาว หรือว่าอยากเป็นน้องสาวเล่า”

หานชิงเอ๋อร์เอียงคอ ใคร่ครวญอยู่ครู่หนึ่ง เอ่ยว่า “เช่นนั้นข้าจะเป็นน้องสาวเจ้าค่ะ”

ชิงหลวนเอ๋อร์อดขบขันไม่ได้

สิงหงเสวียนบีบจมูกน้อยๆ ของหานชิงเอ๋อร์ เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ดูสิชิงเอ๋อร์ของพวกเราฉลาดยิ่ง”

“แน่นอน ข้าฉลาดที่สุด!”

หานชิงเอ๋อร์ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ

หานเจวี๋ยยืนอยู่ด้านข้าง มองพวกนางคุยกันพลางยกยิ้ม艾琳小說

หนึ่งชั่วยามต่อมา พวกเขาจึงออกมา หานเจวี๋ยพาสองแม่ลูกไปที่อารามเต๋าของเซวียนฉิงจวินต่อ

เซวียนฉิงจวินก็เป็นคู่บำเพ็ญของเขาเช่นกัน ทั้งสองมีสัมพันธ์ฉันท์สามีภรรยากันอย่างแท้จริงมานานแล้ว หนึ่งปีก่อน เขาก็แจ้งเรื่องนี้กับนางแล้ว

นางต่างไปจากสิงหงเสวียน เซวียนฉิงจวินรออยู่ในอารามเต๋า ไม่ได้ฝึกบำเพ็ญ

เซวียนฉิงจวินไม่ได้สดใสร่าเริงเช่นเดียวกับสิงหงเสวียน แต่ทำให้ชิงหลวนเอ๋อร์รู้สึกสนิทสนมชิดเชื้อยิ่งนัก นางยังมอบสมบัติวิเศษชิ้นหนึ่งให้ชิงหลวนเอ๋อร์ด้วย

เพียงแต่ก่อนจะจากกัน หานเจวี๋ยรับรู้ได้ถึงแววตาที่เต็มไปด้วยความหมายลึกซึ้ง

เซวียนฉิงจวินก็อยากมีลูกเช่นกัน

ก่อนหน้านี้ถูกหานเจวี๋ยบอกปัด ยามนี้ได้เห็นหานชิงเอ๋อร์ ในใจย่อมเกิดความคิดขึ้นมา

หานเจวี๋ยถ่ายทอดเสียงเอ่ยปลอบใจประโยคหนึ่งก่อนจะพาพวกชิงหลวนเอ๋อร์สองแม่ลูกจากไป เขาแยกเจตจำนงออกมาแทนที่กายเนื้อโดยไม่ให้ผู้ใดรู้ตัว พาสองแม่ลูกกระโจนเข้าสู่แดนเซียน

ทั้งสามมาถึงเมืองแห่งหนึ่งของเผ่ามนุษย์ เมื่อเห็นผู้คนที่เดินสัญจรไปมา ชิงหลวนเอ๋อร์เหม่อลอยไปชั่วขณะ

ผ่านมานานเหลือเกิน

ฉากที่เห็นตรงหน้าทำให้นางอยากร้องไห้ขึ้นมาวูบหนึ่ง