ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 895

บทที่ 895 ความมุ่งหวังของจี้เซียนเสิน บุตรแห่งสวรรค์ผู้จองหอง

“ฝ่ามือนี้รุนแรงนัก หากมิใช่ศึกตัดสินเป็นตาย ห้ามใช้ส่งเดช โดยเฉพาะกับศิษย์ในอาณาเขตเต๋า”

หานเจวี๋ยกำชับ ด้วยกลัวหานชิงเอ๋อร์จะใช้มั่วซั่ว

หานชิงเอ๋อร์พยักหน้ารับ ตอบว่า “วางใจได้เลยเจ้าค่ะท่านพ่อ ข้ารู้ขอบเขตดี อีกทั้งข้าก็หาใช่คนโอหังเลินเล่อไม่”

หานเจวี๋ยยิ้มพลางพยักหน้า ไม่ทราบว่าเพราะเหตุใด เขานึกถึงชิงเทียนเสวียนจีขึ้นมา

ความโอหังของชิงเทียนเสวียนจีนับว่ามากที่สุดเท่าที่เขาเคยพบมา ไม่ทราบเช่นกันว่าเป็นความตั้งใจของเจ้าอวิชชาฟ้าบุพกาลหรือไม่

โอหังปานนั้น กลับไม่ปนเปื้อนบ่วงกรรมเลย ประหลาดอย่างยิ่ง

หานเจวี๋ยคิดไปคิดมา ได้มอบสิทธิ์เข้าถึงแบบจำลองการทดสอบให้หานชิงเอ๋อร์ จากนั้นก็อธิบายต่อนาง บอกว่าต่อไปสามารถฝึกฝนพัฒนาฝีมือในแบบจำลองการทดสอบได้

หานชิงเอ๋อร์ตื่นเต้นนัก เข้าใช้ทันที

แบบจำลองการทดสอบในปัจจุบันนี้คัดลอกผู้ทรงพลังไว้มากมาย มีทุกระดับ ทั้งยังมีศิษย์ในสำนักซ่อนเร้นด้วย

หลายชั่วยามต่อมา

หานชิงเอ๋อร์ลืมตาขึ้น เอ่ยด้วยความตื่นเต้น “ท่านพ่อ นี่คือพลังวิเศษใดหรือเจ้าคะ เลิศล้ำโดยแท้! สมจริงยิ่งกว่าแดนความฝันเสียอีก”

หานเจวี๋ยกล่าวว่า “ที่อยู่ในนั้นบ้างก็เป็นศิษย์ของสำนักซ่อนเร้น บ้างก็เป็นศัตรูที่พ่อเคยสู้ด้วย เพียงพอให้เจ้าได้ฝึกฝนไปไม่มีสิ้นสุด”

หานชิงเอ๋อร์พยักหน้ารับ จากนั้นก็หันหลังเดินออกไป กลับไปอยู่ข้างกายมารดา จมจ่อมอยู่ในแบบจำลองการทดสอบต่อ

ท่าทางในตอนนี้ของบุตรีเหมือนคนติดโซเชียลยิ่งนัก แต่หานเจวี๋ยก็ไม่รู้สึกขบขันอันใด ถึงอย่างไรเหล่าศิษย์สืบทอดของเขาเองก็เป็นเช่นนี้ หมกมุ่นอยู่หลายร้อยปี ถึงขั้นที่นานกว่านั้นด้วย ถึงจะกลับมาเป็นปกติได้

หานเจวี๋ยหลับตาลง ฝึกบำเพ็ญต่อ

….

มรรคาสวรรค์ ชั้นฟ้าที่สามสิบสาม

ภายในวังบรรพชนสวรรค์

จี้เซียนเสินจ้องมองเทพเซียนที่อยู่กันเต็มโถงด้วยสีหน้าอึมครึม ล้วนเป็นเทพเซียนในเผ่าสวรรค์ทั้งสิ้น ไอรีนโนเวล

ถึงแม้เทพเซียนส่วนใหญ่ของเผ่าสวรรค์จะอยู่ในยมโลก แต่เมื่อจี้เซียนเสินพิสูจน์มรรคสำเร็จ พวกเขาก็เริ่มหวนกลับสู่สวรรค์ชั้นที่เก้าในแดนเซียน ชิงดีชิงเด่นกับสำนักวิถีสวรรค์อย่างลับๆ

“ข้าให้พวกเจ้าอบรมสั่งสอนชิงเทียนเสวียนจีดีๆ ยามนี้ก่อเรื่องชวนขันเช่นนี้ขึ้น ผู้ใดในหมู่พวกเจ้าจะเป็นคนรับผิดชอบเล่า”

จี้เซียนเสินกวาดตามองคนทั้งหมด เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา

เทพเซียนที่อยู่ในห้องโถงมองหน้ากันไปมา ไม่มีผู้ใดตอบรับ

จี้เซียนเสินเอ่ยด้วยน้ำเสียงเยียบเย็น “ไปพาชิงเทียนเสวียนจีมา ข้าจะสั่งสอนเขาเอง”

พอเอ่ยไปเช่นนี้ ไม่มีเทพเซียนปฏิเสธเลย พากันขานรับ

จี้เซียนเสินเห็นแล้วหงุดหงิดใจ พลันโบกแขนเสื้อ สื่อให้เหล่าเทพเซียนถอยออกไป

ถึงแม้เผ่าสวรรค์จะใหญ่ ทว่าไม่มีเทพเซียนที่ใช้การได้มากนัก

เขาอดนึกถึงสำนักซ่อนเร้นไม่ได้ จะไปหาหลี่เสวียนเอ้าเพื่อคัดเลือกบุตรแห่งสวรรค์จำนวนหนึ่งมาจากสำนักซ่อนเร้นดีหรือไม่

ทอดสายตามองไปทั่วแดนเซียน มีเพียงรากฐานของสำนักซ่อนเร้นที่หยั่งลึกที่สุด มีบุตรแห่งสวรรค์นับไม่ถ้วน อิทธิพลแผ่ขยายไปทั้งในและนอกมรรคาสวรรค์

หลังจากเหล่าเทพเซียนถอยออกไป จี้เซียนเสินก็หลับตาฝึกบำเพ็ญ

หลายวันต่อมา เซียนคนหนึ่งพาชิงเทียนเสวียนจีเข้ามาในวัง จากนั้นก็ขอตัวลากลับไป

ภายในห้องโถงเหลือเพียงจี้เซียนเสินและชิงเทียนเสวียนจี

จี้เซียนเสินพินิจดูชิงเทียนเสวียนจี ก่อนจะรู้สึกพึงพอใจขึ้นเรื่อยๆ

ต้องกล่าวเลยว่าคุณสมบัติของเด็กคนนี้แข็งแกร่งโดยแท้ อาจจะเทียบชั้นกับท่านอาจารย์ของเขาได้จริงๆ

ชิงเทียนเสวียนจีเอ่ยด้วยสีหน้าเย่อหยิ่ง “อริยะท่านเรียกพบข้าด้วยเรื่องใด หรือคิดจะรับข้าเป็นศิษย์ ข้ากราบอาจารย์แล้ว จะไม่กราบอาจารย์คนที่สองอีก ถึงแม้อริยะท่านจะแข็งแกร่งกว่าท่านอาจารย์ข้า แต่ข้าไม่อาจลืมรากเหง้าได้!”

จี้เซียนเสินยิ้มออกมา เอ่ยว่า “เหตุใดข้าต้องเป็นอาจารย์ของเจ้าเล่า ในเมื่อข้าคือปรมาจารย์ของเจ้า”

ชิงเทียนเสวียนจีตะลึงงัน แม้ว่าเผ่าสวรรค์จะมีอริยะ แต่ก็ไม่ได้สืบสายเดียวกันเสมอไป เขาไม่คิดเลยว่าอาจารย์ของตนจะอยู่ในสายของอริยะด้วย

เขาค้อมกายคำนับทันที เอ่ยว่า “น้อมพบปรมาจารย์”

จี้เซียนเสินเอ่ยถาม “เห็นกันอยู่ชัดเจนว่าเจ้ามีจิตเมตตานัก เหตุใดต้องทำตัวโอหังเย่อหยิ่ง เหยียบย่ำศักดิ์ศรีของผู้อื่นด้วย”

ชิงเทียนเสวียนจีเงยหน้าตอบว่า “ปรมาจารย์ ข้าแตกต่างไปจากคนพวกนั้นที่อาศัยอำนาจข่มเหงคน รวมถึงรังแกคนอ่อนแอ ตัวข้าชอบพุ่งเป้าไปยังบุตรแห่งสวรรค์ ข้าอยากรู้ว่าบนโลกนี้จะยังมีผู้ใดที่มีพรสวรรค์ทัดเทียมข้าหรือไม่! ”

เขาเอ่ยวาจานี้ออก สีหน้าเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง

จี้เซียนเสินพูดไม่ออกเลย หากเปลี่ยนเป็นคนอื่นที่อาจหาญมาพูดจากับอริยะเช่นนี้ คงตายไปนานแล้ว 艾琳小說