ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 904

บทที่ 904 เจียงเจวี๋ยซื่อปะทะหานฮวง

“ท่านพ่อมีลูกศิษย์ที่ร้ายกาจขนาดนี้ด้วยหรือ”

หานฮวงถามด้วยความแปลกใจ เขายังไม่เคยพบเหล่าศิษย์ของสำนักซ่อนเร้นมาก่อน

หานชิงเอ๋อร์พยักหน้าด้วยความหงุดหงิด

ตอนนี้แค่นางเห็นหานฮวงก็หงุดหงิดแล้ว การเปรียบเทียบกับคนอื่นช่างน่าโมโหโดยแท้

หานฮวงวิ่งกลับไปทันที ไปหาหานเจวี๋ย

พอหานเจวี๋ยทราบเรื่องนี้ ก็รู้สึกว่าใช้ได้เลย

หานฮวงมิใช่คู่ต่อสู้ของเจียงเจวี๋ยซื่อแน่นอน อีกทั้งตอนนี้หานฮวงแค่สิบขวบ เพียงพอจะสร้างความตะลึงให้เจียงเจวี๋ยซื่อได้ สร้างความรู้สึกวิกฤตให้แก่เจียงเจวี๋ยซื่อ

แสงเทพแผ่ออกมาจากร่างของหานเจวี๋ย หานฮวงเห็นเข้าก็เบิกตากว้าง ปากน้อยอ้าเผยอ

เขาเลียนแบบทันที แผ่แสงสีม่วงออกมาจากทั่วร่าง จากนั้นก็พินิจดูรูปลักษณ์ของตน ชอบใจยิ่งนัก

หานเจวี๋ยโบกมือ เคลื่อนย้ายเจียงเจวี๋ยซื่อเข้ามาในอารามเต๋า

เจียงเจวี๋ยซื่อกำลังนั่งสมาธิบำเพ็ญอยู่ ทันใดนั้นเขารับรู้ได้ถึงกลิ่นอายของหานฮวง อดไม่ได้ที่จะลืมตาขึ้น

เวลานี้ หานฮวงกำลังจ้องมองเขาด้วยแววตาคุโชน

เขามองเห็นร่างของหานเจวี๋ย รีบคุกเข่าทำความเคารพ

“คารวะอาจารย์”

ถึงแม้หานเจวี๋ยจะไม่เคยเผยรูปโฉมที่แท้จริง แต่รูปลักษณ์ของอีกฝ่ายกลับทำให้เขายากจะลืมเลือนลง

หานเจวี๋ยเปิดปากเอ่ย “ที่เรียกเจ้ามาวันนี้ เพราะอยากให้เจ้าประลองกับศิษย์น้องเล็กของเจ้าสักหน่อย นี่คือบุตรชายของข้า หานฮวง เพิ่งครบสิบขวบ”

เจียงเจวี๋ยซื่อผงะไป ให้ตนประลองกับเด็กน้อยวัยสิบขวบคนหนึ่งหรือ

เขาพลันมีสีหน้าประหลาดใจ

เขาจ้องหานฮวงเขม็ง สีหน้ายากจะเชื่อ

เขากัดฟันถาม “เจ้าคือระดับเสรีหรือ”

หานฮวงเอ่ยอย่างภาคภูมิใจ “ถูกต้อง ข้าเกิดมาก็มีตบะระดับเสรีแล้ว”

หลังจากเหยียบย่างเข้าสู่มหามรรคต้นกำเนิด เขาย่อมเข้าใจในระดับขั้นพลังทั้งหมด

เมื่อเจียงเจวี๋ยซื่อได้ยิน ม่านตาพลันขยายตัว ระลอกความตกใจมหาศาลผุดขึ้นในใจ

เขาอดไม่ได้ที่จะมองไปทางหานเจวี๋ย

หานเจวี๋ยเอ่ยว่า “เด็กคนนี้อยู่ในครรภ์หลายล้านปีกว่าจะคลอดออกมา เป็นระดับเสรีแต่กำเนิดจริงๆ”

เจียงเจวี๋ยซื่อเงียบไป

ในใจเขายังคงตื่นตะลึงยิ่ง

หากนับจากช่วงเวลาที่อยู่ในครรภ์ เช่นนั้นด้วยคุณสมบัติที่เขาสั่งสมมาหลายแสนชาติ พอเทียบกับหานฮวงแล้ว ไล่ตามไม่ทันเลย

จู่ๆ เขาก็เข้าใจคำพูดของหลิวเป้ยขึ้นมา หานเจวี๋ยไม่ได้ใส่ใจคุณสมบัติของเขาจริงๆ

“มาๆๆ พวกเรามาสู้กันเถอะ! ตั้งแต่ถือกำเนิดมา ข้าก็อยากสู้แล้ว แต่ไม่มีใครกล้าสู้กับข้าเลย!” หานฮวงเอ่ยด้วยความตื่นเต้น พูดจบก็เหวี่ยงหมัดใส่เจียงเจวี๋ยซื่อทันที ผลคือเพิ่งลงมือก็ถูกสกัดไว้แล้ว

เจียงเจวี๋ยซื่อขมวดคิ้ว ไม่คิดเลยว่าเด็กคนนี้จะไม่เข้าใจในเชิงยุทธ์เลย

พอลองคิดดูอีกที อีกฝ่ายเพิ่งสิบขวบ ไหนเลยจะรู้มากขนาดนั้น

หานเจวี๋ยเอ่ยว่า “ไม่ได้จะให้พวกเจ้าสู้กันที่นี่ ข้าจะให้พวกเจ้าเข้าไปสู้กันในแดนมายา อยู่ในนั้น พวกเจ้าจะสู้กันได้เต็มที่ ไม่มีทางทำให้อีกฝ่ายบาดเจ็บไปจริงๆ อีกอย่างแดนมายาแห่งนี้ยังมีคู่ต่อสู้อื่นๆ ให้เลือกท้าประลองด้วย ล้วนเป็นคู่ต่อสู้ที่ข้าเคยเผชิญด้วยมาก่อน มีทุกระดับ”

พูดจบ เขาก็มอบสิทธิ์เข้าถึงแบบจำลองการทดสอบให้หานฮวงและเจียงเจวี๋ยซื่อ จากนั้นก็ดึงทั้งคู่เข้าไปต่อสู้ตัดสินกัน

เขาถ่ายทอดเสียงหาเจียงเจวี๋ยซื่อ “เด็กคนนี้ยังไม่รู้ความ เจ้าลงมือได้เต็มที่ ไม่จำเป็นต้องยั้งมือ”

เดิมทีเจียงเจวี๋ยซื่อยังคงลังเลยิ่งนัก แต่พอได้ยินประโยคนี้ เขาเข้าใจในทันใด

ที่แท้อาจารย์อยากสั่งสอนศิษย์น้องเล็ก

คิดๆ ดูก็ถูกแล้ว ระดับเสรีแต่กำเนิด เช่นนั้นจะโอหังเพียงใดกัน

หากไม่อบรบสั่งสอนให้ดี วันหน้าต้องก่อเรื่องใหญ่สะท้านฟ้าสะเทือนดินแน่

ความรู้สึกทระนงปรากฏขึ้นในใจเจียงเจวี๋ยซื่อ เขาเชื่อว่าในระดับเดียวกันคนที่สู้ตนได้มีน้อยยิ่ง ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงอีกฝ่ายที่เป็นเพียงเด็กน้อยคนหนึ่งเลย ไอรีนโนเวล

การต่อสู้เริ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว!

ฝ่ายที่ลงมือก่อนย่อมเป็นหานฮวง จากนั้นก็ถูกสะกดข่ม

หานเจวี๋ยคอยชมการต่อสู้ เขาแปลกใจที่พบว่ากายเนื้อของหานฮวงแข็งแกร่งยิ่ง แม้ว่าจะถูกโจมตี แต่เจียงเจวี๋ยซื่อก็ไม่สามารถสังหารเขาในเสี้ยววินาทีได้

เวลาผ่านไปสิบลมหายใจเต็ม เจียงเจวี๋ยซื่อสีหน้าแปลกพิกล เขารับรู้ได้ถึงความกดดันอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

กายเนื้อของเด็กคนนี้ไม่ธรรมดาเลย!

หานฮวงจ้องมองเจียงเจวี๋ยซื่อ กัดฟันเอ่ย “อีกรอบ!”

เจียงเจวี๋ยซื่อเหลือบมองหานเจวี๋ยแวบหนึ่ง เห็นหานเจวี๋ยพยักหน้าให้ จึงตกลงประลองต่อ

หลายชั่วยามผ่านไป