ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 942

บทที่ 942 ดวงจิตอนธการ งานใหญ่ของสำนักซ่อนเร้น

ร้อยล้านล้านปี!

เทียบเท่ากับดวงจิตบรรพกาลที่อยู่ห่างจากผู้สร้างมรรคาเพียงครึ่งก้าว!!

จิตใจหานเจวี๋ยหนักอึ้ง ที่แท้ยังมีผู้ทรงพลังที่ไม่ทราบถึงซ่อนเร้นอยู่ในแดนบรรพกาลจริงๆ หรือ

ก็ถูกที่ว่าตอนนี้หานเจวี๋ยแข็งแกร่งมากพอแล้ว แต่ยังคงไม่สามารถมองทะลุเขตแดนบางส่วนที่อยู่ในฟ้าบุพกาลได้ หากไม่มีผู้ทรงพลังคอยคุ้มครอง ไหนเลยจะไม่อาจสอดส่องได้

หานเจวี๋ยเลือกดำเนินการต่อ

อายุขัยร้อยล้านล้านปี เขายังจ่ายไหว!

หานเจวี๋ยเข้าสู่ภาพลวงตาวิวัฒนาการ

เขาลืมตาขึ้น พบว่าตนมาโผล่ที่ห้วงมิติมืดมิดแห่งหนึ่ง รอบข้างอบอวลไปด้วยปราณสีม่วงแปลกประหลาดมากมาย ไกลออกไปในทุกทิศทางมีเงาร่างขนาดมหึมาที่ดูยิ่งใหญ่น่าเกรงขามล่องลอยอยู่รางๆ

หานเจวี๋ยพบว่าด้านหน้ามีเงาร่างเก้าร่างชุมนุมกันอยู่

พวกเขากำลังโต้เถียงกัน

“ฟ้าบุพกาลหรือ เป็นเพียงเรื่องเท็จทั้งสิ้น!”

“น่าขัน มีเทพมารอนธการคอยสะกดอยู่ พวกเราไม่มีทางโงหัวขึ้นมาได้!”

“ใช่แล้ว จะวางแผนต่อที่แห่งนี้ได้อย่างไร พลังอำนาจของเขาแข็งแกร่งเกินไป พวกเราสู้ไม่ได้เลย ควบคุมอนธการไว้ไม่อยู่แล้ว คิดจะบุกเบิกฟ้าบุพกาลนั้นเป็นเพียงฝันลมๆ แล้งๆ”

“ความคิดของพี่ใหญ่ไม่มีทางกลายเป็นจริง ต่อให้บุกเบิกฟ้าบุพกาลขึ้นแล้วอย่างไรเล่า มีเทพมารอนธการอยู่ ต่อให้ฟ้าบุพกาลมีตัวตนจริงก็ไม่มีประโยชน์อยู่ดี”

….

ภาษาที่เงาร่างเก้าสายนี้พูดคุยกันหานเจวี๋ยไม่เคยได้ยินมาก่อน แต่ด้วยระดับของเขา หานเจวี๋ยจึงสามารถเข้าใจความหมายของพวกเขาได้ มีคำแปลฉบับภาษาของตนผุดขึ้นมาในหัว

หานเจวี๋ยขมวดคิ้ว ไอรีนโนเวล

หรือว่ากลุ่มที่อยู่ตรงหน้าจะเป็นเจ้านวฟ้าบุพกาลและดวงจิตอนธการอีกแปดลำดับก่อนหน้านี้

ในอดีตตอนที่สืบหาข้อมูลของเจ้านวฟ้าบุพกาลเขาจำได้ว่าดวงจิตอนธการแปดลำดับก่อนหน้านี้บุกเบิกฟ้าบุพกาลล้มเหลว มีเพียงเจ้านวฟ้าบุพกาลที่ทำสำเร็จ

พวกเขากำลังวางแผนอะไรอยู่

หากว่าเกี่ยวข้องกับฟ้าบุพกาลเท่านั้น จะเป็นภัยคุกคามหานเจวี๋ยได้อย่างไร

เงาร่างหนึ่งเอ่ยขึ้นว่า “พวกเราลองบุกเบิกฟ้าบุพกาลไล่กันเป็นทอดๆ เถิด ลองไปทีละคน เก็บเกี่ยวประสบการณ์จากคนที่ล้มเหลวไปก่อนหน้า ฝากความหวังเอาไว้ที่น้องเก้า”

เงาร่างอีกเจ็ดร่างที่เหลือต่างพากันหันไปมองร่างที่เล็กเตี้ยที่สุดในกลุ่ม

หานเจวี๋ยเดาว่านั่นก็คือเจ้านวฟ้าบุพกาล

เจ้านวฟ้าบุพกาลเอ่ยด้วยน้ำเสียงร้อนรน “แต่หากว่าพวกพี่ทั้งหมดล้วนดับสูญไป ข้าก็ไม่อาจอยู่เพียงลำพังได้ อีกทั้งการบุกเบิกฟ้าบุพกาลก็ไม่ใช่ความต้องการของข้า!

“อันที่จริงพวกเราอยู่กันเช่นนี้ดีแล้วไม่ใช่หรือ อีกทั้งเทพอนธการก็มิได้ข่มเหงเอาเปรียบพวกเราเลย เพียงไม่ให้พวกเราสร้างดวงจิตอนธการที่เป็นเหมือนพวกเราขึ้นมาเท่านั้น”

คำพูดของเขาเรียกเสียงตำหนิดุด่าจากดวงจิตอนธการทั้งแปด ทำเอาเขาตกใจจนไม่กล้าพูดต่ออีก

เจ้านวฟ้าบุพกาลในยามนี้แตกต่างไปจากเจ้านวฟ้าบุพกาลที่หานเจวี๋ยจินตนาการไว้อย่างสิ้นเชิง ไม่ได้สูงส่งลึกล้ำเลอเลิศไร้พ่ายถึงเพียงนั้นเลย นิสัยเป็นเด็กชายจอมซนคนหนึ่งเท่านั้น

ดวงจิตอนธการรายหนึ่งเอ่ยขึ้นว่า “ต่อให้พวกเราล้มเหลว แต่ก็ยังเหลือทางรอดทิ้งไว้ พวกเราแต่ละคนจะแบ่งเศษเสี้ยวต้นกำเนิดออกมาผนึกเอาไว้แล้วมอบให้น้องเก้า หากว่าล้มเหลวจริงๆ วันหน้าน้องเก้าก็ค่อยฟื้นคืนชีพให้พวกเราใหม่ ฝากความหวังเอาไว้กับน้องเก้า”

หานเจวี๋ยพลันกระจ่างขึ้นมาในทันใด ที่แท้แปดดวงจิตอนธการต้องการฟื้นคืนชีพ หากอยู่ในสถานการณ์ที่มีผู้หนุนหลังอย่างเจ้านวฟ้าบุพกาล ย่อมสามารถแข็งแกร่งเกรียงไกรขึ้นมาได้ โอกาสที่จะกลายเป็นภัยคุกคามเขาก็มีสูงมากเช่นกัน

ไม่นานนักภาพลวงตาวิวัฒนาการก็สิ้นสุดลง บทสนทนาในช่วงหลังล้วนเกี่ยวข้องกันในทำนองว่าจะบุกเบิกฟ้าบุพกาลอย่างไร ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับหานเจวี๋ยเลย

เมื่อจิตรับรู้กลับคืนร่าง หานเจวี๋ยลืมตาขึ้น

‘ข้าอยากรู้ว่ามีดวงจิตอนธการตนใดที่ฟื้นคืนชีพขึ้นมาแล้ว’

[จำเป็นต้องหักอายุขัยร้อยล้านล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]

คงไม่ใช่ว่าเติบใหญ่ขึ้นมาอยู่ระดับเดียวกับดวงจิตบรรพกาลแล้วกระมัง

จิตใจของหานเจวี๋ยจมดิ่งสู่ก้นเหวลึก

เขาเลือกดำเนินการต่อทันที

เงาร่างหนึ่งผุดขึ้นมาในหัวหานเจวี๋ย ข้อมูลเด้งขึ้นมาตรงหน้าหานเจวี๋ยทีละแถว

[จ้าวซวงเฉวียน: ระดับเซียนทองต้าหลัวเบิกฟ้าระยะต้น เจ้าอัษฎาฟ้าบุพกาลกลับชาติมาเกิด ศิษย์แห่งอริยะ ศิษย์แห่งสำนักซ่อนเร้น มหาโชคแต่กำเนิด]

เจ้าอัษฎาฟ้าบุพกาลกลับชาติมาเกิด!

น่าแปลก เหตุใดถึงไม่กระตุ้นให้เกิดแจ้งเตือนการพบผู้มีดวงชะตาแต่กำเนิดเล่า