บทที่ 952 ดวงชะตาอมตะ สุดยอดผู้แข็งแกร่งแห่งฟ้าบุพกาล
ผู้สร้างมรรคาหรือ
หานเจวี๋ยอยากจะหัวเราะออกมา หากมิใช่เพราะก่อนหน้านี้เขาสอบถามระบบอย่างเร่งด่วนที่สุดว่าสามารถสังหารคนผู้นี้ในเสี้ยววินาทีได้หรือไม่ เขาคงถูกคนผู้นี้หลอกให้ตกใจกลัวจริงๆ
จากนั้นเขาก็เสียอายุขัยไปร้อยล้านล้านปีถึงได้ทราบว่าสามารถสังหารอีกฝ่ายในเสี้ยววินาทีได้ นี่แปลว่าอีกฝ่ายยังมิใช่ผู้สร้างมรรคาอย่างแท้จริง
คนผู้นี้ลำพองตัวไปแล้ว
ถึงอย่างไรก็ไม่เคยได้พบปะกับผู้สร้างมรรคาตัวจริงมาก่อน ทันทีที่ตบะเพิ่มสูงอย่างฉับพลันจึงทำให้ตัดสินผิดพลาดไปได้ง่ายๆ
“อริยะสวรรค์เกรียงไกร เจ้าเคยได้ยินเรื่องของผู้สร้างมรรคาหรือไม่ ผู้สร้างมรรคก็คือผู้ที่สรรค์สร้างทุกสรรพสิ่ง ไม่ยอมให้กฎเกณฑ์แห่งฟ้าบุพกาลมาผูกมัด สามารถเดินทางท่องไปในดินแดนเวิ้งว้างแห่งอย่างอิสระเสรี อยู่ที่นี่ เจตจำนงฟ้าบุพกาลก็ไม่อาจทำอันตรายผู้สร้างมรรคาได้เช่นกัน!”
เซียนพเนจรชูสองแขนขึ้นมา เอ่ยด้วยสีหน้าลุ่มหลงดื่มด่ำ
หานเจวี๋ยเอ่ยถาม “เช่นนั้นการที่ข้าสามารถมาเดินเล่นที่นี่ได้ ไม่นับเป็นผู้สร้างมรรคาเช่นกันหรอกหรือ”
พอเซียนพเนจรได้ฟังก็มีสีหน้าแข็งทื่อไป
หานชิงเอ๋อร์อดขำไม่ได้ เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ท่านพ่อ ท่านทำคนเขาตกใจเสียแล้ว!”
เจียงเจวี๋ยซื่อและหานฮวงก็ยิ้มออกมาเช่นกัน
เซียนพเนจรเอ่ยเยาะเย้ย “ไหนเลยจะง่ายดายปานนั้น ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เช่นนั้นก็ลงมือเถิด ให้ข้าได้รับรู้ถึงพลังของอริยะสวรรค์เกรียงไกรสักหน่อย!”
เงาสลัวร่างแล้วร่างเล่าผุดขึ้นมาเหนือศีรษะหานเจวี๋ย จากนั้นก็เลือนหายไปอย่างรวดเร็ว นี่คือวิชาผสานร่างจำลอง
เซียนพเนจรก็ไม่ได้รีบร้อนลงมือ แต่เรียกหยกชาดจันทร์ครึ่งเสี้ยวชิ้นหนึ่งออกมา มีประกายแสงแผ่ออกมาจากหยกชาดชิ้นนี้ แช่แข็งดินแดนเวิ้งว้างแห่งนี้ไว้
เขาไม่ต้องการให้หานเจวี๋ยหนีรอดไปได้!
เซียนพเนจรชูสองแขนขึ้นมา ร่างกายพลันระเบิดออก กลายเป็นปราณสีม่วงนับไม่ถ้วน เงาร่างมากมายดิ้นรนจะออกมาจากกลุ่มปราณสีม่วง พยายามตะเกียกตะกายออกมาด้านนอกอย่างสุดกำลัง น่าหวาดหวั่นขวัญผวา
ปราณม่วงแปรสภาพเป็นเงาร่างใหญ่มหึมาน่ากลัวสูงนับสิบล้านจั้งร่างหนึ่ง อยู่ในรูปลักษณ์ของเซียนพเนจร ไม่มีสองเศียรอีกต่อไป มีเพียงหัวของเซียนพเนจรเท่านั้น ส่วนชิงเทียนเสวียนจีไปปรากฏอยู่ที่บริเวณทรวงอกของร่างปราณม่วงใหญ่มโหฬารแทน เขาแตกต่างจากเงาร่างอื่นๆ ที่ดิ้นรนเอาตัวรอด ดวงตาเขาปิดสนิทราวกับตกอยู่ในห้วงนิทรา ร่างกายผลุบๆ โผล่ๆ อยู่ในระลอกปราณม่วง
หยกชาดจันทร์ครึ่งเสี้ยวชิ้นนั้นลอยสูงขึ้นไป ประทับเข้าที่หว่างคิ้วของเซียนพเนจร ดูราวกับเขามีดวงตาที่สามงอกเพิ่มขึ้นมา
“เขากำลังจะทำอะไร”
หานชิงเอ๋อร์ถามด้วยความกระวนกระวาย
หานเจวี๋ยไม่ตอบ เขาคร้านจะสนใจการกระทำของเซียนพเนจรแล้ว
นับว่าให้เวลาเขาได้ผสานรวมกับร่างจำลองเทพมารพอดี
เขายืนขวางอยู่หน้าคลื่นวนสีดำ ป้องกันไม่ให้เซียนพเนจรแทรกซึมเข้าสู่อาณาเขตเต๋าแห่งที่สาม
“ฮ่าๆๆ อริยะสวรรค์เกรียงไกร สัมผัสได้หรือไม่ กลิ่นอายอันยิ่งใหญ่นี้ นี่คือพลังมรรคของผู้สร้างมรรคาอย่างไรเล่า ข้าชื่นชมในตัวเจ้ายิ่ง แต่น่าเสียดาย เจ้าเป็นตัวประหลาด เจตจำนงแห่งสรรพสิ่งต้องการสังหารเจ้า ข้าก็เก็บเจ้าไว้ไม่ได้เช่นกัน
“ตายเสียเถอะ!”
เซียนพเนจรหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ซัดฝ่ามือเข้าใส่หานเจวี๋ย ร่างใหญ่นับสิบล้านจั้งกลายเป็นพายุหมุนสีม่วง กวาดม้วนเข้าหาหานเจวี๋ย ซากศพรอบข้างสลายเป็นเถ้าธุลีไปในชั่วพริบตา
เจียงเจวี๋ยซื่อและหานฮวงมีสีหน้าตื่นตระหนก ส่วนหานชิงเอ๋อร์หน้าซีดไปแล้ว
แรงกดดันน่าหวาดหวั่นอย่างยิ่ง!
พวกเขาไม่เคยสัมผัสถึงพลังที่แกร่งกล้าถึงเพียงนี้มาก่อน!
กลิ่นอายนี้แกร่งกล้ายิ่งกว่าตอนที่หานเจวี๋ยปรากฏตัวขึ้นก่อนหน้านี้เสียอีก!
พวกเขาอดมองไปทางหานเจวี๋ยไม่ได้
หานเจวี๋ยหันหลังให้พวกเขาอยู่ ไม่ว่าจะมีพายุโหมกระโชกกวาดม้วนเข้ามาเช่นไร ร่างกายเขาก็ไม่สั่นไหวเลยแม้แต่น้อย
ในเวลานี้ จิตใจของทั้งสามผ่อนคลายลง
มีหานเจวี๋ยคอยขวางอยู่ด้านหน้าเช่นนี้ ทำให้พวกเขารู้สึกปลอดภัยอย่างยิ่ง
“โอหัง!”
เสียงของหานเจวี๋ยแว่วดังขึ้นมา น้ำเสียงต่างไปจากก่อนหน้านี้ เย็นชาและเข้มงวดอย่างยิ่ง ทั้งยังเปี่ยมด้วยเจตนาสังหารสุดขีด
ร่างจำลองเทพมารสามพันตนผสานรวมกับพลังปฐมยุค ตราปฐมยุคประทับนภาก่อตัวขึ้นเบื้องหน้าหานเจวี๋ย
ปฐมยุคประทับนภาแผ่แสงสีแดงฉานไร้สิ้นสุดออกมา แผ่ขยายออกไปด้านหน้าอย่างไม่มีสิ่งใดหยุดยั้งได้
เร็วมาก!
พวกเจียงเจวี๋ยซื่อรู้สึกเพียงว่าเห็นแสงสีแดงพุ่งออกไปด้านหน้า จากนั้นพายุปราณม่วงที่น่าหวาดกลัวนั้นพลันระเบิดกระจายออกไปในชั่วพริบตา ทุกอย่างที่ลอยอยู่ด้านหน้าสลายหายไปทันที เหลืออยู่เพียงความว่างเปล่าขาวโพลนในดินแดนเวิ้งว้าง
ปฐมยุคประทับนภาพัดกวาดผ่านไป เซียนพเนจรเหลืออยู่เพียงเศียรเดียวแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ
รอดสักทีนะหวงจุนเทียน...
สงสารหวงจุนเทียน.......
จะได้เห็นพิสูจน์เทพผู้สร้างไหมหนอ...
จะไม่กลับมาจริง ๆ เหรอ...