บทที่ 954 ยุคใหม่แห่งฟ้าบุพกาล
[ตอนนี้ท่านมีโอกาสใช้งานสวรรค์ประทานโชคหนึ่งครั้ง ต้องการเปิดใช้งานหรือไม่]
มหาโชคโดยกำเนิดอย่างนั้นหรือ
หรือว่าจะเป็นตัวตนประเภทเดียวกับเจียงเจวี๋ยซื่อ
ดวงตาหานเจวี๋ยเปล่งประกาย
นี่เป็นความสามารถที่ยอดเยี่ยมนัก อีกทั้งจะปรากฏขึ้นในหมู่ผู้สืบเชื้อสายของเขาด้วย ไม่มีทางตกไปอยู่ในมือคนนอก
แต่ทายาทที่สืบเชื้อสายก็อาจจะก่อกบฏแปรพักตร์ได้
เรื่องนี้ต้องระวังเอาไว้
ตอนนี้พยายามอย่านำออกมาใช้จะดีกว่า สะสมเอาไว้ก่อน
เจตจำนงฟ้าบุพกาลอาจพุ่งเป้ามาที่หานเจวี๋ยได้ทุกเมื่อ ทายาทที่ได้รับสวรรค์ประทานโชคไปในตอนนี้จะต้องกลายเป็นศัตรูของเขาแน่นอน
‘เก็บไว้ก่อนดีกว่า ถึงอย่างไรตอนนี้ก็ยังมีทายาทไม่มาก’
คิดได้ดังนั้นหานเจวี๋ยก็ยิ้มออกมา
จะว่าไปเขานั้นมีทายาทน้อยมาก
หานฮวงและหานชิงเอ๋อร์ล้วนยังไม่มีครอบครัว หานทั่วก็ฝักใฝ่ในเส้นทางบำเพ็ญ ผ่านมาเก้าล้านกว่าปีแล้วยังไม่มีภรรยาใหม่เลย
ความหวังเพียงหนึ่งเดียวก็คือหานอวี้ แม้หานอวี้จะครองตัวเป็นโสดโดดเดี่ยว แต่กับสตรีที่อยู่ข้างกายในสถานะกึ่งศิษย์คนนั้นก็มีความสัมพันธ์ไม่เลวเลย จนใจที่สตรีมีใจทว่าบุรุษไร้จิตปฏิพัทธ์
‘หรือว่าการขยับขยายตระกูลหานยังต้องขึ้นอยู่กับข้าเท่านั้น’
แค่คิดหานเจวี๋ยก็พูดไม่ออกเสียแล้ว
อย่าเพิ่งคิดเลยจะดีกว่า ฝึกบำเพ็ญไปก่อน
รอให้พ้นภัยเจตจำนงฟ้าบุพกาลไปได้ก่อนแล้วค่อยว่ากัน
เขาหลับตาลงและเริ่มฝึกบำเพ็ญต่อ
หลังจากพวกเจียงเจวี๋ยซื่อได้รับความช่วยเหลือก็ออกจากอาณาเขตเต๋าแห่งที่สาม กลับไปยังวังสวรรค์ เริ่มปิดด่านฝึกบำเพ็ญ
ชิงเทียนเสวียนจีเองก็เป็นเช่นนี้
เหล่าบุตรแห่งสวรรค์ที่ถูกเซียนพเนจรกลืนกินเข้าไปต่างกลับไปยังบ้านใครบ้านมัน เหตุการณ์ในครั้งนี้ทำให้มรรคาสวรรค์ได้พันธมิตรมาอีกไม่น้อยเลย
หลังจากเหล่าอริยะสอบถามกันดูแล้วก็คาดเดาว่าคงเป็นอริยะสวรรค์ที่ช่วยเหลือบุตรแห่งสวรรค์เหล่านี้ไว้ ดังนั้นจึงวางใจกันถ้วนหน้า ยุ่งกับงานของแต่ละคนต่อไป
….
เวลาผ่านไปเร็วยิ่ง
ผ่านไปอีกหนึ่งแสนปีแล้ว
หานเจวี๋ยลืมตาขึ้น ยิ้มออกมา
ตบะก้าวหน้าขึ้นอีกเล็กน้อย ความรู้สึกนี้ยอดเยี่ยมนัก
กลัวก็แต่ตบะจะไม่ก้าวหน้าเท่านั้น
ตอนนี้หานเจวี๋ยยังคงไม่เข้าใจอยู่ดีว่าระดับผู้สร้างมรรคาเป็นเช่นไรกันแน่ นี่แปลว่าเขายังอยู่ห่างไกลจากระดับผู้สร้างมรรคา
ยามนี้เขาฝากความหวังไว้กับโลกอนธการและกายเทพมารปฐมยุคเท่านั้น
เขาสอดส่องโลกอนธการก่อน
ปัจจุบันนี้โลกอนธการมีเทพมารฟ้าบุพกาลที่ถือกำเนิดจากปราณเทพมารกว่าสองร้อยตนแล้ว ทว่าตบะยังคงตื้นเขินอยู่ แต่ละตนยังคงเร้นกายอยู่ในมุมหนึ่ง มีเทพมารฟ้าบุพกาลเพียงสองตนเท่านั้นที่พบกันแล้ว สู้กันไปยกหนึ่งจากนั้นก็กลายเป็นพี่น้องกัน
หานเจวี๋ยพบว่าแม้เหล่าเทพมารฟ้าบุพกาลจะชอบต่อสู้ แต่ก็ไม่มีสถานการณ์ที่พอเห็นหน้ากันก็ต่อสู้อย่างเอาเป็นเอาตายเกิดขึ้นเลย
จุดนี้ทำให้เขารู้สึกสบายใจ ขอเพียงเทพมารฟ้าบุพกาลเหล่านี้ไม่กระหายการฆ่าฟัน ก็ช่วยดูแลโลกอนธการให้เขาได้
โลกอนธการยังคงขยายตัวออกไปอย่างต่อเนื่อง ปราณอนธการที่ปกคลุมก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
จะว่าไปแล้วก็แปลก
หานเจวี๋ยกลายเป็นเทพมารปฐมยุคแล้ว โลกอนธการก็น่าจะกลายเป็นโลกปฐมยุคด้วยถึงจะถูก เหตุใดปราณอนธการยังไม่เปลี่ยนไปอีกเล่า
หรือว่าจะยังไม่บรรลุถึงเงื่อนไขในการเปลี่ยนแปลง
ก็ถูกแล้ว
สายเลือดของเขาเปลี่ยนผ่านได้ทันที แต่โลกกลับแตกต่างออกไป มีกฎเกณฑ์มีขั้นตอนวิวัฒนาการอยู่ มีเงื่อนไขซับซ้อนก็สมเหตุสมผลดี
หลังจากหานเจวี๋ยสอดส่องโลกอนธการเสร็จก็เรียกกล่องจดหมายออกมาตรวจดู
[ชิงเทียนเสวียนจีสหายของท่านได้รับการชี้แนะจากเจ้าอวิชชาฟ้าบุพกาลสหายของท่าน พลังมรรคเพิ่มมหาศาลฉับพลัน]
[หานฮวงบุตรชายของท่านสรรค์สร้างพลังวิเศษมหามรรค พลังมรรคเพิ่มขึ้นฉับพลัน]
[โจวฝานศิษย์ของท่านเผชิญกับการโจมตีจากวิญญาณร้าย] x907922
[อริยะเทพอวี๋เจี้ยนสหายของท่านบุกเบิกแม่น้ำมรรคกระบี่ ดวงชะตาเพิ่มมหาศาลฉับพลัน]
[เทพมหาทัณฑ์สหายของท่านสนทนาธรรมกับผู้ทรงพลังลึกลับ ตระหนักรู้ในความจริงแห่งฟ้าบุพกาล]
[หวงจุนเทียนสหายของท่านอาศัยอำนาจศักดิ์สิทธิ์ดวงชะตาฟ้าบุพกาลหลอมสร้างยอดสมบัติมหามรรคขึ้น ดวงชะตาเพิ่มพูน]
[หลี่เต้าคงสหายของท่านเข้าสู่ก้นบึ้งฟ้าบุพกาล]
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ
รอดสักทีนะหวงจุนเทียน...
สงสารหวงจุนเทียน.......
จะได้เห็นพิสูจน์เทพผู้สร้างไหมหนอ...
จะไม่กลับมาจริง ๆ เหรอ...