ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 969

บทที่ 969 สวรรค์ประทานโชคครั้งที่หนึ่ง

เทวีตราวินัยเอ่ยไปมากมายยิ่ง ไม่พ้นไปจากการวิเคราะห์ถึงผลได้ผลเสียของรูปการณ์

หานเจวี๋ยรอนางพูดจบถึงได้เอ่ยเนิบๆ ว่า “ในเมื่อเทวีอยากสะสางบ่วงกรรมนี้ เช่นนั้นก็มาที่อาณาเขตเต๋าของข้าเถิด แห่งที่ไม่ได้อยู่ในมรรคาสวรรค์ เจ้าน่าจะรู้ดีว่าอยู่ที่ไหน พวกเรามาสนทนาธรรมกัน นับว่าเป็นการแสดงท่าทีของเจ้าให้เหล่าผู้ทรงพลังได้ประจักษ์”

เทวีตราวินัยเงียบไป

หานเจวี๋ยก็ไม่รีบร้อน ยกโอกาสมาวางไว้ตรงหน้านาง

หากว่านางปฏิเสธ หานเจวี๋ยก็จะบังคับเชิญนางเป็นแขกอยู่ดี

ผ่านไปนานพักใหญ่

เทวีตราวินัยเอ่ยตอบ “ตกลง!”

หานเจวี๋ยพยักหน้ารับด้วยรอยยิ้ม จากนั้นก็สลายแดนความฝัน

เขาลืมตาขึ้น คิดไปคิดมา ตัดสินใจย้ายทุกคนที่อยู่อาณาเขตเต๋าแห่งที่สามเข้าไปอยู่โลกอนธการ รอให้สยบเทวีตราวินัยได้แล้วค่อยปล่อยออกมา ถึงอย่างไรเทวีตราวินัยก็เป็นมหามรรค สามารถทำอันตรายคนอื่นๆ ในอาณาเขตเต๋าได้ง่ายๆ

เทวีตราวินัยมาถึงเร็วยิ่ง

นางไม่ได้ปกปิดกลิ่นอายของตนเลย เมื่ออยู่ท่ามกลางฟ้าบุพกาลแล้วดูราวกับโคมไฟเจิดจ้าที่สาดส่องอยู่ท่ามกลางความมืดมิด

เมื่อนางมาถึงหน้าอาณาเขตเต๋าแห่งที่สามก็ค้อมคำนับเล็กน้อย

หานเจวี๋ยใช้ความสามารถวิวัฒนาการตรวจสอบดู หลังจากแน่ใจแล้วว่าไม่มีอันตรายถึงได้เคลื่อนย้ายเทวีตราวินัยเข้ามา จากนั้นก็ซัดฝ่ามือผนึกสุญญตาเข้าใส่ บังคับผนึกนางไว้ จากนั้นก็ปล่อยหลิวเป้ย สิงหงเสวียน ชิงหลวนเอ๋อร์และเหล่าศิษย์ในโลกอนธการออกมา ต่อมาตัวเขาก็เคลื่อนย้ายไปที่อาณาเขตเต๋าหลัก โยนเทวีตราวินัยเข้าไปในคุกสวรรค์อนธการ

เทวีตราวินัยนั่งสมาธิอยู่ข้างกายหานเจวี๋ย จ้องมองเขาอย่างสงบ ไม่ตื่นตระหนกเลยสักนิด

หานเจวี๋ยเองก็คร้านจะพูดมาก

เขาเริ่มฝึกบำเพ็ญ

เวลาไหลผ่านไปเรื่อยๆ

หนึ่งแสนปีผ่านไปอย่างรวดเร็ว ยังสยบทาสเทวีตราวินัยไม่สำเร็จ แต่ตอนนี้นางสูญเสียสติรับรู้ไปแล้ว ตัวนั่งอยู่ในท่าสมาธิแน่นิ่งไม่เคลื่อนไหว ราวกับรูปปั้น

หานเจวี๋ยลืมตาขึ้น รู้สึกอารมณ์ดี

การฝึกบำเพ็ญในช่วงที่ผ่านมา ตบะเขาก้าวหน้าไปอย่างมั่นคง ถึงแม้จะยังห่างไกลจากระดับผู้สร้างมรรคา แต่ขอเพียงแข็งแกร่งขึ้นก็พอ

หลังจากจัดการดวงจิตนพชาติไป ฟ้าบุพกาลน่าจะไม่เกิดปัญหาวุ่นวายไปอีกนาน ไอรีนโนเวล

ตอนนี้หานเจวี๋ยนับว่ายืนอยู่ในจุดสูงสุดของฟ้าบุพกาลแล้ว พลังอำนาจครอบงำนภา ไม่มีผู้ใดกล้ามาหาเรื่องเขา เว้นก็แต่ตัวตนโบราณที่ถูกสะกดไว้มาเนิ่นนานเหล่านั้น ถูกตัดขาดจากกาลเวลาจนไม่เข้าใจรูปการณ์ของยุคสมัย

แม้จะเป็นเช่นนี้ เขาก็ไม่ชะล่าใจเลย

ดูจากที่เจ้านวฟ้าบุพกาลลงโทษดวงจิตนพชาติได้ตรงๆ เพียงโบกมือก็คืนชีพให้สรรพสิ่งได้ เมื่ออยู่ต่อหน้าตัวตนนี้หานเจวี๋ยเปรียบเสมือนมดตัวหนึ่งเท่านั้น

ต้องทราบด้วยว่าผู้สร้างมรรคามีถึงห้าราย!

เมื่อหานเจวี๋ยได้ผสานตัวเข้ากับฟ้าบุพกาลที่เก้า ก็ยิ่งสงสัยอย่างจริงจังว่าผู้สร้างมรรคาอีกสี่รายที่เหลืออาจจะมีโลกของตัวเองอยู่เช่นกัน โลกที่กว้างใหญ่ไพศาลเช่นเดียวกับฟ้าบุพกาล ถูกสร้างขึ้นอย่างมีหลักการ ดังนั้นพวกเขาจึงเข้ามาข้องแวะกับเรื่องของฟ้าบุพกาลน้อยยิ่ง

แน่นอนว่านี่เป็นเพียงข้อสันนิษฐานของหานเจวี๋ย

ถึงอย่างไรฟ้าบุพกาลก็ต้องเป็นโลกที่แข็งแกร่งที่สุดแน่นอน ผู้ใดจะบอกได้เล่าว่าเจ้านวฟ้าบุพกาลแข็งแกร่งเพียงใด

ค่าตัวของเจ้านวฟ้าบุพกาลคือหนึ่งแสนล้านล้านล้านปี ผู้สร้างมรรคามีค่าตัวหนึ่งแสนล้านล้านปี เพียงพอจะเห็นถึงความห่างชั้นแล้ว

หานเจวี๋ยเริ่มตรวจดูจดหมาย

[เจียงอี้สหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากสิ่งอัปมงคล] x60982321

[เต้าจื้อจุนศิษย์ของท่านเผชิญกับการโจมตีจากสิ่งอัปมงคล] x73110720

….

[จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายสหายของท่านได้รับการชี้แนะจากตัวตนเหนือชั้น พลังมรรคเพิ่มมหาศาลฉับพลัน]

[หวงจุนเทียนสหายของท่านเข้าสู่ขอบเขตอำนาจศักดิ์สิทธิ์ ดวงชะตาเพิ่มพูน]

[หานฮวงบุตรชายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากผู้ทรงพลังลึกลับ]

[ชิงเทียนเสวียนจีสหายของท่านเข้าสู่รอยแยกฟ้าบุพกาล]

[หานอวี้เชื้อสายของท่านตระหนักรู้ในความจริงแห่งมรรคาสวรรค์ เรียนรู้พลังวิเศษอันยิ่งใหญ่]

[หานทั่วบุตรชายของท่านได้รับการชี้แนะจากเทพมหาทัณฑ์สหายของท่าน พลังมรรคเพิ่มมหาศาลฉับพลัน]

….

สงบสุขดีจริงๆ

สวรรค์ประทานโชคจะได้ออกโรงแล้ว

อันที่จริงหานเจวี๋ยจะใช้เลยก็ได้ เช่นนี้บุตรธิดาในปัจจุบันของเขาก็จะได้รับสวรรค์ประทานโชคไป แต่การทำเช่นนี้ก็ไม่ใช่เรื่องดีเลย

หากว่าหานทั่วและหานชิงเอ๋อร์ได้รับ แล้วหานฮวงจะคิดอย่างไรเล่า

หากว่าเป็นหานฮวงที่ได้รับไป เด็กคนนี้เลิศล้ำอยู่แล้ว อนาคตถูกลิขิตให้เกรียงไกรสะท้านฟ้าดิน อนาคตของหานฮวงที่เคยวิวัฒนาการดูเมื่อครั้งอดีตหานเจวี๋ยยังคงจดจำได้ดี

เด็กคนนี้อาจกลายเป็นเภทภัยได้ ต้องดูแลควบคุมให้ดี

อีกอย่าง หานเจวี๋ยก็ต้องการให้สายเลือดส่งผ่านเชื้อสายของเขาไปรุ่นต่อรุ่นด้วย ไม่ใช่ประเภทที่บรรพบุรุษมีคุณสมบัติแข็งแกร่งเท่าไร เชื้อสายทายาทก็ยิ่งอ่อนแอลง

อีกอย่างสวรรค์ประทานโชคก็ใช้ได้เรื่อยๆ หากว่าทายาทในปัจจุบันนี้วาสนาดี ได้รับการสุ่มเลือกเช่นนั้นก็ถือว่าเป็นโชคชะตา

หนึ่งปีต่อมา

เซวียนฉิงจวินให้กำเนิดบุตรแล้ว มิใช่เด็กชาย แต่เป็นเด็กหญิง หานเจวี๋ยตั้งชื่อให้ว่าหานหลิง

หานเจวี๋ยทำเช่นเดียวกับคราวของหานชิงเอ๋อร์ สละเวลาส่วนหนึ่งมาอยู่เลี้ยงดูจนเติบใหญ่

นิสัยของหานหลิงมิได้ซุกซนสดใสเช่นหานชิงเอ๋อร์ แต่ค่อนข้างเก็บตัว ตามปกติจะพูดน้อยยิ่ง

หลังจากหานหลิงเติบใหญ่ เซวียนฉิงจวินก็เริ่มฝึกบำเพ็ญต่อ ไม่ได้ดูแลนางอีก หานเจวี๋ยจึงให้นางมาอยู่ในอารามเต๋าของตน ฝึกบำเพ็ญอยู่ข้างกายตน

หานเจวี๋ยรับรู้ได้เซวียนฉิงจวินไม่ได้รักหานหลิงมากขนาดนั้น ดูเหมือนนางจะอยากได้บุตรชายมากกว่า

พอเห็นว่าบุตรสาวคนที่สองเข้าสู่สภาวะฝึกบำเพ็ญแล้ว หานเจวี๋ยก็เริ่มใช้ความสามารถสวรรค์ประทานโชค

[เปิดใช้ความสามารถสวรรค์ประทานโชค ผู้มีชะตามหาโชคแต่กำเนิดจะปรากฏขึ้นในหมู่เชื้อสายของท่านแบบสุ่มเลือก]

[หานหลิงบุตรสาวของท่านตื่นรู้เป็นผู้มีชะตามหาโชคแต่กำเนิด…ดาวจักรพรรดิอนธการ]

[ดาวจักรพรรดิอนธการ: จักรพรรดิแต่กำเนิด หลุดพ้นจากอิทธิพลแห่งกฎเกณฑ์ มีปราณจักรพรรดิหลอมวิญญาณ ความสามารถในการทำความเข้าใจเลิศล้ำ สามารถก่อตั้งฝึกฝนกองทัพจักรพรรดิขึ้นมาได้]

ทันทีที่ข้อความสามแถวนี้ปรากฏขึ้นมา หานหลิงที่อยู่ข้างกายหานเจวี๋นพลันเกิดความเปลี่ยนแปลงขึ้น ปราณสีม่วงแปลกประหลาดปรากฏรายล้อมรอบกายสายแล้วสายเล่า

ในเวลาเดียวกันนี้ เหนือฟ้าบุพกาลขึ้นไป มหามรรคสามพันวิถีสั่นไหว ราวกับกำลังต้อนรับการมาเยือนของตัวตนสูงส่งเลิศล้ำ

………………………………………………………………