ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 977

บทที่ 977 โชควาสนายิ่งใหญ่ เทวาที่หนึ่ง

“ข้าแตกต่างกับชิงเทียนเสวียนจีนะขอรับ เขาเป็นเพียงคนขี้ขลาดที่ทำตัวโอหัง ไม่กล้าลงมือสังหารง่ายๆ เป็นตัวโง่เง่าที่สร้างความอับอายให้ผู้อื่นแล้วปล่อยให้คนเขารอดชีวิตไป ไม่ช้าก็เร็วต้องพลาดท่าอย่างไม่อาจย้อนหวนแน่ แต่ข้าไม่เหมือนเขา ข้าบ้าคลั่งกับคู่ต่อสู้ของข้าเท่านั้น หากไร้บ่วงกรรมข้าล้วนคร้านจะไปยุ่งเกี่ยว”

จ้าวซวงเฉวียนแค่นเสียงเอ่ย สีหน้าเหยียดหยาม

สำหรับบุญคุณความแค้นระหว่างชิงเทียนเสวียนจีและจ้าวซวงเฉวียน ซูฉีได้แต่ยิ้มอย่างจนปัญญา

การแก่งแย่งชิงดีทั้งในทางลับทางแจ้งของสองบุตรแห่งสวรรค์ล้วนมิใช่ความลับสำหรับทั่วทั้งมรรคาสวรรค์ แต่โชคดีที่พวกเขาเพียงต่อปากต่อคำกันเท่านั้น ชิงดีชิงเด่นเอาชนะ ไม่ได้วางแผนมุ่งเอาชีวิตอีกฝ่าย พวกเขาก็นับว่าสนิทสนมใกล้ชิดกันดี ทั้งสองล้วนไม่มีสหายใกล้ชิด นับว่าติดต่อใกล้ชิดกันมากที่สุดในบรรดาคนรุ่นเดียวกัน ในมุมมองของเหล่าอริยะ นี่คือนับเป็นสหายสนิทแล้ว

ซูฉีเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ข่าวลือของงานชุมนุมฟ้าบุพกาลมีมากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว กลุ่มต่างๆ ในฟ้าบุพกาลล้วนกำลังสร้างชื่อเสียงอยู่ มรรคาสวรรค์เตรียมจะผลักดันเจ้าและชิงเทียนเสวียนจี แต่ตอนนี้เจ้ายังไม่มีกิตติศัพท์การต่อสู้พอให้นำไปโอ้อวด ขอบเขตความเคลื่อนไหวอยู่ในแวดวงพันธมิตรมรรคาสวรรค์มาตลอด คู่ต่อสู้เหล่านั้นที่พ่ายแพ้ต่อพวกเจ้าส่วนใหญ่ก็เห็นแก่หน้ามรรคาสวรรค์ทั้งสิ้น”

จ้าวซวงเฉวียนเงียบไป

ซูฉีกล่าวว่า “จริงสิ เคยได้ยินนามหานฮวงหรือไม่”

ดวงตาจ้าวซวงเฉวียนพลันส่องประกาย เอ่ยถามว่า “หานฮวงแห่งวังสวรรค์หรือขอรับ”

“ถูกต้อง”

“ย่อมเคยได้ยินขอรับ คนมากมายบอกว่าเขาแทบจะครองตำแหน่งเลิศล้ำหมื่นยุคอย่างมั่นคงแล้ว เสรีแต่กำเนิด คุณสมบัติเลิศล้ำ ที่พึ่งก็ยิ่งไร้เทียมทาน”

“ฮ่าๆ เจ้าต้องเรียกเขาว่าอาจารย์อา เข้าใจหรือไม่”

“ขอรับ อาจารย์อาหาน’

จ้าวซวงเฉวียนโคลงศีรษะเอ่ยด้วยรอยยิ้ม เพราะได้รับอิทธิพลจากซูฉีเขาจึงเต็มไปด้วยความประทับใจในสำนักซ่อนเร้น ในมุมมองของเขา สำนักซ่อนเร้นเป็นสำนักมรรควิถีที่มีคุณธรรมแห่งหนึ่ง

นึกถึงอดีตแต่หนหลัง ซูฉีตกหลุมพรางสิ้นชีพไปเช่นนั้น หากเปลี่ยนเป็นสำนักอื่นเกรงว่าคงจะตัดขาดละทิ้งแล้ว มีเพียงสำนักซ่อนเร้นที่ไม่เป็นเช่นนั้น

อีกทั้งซูฉีได้รับการเกื้อหนุนจากอริยะสวรรค์เกรียงไกรจนกลายเป็นอริยะ ตั้งแต่เล็กจนโตจ้าวซวงเฉวียนก็ได้รับการดูแลจากเหล่าผู้อาวุโสสำนักซ่อนเร้นท่านอื่นๆ ที่เขาสามารถก้าวขึ้นมาแก่งแย่งชิงดีกับชิงเทียนเสวียนจีได้ อริยะแห่งสำนักซ่อนเร้นลงแรงไปไม่น้อยเลย

ซูฉีกล่าวว่า “หากเจ้าต้องการสร้างชื่อเสียง ข้าจะแนะนำให้เจ้าไปทำงานในสังกัดของศิษย์น้องฮวง สร้างชื่อเสียงให้ลือเลื่อง นับว่าได้อาศัยบารมีอาจารย์อาฮวงของเจ้า”

จ้าวซวงเฉวียนเงียบไป

เขามีนิสัยเย่อหยิ่งทระนง แม้ว่าจะชมชอบสำนักซ่อนเร้นยิ่งนัก แต่ก็ไม่ได้แปลว่าเขาจะคิดว่าตนสู้บุตรแห่งสวรรค์แห่งสำนักซ่อนเร้นไม่ได้

ซูฉีเอ่ยว่า “หากเจ้าไม่ไป ศิษย์น้องจี้จะแนะนำชิงเทียนเสวียนจีไปแทน อิทธิพลของวังสวรรค์คงน้อยเกินไป ไม่อาจช่วยให้เจ้ารุ่งโรจน์โบยบินได้”

ตอนแรกเริ่มชิงเทียนเสวียนจีอยู่ในสังกัดของจี้เซียนเสิน ภายหลังจี้เซียนเสินต้องการให้ชิงเทียนเสวียนจีกลายเป็นบุตรแห่งสวรรค์ที่ได้รับการบ่มเพาะอย่างเต็มที่จากมรรคาสวรรค์ ต้องการช่วยส่งเสริมชิงเทียนเสวียนจีจึงขับออกจากสังกัดไป ด้วยเหตุนี้ชิงเทียนเสวียนจีถึงกลายเป็นบุตรแห่งสวรรค์ของมรรคาสวรรค์อย่างแท้จริง

พอได้ยินว่าชิงเทียนเสวียนจีจะไป จ้าวซวงเฉวียนเอ่ยขึ้นมาทันที “เช่นนั้นข้าจะไปขอรับ! ถือว่าไปเป็นกำลังให้อาจารย์อาฮวงสักรอบ!”

ซูฉียิ้มออกมาทันที เด็กคนนี้ทนการยั่วยุไม่ไหวเลย

“ยังไม่แน่ว่าอาจารย์อาฮวงของเจ้าจะยอมตกลงหรอกนะ”

ซูฉีส่ายหน้าหลุดหัวเราะออกมา วาจานี้เป็นความจริง ปกติแล้วเขาไม่ค่อยติดต่อกับหานฮวง ต่อให้ความสัมพันธ์ใกล้ชิดกันแค่ไหนก็มีเหินห่างออกไป

จ้าวซวงเฉวียนยิ้มยิงฟัน หากว่าหานฮวงไม่ยอมรับเขา เช่นนั้นก็ไม่มีทางยอมรับชิงเทียนเสวียนจีแน่

ขอเพียงประโยชน์ไม่ตกไปอยู่กับชิงเทียนเสวียนจีก็พอแล้ว!

….

ณ โลกอวิชชาฟ้าบุพกาล

พวกเต้าจื้อจุนทั้งสี่เดินอยู่ในพระราชวังใต้ดินแห่งหนึ่ง ผนังอุโมงค์ทั้งสองด้านรวมถึงด้านบนล้วนฝังหินผลึกหลากสีสันไว้นับไม่ถ้วน มีลูกไฟขนาดแตกต่างกันไปล่องลอยอยู่ด้วย ทำให้ที่นี่สว่างพร่างพราว

เหล่าตานเอ่ยเตือน “ระวังหน่อย คนผู้นั้นเชิญพวกเรามาที่นี่จะต้องมีแผนการแน่นอน”

เจียงอี้แค่นเสียง “ฮึ่ม พวกเราก็คิดเช่นกัน”

ทั้งสี่เดินไปตามทางจนมาถึงหน้าทะเลสาบแห่งหนึ่ง ทะเลสาบแห่งนี้ขวางกั้นอยู่ใจกลางห้องโถงเส้นผ่านศูนย์กลางของทะเลสาบกว้างนับพันจั้ง คลื่นน้ำส่องระยับวับวาว มัจฉาโปร่งใสมากมายกระโจนแหวกว่ายในสายน้ำ สร้างความสดใสมีชีวิตชีวา

ทั้งสี่หยุดลงริมทะเลสาบ เงาร่างหนึ่งยืนอยู่อีกฝั่งของทะเลสาบ เป็นร่างขนสีขาวที่นำทางพวกเขามายังโลกมหามรรคอวิชชา

ร่างกายท่อนล่างของร่างขนสีขาวเผยออกมาแล้ว คล้ายวัวคล้ายม้า ปกคลุมด้วยขนสีดำ

จ้าวเซวียนหยวนเอ่ยว่า “พวกเรามาแล้ว เจ้าคิดจะอันใด ว่ามาตามตรงเถิด”