รักแท้แพ้ขาโหด นิยาย บท 10

ฉันจะไม่มีวันยกโทษให้คนน่ารังเกียจแบบนี้

“ฉันว่านี่มันเรื่ององุ่นเปรี้ยวชัดๆ แอนนา การ์เซีย ไม่มีผู้ชายคนไหนอยากได้ผู้หญิงอย่างเธอหรอก”

มาเบลมองฉันอย่างจองหอง น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยอาการดูถูกดูแคลน

“ผู้ชายเยอะแยะชอบแอนนา มีแต่ไอ้สารเลวอย่างจัสติน เซนาคิสที่หน้ามืดตามัวไปหลงนังร่านอย่างหล่อน” นาตาลีแว้งกลับด้วยความรู้สึกหงุดหงิดกับท่าทางหยิ่งยโสของเธอ

“อ๋อจริงเหรอ มีหนุ่มๆ ที่ชอบนางจริงๆ ใช่ไหม งั้นก็เรียกหนุ่มๆ ของนางมาพิสูจน์สิว่าเป็นเรื่องจริง ฉันอยากเห็นนักว่าผู้ชายแบบไหนจะมาหลงใหลได้ปลื้มกับคนอย่างนาง”

มาเบลรู้ดีว่าฉันรักจัสตินมากแค่ไหนตอนที่เขายังเป็นหัวข้อสนทนาสำคัญที่สุดเมื่อใดก็ตามที่เราออกไปเที่ยวด้วยกัน

ย้อนไปตอนนั้นฉันยังเห็นเธอเป็นเพื่อนรักของฉัน ทุกครั้งที่เธอถามเรื่องจัสติน ฉันนึกว่าเธอแค่แสดงความสนใจในตัวฉัน เพราะรู้สึกว่าไม่น่าจะมีความลับระหว่างเพื่อนที่ดีต่อกัน ฉันจึงไม่เคยปกปิดอะไรจากเธอบอกทุกอย่างที่เธออยากรู้จนหมด

ย้อนไปถึงตอนนั้นฉันช่างโง่เง่าเสียจริง เธอไม่ได้ถามไถ่เรื่องจัสตินเพราะสนอกสนใจอะไรฉันหรอก แต่เธอทำอย่างนั้นเพื่อตัวเธอเองเพราะเธออย่างจะอ่อยเขาต่างหาก

“ทำไมไม่เรียกเขามาล่ะ พนันก็ได้ว่าไม่มีใครชอบนางหรอกจริงมั้ย”

มาเบลส่งเสียงเหน็บแนมอีกครั้งพลางจ้องมองฉันอย่างหยิ่งผยองด้วยสีหน้าเหมือนผู้ชนะ

เพราะเธอแย่งคู่หมั้นของฉันไปการเสแสร้งแกล้งทำเป็นมีมารยาทระหว่างเราจึงหมดไปด้วย ฮ่า หล่

อนต้องพอใจมากที่ตอนนี้คู่หมั้นฉันกลายเป็นของหล่อนใช่มั้ย จะอะไรก็ช่างมันเหอะ

ฉันหันกลับมาทันทีแล้วสาดคำพูดแหลมคมใส่เธอ บ้าชะมัด ผู้หญิงคนนี้ต้องเสียสติไปแล้วจริงๆ