รักแท้แพ้ขาโหด นิยาย บท 11

ตอนที่คิดว่าไมเคิลจะปล่อยเกาะฉันซะแล้ว เขากลับเข้ามาโอบเอวและยิ้มให้น้อยๆ

“ขอโทษที คืนนั้นผมรุนแรงไปหน่อย ตอนนี้รู้สึกดีขึ้นหรือยัง”

ตัณหาราคะฉายอยู่เต็มใบหน้าและเสียงฟังดูอ่อนโยนจนฉันแทบละลาย

ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าฉันใจลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัวไปครู่หนึ่งตอนที่เห็นความอ่อนโยนบนใบหน้าของหนุ่มหน้าตาดี

แต่เมื่อนึกถึงความหมายที่เขาพูดฉันหน้าแดงระเรื่อขึ้นมาทันที

ให้ตายเถอะ พูดตรงขนาดนั้นได้ยังไง

“เอ่อ...อ่า ดีขึ้นมากแล้วค่ะ”

ฉันหัวเราะเบาๆ อย่างเขินอาย ดวงตาเขาฉายความรู้สึกลึกซึ้งมากจนฉันไม่กล้ามองอีกเลย

“ครั้งหน้าผมจะระวังไม่ทำคุณเจ็บอีก”

เขาเอื้อมมือจับผมฉันไปทัดหูและมองมาด้วยสายตาอ่อนโยนที่สุดในโลก

ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมสัมผัสของเขาถึงทำให้ฉันใจสั่นและหน้าแดง

ฮะ เมื่อกี้เขาพูดอะไรนะ ครั้งหน้าเหรอ มันจะไม่มีครั้งหน้าเข้าใจมั้ย ฉันให้ครั้งแรกกับคุณไปแล้วยังมีหน้าจะมาพูดถึงครั้งหน้าอีกเหรอ

ฉันสาปแช่งเขาอยู่ในใจแต่ต้องเสแสร้งยิ้มระรื่นมีความสุขต่อหน้าจัสตินและมาเบล

ในเวลานั้นฉันเห็นสีหน้าของจัสตินเปลี่ยนไปชัดเจน ดวงตาแทบลุกเป็นไฟด้วยความโกรธตอนที่จ้องมา

แต่มาเบลสงสัย เธอไม่เชื่อภาพที่เห็นว่าฉันอยู่ในอ้อมแขนไมเคิล

“แอนนา การ์เซีย เธอกำลังจะบอกว่าเขาเป็นผู้ชายของเธองั้นเหรอ”