รักแท้แพ้ขาโหด นิยาย บท 12

“คุณมาดึงฉันทำไม ฉันแค่พูดความจริง ฉันแน่ใจว่าแอนนายังรักคุณอยู่ ฉันพนันได้เลยว่าแค่เธอไม่พอใจที่โดนเทก็เลยหาผู้ชายคนใหม่มาเป็นแฟน”

“หุบปากมาเบล” จัสตินตะคอกทันทีที่เธอพูดจบ

น้ำเสียงของเขาโกรธจัด

“นี่คุณตะคอกใส่ฉันเหรอ คุณยังรักแอนนาอยู่ใช่ไหม คุณไม่รักฉันแล้วเหรอ”

ดวงตาของเธอเศร้าลงทันทีและมีแสงวิบวับของน้ำตาที่เอ่อขึ้นมาราวกับว่าเธอไม่ได้รับความเป็นธรรม

เมื่อเห็นท่าทางที่น่าสงสารของเธอ ฉันแสยะยิ้ม อื้อหือ...เธอทำท่าราวกับตัวเองตกเป็นเหยื่อ บางทีเพราะท่าทางแบบนี้นี่เองที่ทำให้จัสตินประทับใจ ไม่ว่ายังไงผู้ชายมักรักผู้หญิงที่อ่อนแอ เปราะบางและน่าทะนุถนอมแต่มันตรงกันข้ามกับที่ฉันเป็น

ไมเคิลปล่อยมือออกจากเอวของฉันและเดินไปหาจัสติน

หลังจากมองดูมาเบลเขาพูดเยาะเย้ยว่า “คุณเซนาคิส ผมคิดว่าคุณต้องปรับปรุงรสนิยมเรื่องผู้หญิงแล้วหล่ะ”

โว้ว ฉันไม่คิดเลยว่าเขาจะพูดแรงขนาดนี้เมื่อเทียบกับท่าทางเงียบขรึมของเขา ฉันบอกได้เลยว่าจัสตินตกใจมาก

ยิ่งได้เห็นความอัปยศอดสูของเขา ความปีติยินดีท่วมท้นอยู่ในหัวใจจนอธิบายไม่ถูก

“ผมมีบางอย่างต้องทำ ขอตัวก่อนครับคุณชอว์”

จัสตินเป็นคนหยิ่งทะนงในตัวเองดังนั้นการที่มาเบลปากจัดพูดจาระรานคนอื่นก่อนหน้านี้ทำให้เขาอับอายอย่างมาก พูดจบเขาก็ลากมาเบลออกไปพร้อมกัน

"เห็นไหม ผู้ชายคนที่แอนนาพบดีกว่าคนหลอกลวงอย่างพวกเธอ”