รักแท้แพ้ขาโหด นิยาย บท 5

คืนนั้นวูบผ่านไปกับไฟราคะที่รางเลือน

เมื่อฉันตื่นขึ้นในตอนเช้าก็รู้สึกปวดไปทั้งตัว รู้สึกราวกับแค่ขยับนิดเดียวร่างฉันจะแตกเป็นเสี่ยง ดังนั้นฉันจึงอดไม่ได้ที่จะก่นด่าไมเคิลอยู่ในใจ

โอ๊ย เมื่อคืนหมอนั่นทำบ้าอะไรลงไป เขาเป็นสัตว์ป่าหรือไง

พอยันตัวขึ้นนั่งฉันมองลงไปก็เห็นแต่ภาพรอยดูดเป็นจ้ำๆ ทั่วหน้าอกและรอยเขียวช้ำตามแขน ทันใดนั้นความโกรธของฉันก็ยิ่งลุกโชน ไอ้บ้าเอ๊ย ต้องคึกขนาดนี้ด้วยเหรอ

“เป็นไงล่ะลีลาบนเตียงของผม พอใจหรือยัง”

เสียงทุ้มต่ำเร้าอารมณ์ดังขึ้นข้างตัวฉัน ฉันหันขวับไปด้านข้างทันทีแล้วก็เห็นไมเคิลจ้องมองด้วยสีหน้าถมึงทึงบนใบหน้าหล่อเหลาของเขา

ฉันรู้สึกตื่นตกใจและรีบพันผ้าคลุมเตียงรอบตัว มันรู้สึกอึดอัดที่มีคนแปลกหน้าอย่างแท้จริงมามองดูเรือนร่างของฉันราวกับเมื่อคืนนี้ฉันเป็นผู้บุกรุกที่มาหาเขาเอง

“อ้าว ตอนนี้แกล้งทำตัวใสซื่อต่อหน้าผมซะแล้วเหรอฮึ ทีเมื่อคืนคุณคึกจริงๆ เลยนะ”

ไมเคิลยืนขึ้นแล้วขยับใกล้เข้ามา น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยอาการดูถูกดูแคลนและชิงชังรังเกียจ ร่างสูงใหญ่ทรงพลังของเขาทำให้ฉันไม่สบายใจ เพราะมันทำให้ฉันรู้สึกเหมือนเป็นผู้หญิงสำส่อน

ฉันตลบผ้าคลุมเตียงแล้วหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาจากพื้นห้องและสวมใส่ต่อหน้าเขาอย่างไร้อารมณ์

“ลีลาคุณก็เด็ดใช้ได้แล้วตรงนั้นของคุณก็ใหญ่ดี ผมพอใจมากเลยนะ”

ฉันเหลือบมองเป้ากางเกงของเขาเป็นเชิงล้อเลียน

พอเห็นอย่างนั้นสีหน้าของไมเคิลก็บึ้งตึงขึ้นมา ขณะมองฉันเห็นได้ชัดถึงความโกรธในสายตาเขา

“สาวๆ สมัยนี้น่าไม่อายเหมือนคุณหมดเลยเหรอ ไม่กลัวที่จะพูดทุกอย่างที่คิดออกมาจริงๆ ใช่มั้ย”

ระหว่างเจ็ดปีที่ฉันมีนัดกับจัสติน ฉันรู้สึกเสมอว่าฉันควรรักษาพรหมจรรย์อันล้ำค่าของฉันไว้ในคืนวิวาห์ แต่ฉันก็ได้รับรู้ความจริงที่โหดร้ายก่อนหน้านั้น ผลลัพธ์ก็คือฉันทำตัวใฝ่ต่ำพอที่จะมอบครั้งแรกของฉันให้กับชายแปลกหน้าคนหนึ่ง ช่างน่าขำเหลือเกิน

รู้สึกถูกสบประมาทฉันเลยจ้องเขาตาเขียวอย่างขุ่นเคืองใจ ฉันแค่อยากแก้แค้นจัสติน ฉันดูเหมือนกำลังหากินอยู่หรือไง