รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 100

มู่อวี๋เฟยไม่รีรอให้เสียเวลา รีบไปเลือกเสื้อผ้า แล้วรีบแต่งหน้าแต่งตาให้สวยๆ จากนั้นก็รีบดึงแม่มู่ลงไปชั้นล่าง

พ่อมู่ไม่กล้าให้จี้หลิงชวนรอนาน แถมยังไปถึงร้านอาหารหลานเล่อที่จี้หลิงชวนบอกล่วงหน้าสิบนาที

พ่อมู่พามู่อวี๋เฟยกับแม่มู่เพิ่งเข้าไปในร้านอาหาร ก็มีพนักงานมาถามพ่อมู่ที่เดินนำว่า "ไม่ทราบว่าคุณคือคุณมู่ฉีเยว่หรือเปล่าครับ?"

พ่อมู่พยักหน้าให้แล้วได้ยินพนักงานพูดอีกว่า "คุณผู้ชายมู่เชิญทางนี้ครับ"

พอพ่อมู่เห็นจึงรีบพามู่อวี๋เฟยกับแม่มู่เดินตามพนักงานไป แล้วแอบถามพนักงานว่า "คุณชายจี้ถึงแล้วเหรอครับ?"

"คุณชายจี้เพิ่งถึงไม่นานครับ"

ขณะพูดพนักงานก็เดินนำทางพ่อมู่มาถึงหน้าห้องวีไอพีแล้ว จึงทำมือเชิญ แล้วเอ่ยว่า "คุณผู้ชาย คุณผู้หญิง เชิญครับ"

พ่อมู่มองประตูที่ปิดสนิท แล้วใจก็เริ่มลนลาน จึงแอบสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วยื่นมือออกไปเปิดประตู เดินนำมู่อวี๋เฟยกับแม่มู่เข้าไปในห้อง

ห้องวีไอพีนี้ตกแต่งสไตล์จีนย้อนยุค แล้วยังมีที่ฉากกั้นสวยๆวางอยู่ในห้อง

เพิ่งเข้าไปพ่อมู่จึงเห็นจี้หลิงชวนที่นั่งตำแหน่งริมหน้าต่างทันที จึงรีบพาทั้งสองแม่ลูกเดินไปหาทักทายจี้หลิงชวนอย่างมีมารยาท "คุณชายจี้ ขอโทษนะครับที่ให้คุณรอนาน"

มู่อวี๋เฟยที่อยู่ข้างหลังพ่อมู่ใช้โอกาสที่พ่อมู่พูด แล้วแอบเหลือบมองไปทางจี้หลิงชวน

ตอนที่เห็นใบหน้าที่หล่อเหลาของจี้หลิงชวน มู่อวี๋เฟยจึงอดพูดพรวดออกไปไม่ได้ว่า "คุณชายจี้……ฉัน……"

เพิ่งอ้าปากพูด จี้หลิงชวนที่ได้ยินเสียงของมู่อวี๋เฟย จึงขมวดคิ้วอย่างรำคาญ แล้วใช้สายตาที่เยือกเย็นมองไปทางมู่อวี๋เฟย

มู่อวี๋เฟยรู้สึกเสียวสันหลัง แล้วเหมือนมีมือมาบีบคอตัวเอง จนเธอต้องกลืนคำพูดที่เหลือกลับไป รีบเก็บสายตากลับมาอย่างหวาดกลัว เหมือนสมองตั้งสติได้ แล้วไม่กล้ามองจี้หลิงชวนอีก ไม่กล้าทำอะไรวู่วามด้วย

บรรยากาศน่าอึดอัดขึ้นมาทันที

"นั่งเถอะครับ" เสียงของจี้หลิงชวนทำลายบรรยากาศที่เงียบสงบนี้

พอทั้งสามคนได้ยินจี้หลิงชวนพูดแบบนี้ จึงรีบหาที่นั่งแล้วนั่งลงทันที

ไม่นานพนักงานก็มาเคาะประตูห้อง แล้วยกอาหารที่น่าทานเข้ามา