รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 104

จี้หลิงชวนก็ถือว่ารักษาคำพูด สัญญากับมู่ซีซีว่าจะไม่ทำร้ายครอบครัวตระกูลมู่ เพราะฉะนั้นถึงตระกูลมู่จะล้มละลาย แต่ร่างกายพ่อมู่ แม่มู่กับมู่อวี๋เฟยก็ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร

แค่ตอนนี้ชีวิตของตระกูลมู่ลำบาก บริษัทประกาศว่าล้มละลาย สินทรัพย์ทุกอย่างของพวกเขาถูกแช่แข็ง

เพราะก่อนหน้านั้นตระกูลมู่ทำการกู้ยืมกับธนาคารไว้ ตอนนี้บริษัทล้มละลาย จึงไม่มีเงินไปคืน ธนาคารจึงแจ้งกับศาล แล้วทำการยึดบ้านยึดรถที่เป็นชื่อของทั้งสามคน ไม่เพียงแค่นี้ แม้แต่เครื่องประดับของแบรนด์เนมของแม่มู่เอาไปจำนองกับธนาคาร ถึงจะเป็นแบบนี้แล้ว แต่ตระกูลมู่ก็ยังติดหนี้ธนาคารสี่ห้าแสนหยวน

เงินจำนวนสี่ห้าแสนสำหรับตระกูลมู่ในเมื่อก่อนไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย แต่ตอนนี้กลับเป็นเงินก้อนมหาศาล

ตระกูลมู่หมดหนทาง ไม่มีแม้แต่ที่ซุกหัวนอน แค่โรงแรมเล็กๆก็ไม่มีปัญญาจ่าย อย่าพูดถึงโรงแรมดีๆเลย

สุดท้ายแม่มู่จึงขายแหวนเมื่อสิบกว่าปีก่อนที่พ่อมู่ให้เป็นแหวนแต่งงานเพื่อแลกเงิน

เพราะเป็นแหวนทอง จึงขายเป็นเงินได้สามพันกว่าหยวน

นี่ถือว่าเป็นทรัพย์สินทุกอย่างของตระกูลมู่แล้ว แม่มู่ไม่กล้าใช้เงินเรื่อยเปื่อย ทั้งครอบครัวเอาเงินแค่นี้ แล้วไปเช่าห้องชุดเก่าๆสี่สิบตารางเมตรที่ชุมชนยากไร้ในเมืองหรงอยู่

เพราะที่นั่นค่าเช่าจะถูก ตอนนี้จะเช่าห้องในเมืองหรง ต้องจ่ายล่วงหน้าสามเดือน แล้วจ่ายค่ามัดจำหนึ่งพันหยวน

ห้องที่ดีๆหน่อยก็จะหนึ่งพันสองร้อย พอจ่ายค่าเช่าล่วงหน้าไปสามเดือน แม้แต่เงินกินข้าวตระกูลมู่ก็ไม่เหลือ

เพราะฉะนั้นจึงต้องอยู่ที่นี่ เพราะค่าเช่าที่นี่ถูก เดือนหนึ่งแค่ห้าร้อยหยวน ถึงจะเป็นแบบนี้ พอจ่ายค่าเช่าล่วงหน้าสามเดือนกับค่ามัดจำหนึ่งพันก็เสียไปแล้วสองพันห้าร้อย ตอนนี้ทั้งครอบครัวจึงเหลือแค่ห้าร้อย!

เพราะที่นี่ถูกภาพแวดล้อมจึงทั้งแย่ทั้งสกปรกวุ่นวาย ในห้องชุดแม้แต่ห้องน้ำก็ไม่มี ถ้าจะเข้าห้องน้ำหรืออาบน้ำก็ต้องไปใช้ห้องน้ำส่วนรวม

ห้องแค่สี่สิบตารางเมตร ทั้งครอบครัวสามคนอยู่ที่นี่ มีเตียงสองเตียง โต๊ะกินข้าวอีกหนึ่งโต๊ะ จึงเหลือพื้นที่ว่างไม่เยอะ

แล้วห้องก็เก่ามากด้วย อากาศไม่ถ่ายเท ในห้องก็รู้สึกอับชื้นตลอด เหมือนในอากาศมีกลิ่นเหม็นเน่าลอยอยู่ตลอด

พอมู่อวี๋เฟยเห็นสภาพห้องจึงร้องไห้ออกมาทันที นั่งอยู่หน้าประตูไม่ยอมเข้าไป

แม่มู่เห็นมู่อวี๋เฟยร้องไห้ขนาดนี้ จึงรีบกอดเธอแล้วปลอบใจ "อวี๋เฟย รีบลุกขึ้นเถอะลูก เราเข้าไปก่อนดีไหม?"

มู่อวี๋เฟยจับแขนแม่มู่ไว้ "แม่คะ หนูไม่อยากอยู่ที่นี่! ที่นี่ทั้งสกปรกทั้งมืดทั้งเหม็น! หนูไม่อยากอยู่ที่นี่! ให้ตายยังไงหนูก็ไม่อยู่! แม่คะ เราไปจากที่นี่ได้ไหมคะ? เราไปหาคุณชายจี้! ไปขอร้องคุณชายจี้!"

พ่อมู่ที่เข้าไปแล้วได้ยินสิ่งที่มู่อวี๋เฟยพูด จึงเดินมาหาหน้าเข้ม แล้วตบหน้ามู่อวี๋เฟยเสียงดังสนั่น!

ลงแรงหนักมาก ตบจนบนหน้ามู่อวี๋เฟยมีรอยมือแดงๆเต็มหน้า

มู่อวี๋เฟยโดนตบจนอึ้ง แล้วนิ่งอยู่กับที่ มองไปที่พ่อมู่ด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ