รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 116

ฉู่จือหยวนอยู่ๆหัวใจก็เต้นตุบตุบ รู้สึกขนลุกใจหายวาบไปทั้งตัว ในวินาทีต่อมาเขาเห็นจี้หลิงชวนกระตุกมุมปากของเขาอย่างเย็นชา และหันหลังเดินจากไปทันที

เมื่อมู่ซีซีเห็นจี้หลิงชวนเดินจากไป รู้สึกตกใจมากและเกิดความวิตกกังวลเพิ่มมากขึ้นอีกเล็กน้อย

เห็นได้ชัดว่าเมื่อกี้นี้จี้หลิงชวนไม่ได้พูดอะไรเลยสักคำ และใบหน้าอันหล่อเหลาก็ยังคงเย็นชาอยู่เช่นเดิม แต่มู่ซีซีรู้สึกได้ว่าจี้หลิงชวนนั้นโกรธมากแล้วแน่ๆ อีกทั้งโกรธเป็นฟืนเป็นไฟอย่างแน่นอนด้วย

ทันทีที่จี้หลิงชวนจากไป บรรยากาศระหว่างมู่ซีซีและฉู่จือหยวนก็รู้สึกยิ่งอึดอัดมากยิ่งขึ้น

“รุ่นพี่ฉู่คะ ฉันขอโทษจริงๆนะคะ ฉันมีธุระด่วน ขอตัวกลับก่อนแล้วนะคะ” มู่ซีซีก้มหน้าและหลีกเลี่ยงการจ้องตากับฉู่จือหยวน หลังจากพูดเสร็จ ยังไม่ทันรอให้ฉู่จือหยวนตอบกลับเธอก็รีบเดินจากไปทันที

ฉู่จือหยวนมองมู่ซีซีเดินจากไปแล้วเขาก็ขมวดคิ้วอย่างครุ่นคิด

สัญชาตญาณของเขาบอกเขาว่ามู่ซีซีต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับชายคนนั้นและคงไม่ใช่ความสัมพันธ์ธรรมดาอย่างแน่นอน

แต่ในเมื่อมู่ซีซีก็ชอบเขาเช่นกัน แน่นอนว่าเขาจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆแบบนี้หรอก

มู่ซีซีรู้สึกกระวนกระวายจนเดินมาหน้าประตูโรงเรียน และเมื่อเธอเงยหน้าขึ้นก็เห็นรถยนต์มายบัคจอดนิ่งอยู่ไม่ไกลจากทางเข้าโรงเรียน ซึ่งเป็นรถยนต์สวนตัวของจี้หลิงชวน

หัวใจของมู่ซีซีเต้นไม่เป็นจังหวะ เต้นเร็วและถี่ขึ้นเรื่อยๆ มู่ซีซีสูดหายใจเข้าลึก ๆ อย่างลับๆ มือของเธอจับที่ปลายเสื้อของตัวเองไว้แน่น จากนั้นเธอก็เริ่มเดินตรงไปทางที่รถยนต์มายบัคคันนั้นจอดรออยู่

ทันทีที่เธอเดินไปที่ฝั่งรถยนต์มายบัคจอดอยู่ ที่นั่งฝังคนขับนั้นกระจกรถก็ถูกเลื่อนลงไปครึ่งหนึ่ง เผยให้เห็นใบหน้าที่เย็นชาและไร้อารมณ์ของจี้หลิงชวน

จี้หลิงชวนไม่ได้เหลือบมองดูมู่ซีซีเลยแม้แต่น้อย เพียงแต่พูดอย่างเย็นชากับมู่ซีซีว่า: "ขึ้นรถ!"

เมื่อมู่ซีซีได้ยินเสียงของจี้หลิงชวน เธอก็หรี่ตาและรีบเดินไปขึ้นรถอีกด้านหนึ่งของฝั่งคนขับ

ทันทีที่มู่ซีซีนั่งลง จี้หลิงชวนก็สตาร์ทรถและขับออกไปทันที

จี้หลิงชวนทำสีหน้าเคร่งขรึมตลอดทาง เขาไม่ได้พูดอะไรกับมู่ซีซีแม้แต่คำเดียว และบรรยากาศภายในรถมันมาคุอย่างมาก

เมื่อจี้หลิงชวนไม่พูดไม่จา มู่ซีซีก็ยิ่งไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร.……

เธอต้องการอธิบายแต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มอธิบายจากตรงไหนก่อนดี จี้หลินชวนยังคงนิ่งเงียบ และมู่ซีซีที่นั่งอยู่ข้างฝั่งคนขับก็ได้แต่ทำหน้าหงอยและนั่งตัวแข็งทื่อ พยายามทำให้ตัวเองนั้นเป็นจุดสนใจน้อยที่สุด

โดยไม่ได้พูดอะไรตลอดทาง สักพักรถยนต์มายบัคขับมาด้วยความเร็วสูงก็จอดอยู่ตรงหน้าลานจอดรถในคฤหาสน์

ไม่รู้ว่ามันเป็นภาพลวงตาของมู่ซีซีหรือเปล่า ดูเหมือนว่าหลังจากกลับมาถึงคฤหาสน์แล้ว ในตัวของจี้หลิงชวนมันเหมือนมีรังสีของความอำมหิตแผ่ออกมาจากตัวเขา

จี้หลิงชวนดวงตาแข็งกร้าว มือของเขาที่จับพวงมาลัยอยู่นั้นบีบมันแน่นขึ้น เขากำลังรอให้มู่ซีซีเป็นฝ่ายเริ่มอธิบายให้เขาฟังอยู่ตลอดทาง

แต่มู่ซีซีกลับไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย! เกือบชั่วโมงแล้วตลอดระยะการเดินทาง เธอไม่ปริปากพูดและไม่มีคำอธิบายใดๆเลยแม้แต่คำเดียว จี้หลินชวนโมโหจนแทบจะพ่นไฟระเบิดออกมาแล้ว

ผู้หญิงคนนี้ ระยะนี้เขาตามใจเธอมากจนเคยตัวหรือเปล่านะ? จึงทำให้เธอเข้าใจผิดคิดว่าคนอย่างเขา นายจี้หลิงชวนเป็นคนง่ายๆอะไรก็ได้อย่างนั้นเหรอ?